De zon scheen zo mooi aan de azuurblauwe hemel en nodigde mij uit om een fikse wandeling te gaan maken.

Zij had niet gerekend op die venijnige wolken aan de noord - west kant.

Voor zij het besefte was ze achter de wolken weggeduwd en begon het hard te sneeuwen samen met  een ijzig koud windje.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

‘De winter duurt te lang’ hoort men van overal.

Wij hebben wel niet geklaagd als het in oktober 2005 nog terrasjes weer was. Zeg altijd wat men teveel krijgt moet altijd teruggeven.

De natuur, hoe hard wij hem ook aanvallen hij kan zich voorlopig nog altijd herstellen. Soms vraagt men zich af hoe kan het toch. Wij verbruiken zoveel energie, waardoor wij enorm veel vuil in de lucht te pompen. Toch worden steeds opnieuw de bladeren op de bomen en struiken groen, en kunnen wij genieten van een bloemenpracht.

Maar ongestraft kunnen wij niet zo verder gaan, het gaat de verkeerde kant op.

De komende generaties zijn niet te benijden.