De dagen gaan langzaam voorbij, denk dat het komt dat ik zo uitzie naar 1 april, de dag dat ik officieel met pensioen ga.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Niet dat ik plots niet meer graag werken zou gaan, maar men weet dat het toch gedaan is dat men niets nieuws meer moet beginnen.

Vervelen doe ik mij niet want ik zoek naar alles op het internet.  Wist niet dat alles zo voor het rapen lag en gratis dan nog wel.

Het programma Limewire is gevaarlijk men kan veel downloaden maar daar komen virussen mee, alle programma’s maar uiteraard illegaal. Dus houden wij daar onze handen af. Zijn toch eerlijke mensen hé?

De dames van het op het werk zal ik het meest missen, niet dat ik meer verlang dan er naar te kijken, maar de jeugd brengt kleur in je leven. Elke morgen dat opgewekt gezicht en nooit zagen over pijnlijke gewrichten of last van ingenomen medicatie. Want dat is juist mijn probleem, als wij met de mensen van onze leeftijd samenkomen is het zagen over pijn en smart.

Ok, het is waar dat onze botten stijf en oud worden, maar als ze met jonge mensen zitten in het bruine café dan proberen ze nog te flirten.

De dagen beginnen te lengen en al schijnt de zon niet en sneeuwt en regent het, lang kan het niet meer duren of wij zien de lente ontwaken. We ruiken dan het jonge groen, en kijken naar die mooie kleuren.

Koesteren ons in de zon als een kat op de vensterbank, de pijn zal verzachten de meisjes luchtiger gekleed. Mens wat is het leven dan mooi, als wij dan terug denken aan alles wat dan kon gebeuren als wij jong waren……mmmm