|
Morgen is het precies een jaar geleden dat ik nog iets op mijn blog schreef. Ondertussen is er zoveel gebeurd.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Meer dan acht maanden woon ik nu in Bierbeek als gastvrouw op de pastorie en ik beken eerlijk dat het voor mij een veel grotere verandering is geworden dan ik me kon voorstellen.
Het heeft me tijd en energie gekost om het ritme dat dit leven van me verwacht aan te kunnen.
En ik moet ook bekennen dat ik nog dagelijks geniet om hier te zijn. Deze voormiddag bijvoorbeeld ben ik even gaan wandelen en volgde daarbij een tijdje een aangeduide wandeling. De natuur hier is gewoon prachtig. Die groene glooiingen die je van op een hoog gelegen punt te zien, daar krijg ik niet genoeg van.
Ik had weer eens mijn fototoestel niet mee en daar had ik spijt van, maar het is wel zeker : ik ga wel eens terug.
Voor mezelf had ik me daar een zitbank gewenst, gewoon om daar een tijdje te genieten van de stilte en die wondermooie natuur.
Voor mij was dit mooie, dat genieten een ontmoeting met God en zijn schepping en ik genoot met volle teugen.
Op de terugweg plukte ik bloemen en waarbij ik de gedachte kreeg: 'zie, die ruiker krijg je zomaar
gratis', nee misschien toch niet zomaar, maar gewoon omdat ik daar vandaag en op dat moment aandacht voor had. Ergens aandacht voor hebben en daarvan genieten... dit zijn gelukkige momenten. Die laden mijn batterij weer op.
Mijn zwaarmoedigheid was omgeslagen, ik kon zelfs zingen:
'Abba, abba, vader'
en
'Mijn herder zijt Gij, O mijn Heer
aan niets ontbreekt het mij'.
Die wandeling van vandaag had ik echt nodig want hoe mooi het hier ook is, hoe graag ik hier ook ben en hoe vriendelijk de mensen hier ook zijn, toch is het niet altijd even gemakkelijk.
Soms kan ik ontevreden zijn over mezelf, soms komen er dingen op me af die ik anders zou willen zien, of soms gebeuren er dingen rondom mij waar ik me machteloos bij voel en soms kan dit zwaar wegen. Dan heb ik verandering nodig, dan moet ik iets doen om uit die impasse, uit dat moeilijk moment te komen om terug en vol moed in het leven te kunnen staan om er te zijn voor anderen.
Ik geloof niet dat ik alleen dit zo ervaar, ik geloof dat iedereen wel zon momenten kent maar ik... Ik verfoei ze, ik wou dat ik ze nooit had, maar ik moet aanvaarden dat ik een mens ben met beperkingen, soms lijkt het alsof ik niet meer verder kan en dan heb ik een adempauze nodig.
Gelukkig, als er dan iemand is die jou en dergelijke momenten kent en begrijpt. Iemand die weet wie je bent en die even aandacht aan je geeft, want het lijkt op zo'n moment of je uit jezelf niet verder kan, dieper wel
Zo voelde ik het toch aan, het lijkt op zon diepte moment wel of alle moeilijkheden samen komen om je kopje onder te krijgen.
Als er dan iemand is die je een hand toesteekt, als hij/zij je een even naar je luistert en je laat zien wat er gaande is, zelfs al kan je dit op dat moment niet geloven, toch is dit mogelijk het begin van omkering.
Ik had dit geluk deze morgen, het gesprek heeft me geholpen en de wandeling er na was de kers op de taart waardoor ik de ommekeer echt kon verder ingaan: Van een depressief gevoel naar een vreugdemoment. Genoeg om het leven weer aan te kunnen, om even te zingen en om de dag met een vreugdevol hart en een lach in mijn ogen verder te gaan.
In mijn laatste bericht van vorig jaar schreef ik de titel: God heeft je nodig zoals je bent!
Ik kan alleen maar zeggen dat dit al menigmaal een troost voor mij is geweest. Hij kent mij en ik kan Hem dienen zoals ik ben, ik mag er zijn met al mijn gaven, mijn tekortkomingen en gebreken.
Ook als ik de moed al eens zou verliezen, zolang ik Hem in mijn leven betrek dan weet ik dat ik daar ben waar Hij mij wil.
Onder het plukken van de bloemen ondervond ik dat er op sommige takken doornen stonden en op anderen niet, ik prikte me er aan. Ook stonden er netels en ook met die kwam ik in aanraking: ik dacht: 'als je een mooie bloem wilt plukken moet je de doornen, de prikkelingen er bij nemen'. Ook in het leven is het zo. Ieder huisje heeft zijn kruisje. Er zullen in het leven altijd zonnige en regenachtige dagen zijn. Die afwisseling is nodig om te kunnen groeien
Zou ik ook een groeimoment hebben gekend vandaag? Dank U!
|
