Ik ben Reniers Gerard, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Gerry.
Ik ben een man en woon in Tienen (België) en mijn beroep is Vrachtwagen bestuurder .
Ik ben geboren op 20/10/1959 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Vrachtwagens motoren en honden.
Vroeger was ik een zeer aktief mens,ik was vrachtwagen bestuurder op het internationaal vervoer en dat maakte dat ik soms voor een ganse week van huis weg was.Maar ik heb het altijd graag gedaan,tot op een zekere dag mijn echtgenote gevallen is toen zij van de badkamer naar de slaapkamer wilde gaan en bij die val haar enkel gebroken had.Ik was onderweg naar Italië toen mijn baas mij belde dat ik moest ergens een parking opzoeken en hem terug bellen waar ik stond want er was al een andere chauffeur onderweg om mijn vracht over te nemen.Zodoende kon ik terug naar huis komen en naar het hospitaal gaan,wat ik dan ook graag deed want als je zo een telefoon krijgt dan slaat je hart op dat ogenblik gewoon op hol.Na een uurtje wachten kwam de andere chauffeur bij mij toe en we verwisselde van aanhangwagen en kon ik naar huis.Hier kregen wij na enkele maanden te horen dat mijn echtgenote in een rolwagen zou komen en er nooit meer uit zou geraken.Daarna ben ik opzoek gegaan naar ander werk iets waar ik alle dagen thuis was en na lang zoeken heb ik dan werk gevonden bij group4 securitas als bewakingsagent,ook dit werk deed ik graag maar als ik ergens een vrachtwagen zag had ik toch ook wel heimwee naar dat andere beroep als chauffeur.Na dit werk 8 jaar gedaan te hebben ben ik van het ene ogenblik op het andere zelf ook ziek geworden en ben nog altijd ziek ik ben ondertussen al 2 maal geopereerd en nu heeft men een zeldzame spierziekte vastgesteld waardoor ik niet meer zal kunnen uit werken gaan.Ik kan dit maar zeer moeilijk aanvaarden dat ik nooit meer met een vrachtwagen zal kunnen rijden.Maar een paar maanden geleden heb ik het dan nog eens gaan proberen en op de terugweg van Londen naar huis werd ik terug ziek en ben ik terug naar de dokter moeten gaan die mij wist te vertellen dat hij al lang wist dat ik voor altijd thuis zou zitten en nu moet ik er mij wel bij neerleggen dat ook ik ziek ben en niets meer kan doen.Zo nu weten jullie ook hoe het komt dat ik aan mijn zetel vast zit want alle inspanningen die ik doe is er een teveel en loopt het zweet gewoon van mij af.
Buiten mijn 4 honden heb ik nog een geelkuif kakketoe die is zo handtam dat ze steeds als de honden buiten zijn op mijn schouders komt zitten. Als wij slapen gaan gaat ze met ons mee en bij het eerste licht komt ze bij mij op het bed liggen en als ik mij verander van houding dan draait ze gewoon met me mee,en komt terug op mijn schouder zitten.Ik voeg hier een foto bij waar ze gewoon met de deur open op mijn schouder zit,maar dan is ze niet echt te vertrouwen en zou ze naar iemand vreemd durven bijten zelfs naar mijn echtgenote beautyful lady.Andersom als ze nu op de schouder zit van Elisabeth en ik steek mijn hand uit naar haar dan duurt het maar een paar tellen en ze zit al op mijn hand en klimt ze langs mijn arm naar mijn schouder,wij hebben daar zeer veel vriendschap van en van karakter is het juist een kind,ik zou ze voor geen geld van de wereld willen kwijt zijn.
Mijn tweede hond is een Mechelse herder die op bewaak en verdediging staat vroeger voor ik terug met de vrachtwagen reed nam ik een of twee van de drie mee werken maar nu ik terug ziek geworden ben gaat dat niet meer maar dat is van kleins af aan geleerd en dat gaat er nooit meer uit.Het is een pittig beestje dat zich niet zo vlug ondergeeft en ook op bezoekers heeft hij het niet echt zitten,alhoewel hij niemand zal bijten of aanvallen zonder een comando te krijgen.
De vierde hond is eigenlijk de hond van mijn echtgenote en is een blok goud in huis maar zij is wel de baas van de roedel maar zij is dan ook de oudste zij wordt in november tien jaar
Dit is mijn herdershond Valdo deze staat ook op verdediging maar begint nu stillaan van zijn heupen (HD) te weten zodat ik hem nog zelden mee uit werken nam maar nu heeft iedereen zijn beurt om een weekje met de vrachtwagen mee te mogen en ik mag wel zeggen dat dit wonderwel lukt.
Een paar jaar geleden moest ik naar Milaan,of eigenlijk een klein dorpje tegen Milaan genaamd Landriano daar zijn maar 4 straten en dan heb je alles gehad.Maar vooraleerst ik naar Milaan kon moest ik ook nog de Mont Blanc over,je kunt je indenken het was putje winter en de sneeuw lag daar redelijk hoog,en je moet weten dat men daar aan die kanten niet graag werkt daar is het zo stel altijd uit tot morgen wat je vandaag ook kunt doen.Dus ik kom aan de voet van de Mont Blanc waar de politie staat met de melding dat ik sneeuw kettingen moest leggen alvorens ik mijn weg kon verder zetten.Na veel gemomppel van mijn kant kwam er dan toch nog een sneeuwruimer langs die ik dan mocht volgen zonder kettingen,nu je moet weten dat je makkelijk een uur bezig bent om aan een zijde op één wiel die kettingen te leggen en dat alleen maar voor vier km te rijden en ze daarna er weer terug af te doen,want met kettingen mag je de tunnel niet door.Dus ik vertrok vol moed de Mont Blanc naar omhoog,eenmaal boven gekomen stond het daar vol met politie en ik had natuurlijk weer geluk ik mocht mij parkeren want ze hadden een vrachtwagen nodig om een test uit te voeren,en wie was ik om neen te zeggen,want als je zoiets weigert dan gaan ze over tot een zeer grote contole,dus onderging ik het maar zonder morren.Toen ik aan de beurt kwam moest ik uitstappen en op een tiental meter van de wagen gaan staan en kwam er een politieman met een hond die ging speuren op drugs nu moet je weten dat ik bier geladen had en dat geeft altijd een reuk af in vaten of in flesjes,na veel gezever kon ik dan na een dik uur mijn weg toch voortzetten richting Milaan waar ik naar de douane moest gaan om de invoer van dat bier te doen.Maar doordat ik zoveel tijd had verloren kon ik die dag geen invoer meer doen want eenmaal twee uur in de nammidag wordt er daar niet meer gewerkt en moest ik staan blijven tot s'anderendaags acht uur.Toen het stillaan avond werd en ik mij klaar maakte om ergens te gaan eten hoorde ik plotseling nog een vrachtwagen naderen ik keek even op en daar stond een kollega ook voor dezelfde plaats geladen maar hij had wel kettingen moeten leggen.Wij spraken af om de rest van de reis samen te blijven.S'morgens om acht uur reden wij bij de douane binnen om onze invoer te doen wat terug een hele voormiddag in beslag nam,en waarna we naar onze klant reden in Landriano,gelukkig moesten we nergens anders een terugvracht gaan ophalen want we losten en laden op dezelfde plaats en kwamen langs Zwitserland terug naar huis door de grote ST Gothard tunnel.Eenmaal dat wij terug geladen waren vertrokken we richting huis om in Leuven terug te gaan lossen en te laden,wat we dan ook gedaan hebben om de volgende week terug te vetrekken terug naar Italië.
Hierbij voeg ik een foto van de vrachtwagen die ik genomen heb op een parking ergens tegen Heilbronn in Duitsland tewijl ik mijn rust pauze nam.Ik heb daar een silo van 63kubieke meter wat gelijk is aan 32 ton met een lengte van 13,60 meter,en wordt geladen van bovenaan af.Om te lossen moet je ninnimaal 1,5 bar druk per vierkante cm zetten alvorens je kan beginnen met lossen ook moet je dat gevaarte om te beginnen voor de helft laten kippen zodat je het product dat je moet lossen naar beneden schuift,en dan begin je met lossen.Na 30 minuten moet je dan je silo helemaal tot het einde kippen en zo verder blazen tot hij leeg is,waarna je alle slangen en koppelstukken netjes terug moet opbergen voor de volgende klant.Zo ik hoop dat jullie al wat meer te weten gekomen bent over het laden en lossen van een silo,maar ik kom hier later nog wel op terug,ook als je eventueel vragen hebt beantwoord ik ze met veel plezier.
Een paar weken geleden moest ik op een zondag avond vertrekken naar Barcelona,want ik had een citerne geladen met vloeibaar suiker.Dus wij waren met 2 vrachtwagens om samen op dezelfde plaats te gaan afladen wat op zich regelmatig voor deed.Dus om 19u30 vertrokken wij en in Luxemburg werd er nog even gestopt om daar onze vooraad sigaretten te gaan kopen en nog een tas koffie te drinken.Daarna zijn we dan vertrokken richting Lyon,maar na een uur of acht rijden zochten we een parking op om te slapen en die we na lang zoeken dan ook vonden,ondertussen was het al 4u30 geworden en mijn ogen vielen gewoon dicht van de slaap.Om 12 uur zijn we dan opgestaan en ons gaan wassen en scheren want we hadden gezweet als een dier.Rond 13 uur zijn we dan terug vertrokken naar Spanje met de airco op volle kracht.Na nog eens 6 uur rijden stonden wij aan de grens in La Jonqierra waar we terug een douche namen en daarna gingen eten.Toen wij aan tafel zaten kreeg mijn collega telefoon van de baas met de melding dat ze op ons zaten te wachten omdat ze zonder grondsoffen zaten.Dus direkt na het eten zijn we dan doorgereden naar een klein dorpje vlak tegen Barcelona,toen wij daar aankwamen was het ondertussen al middernacht geweest en moesten onmiddelijk op de weegbrug om ons te laten wegen.Na een paar minuten kregen wij te horen dat wij niet direkt konden lossen maar eerst de dinsdag morgen rond 6 uur want ze zaten daar met een panne aan de pomp waarmee de citernes leeg gemaakt worden.Dus zijn wij op de parking terug gaan slapen tot dinsdag morgen.Rond 7 uur werd er op mijn deur geklopt,ik deed open en daar stond een spanjaard die in staat voor het lossen van citernes met de vraag of ik wilde binnen rijden want anders ging het fabriek alles moeten stil leggen omdat ze geen suiker meer hadden en kreeg ik ook te horen dat we wel degelijk s'nachts hadden kunnen lossen als we onze eigen pompen gebruikte,we hadden dit wel voorgesteld maar dat mocht niet van de los verantwoordelijke van dienst,ik heb dat dan ook aan hem uitgelegd wat we allemaal gezegd en gedaan hadden waarop hij begon te vloeken en zeer kwaad was op zijn collega.Eens dat wij binnen waren konden we naast elkaar gaan staan en beginnen met lossen wel met onze eigen pompen die in die citernes ingebouwd zijn.Na een uurtje waren we leeg en moesten we gaan spoelen want wij moesten daar terug laden mijn colega voor Portugal en ik voor Rotterdam.Ondertussen was het al bijna 19 uur geworden en was nog geen van beide geladen dus nog maar eens naar de laad verantwoodelijke om te horen wat er haperde dat men ons niet wilde laden,daar kregen we te horen dat men dadelijk ging beginnen aan ons beide.Na 20 minuten wachten kwam er iemand zeggen dat we mochten binnen rijden elk onder een andere silo.Na 30 minuten waren we dan geladen en moesten we terug op de weegbrug om het gewicht te kunnen registreren want je hebt altijd een weegbon nodig als je zulke vrachten rijd.Met mij was alles in orde maar mijn colega was overladen en moest terug om een deel te lossen,maar omdat onze wegen toch scheide werd er afgesproken dat ik al kon vertrekken en niet op hem moest wachten.Ik ben dan maar vertrokken richting Tienen want ik moest deze citerne niet zelf gaan lossen omdat ik anders mijn rij en rust tijden kapot reed en was het donderdag nacht toen ik mijn vrachtwagen in Tienen op de parking zette en naar huis kon.De vrijdag moest ik met een silo rijden en gewoon een paar silo's gaan laden en klaar zetten voor maandag.Zo dat was weer het verhaal van een week uit het leven van een vrachtwagen bestuurder.Morgen vertel ik je nog een verhaal uit het leven van een vrachtwagen bestuurder.
Verleden week ben ik met de vrachtwagen naar Londen gegaan,naar een zeer grote fabriek waar ze waspoeder maken.Ik moet toegeven dat het zeer raar overkomt als je links van de weg moet rijden,maar na een paar uur ben je dat al gewend.Eenmaal daar aangekomen kon ik al meteen beginnen met het lossen van mijn produkt dat ik mee had,omdat men er bijna zonder zat,nadat ik volledig gelost had kon ik terug huiswaarts keren,en na een paar uren zat ik goed en wel terug op de trein naar België.Engeland is echt een mooi land en je hebt daar zeer mooie landschappen spijtig dat ik mijn camera niet mee had,maar niet getreurd ik zal daar nog wel eens naartoe moeten gaan en dan neem ik mijn camera zeker mee en kan ik jullie ook mee laten genieten.Zo dat was het voor vandaag morgen zet ik er wel terug een nieuw verhaal op van mijn avonturen als vrachtwagen bestuurder.
Ik ben Reniers Gerard, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Gerry.
