Ik ben Jos, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fabian.
Ik ben een man en woon in (Belgie) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 05/05/1946 en ben nu dus 78 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Muziek, Fotografie en Film..
Mijn beroep was bankbediende, ben nu sedert enkele jaren met pensioen,leef samen met een lieve Nederlandse vriendin.Samen van het leven genietend.
Beoordeel dit blog
Muzikale Herinneringen
Grasduinen in het verleden.
18-03-2013
Claude King.
Niet zelden zijn liedjes geassocieerd met bepaalde persoonlijke gebeurtenissen. In 1962 werden we met de schoolklas op een namiddag naar een centrum op het Keizerlijk Plein in Aalst gestuurd voor onze latere beroepsoriëntering... Onderzoeken her en der : spuitjes..gehoor- en gezichtstesten..gesprekken over alles en nog wat...met vrouwelijke artsen, hetgeen vaak tot hilariteit leidde...we waren 16. Een song, die toen op de radio was te horen kwam van Claude King...Wolverton Mountain....hij scoorde hiermee een millionseller...was geboren op 5 februari 1923..in Shreveport-Louisiana .Nam reeds platen op in 1952..wat Rockabilly in 1957 (Run, baby Run) en trad vaak op in Louisiana Hayride..met tal van Country artiesten uit die tijd. Ik herinner me van hem nog Tiger Woman (1965) en de LP : Sings Johnny Horton (1969), beiden ook in mijn platencollectie.Was ook vaak te zien als acteur in TV-series .Tot begin jaren 70 bleef hij voor Columbia -Nashville platen opnemen. Hij overleed onlangs , op 7 maart 2013...90 jaar.
Op de LP Chess Rockabillies uit 1978 bevinden zich 2 parodie-rockers van de blinde pianist Mel Robbins :"Save It" (ARGO) en het tot dan toe onuitgebrachte "Are You With Me" , beiden uit 1959. Hargus Robbins werd geboren in Rockland, Tennessee in 1938. Hij was een veel gevraagd sessie-pianist bij tal van Country zangers in de jaren 50 en 60 , zo onder meer speelde hij op George Jones' versie van "White Lightning" .(1959) Ook Bob Dylan huurde hem in voor zijn LP " Blonde on Blonde". Nam later ook zelf albums op tot in de late jaren 70.
Clyde McPhatter (°1932) was van kindsbeen actief in een gospel-groep en had een prachtige tenor-stem. In 1950 vervoegde hij de R&B formatie van Billy Ward & The Dominoes en scoorde er , als leadzanger, zijn allereerste successen. Na een meningsverschil verliet hij de groep en werd daar vervangen door Jackie Wilson. In 1953 vormde hij The Drifters en kende voor het Atlantic-label diverse hits, zoals Money Honey. Na zijn legerdienst ging hij op de solo-toer...en kende hij zijn eerste nummer 1 hit op de R&B-hitparade met Treasure Of Love (1956). Ook behaalde hij in 1958 een top-song op de nationale Billboard (nummer 6), met een lied , gecomponeerd door Brook Benton (die het nummer zelf had afgewezen) en Clyde Otis : A Lover's Question. Zijn platen , die hij samen met The Drifters opnam en zijn solo-opnamen voor Atlantic verzamelde ik allen op CD. In 1960 vervoegde hij beide componisten , die het mooie weer uitmaakten op Mercury-records aldaar. Zijn eerste song werd Ta Ta (Just Like A Baby). In een muziektijdschrift uit dat jaar las ik de aankondiging van nieuwe platen uit de Mercury-stal zoals Brook Benton, Dinah Washington, The Platters, Sarah Vaughan,The Diamonds...tot Johnny Preston.Clyde droeg er op een foto een hoedje. Ik hoorde Ta Ta enkele malen op de radio...(er was thuis nog geen sprake van TV) en wou het binnenhalen. In 1960 was de eerste Rock ' Rollstorm gaan liggen en werden er méér melodieuze pop-deuntjes opgenomen, met vaak violen (strings) in de begeleiding....bvb Duane Eddy, Buddy Knox, Elvis, Johnny Burnette, enz...
Hij kende later nog een grote hit : Lover Please (1962), maar nadien ging het bergafwaarts met zijn carrière , mede omwille van de drastische wijzigingen in de muziekwereld.In 1968 verhuisde hij naar Engeland, waar hij in retro-circuits nog vaak optrad. Door zijn vele dépressies en zijn alcohol-verslaving slaagde hij er nooit meer in zijn vroegere niveau te halen, en dat werd hem duidelijk toen hij, terug in Amerika in 1970 een come-back album had opgenomen voor Decca, dat faalde. Hij overleed in 1972 (39 jaar) aan een hartaanval, maar was dus tijdens zijn carrière een inspiratiebron geweest voor tal van R&B -artiesten, voor wie hij hun voorbeeld was geweest. Ooit werd hij beschouwd als de zwarte tegenhanger van Elvis, omwille van zijn unieke stem..
Teddy Redell aka Teddy Riedel werd geboren in Arkansas in 1937. Al vlug leerde hij pianospelen en kreeg ,na enkele jaren muzikale omzwervingen zijn grote kans toen hij een leadzanger verving, die met een keelontsteking diende af te zeggen bij een platensessie voor het Vaden-label in 1959. Ik beperk me hier tot enkele van zijn opnamen , zijn volledige bio kan je hieronder raadplegen. Knocking On The Backside/Before It Began (1959).Vaden Corrina, Corrina/Gold Dust (1960).Vaden Pipeliner/I Want To Hold You (1960).Vaden Can't You See / Judy (1960).Vaden I'll Sail My Ship Alone/Don't Grow Old Alone(1960)Vaden Na zijn legerdienst kennen we nog : Poor Ole Me/Between Midnite And Dawn.(1963) Razorback.
Net als Jerry Lee Lewis was deze Arkansas Rocker erg beïnvloed door Moon Mullican en coverde dus vaak zijn songs, hoewel hij ook eigen werk opnam. Zijn opname Judy werd in de versie van Elvis Presley een kleine hit in 1961. Ik was onder de indruk van het piano-spel en importeerde enkele originele en nu zeldzame singles in de late jaren 60 zoals "Pipeliner " (Moon Mullican compositie) en ook" Poor Ole Me" op het Razorback label. (Puike Rocker).Op deze laatste plaat werd hij begeleid door The Pacers, de vaste begeleidingsgroep van Sun-rocker Sonny Burgess. De B-kantjes van beide singles waren eveneens echt voortreffelijke songs. Vergeten we ook niet dat hij piano speelde op bvb die fantastische plaat van Joyce Green : "Black Cadillac" (Vaden). Teddy werd eind jaren 70 herontdekt door Cees Klop uit Nederland...en begon diverse tournees door Zweden en Nederland. In Nederland werden nieuwe opnamen, naast zijn oudere werk opnieuw uitgebracht op LP en later op CD....en die konden niet ontbreken in mijn collectie. Hedendage is hij pianoleraar en treedt nog steeds op. Rock 'n' Roll uit Arkansas ? Luister naar deze Teddy Redell. Zijn bio kan men lezen op zijn officiële site :
Nog steeds geniet ik van de sax-partij middenin de plaat : "Poor Ole Me". Authentieke Rock 'n Roll in 1963 was er nog steeds, hoewel The Beatles er zaten aan te komen.
In september 2011 overleed Sylvia Vanderpool.(Zie archief en hieronder).
Vorige week 27/11/2012 was dit trieste lot toebedeeld aan het tweede lid van het ooit populaire duo. Mickey Baker overleed op 87-jarige leeftijd in Toulouse,Frankrijk. Mickey leerde trompet spelen en schakelde nadien over naar Blues-gitaar, toen hij naar California verhuisde en om den brode sessie-muzikant werd. Zijn grote verdienste was dat hij,samen met Chuck Berry en Bo Diddley aan de basis lag van de fusie tussen R&B en Rock 'n'Roll. Als gitarist was hij bijvoorbeeld te horen op platen van The Drifters (Money Honey-1953), Ruth Brown (Mama, He Treats Your Daughter Mean-1953), Big Maybelle (Whole Lotta Shakin'-1955),Louis Jordan (Caldonia -1956), Ike & Tina Turner, Ray Charles..... Geïnspireerd door het succes van Les Paul & Mary Ford vormde hij het duo met Sylvia Vanderpool en had een kanjer van en hit met "Love Is Strange"(RCA), dat vaak werd gecoverd door bvb Buddy Holly Hij bleef actief in de muziek tot de jaren 80. Hieronder een nummer, dat gelijkenis vertoont met hun grote hit : "Love Will Make You Fail in School" dat werd aangevuld met School Will Make You Fail In Love" .
Retro : Sylvia Robinson overleden....29 september 2011. Geboren in New-York in 1936. Ze werd de moeder van de Hiphop genoemd. Ik moet bekennen dat die naam me niks zegde tot ik erachter kwam dat ze actief was in de jaren 50 als lid van het duo "Mickey & Sylvia"...Mickey Baker & Sylvia Vanderpool en dit deed een lichtje opgaan. In mijn platenkast heb ik veel opnamen van hen , die verschenen op RCA's sub-label Groove...pure R&B songs. Ze hadden slechts 1 hit begin 1957 met "Love Is Strange" (nr 1 R&b en nr 11 in de Pophitparade). Heerlijke ,vaak gecoverde song, mede door het gitaarwerk van Mickey.Ook de b-kant "I'm Going Home" ademt de tijdsgeest van die dagen uit. Andere opnamen van hen, die ik toen vaak op de platenspeler draaide waren "No Good Lover" (1956) en "Love Will Make You Fail In School". Haar latere carrière heb ik niet meer gevolgd. Het wordt weer wat stiller.......
Begin juli 1967....net afgezwaaid van het leger...er hing een vreemde sfeer ...The Summer of Love...San Francisco...Procol Harum....In Vlaanderen was men begonnen met een Top 30 op de radio.. Ik volgde nog voor een korte tijd de populaire muziek...Small Faces (Itchycoo Park), The Doors, Pink Floyd, Traffic, David McWilliams... De legertijd was nog volop aanwezig...in mijn herinnering...en bemijmering..,, toen hoorde ik die psychedelische song...See Emily Play. Later vond ik de CD Relics, want er stond eveneens een ander nummer bij , dat me aansprak...Arnold Layne.....alles baadde in een mysterieuze sfeer. Na die zomer hield ik het echt voor bekeken...toen Soul-muziek de boventoon begon te voeren...hoewel ook hier enkele nummers me bijbleven..Arthur Conley ,The Ram Jam Band, Wilson Picket, Jess and James...e.a. Het Woodstock-festival sprak me later hélemaal niet meer aan. Ik keerde toen définitief terug naar de echte Roots....de jaren 50 en raakte hierin verdiept...met zijn talloze kleine onafhankelijke platenmerken...en vele honderden originele Amerikaanse Rockabilly singles....de oude Rockers.....beginnende met het Sun-label....dat was het immers nu totaal geworden voor mij......
Toen Neil Young
zich in 1983 waagde aan een album met een ode aan de vroegere 50's Rock 'n Roll / Rockabilly, kreeg
het geen al te goede verkoopscijfers en kritieken...er stonden amper 10 songs op
en duurde slechts 25 minuten. Maar desondanks was ik er als de kippen bij om
"Everybody's Rockin" op LP aan te kopen, later zelfs op CD. Er stonden , behalve
enkele covers van Elvis Presley, Jimmy Reed , Slim Harpo en Bobby Freeman , ook eigen nummers op. Eén hiervan
krijgt hier nu air-play : "Payola Blues". Het verhaal over Alan Freed is
overbekend...de D.J., die de jeugd in aanraking bracht met authentieke Rhythm
and Blues en Rock 'n Roll, getuige zijn vele shows en films. Deze shows eindigden niet zelden in opgezweepte- of gewelddadige rellen. Hij werd door
moraalridders en verontruste ouders voor deze "duivelse " muziek vervolgd en
uiteindelijk veroordeeld voor het aannemen van steekpenningen (payola), teneinde
nieuwe platen in zijn programma's gedraaid te krijgen.. . Dit fenomeen zou later
wel schering en inslag worden...."How about that Mercedes Benz...? Well, thanks
a lot, man...I'll play it all day long"......zo ging dat toen !!!! De man
stierf berooid in 1965, ondanks het feit dat hij zowel blanke als zwarte Rock 'n
Roll populair had weten te maken.
We keren terug in de tijd....1966. De zomer had plaats gemaakt voor de herfst en donkere, kortere dagen braken aan. Ik was gelegerd in Tongeren- Kazerne Ambiorix., kamer 128. De avonden, dat we er niet op uit trokken in de stad , waren we vaak aan het kaarten of lagen we op bed te luisteren naar een radio-portatief, die kristalheldere FM- geluiden voortbracht, wat in 1966 een sensatie voor mij was.(ik kende voordien alleen de uitzendingen op de A.M.-midengolf van oude lampenradio's.) Zonder vervelende storingen, zocht ik 's avonds populaire programma's op en één hiervan was AFN (American Forces Network) een Amerikaanse zender, die in België was gevestigd , in het kader van de Navo....het hoofdkwartier was van Parijs naar Evere overgebracht. Vaak draaiden die de populaire hit-tunes uit het thuisland. Een plaat , die ik daar dikwijls te horen kreeg , me opviel en bleef hangen, door de orgelpartij was : "96 Tears" .De groep die het uitbracht kwam uit Michigan en bestond uit 5 Mexicanen, die in Michigan geboren waren ,onder leiding van Rudy Martinez. Eind oktober stonden ze ermee één week op nummer 1 in Amerika. In Europa was dit garage-rocknummer niet of nauwelijks gekend en zeker niet in België.( in Engeland nooit hoger dan positie 37). Het was een ééndagsvlieg, maar toch roept het herinneringen bij mij op aan de unieke soldatentijd , met de legervrienden van weleer.
Jeugdherinneringen laaien op bij het aanschouwen van het neerhalen van deze plaatselijke gemeentezaal. We beleefden daar immers de ontspanning in onze kindertijd tijdens de jaren 50. De zaal Pax werd als lokaal voor diverse doeleinden gebruikt : allerlei verenigingen, vrouwengroeperingen , toneelgezelschappen, jeugdvergaderzaal voor onder meer de kajotters, bibliotheek, jaarlijks tijdens de Kerstdagen het acv-cm verslag met tombola en gastsprekers genre Louis De Lentdecker, concerten met bvb Pater Mestdagh enz... Het hoogtepunt lag evenwel in de wekelijkse filmvoorstellingen op zater- en zondag. Wij keken tijdens de week uit naar de filmposters, die het komende spektakel aankondigden.Dan waren we present : Muzikale Heimat- of avonturenfilms, Bijbelse verhalen,Westerns en Tarzan-vertoningen.Waar is de tijd van Gary Cooper, Stewart Granger, Alan Ladd, Johnny Weismuller, Burt Lancaster, Kid Carson, Romy Schneider, Eroll Flynn en zo meer.?? Tijdens de pauze , kwam de frisco-man langs, onder het alziend oog van de plaatselijke dorps-onderpastoor en bespraken we drukdoende, hoe de held van de hoofdfilm het er zou van af brengen. Het was evenwel de muziek, die ons bijbleef van de platen welke tijdens de pauze gedraaid werden die onze gesprekken begeleidde....muziek van bvb Freddy Quinn, Harry Belafonte, Bob Davidse, Catharina Valente, Lloyd Price...tot zelfs Elvis, wiens laatst nieuwe single ze daar op de kop hadden weten te tikken. En dan klonk door de zaal...de A- of B-kant van A Fool Such As I / I Need Your Love Tonight (1959).Komaan Elvis, laat je nog eens horen...zo meteen rinkelt de bel en wordt het doek opnieuw opgehaald....ik word hier waarempel melig van.... Begin juni...viel het doek définitief.....we hebben gelukkig nog de herinnering.
In het muziektijdschrift "Jukebox" verscheen er begin jaren 60 regelmatig een reclame-pagina, waarin het platenlabel "Teeny" records werd aangeprezen voor een goedkopere uitgave van songs , die op dat ogenblik in de hitparade stonden. Het mooie hiervan was dat steeds twee successen (weliswaar covers) op 1 plaat werden uitgebracht en die verder ook voor het budget van de tiener zorgden.....kostten dus slechts 39 Bef. Een opname met één origineel succesnummer ging in platenzaken over de toonbank voor 66 Bef. Zelf hield ik het desondanks grotendeels bij de originele uitvoerders. "Teeny" was dus een sub-label van het Belgische Ronnex-records en het platenmateriaal dat hierop verscheen kwam van het Engelse Embassy platenlabel, wat op zijn beurt een sub-label was van Oriole-Records. Embassy liep van 1954-1965, toen het werd opgekocht door CBS, maar dat is dan een ander verhaal. Op die Teeny-plaatjes vond men telkens weerkerende namen van uitvoerders, die 2 hits vertolkten , die toen in de hitparades stonden. Bekende namen waren Bobby Stevens (die 150 nummers coverde), Paul Rich, Rikki Henderson, Bud Ashton, Don Duke enz...tot een zangeres als Maureen Evans (die later op Oriole een hitje scoorde met "Like I Do"). De echte naam van Bobby Stevens was Ray Pilgrim (zie foto), en die had zelf enkele composities gemaakt zoals : "Little Christine". Die plaat was hier héel bekend , toen ze werd uitgebracht door Dick Jordan in 1960 (Oriole).(stond op positie 39 in Engeland). Hier in België werd dit nummer ook opgenomen door Burt Blanca en Danny Fisher en vaak op de radio gedraaid. In de originele versie kwam het hier in augustus op een 11e plaats terecht in de hitparade. Dick Jordan, had reeds vroeger platen opgenomen en ook nadien bij Embassy onder eigen naam en tevens de schuilnaam Don Duke.
Voorgeschiedenis : In 1944 vochten Amerikaanse troepen in de Ardennen tegen de Duitse bezetter. Jo Napoli was één van hen en toen hij gewond raakte werd hij opgevangen en verzorgd door de plaatselijke bevolking van Comblain -La -Tour, (minder dan 1000 inwoners) , in de mate dat hij zich er meteen thuisvoelde.
Toen Jo 10 jaar later in 1955 terug even op bezoek was in dit sympathieke plaatsje, hoorde hij dat de inwoners geld zochten om de kerktoren te restaureren en zag hij kans om te vergoeden, wat hem was overkomen en dus stelde hij voor geld in te zamelen door het organiseren van een Internationaal Jazz-muziekfestival. In 1959 vond het eerste plaats en door het enorm en wereldwijde succes ervan werd besloten dit jaarlijks te herhalen.
Die reeks van festivals liep van 1959 tot 1966.
Neem nu even 1962. Het festival werd toen gehouden op 4 en 5 augustus op een drassige weide die door de overvloedige regenval , was herschapen in een regelrechte modderpoel.
Niettemin kwamen niet minder dan 42.000 Jazz-liefhebbers ,tijdens die twee dagen, er op af. De affiche was goed gestoffeerd...het sextet Cannonball Adderly uit de USA, The Leathertown Jazzmen uit Duitsland, The Dutch Swing College Band uit Nederland en diverse andere Jazz-groepen uit bvb Denemarken of Yugoslavië.
Ook individuele acts waren aanwezig zoals Donna Hightower, Jack Hammer, pianiste Pia Beck, Sylvie Vartan en.....Frankie Avalon.
Deze laatste stond geprogrammeerd op affiches en aankondigingen als jazz-performer.
Toen deze popzanger echter zijn repertoire van sentimentele liedjes ten gehore bracht, werd hij grondig uitgejouwd en teruggefloten. Wrong time, wrong place , Frankie ???
Kijk, dat herinner ik mij dus nog héél goed via een bericht in het maandelijks muziektijdschrift Juke Box. Ik wil hem vandaag dus wat in ere herstellen.
Just Ask Your Heart , één van die vele liedjes uit onze jeugdjaren.
Terloops gezegd...op diezelfde 5 augustus overleed ook Marilyn Monroe.
Toen een studente communicatiewetenschappen aan de VUB onlangs een studie maakte over het muzikaal verleden van jeugdprogramma's en meer bepaald het radio-programma : "Schudden voor Gebruik" op de BRT in de jaren 1963-1965 en me hiervoor , samen met enkele andere luisteraars, contacteerde, ging ik op zoek.
Ik had op zolder nog van die oude bandopnamen liggen en heb die weten te converteren. Blijkbaar was ik de enige , die nog over dergelijke opnamen beschik.
Het is Germain Van De Weghe, die een uitmuntende muziekblog heeft :"The Sixties ", die met het idee op de proppen kwam om deze via Youtube terug in de openbaarheid te brengen, waarvoor ik mijn hartelijke dank hier wil betuigen.
Hij heeft dus een aanvang gemaakt met deze nostalgische uitzendingen op Youtube te plaatsen en hier is voorlopig reeds een eerste resultaat. Het werd de ether ingestuurd op zaterdag 5 december 1964. Veel luistergenot.
Ga bij gelegenheid ook even kijken opvolgende muziekblogs :
In mijn rijkgevulde (nou ja, Michel) platencollectie stuitte ik op een 4-tal LP's, uitgebracht door het CHAM-label met als titel : " Rock 'n Roll vocal Groups " volumes 1 tot 4. Onbekend en soms zeldzaam materiaal uit de 50's. Wat te denken bvb van het originele : "Rock 'n Roll 's Good for the Soul" (Burt Blanca)...van The Four Knights. Maar ook een tweetal nummers van een groepje uit Chicago : The Mark IV. Hadden waarschijnlijk voor hun naam inspiratie gevonden bij de Britse tank uit de eerste wereldoorlog. Ze hadden een klein hitje in 1959 met : " I Got A Wife" (Mercury) nr 24 op de Billboard-hitparade. In 1958 hadden ze evenwel 2 singles uit op het Cosmic-label, waarvan dus hier terug te vinden de nummers : "The Shake / 45rpm" van hun single Cosmic 704. Het waren 2 stampende rock-tunes, en kwamen in Canada op een 22e plaats terecht in de hitlijsten. Ze bleven verder muziek opnemen ....tot ver in de jaren 80...ook Soul-music. Het is een moeilijke keuze , want beide nummers swingen....dan maar "The Shake." Die zangeres op de clip heeft niks met hun act te maken, maar goed als begeleiding moet dit kunnen.
Rockabilly artist Johnny Powers (1938) herinner ik me voornamelijk van die ene single , die hij voor SUN uitbracht in 1959.Verdere opnamen voor SUN werden nooit op plaat uitgebracht. Hij kende wel wat succes met "Long Blond Hair" vooraf en ook enkele rockabilly-nummers, die we terugvinden op Buffalo-records zoals "Mean Mistreater"of "I Walk" enz... IJverig op zoek naar die SUN-opname, vond ik deze in 1986 terug op een Engelse LP-persing van het Roller Coaster label. Elvis-achtige stem, ruige rockballade, kortom de sfeer van de late jaren 50. Hij werd voor deze song : "With Your Love, With Your Kiss " begeleid door andere Sun-muzikanten zoals o.a. James Van Eaton, Billy Lee Riley (Bass) en Charlie Rich (Piano). Komaan Johnny...waar bleef The Love en The Kiss ???? Tot de dag van vandaag blijft hij nog steeds optreden.
Naar aanleiding van het overlijden van Jimmy Jones op 2 augustus 2012 , even terug naar het archief van 12/02/2009 uit deze blog. De man die onze jeugd verblijdde met 2 topnummers in 1960 werd 82 jaar.
In 1960 was het voorlopig afgelopen met de tradionele Rock 'n' Roll, op een paar late Rockers (vb Freddy Cannon, Ronnie Hawkins ...) na, hoewel instrumentale groepen nog een tijdje doorgingen.De muziek werd zachter, vaak door toevoeging van strijkers. Het was ook het jaar van Jimmy Jones (geb. 2 juni 1937 in Birmingham-Alabama).Reeds op jonge leeftijd verhuisde hij naar New York. Maakte deel uit van een aantal groepen zoals The Sparks Of Rhythm,The Pretenders en The Savoys die platen opnamen voor diverse plaatmaatschappijen, dewelke doorgaans weinig succes kenden.Ook als solo artist zat het hem aanvankelijk niet mee.Tot zijn ontmoeting met Otis Blackwell hierin verandering bracht.Een vroegere compositie "Handy Man ", uitgebracht op MGM's CUB-label werd wat bijgeschaafd en werd meteen een schot in de roos in 1960. Het verhaal gaat ,dat bij de opname de fluitspeler niet kwam opdagen en Otis ,die aanwezig was dan zelf maar een staaltje van zijn fluiten er aan toevoegde. Een heerlijke pop-rocker was geboren, ook omwille van de hoge falsetto-stem van Jimmy. Evenals de opvolger "Good Timin'"(MGM), haalde de plaat een Top 3 in Amerika, in Engeland haalde "Good Timin'" zelfs een eerste plaats.Op radio Luxemburg werd de plaat grijs gedraaid , herinner ik mij. Later opnamen zoals "That's When I Cried"(1960) en " I Told You So"(1961) deden het dan weer minder goed in de Top 100. Voor een prikje kon ik beide singles op de kop tikken op braderiën.Persoonlijk vond ik het B-kantje van I Told You So : "You Got It " helemaal niet zo mis in de tijdsgeest van toen , die de sfeer uit de vroege jaren 60 perfect weergaf. Wat wel een feit is : Del Shannon heeft goed naar deze liedjes geluisterd en scoorde kort daarop met een dito falsetto-stem zijn hit "Runaway".
Een persoon , die wel wat invloed losweekte bij mij destijds was een onovertroffen Rockabilly-zanger, die nooit de haver kreeg welke hem toekwam. Begin jaren 70 kwam ik Charlie op het spoor en was helemaal weg van zijn hikkende stem. King Records bracht toen immers zijn beste plaatopnamen opnieuw uit, die dateerden van 1956-1957. Rockabilly Kings bevatte één zijde zijn beste werk en de andere kant was gevuld met opnamen van Mac Curtis.En zoals reeds gezegd, kende de man weinig succes tijdens zijn carriére.Hij had voordien reeds opgenomen voor onder meer Sun-records en werd vermeld als co-auteur van Elvis' I Forgot To Remember To Forget Ook zijn later werk , dat verscheen op een Star-LP vond ik de moeite van het beluisteren waard. Ik vroeg een plaatje van hem aan bij Julien Put, tijdens een uitzending van Kort Gerockt, hetwelke dan ook prompt de ether werd ingestuurd.Ook zag ik ooit op de BBC One een korte documentaire , waarin hij Blue Moon Of Kentucky speelde en zong, waarvan hij beweerde dat hij Bill Monroe's originele versie zou hebben bewerkt voor Elvis. Ik had na zijn dood in 1998 (werd 66 jaar) nog enkele gesprekken met zijn dochter Wanda via het forum van RHOF, die zijn memorie levendig hield. Hij werd betreurd door een grote schare rockabilly-fanaten. Eén van zijn betere opnamen komt hieronder : "One Hand Loose" (december 1956).
.
"Diggin' The Vaults".....Ik verzamelde in die jaren enorm veel rockabilly/rock 'n'roll opnamen uit de jaren 50. In 1980 en 1981 bracht het Engelse Rockstar-label twee LP's uit, die het verhaal brachten van het Crest label :The Crest Story volume1en 2 Prachtige opnamen bevinden zich hierop zoals gebracht door Tommy Dee, Bobby Edwards, Glen Garrison of Bo Davis (met Eddie Cochran op gitaar). De opener van volume 1 : "Can You Bop? " is in alle opzichten een klassieker, met name : "Stack-A-Records" (1958) van Tom Tall (Geboren 1937 in Amarillo-Texas).Daarin gaat hij op zoek naar een bepaald nummer en ingewijden weten dat hij hiermee "Party Doll" bedoelt van Buddy Knox.....want hier krijg je de break te horen, die hij bedoelt.
Dit moet zowat de meest befaamde double-sider zijn geweest in de geschiedenis van de vroege Rockabilly. Sonny (Sonee) West , geboren in 1937 in Lubbock Texas,nam beide nummers op in de studio van Norman Petty,welke werden uitgebracht op diens Nor-Va-Jak label eind 1956. "Rock Ola Ruby/Sweet Rockin'baby". Nadien schreef Sonny nog twee hits voor Buddy Holly : Oh Boy en Rave On, dewelke hijzelf reeds vooraf , zonder succes had opgenomen.Ook verscheen er in 1961 van hem nog Wasted Days And Wasted Nights. Ik herinner mij dat ik op Omroep Brabant , Kort Gerockt ,denk ik deze Nor-Va-Jak opnamen voor het eerst hoorde, begin jaren 70 en er helemaal weg van was. Een re-reproductie verscheen wat later op het Roller Coaster-label en ik bestelde er verschillende kopieën van.(via Frank Van Rampelberg - HonkyTonk). Beide nummers zijn grandioze Texas-Rockabilly. Lichte voorkeur toch voor "Sweet Rockin' Baby".
En terwijl de volle maan , middels de avondschemering , schijnt op de glimmemde bast van de bonte kneuterkoe, bemijmeren wij alweer een stukje uit de rijke muziekgeschiedenis. We schrijven 1980. In Frankrijk was een nieuw recordlabel opgericht, dat de naam droeg Big Beat Records. Het groef in het verleden van Rockabilly artiesten van weleer en pakte alsmede uit met Neo-Rockabillies .De uitgebrachte LP´s hadden 10 inch afmetingen en ik heb er verschillende aangekocht van o.m. Gene Summers , Sonny Fisher,Warren Smith,Chris Evans, Dave Travis enz..... Deze laatste had een LP uit "Rockabilly Killer " met hierop oud en nieuw werk. Ik hield van opnamen zoals All Change of het zelfgepende Old Country Rock. Dat laatste was eveneens een favorietje van Vic Van Dessel van The Rockin´ Fifties zaliger. Times were when.....
Clyde McPhatter (°1932) was van kindsbeen actief in een gospel-groep en had een prachtige tenor-stem. In 1950 vervoegde hij de R&B formatie van Billy Ward & The Dominoes en scoorde er , als leadzanger, zijn allereerste successen. Na een meningsverschil verliet hij de groep en werd daar vervangen door Jackie Wilson.
Jeugdherinneringen laaien op bij het aanschouwen van het neerhalen van deze plaatselijke gemeentezaal. We beleefden daar immers de ontspanning in onze kindertijd tijdens de jaren 50.
In het muziektijdschrift "Jukebox" verscheen er begin jaren 60 regelmatig een reclame-pagina, waarin het platenlabel "Teeny" records werd aangeprezen voor een goedkopere uitgave van songs , die op dat ogenblik in de hitparade stonden. 
Voorgeschiedenis : In 1944 vochten Amerikaanse troepen in de Ardennen tegen de Duitse bezetter. Jo Napoli was één van hen en toen hij gewond raakte werd hij opgevangen en verzorgd door de plaatselijke bevolking van Comblain -La -Tour, (minder dan 1000 inwoners) , in de mate dat hij zich er meteen thuisvoelde.
Toen een studente communicatiewetenschappen aan de VUB onlangs een studie maakte over het muzikaal verleden van jeugdprogramma's en meer bepaald het radio-programma : "Schudden voor Gebruik" op de BRT in de jaren 1963-1965 en me hiervoor , samen met enkele andere luisteraars, contacteerde, ging ik op zoek.
Een persoon , die wel wat invloed losweekte bij mij destijds was een onovertroffen Rockabilly-zanger, die nooit de haver kreeg welke hem toekwam. Begin jaren 70 kwam ik Charlie op het spoor en was helemaal weg van zijn hikkende stem. King Records bracht toen immers zijn beste plaatopnamen opnieuw uit, die dateerden van 1956-1957.
En terwijl de volle maan , middels de avondschemering , schijnt op de glimmemde bast van de bonte kneuterkoe, bemijmeren wij alweer een stukje uit de rijke muziekgeschiedenis.
