In de mailgroep Hand in hand gaat het onderwerp deze week over een "spiegelwereld". Vandaar volgende overdenking:
Weet je waar ik net aan denk:
Spiegelwereld - spiegelen - het beste van jezelf geven...
Daarbij kwam een flitsgedachte binnen, weet je aan welke mensen we ons het liefste spiegelen? Aan die mensen die een stukje van onze bewondering meedragen. Met bewonderen bedoel ik dat er iets is in die mens dat ons aantrekt en dat we herkennen maar nog niet bij onszelf ontdekt hebben, of onvoldoende bij onszelf herkennen of zien. Het is er, anders is er geen herkenning maar ergens denken we dat we het niet in ons hebben en toch, dat weet ik nu zeker is het er altijd geweest!
Dus dat spiegelen zet ons aan om die bepaalde eigenschap die we in de andere bewonderen ook in ons leven een plaatsje te geven. Op dat moment leggen wij daar ons eigenlijk een beetje op toe. Diegene waar we ons aan spiegelen is op dat moment ons voorbeeld, die heeft iets dat we graag zien en dat we ook zelf willen uitstralen.
Als ik zo denk en voel dan bevestigd dit wat twijfelaartje schreef en wil de mens zich verbeteren, als ieder van ons zich verbetert dan verbeterd het geheel, dus komen we vanzelf in een betere wereld. We gaan er we stap voor stap op vooruit.
Enkele dagen geleden las ik in een boek volgende zin: De Heer schept nu, op dit moment. (nota van mij: en wij scheppen mee!)
Lieve groet,
filosoofjexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />