Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 09/08/1946 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: pc.bomen.natuur en lezen.
ik ben een vrouw die blij in het leven staat
Nu ik een kennis heb die graag workshops doet, en (als ik het interessant vind,)mee mag, ga ik dingen doen die ik nog niet eerder gedaan heb.
Zo zou ze gaan mozaïeken, ik had dat nog niet eerder gedaan het leek me niet zo moeilijk, dus ik wou ook wel mee. Daar had ik mij toch deerlijk in vergist. Ik dacht dat we uit allerlei tegel scherven onze kleuren mochten uit kiezen om er wat van te maken.
Helemaal niet ,we moesten een grote bril op (voor de splinters ) en zelf de tegels kapot slaan met een hamer, ook wou ik net weer iets anders maken als de andere, dus geen voorbeeld al getekend, zelf tekenen. Dan heb je het getekend en dan mag je met lijm de stukjes tegel gaan plakken, nou dat valt ook niet mee, als je een patroon wil moeten de stukjes wel op maat en ongeveer net zo groot zijn, en dan moet je gaan opvullen ook met stukjes maar die moeten dan wel passen, dus elk steentje wat te groot was moest afgeknipt worden met een soort tang.
Ik dacht dat doe ik even ,dus niet. Het werkstuk is nog niet klaar, het moet nu gevoegd worden, dus tussen elk openingetje moet een soort gips, die je er gewoon over heen smeert en dan de stukjes tegel weer gauw wassen anders gaat het gips er niet meer af.
Dus de kapsones om alles te kunnen mag ik wel achterwegen laten, want dit is toch niet helemaal mijn ding.
Wel een leuke ervaring, en ik laat u met fotos zien wat een prachtige dingen er van gemaakt worden, maar ik vind mijn waterlelienet een stukje van de kleuter school. Kan alleen als verdediging aanvoeren dat hij dus nog gevoegd moet worden, en dat is ook een groot gedeelte van het werkstuk, als ik hem gevoegd heb laat ik u hem nog eens zien.
Als je soms in de put zit en de kleinkinderen komen onbevangen ze zijn wie ze zijn, dan kom je vanzelf weer uit die put, heerlijk om ze dan om me heen te hebben.
Pappa wou op koninginnendag graag met zijn vrienden savonds even naar de kroeg, of de kinderen bij oma mochten logeren, prima hoor kom maar op.
Ze kwamen om half 4 het was heerlijk weer, en dan kun je ook met eenvoudige dingen niet ver weg, ze rond om gelukkig maken,( oma nog meer ) .
We hebben een fijne zachte deken gepakt mee naar buiten genomen en voor de deur op het grasveldje neer gelegd, klein theeserviesje van Indra mee, kleine hoeveelheid kindercola dat was de thee, paar suikerklontjes die nooit wouwen smelten dus heerlijk opgekauwd werden, een pak flinterdunne soepstengels ,(waar oma gek op is) mee, knuffels mee, bal mee, Rocky zijn mand mee. Indra kwam meteen aansjouwen met de waterbak van Rocky, 2 houten plankjes met handvat en een klein balletje, de zachte voetbal, ja dat was het zon beetje wat allemaal naar buiten werd gesleept, zitten en spelen maar.
Algauw werden de schoenen en sokken uitgedaan en lekker rennen, Indra haalde Liv op, die haalde weer een vriendje op, en natuurlijk werd er vader en moedertje gespeeld.
Vader wil je ook een kopje thee?,Vader uit zijn rol dit is cola ,mag ik niet van mijn moeder,maar vader dronk 10 kopjes thee achterelkaar.
Er kwam ook een ouder broertje van het vriendje nieuwsgierigkijken aan de rand van het gras veldje, ik was met Sven aan het over meppen met de houtjes en het balletje, we telde steeds als we het balletje in de lucht hielden. Het broertje kwam steeds een stukje dichter bij, opeens was ik erg moe, ik vroeg of het broertje a u b mijn plaats in wou nemen om dat ik niet meer kon.
Hij stond me even aan te kijken, ik vroeg hoe hij hete, toen was het ijsgebroken en heeft hij heel gezellig met Svengemept.
Toen kwamen er twee vriendjes van het broertje ook voorzichtig kijken en voor dat ze het wisten hadden we een hele competitie. Zo zou ik het altijd wel willen ook met de grote buren, samenals het mooi weer is buitenop het grasveld, dan niet op een kleed, maar gezellig op stoeltjes. Er zijn zoveel verschillende culturen die in de flats zitten, hoe fijn zou het niet zijn om elkaar te vertellen hoe hun leven was voor dat ze hier naartoe kwamen.
Ik begin bij de kinderen, er ligt nog een behoorlijke taak op mij te wachten, maar niets doen! dat is al geweest.
Weet U, overkomt het u ook dat u niet echt de waarheid wil weten, terwijl u donders goed weet hoe het zit, of denkt te weten?
De waarheid kan zo zeer doen dat je die gewoon niet wil weten, je verstopt je achter een plank voor je hoofd.
Ik geloof dat ik een hele linnen kast voor mijn hoofd heb gehad en nog niet willen weten wat de waarheid is .
Het echt aannemen dat iets er niet meer is, dat het gewoon over is, dat is moeilijk, ik wil er niet aan maar maak mijzelf dood ongelukkig.
Met een zacht afschuif sisteem, word het mij duidelijk gemaakt,ik weet het, ik voel het, maar wil er niet aan.
Ik zal wel moeten want wat niet meer is? is niet meer
In radicale woorden zeggen het is over is moeilijk, maar zo heel lang gerekt is mijn eigen schuld.
Zal mij toch weer op moeten tillen uit het dal, want anders zink ik verder weg en dat mag niet gebeuren, daar help ik mijn zelf niet mee en nog minder mijn zoon en kleinkinderen.
Ik ben meestal gauw aan het huilen en nog gauwer aan het lachen, maar nu is het even helemaal mis, ik was blij dat mijn zoon Chris er vanmorgen was, die heeft me even onder ogen gebracht, dat zo als ik mij nu laat gaan niet goed is, voor niemand.
Had ook een heleboel eetwerk over van mijn verjaardag en ja vannacht heb ik wel 6 neger zoenen gewoon in bed opgegeten, gisteren heb ik ontbeten met chips, en verschillende koeken werden ook opgegeten, daar ga ik dan ook om huilen verdorie terwijl IK het zelf in mijn mond stopt.
62 jaar en als een kind heb ik vanmorgen Chris de leiding laten nemen om samen alles wat eetbaar was en slecht voor mijn lijn, weg te gooien of in een tas gedaan voor de kleinkinderen, had ook nog veel dingen over datum staan in de ijskast dus alles er uit en nagekeken, ben ook meteen in mijn voorraad kast wezen kijken in bussen en potten in de keuken kast, ik ben er toch wel een beetje van geschrokken, Chris zei ook, "weet je nog mam hoe kwaad je op oma was als ze van alles over datum in de kast had, je gaat erg op haar lijken" ..helpppp . het is echt waar, zo oud ben ik toch nog niet 62, is toch nog niet oud?
Eliza
Dit is al weer bijna een jaar geleden geschreven, het gaat nu goed met mij. Het is herplaatst
Indra en Sven, Zandvoort, een dag voor de officele Paas autorace, dan is het veel goedkoper en ze mogen alles bekijken en zelf in de auto's plaats nemen
Indra en Sven.
U weet, ik hou heel veel mijn kleinkinderen, en maak ook ik weet niet hoeveel fotos van ze.
Paas eieren schilderen is zeer inspannend, is aan de koppies wel te zien.
Vanmorgen was ik zins lange tijd weer eens vroeg buiten, Rocky moest nodig,ik heb gauw wat aangeschoten, dus liep ik om 7 uur buiten.
Het was dromerig buiten, ik kan er even geen andere benaming aan geven.
Er was geen wind het was een beetje nevelig, héél erg stil, ik heb houten klompinstappers aan, ik ging heel voorzichtig heel zacht proberen te lopen om de rust niet te verstoren.
En dan is daar het geluid van de kool mees tutu tutu tutu tuut, het antwoord laat niet lang op zich wachten tuut tutu tutu tutu,
dan voel ik mij gewoon vredig en wil ik wel buiten blijven lopen
Het water vertoond geen een rimpel spiegelglad is het, daar gaat een meerkoet met een stokje inhaar (of zijn ) bek het nest verstevigen, waar hopelijk straks weer die schattige kleine meerkoetjes komen, die kale met een paar plukjes haar en rode bekkies heel vertederend. Je zou niet zeggen dat ze een half jaar later zon mooi zwart jasje aan hebben en boven hun snavel een mooie witte plek
Ineens hoor ik een helikopter ronken,de rust is verstoort,ik weet weer dat er een vliegveld vlak bij ligt. Jammer, maar die heerlijke dromerige momenten heb ik toch weer ervaren en dat neemt niemand mij meer af.
Ik heb al eens eerder de natuur vergeleken met mensen, ik heb het beetje moeilijk door gebeurtenissen die me boven het hooft groeien, ik duik mijn tuin in om daar alles een beetje van mij af te laten glijden.
Als ik dan in mijn tuin werk komen er ook allemaal vragen op mij af. Waarom mag de paarde bloem niet in mijn tuin staan en waarom ook het kleefkruit niet, terwijl de dotterbloem wel welig mag tieren? Heeft met kleur en materiaal te maken. Het kleefkruit is echt een plakker, het kleeft zich aan alles vast wat in de buurt is, het overwoekert alle andere planten.
De paarde bloem is mooi geel maar heeft zulke grote bladerendie ik echt niet mooi vind. Daarin tegen heb ik pepermunt planten in mijn tuin staan, die met lange wortels ook overal verschijnen de bladeren zijn erg ruw maar de geur en de frisheid van de pepermunt plant vind ik heerlijk, dus het is mijn persoonlijke voorkeur wat er wel en niet in mijn tuin mag staan.
Maar kijk je nu naar de mensen, hoeveel hebben niet een voorkeur voor het een, en kunnen het andere gewoon niet velen. De mens schift ook, dit kan wel en dat kan niet, wat niet kan, moet aangepakt worden, wat wel kan gekoesterd. Het is natuurlijk wel veel moeilijker dan de plant uitrukken, die niet mag blijven. Maar dat je keuzes moet maken staat vast.
Dat keuzes maken niet eenvoudig is ondervind ik nu.
Ik wil altijd met iedereen vriendjes zijn altijd alles maar zo gezellig mogelijk, maar als je en standpunt inneemt waar een ander niet zo blij mee is, kan het niet altijd vriendelijk en moet je toch zien stand te houden . Als je daarom dingen moet doen die helemaal niet leuk zijn, valt het niet mee.
Maar wel consequent vol houden ander moet je geen deining maken.
Wat een zwaar gesprek deze keer, ik ben van mijn roze wolk gevallen en moet aanpakken het liefst zonder allerlei bozen woorden en ruzie. Soms is ruzie niet te vermijden, ik hoop dat het niet voor niets is geweest.
Ach waar ik op hoopte( mooi weer voor de Sail 2008 ) is niet uit gekomen, het regent heel erg nu, zo jammer voor de evenementen in de haven . Je kan nog zo mooi het feest voorbereiden maar als het 'weer' het laat afweten, is dat heel erg voor al de mensen die gewoon door moeten gaan met het geen ze voorbereid hebben. Er zullen nu veel minder mensen zijn die komen kijken, want als je zo nat word, is er geen lol aan. Er zijn natuurlijk altijd stoere mensen die van ver komen, met regenjas en paraplu , het lelijke weer trotseren, om er toch het beste van te maken. Gelukkig wel want je zult maar de hele dag als 'gastheer' van je schip klaarstaan om de mensen te verwelkomen, geen paraplu of plastiek regen jas voor hun, ze staan in vol ornaat klaar.
Zo als het er nu uit ziet, word het een trieste dag. Rocky weet dat nog niet, want die ligt nog heerlijk te slapen, als die straks zijn kopje naar buiten steekt heb je wel kans dat hij gauw in de tuin zijn plas doet en dan met een noodvaart naar binnen duikt. Ik kan dan lachend toe kijken onder mijn afdakje, verschil moet er zijn toch?
Oh oh,ik heb een wat oud stok broodje in mijn nieuwe oventje gelegd, ik denk ik piep dat even op. Natuurlijk moet je vooral dan achter je pc gaan zitten, en er niet meer aan denken tot dat het belletje gaat, nu waren het Surinaamse broodjes geworden dus even te bruin voor het lekkere, maar ik had nog een helft en die ben ik nu aan het opeten lekker knapperig, een paar aardbeien er op 'heerlijk'. Moet eerlijk bekennen dat al de aardbeien van mijn broodje rollen, je kan toch niet van een oud bakken stokbroodje een vers broodje maken , maar opeten zal ik het hoor.
En er gebeurd wat geweldigs, het zonnetje komt er toch door dus misschien valt het mee voor de Sail vandaag.
Rocky had goed in de gaten dat het net regende,soms zeg ik ga toch maar in de tuin", maar als het hard regent kunnen we heel dicht langs de voordeuren onder de galerij van de boven buren lopen en dan op het end van de stoep onder de trap naar de galerij kan ik dan schuilen en moet Rocky in het zijn behoefte doen,...ja niet dus ..., de laatste beneden buurman op de hoek heeft op zijn stoep tussen de tegels hoog onkruid staan en Rocky dacht, ga zelf maar in de regen staan ik doe mijn plasje wel tegen het mooie struikje op de stoep. Geef hem eens ongelijk. De buurman kwam net uit de deur opening om zijn kleedje uit te kloppen, hij vond het niet erg hij zei "ik heb er nu eenmaal geen zin in om dat onkruid weg te halen, het zit mij niet in de weg, dus ja als Rocky er dan tegen aanplast is het mijn eigen schuld Gelukkig maar, want ja het is niet zo netjes om met Rocky zo dicht langs de huizen te gaan, maar ja je blijft dan wel droog
Het is vandaag 'weer; om de klusjes binnen in huis eens aan te pakken.
Ik zal eerst de verjaardag bloemen van twee weken geleden opruimen, want nu word het water vies en gaan ze ruiken, ze hebben ook hun beste tijd gehad, alhoewel ik van de drie bossen bloemen de lelijke en dode bloemen er uit haal, en met de bloemen die dan nog goed zijn, mijn accubakje weer mee opmaak. Ja ik ben wat dat betreft erg ,want als het nog kan gaat er geen bloemetje weg die nog niet helemaal mors dood is. Ik doe er soms nog wat uit de tuin bij dan heb ik weer een leuk stukje op tafel voor een week,i k ben de bloemen dankbaar, en de bloemen zijn mij weer dankbaar omdat ze zo lang mogelijk mogen blijven stralen.
De was draait op volle toeren en daar ben ik dankbaar voor, dat ik in deze tijd leef, met mijn automatische wasmachine en droger, niet op de hand met een was bord schrobben, niet lijntjes door het huis met wasgoed die moet drogen, geweldig toch Ja een mens heeft best veel om dankbaar te zijn, en als ik dat alle dagen maar even tegen mij zelf zeg, hoef ik niet zo triest te zijn, als alles niet loopt zo als ik het zou willen.
Zo dat is een heel verhaal, maar heerlijk om op te schrijven, fijne besteding van een gedeelte van de dag als het buiten wat minder is.
Eliza
Her plaatst ,geschreven 20-8- 2008, toen was de 'Sail' in Den Helder
Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Eliza.
Matscho
