Tuut...Tuut...Tuut... Als de verbinding is verbroken...

Op 20 oktober 1994 is mijn leven plots veranderd. Ik werd getroffen door een hersenstaminfarct. Na maanden ziekenhuis zag ik terug mijn vertrouwde omgeving.

Ik kon moeilijk klappen
Niet meer op trappen
Ook moeilijk stappen
Ik had maar één doel
Vaarwel zeggen aan die rolstoel
Noodgedwongen werd ons levenswerk verkocht
Al de plannen die ik had gemaakt
Zijn toen gedelete of in de prullenmand geraakt

IK DANK:

De mensen die me nu behandelen
Zodat ik even kan wandelen
Ook zij die iets vertellen
En de verbinding trachten te herstellen
Iedereen die mij in de kliniek kwam bezoeken
De familie die mij niet kwam bezoeken omdat???
Mijn broers, schoonbroers en Wim Mattheus
Die altijd klaar staan om werkjes op te knappen
Zodat ik nu in mijn douche kan stappen
Of als ik aan de straat zit
Iemand die wuift of roept
Dan voel ik mij goed.

Guy

VOOR 20 OKTOBER 1994

Ik werd geboren als jongste van 10 in Baal. Ik had een fijne jeugd en kreeg de nodige tijd voor hobby's. Na trouwen werkte ik nog 2 jaar bij mijn moeder.

Toen startte mijn vrouw met een ijssalon, dat ik na een jaar hielp uitbaten. Er waren drukke en minder drukke perioden. In de minder drukke perioden, het is te zeggen september tot juni, was deze alleen in het weekend open en had ik de tijd voor een opleiding naturopaat, waar ik veel vrienden heb leren kennen. Na 3 jaar ben ik met 2 vriendinnen een jaarcursus gaan volgen in Nederland, waar ik mijn diploma voetreflextherapeut en toegepaste kine instructeur heb behaald. Dit heb ik tot aan mijn CVA uitgeoefend als bijberoep.

19 + 20 OKTOBER 1994

Omdat mijn vrouw toen geen steun kreeg van haar broers en zussen (waaronder twee kloosterzusters) omdat ??? deelde ze haar mening met iemand die hetzelfde had meegemaakt, en zo is dit alles zonder haar wil in de krant gekomen. (Het was wel de waarheid)

Na weken ziekenhuis volgde een maandenlange revalidatie te Pellenberg. Dit was een harde tijd en ik was blij als ik op weekend mocht. Daarna begon een levenslange revalidatie bij een kinesist in mijn eigen dorp. Intussen deed ik nog andere therapieën, waaronder shiatsu, moxa, accupunctuur, voetreflex, reiki, sofrologie, lymfedrainage enz.

Nu omdat het steeds moeilijker gaat, komt de kine aan huis. Dit is veel rustiger. Ik heb een plaats die uitgerust is met verschillende toestellen en massagetafel (zie kineverslag). Wij hebben onze woning aangepast en ook iedereen die aan huis komt, kan voorwaarts oprijden en achteraan keren om zo terug voorwaarts af te rijden.

Hetgeen ook veiliger is (recht voor school, versmalling).

IEDEREEN HEEFT RECHT OP EEN TWEEDE KANS. IEMAND MET EEN BEPERKING KRIJGT DEZE NIET.  

Katleen L, die me hielp deze blog te maken.

Iemand die zelf met zijn eigen niet in orde is, kan niemand helpen.

Luisteren moet je alleen naar uw gat,
anders krijg je elders problemen.

Betere samenwerking dokter kinesist.

Kine komt wekelijks over de vloer.

Na 18 jaar heb ik inlegzolen, dit had ik eerder moeten doen, want zo kreeg ik een andere stand in mijn bekken.

Regelmatige pedicure is geen overbodige luxe.

Bezoek aan de diëtiste is ook geen overbodige luxe.

Bezoek aan de psycholoog is ook geen overbodige luxe.

Voor te slapen neem ik sinds jaren SEDINAL, iets wat ik overdag als het moeilijk gaat ook neem.

Ik kan me druk maken als ik de problemen zie van achter het raam (veiligheid kinderen school).

Van parking, verkeer en signalisatie ken ik niets, maar wel hoe het aanvoelt in een rolstoel (5 maand).

En wat ge er elke dag moet voor doen om er uit te blijven.

Regelmatig brengen we een bezoek aan de sauna. Daar ervaar ik het verschil tussen kine en ontspanningsmassage.

Mijn moeder leerde me altijd links en daarna rechts te kijken, zodus naar twee kanten.

Dat was de unif van het leven die sprak.

DE MENSEN DIE MIJ NU BEHANDELEN, DAAR HEB IK VERTROUWEN IN, WAARVOOR MIJN DANK.

OOK IEDEREEN BEDANKT DIE ME HET LEVEN TOCH AANGENAAM MAAKT.