Geloven in toeval of niet?
Ik wil hier geen discussie openen alleen wil ik schrijven wat ik daar bij voel. Toeval, ik vind het fijn om naar te kijken om het op te merken als het gebeurt, net als kijken naar de tekens die je zomaar in je schoot geworpen krijgt.

Niets gebeurt zomaar denk ik. Dat denk ik niet alleen, dit heb ik ook mogen ervaren in mijn leven nadat ik geleerd heb om naar de dingen die zomaar gebeuren te kijken.

Het is bvb geen toeval als we iemand ontmoeten, soms is het ons niet meteen duidelijk waarom een bepaalde ontmoeting of gebeurtenis plaats heeft en het hoeft ons zelfs niet duidelijk te zijn, wel is het zo dat alles, dus ook de zogenaamde "toevalligheden" hun bedoeling hebben. Soms ziet men dit niet meteen, soms zien we de samenhang pas na jaren. Toeval en synchroniciteit gaan vaak samen. 

Daarom er voor openstaan, toelaten, bekijken en beslissen om er al dan iets of niets mee te doen, het maakt het leven boeiend.... xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Verbondenheid.... Je verbonden voelen met anderen: Nog zoiets dat je pas kan ervaren als mens als men zich durft of opnieuw durft open te stellen voor anderen. We voelen inderdaad die verbondenheid met elkaar bij MSC, bij mensen met een open hart, het lijkt alsof men er thuiskomt.

Verbondenheid kan pas ontstaan als liefde aanwezig is en als men iedereen aanvaart zoals hij of zij is. Je aanvaard weten is je bemind weten…  je bemint weten betekent dat je goed bent zoals je bent... Je hoeft niet te beantwoorden aan de "al dan niet ingebeelde wensen" van anderen om aanvaard te worden, je mag jezelf zijn. Dit is het mooiste geschenk dat men aan de andere kan geven denk ik.   

Liefde geven: velen onder ons kennen of kunnen dit beter dan liefde ontvangen, we hebben geleerd te geven, al zijn er ook die het ontvangen heel goed kennen maar nog niet kunnen geven... Liefde ontvangen, er voor open staan, soms moet men het weer leren, soms moeten we het opnieuw durven...

Gewoon ontvangen, zomaar iets, een geschenk of iets waar men je een plezier wil mee doen, ook daar zijn we soms onhandig in.

Leven als Jezus ons heeft voorgedaan...   

Jezus hield van de mensen, van elke mens... .

Sta daar eens even bij stil, lees even niet verder en laat je gedachten eens verder gaan…

Wat houdt dit in als je wilt leven zoals Hij ons heeft voorgedaan?

Je wilt in Zijn voetspoor treden… dan moet je op zijn minst proberen van elke mens houden zoals Hij het ons voordeed.

Als ik Jezus wil volgen dan is dit de basis van mijn te volgen weg: houden van mensen, van iedere mens... ook van hen waar ik het moeilijk mee heb.

Bij die gedachte had ik het even moeilijk.

Dit is niet zo eenvoudig meer! Houden van hen die je graag hebt dit gaat wel maar ook houden van hen die je niet liggen,

of van hen die je misschien in het verleden pijn hebben gedaan

of van hen die gewoon heel anders zijn dan jij, andere meningen hebben, anders denken,

of van hen waar jij je om één of andere reden niet op je gemak bij voelt… .

Door wat ik in mijn leven heb ondervonden, maakte en maak ik keuzes naar mensen toe, ik kies bij wie ik graag ben, maar wie doet dit niet?

Ik denk zelfs dat dit gezond en normaal is maar toch maakte dit ook dat ik sommige mensen uit de weg ging of er voor koos om geen of zo weinig mogelijk kontact met hen te hebben.

Nu kijk ik naar elke mens die ik ontmoet, mezelf in vraag stellend, liefdevol aanvaardend wat is, wat niet is of wat nog kan worden…

Ik moet nu denken aan een slogan om bij stil te staan: 

"Iedere vreemde is mogelijk een vriend die je nu nog niet kent".

Met dze gedacht sluit ik graag af en wens iedereen één of meerdere vrienden in zijn leven toe.

Hartelijke groet,

Rita