Werelddag van de beroerte

Op 20 oktober 1994 deed ik een hersenstaminfarct.

Dokter A.D.G. kwam om 8 uur 's morgens. Ik gaf over en sprak wartaal (ik lag in bed). Ze gaf me een spuit primperan, zo zou het volgens haar wel overgaan. En als het niet beter is na een uur, ga dan langs spoed, zei ze. Ze schreef een voorschrift dat niet klopte.

Wartaal is voor een psychiater volgens haar en zo ging er kostbare tijd voorbij op spoed. Ik zat in een rolstoel te wachten. Men dacht dat ik sliep, maar ik lag in coma.

Na lange tijd kwam men mijn vrouw vertellen dat ik stervende was. Na weken ziekenhuis ben ik overgebracht naar de revalidatie te Pellenberg, waarik 5 maanden was.

Nu heb ik wekelijks kine aan huis. Dokter en verpleging komen ook wekelijks aan huis.

• Kleden: gedeeltelijk hulpbehoevend
• Wassen: douchen 2x per week met verpleging
• Huishouden: door echtgenote
• Eten: voorsnijden van maaltijd

Herkennen van een beroerte: PLAT

• P = praten
• L = lachen
• A = armen
• T = tong

BESLUIT

Medicatie is nodig, maar de hulp die ik van iedereen krijg, geeft me veel moed. Voor iets terug te doen omdat iedereen zo goed is, schenk ik mijn lichaam na mijn dood aan de wetenschap.