We waren nog jong en hadden al 2 kindjes ,dus kochten we een huis.De geburen woonden in een heel mooi huis met heel grote tuin,er was zelfs een doolhof,onze kindjes vonden dat heel leuk.Die geburen waren heel lieve mensen en we kwamen er dagelijks voor een praatje en zo.
Celine zo noemde ze was naaister en zat dagelijks te naaien aan het raam boven,dan riep ze me soms en dan ging ik bij haar zitten aan het raam een koffie drinken en praaten,dat vond ze leuk.
We werden ouder kregen nog 2 kinderen en dan gingen de kinderen het huis uit,en er kwamen kleinkinderen die natuurlijk ook graag in de doolhof gingen spelen.
Pol de man van Celine werd ouder en kon zijn tuin niet meer onderhouden dus nam men man het over.
Celine werd ziek en stierf en enkel jaren erna ook Pol.
Ze hadden een zoon en hij woonde ver weg ,dus vroeg hij aan men man om de tuin verder te onderhouden ,tot groot plezier van de kleinkinderen zo konden ze verder in de tuin en doolhof spelen.
En nu spijtig genoeg heeft de zoon alles verkocht aan een project ontwikkelaar en alles gaat tegen de grond.Het doet ons pijn.
