Zo het is gebeurd gisteren mijn laatste dag op het werk.
Nog een vergadering en daarna een drink aangeboden door de VLM.
Hou daar zo niet van moet niet, al doet het toch deugd. Behalve als ze beginnen te vlijen, dat je goed waard dat het zo heerlijk was met je samen te werken.
Je word er wat onwennig bij, want in je hart weet je dat je veel niet gedaan hebt wat ze toch zouden gewild hebben.
De wijn was heerlijk en de stemming was er ook al duurde het maar één uur.
In onze tijd dan was dat de ganse dag heffen.
Maar nu moet er vergaderend worden en gepland van al die dingen waar zoveel goedheid en schoonheid zou mee gebeuren. Als wij geld hadden.
Ook gelezen dat wij nu als Limburgers een natuurpark hebben, zeker zo mooi als in Amerika.
Dat ligt daar al jaren en heb daar veel kilometers gaan fietsen. Maar plots is dat een echte verheven attractie. Natuurlijk geopend met veel champagne en het aanstellen van directeurs en rangers.
Rangers kan dat niet parkwachters genoemd worden, neen het moet engels.
Of is dat om te bewijzen aan dat manneke uit Oostende Dedecker dat wij meelopen en niet achter zijn op de andere. Dus engels praten en namen aanpassen.
