|
Symboliek en synchroniciteit?
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het kuisen van een frietpot
Jullie kennen die toestellen wel van het merk Frifri of andere maar volledig in inox. Heel mooi ongebruikt, blinkend en statig staat hij daar mooi te wezen tot
je hem gebruikt
Vingerafdrukken alom, je probeert ze af te kuisen maar dat lukt maar half en je geeft het op
je wrijft en wrijft maar eens je droog blijven steeds sporen over.
Gisteren vond ik dat het tijd werd om het frituurvet te verversen. Geen enkel probleem dacht ik, want die toestellen pakken volledig uit elkaar. Tijd dus om ook van de gelegenheid gebruik te maken om hem eens volledig onder handen te nemen.
Zo gezegd, zo geprobeerd want hoewel ik nu niet zo frequent frieten bak, het vet kleeft er aan vast
En met mijn gebroken pols gaf ik het na een tijdje op. Ach dacht ik, straks als mijn zus of mijn dochter komt geef ik hem even mee om in hun afwasmachine te steken
Mijn dochter had me verteld zij dit ook deed en dat dit goed ging en dat de onderdelen er heel mooi en vetloos uitkwamen.
Dus daar stond hij
klaar om mee te geven
Doch, ik weet niet hoe dit bij jullie is maar het zien staan van dat ding gaf me geen goed gevoel en ik dacht: wie weet wanneer mijn zus of dochter kwamen. Moest ik hem nu eens laten weken in soda?
Zo gedacht, zo gedaan, het sopje werd gemaakt en warempel het ging.
Ik weet niet hoe het met jullie is maar bij mij is een afwas een ideale gelegenheid waarbij mijn gedachten nogal eens geordend worden
Volgende week vertrek ik, net als ik vorig jaar voor de eerste keer deed, voor de stiltedagen bij MSC.
Ik moest daaraan denken en daarbij kwam de herinnering aan hoe ik me toen voelde en hoe ik dacht om datgene wat ik daar gevonden had nooit meer kwijt te spelen. Iets zo mooi wou je toch niet kwijt?
Ik kon er toen niet bij dat je daar terug weg van kon gaan, dat je dat mooie gevoel, die intense verbondenheid met God nog ooit zou willen verliezen en dat je niet alles zou doen om dit te behouden
Nu een jaar later ontdek ik bij mezelf dat ik daar ver van afgedwaald ben.
Hoe kan dat nu? Hoe is dit kunnen gebeuren? Hoe heb ik dit mooie zo kunnen laten ontsnappen? Ik kon er niet goed bij en wou dit wel eens voor mezelf uitzoeken.
De eerste weken, zelfs maanden had ik dit intense gevoel kunnen bewaren, ik bleef bij en in mezelf en vond daar rust Doch geleidelijk aan komen dingen en of mensen op je weg (val-strikken) die je aandacht vragen waardoor de tijd die je neemt voor meditatie en gebed geleidelijk aan opgeschoven worden. Het gebeurt éénmalig en je neemt je voor om s anderendaags je opgebouwde routine te hernemen
en ja, het lukt je, je doet het ook. Maar zo begint het: de volgende dag is er weer iets weer iets waardoor je routine verstoord wordt en opnieuw denk je: morgen ben ik er opnieuw, maar die morgen wordt steeds vaker uitgesteld. Jouw eigen leven, je dagelijkse zorgen en/of dat van anderen eisen je aandacht op. Het gebeurd zonder dat je er erg in hebt. Eerst is het maar één dag dat je afwijkt van een patroon waar jij je zo veilig, geborgen en goed bij voelt en weldra is er nog één dag, en nog één
Net als bij de frietpot: eerst één vlekje, je kuist het op maar er komt nog één en nog één, je slaat er niet echt aandacht meer op tot het je begint te ergeren
Zo ook is het mij in het voorbije jaar gegaan.
Vandaag heb ik mijn frietpot mooi gemaakt: helemaal rein en zonder vlekjes
Volgende week ga ik voor mezelf: ik hoop mezelf weer net zo rein te krijgen als mijn frietpot, ja, natuurlijk zijn er sporen van gebruik, maar hij blinkt weer, zo hoop ik weer in kontact te komen én met mezelf, mijn innerlijke zelf, mijn ziel én het belangrijkste voor mij dan, met God!
Groetjes aan ieder,
|
