|
bron : Paul Ferrini
De dans van aanvaarding
Je bent vaak een groot deel van je leven bezig jezelf en anderen te veroordelen. Stel je eens voor hoe het zou zijn als je alles wat je momenteel veroordeelt of als tekortkoming ziet zou zegenen en bekrachtigen?
Het is heel radicaal om wat er in je leven gebeurt te accepteren precies zoals het is. Zodra je dat doet, houd je ermee op de redelijkheid van je gevoelens in twijfel te trekken.
Aan jou de uitdaging je gevoelens tot je door te laten dringen, of, als je dat niet kunt, je bewust te zijn van je weerstand, je oordeel en je negatieve interpretatie ervan. Als je je bewust wordt van de gedachten die jou afhouden van het leven, bouw je een brug naar de simpele aanvaarding van wat zich op het ogenblik ontvouwt.
Wanneer je je weerstand ziet, veroordeel je die niet. Je geeft jezelf er niet van langs. Je merkt simpelweg zonder oordeel je angst op. Wanneer je de angst als zodanig herkent, kan hij je leven niet langer beheersen. Wanneer je opmerkzaam bent op je eigen angsten, reageer je niet langer op het leven vanuit de angst.
Aanvaarding is een levenslange dans. Hoe meer je het doet, hoe beter je erin wordt. Maar je danst nooit volmaakt. Er blijft angst en weerstand in je opkomen en die hanteer je dan naar beste vermogen. Soms vertragen ze je tempo, maar dat vertragen is wellicht precies wat je nodig hebt. Bij de dans van aanvaarding wordt het onbewuste bewust. Je angst wordt je partner. Je danst met de innerlijke en de uiterlijke situatie. Je danst met wat er gebeurt em met wat jij daarvan vindt en erbij voelt. De innerlijke en uiterlijke dans gaan voortdurend door. Je hebt nooit een moment waarop je van de dansvloer af kunt om een dutje te gaan doen.
Zelfs in onze stilte huist beweging. De stroom houdt nooit op met stromen. Als het niet aan de oppervlakte zichtbaar is, gaat het ondergronds verder.
We leven in een dynamisch universum, immer veranderend, immer bewegend. Soms wordt je moe en wil je de mallemolen uit. 'Ik dans niet meer!' verklaar je eigengereid. Maar dan, onverwacht, word je verliefd, of iemand doet je een zakelijk voorstel dat je niet kunt weigeren.
Hoe hard je ook je best doet, je kunt niet uit het drama weglopen. Je kunt de dans niet stilleggen. Hij gaat door, met jou of zonder jou. Daarom is je enige hoop op een harmonisch leven gelegen in het feit dat je leert met de stroom mee te gaan in plaats van ertegenin.
Wanneer je aanvaardt dat de dans eeuwig duurt, wordt het makkelijker te aanvaarden wat de dans opp een specifiek moment inhoudt. Het kan inhouden dat je een paniekaanval hebt, dat je tegen je man en kinderen staat te schreeuwen, dat je te veel drinkt, of zelfs dat je zelfmoord overweegt. Maar zolang je weet dat het erbij hoort, kun je eruit komen. Je begint nooit aan iets waar je niet ook weer mee op kunt houden, hoe moeilijk dat ook mag lijken. Als je een verkeerde stap doet, haal je adem en je blijft in beweging. Als je uit het ritme raakt, luister je even naar de muziek en pak je het weer op.
Fouten horen erbij. Sommige mensen weten dat echter niet. Hun zaak loopt mis of hun partner gaat bij hen weg en ze gaan door het lint. Ze hebben heel veel op het spel staan. Ze denken dat de dans met succes en falen te maken heeft, met zwart of wit. In feite daat het om beide, voortdurend. De dans is een dans van tegenstellingen, een spel van tegenstrijdigheden. Het is paradoxaal. Het is altijd paradoxaal geweest. Een van de grootste paradoxen is deze: je kunt niet aan de dans deelnemen als je hem probeert uit te dokteren! Wanneer je steeds staat te denken hoe je je voeten moet bewegen, zal dansenje heel moeilijk vallen. Maar als je gewoon je voeten beweegt, dans je. Je doet wellicht niet de dans die een ander doet, maar je danst jouw dans. En jouw dans is even goed als die van ieder ander.
De hoogste vorm van aanvaarding is het besef dat wat er gebeurt perfect is voor jou. Je krijgt niet meer te verwerken dan je aankunt, en er ontbreekt evenmin iets aan je leven. Zeker, je kunt de tuin van je buurman zien en vinden dat het gras daar groener is. Hij heeft wellicht een groter huis en een mooiere auto. Maar jij kunt niet zien wat dat voor hem betekent. Je kunt niet zien os hij blij is met zijn huis of zijn auto. Je kunt alleen zien of jij er blij om bent.
En als je er niet blij om bent, kun je er zeker van zijn dat je je waardeloos en ondergewaardeerd voelt. En dan is dat het waarmee je uit de voeten moet kunnen. Wanneer je het leven niet aanvaardt zoals het is, moet je kunnen dansen met je gebrek aan zelfaanvaarding. Je moet leren je verzet, je afgunst, je jaloezie liefdevol tot je door te laten dringen. En dat is nogal een dans! Hoe ongelukkiger je bent, des te moeilijker het wordt, omdat je dan moet dansen met je ontevredenheid. Dat is de reden dat aanvaarding zo'n belangrijke spirituele oefening is.
Hoe meer je je leven aanvaardt zoals het is, des te makkelijker je er mee uit de voeten kunt.
|
Ik ben Elisabeth Dekeijzer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Elisabeth.
Leeuw - 24 juli t/m 23 augustus
