Het is een hele tijd geleden dat ik nog iets met dit blog deed, ik neem me voor om weer regelmatig te schrijven.
Er is veel gebeurd in die tijd maar of dit een uitleg is om het niet schrijven, misschien wel... Er is een tijd voor alles...
Waar was ik de afgelopen tijd dan zo mee bezig? Wel ik meen te mogen schrijven dat ik vooral bezig was om mijn leven een andere wending te geven en dit na mijn kennismaking met MSC en hun lekenbeweging. MSC staat voor Missionarissen van het H. Hart. Voor mij hebben zij hun naam niet gestolen: ze zijn echt mensen die leven vanuit hun hart en dat probeer ik ook waar te maken in mijn leven.
Msc heeft me leren anders kijken naar mensen: Ik ontmoette er mensen waarbij je niet alleen jezelf mag zijn maar waar je ook geliefd bent om wie je bent. Deze ontdekking gaf me een gevoel van thuiskomen, thuiskomen in een huis van liefde, thuiskomen ook bij God.
Heel mijn leven heb ik al het gevoel gehad dat dit de enige manier is om "goed" te leven en dit vooral naar het voorbeeld dat Jezus ons gaf. Altijd al zocht ik naar voorbeelden en dikwijls werd ik ontgoocheld ook door de Kerk. Ik schoof de schuld op hen die volgens mij als voorbeeld moesten dienen, maar dit niet waarmaakten. Het gaf me geen fijn gevoel... .
Nu weet ik dat de kerk bestaat uit mensen zoals gij en ik, mensen met eigen karaktertrekken, met hun gaven en hun zwakheden. Als je naar jezelf kijkt, naar je eigen gaven en beperktheden weet je dat je heel dikwijls anders bent of handelt dan je echt graag zou willen of zoals jij jezelf als ideaal zou willen profileren. We zijn geen perfecte mensen, eens we onze eigen beperktheden willen zien en aanvaarden dan kunnen we ook de anderen niet alleen aanvaarden zoals ze zijn, maar we kunnen ze zelfs liefhebben om hun "anders - zijn".
Het "anders - zijn" heeft ons zoveel te bieden, het is een uitnodiging om het minder bekende te verkennen en toe te laten. Het kan, indien we daarvoor kiezen een verrijking betekenen binnen ons eigen leven.
Msc heeft me leren anders kijken naar mensen: ik kwam bij mensen waar je niet alleen jezelf mag zijn maar waar je ook geliefd bent om wie je bent. Deze ontdekking geeft je (mij) een gevoel van thuiskomen, thuiskomen bij de Liefde, thuiskomen ook bij God. 
Ik ben misschien een beetje afgedwaalt maar het aanvaarden van jezelf en de verscheidenheid van jezelf en de anderen is iets dat speelt binnen mijn eigen leven.
Leven vanuit je hart is een uitnodiging tot liefde, tot eenheid, tot één zijn met het grote geheel.
Heb jij al eens mogen proeven van die grote eenheid? Je één weten met alles om je heen. Het is alsof je uitvloeidt, overvloeid, je bent niet meer beperkt... je mag deel uitmaken van het Grote Geheel. Het is een gevoel van eenheid die zoet en hemels is; er zijn geen vragen meer... er is alleen een besef van stil geluk.  
Leven vanuit je hart daar kies je voor, elke dag opnieuwxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />