Kerstwensen

De periode is aangebroken om de kerstkaartjes te versturen, maar nu de Post altijd een Priorzegel verlangt, gaat alles veel vlugger (in principe) dan voorheen.

Elk jaar opnieuw zijn het altijd dezelfde personen wier kaartje eerst in de bus ligt.

Toevallig zijn het allemaal personen die we lang geleden hebben leren kennen op een vakantie.

Frans, hebben we leren kennen tijdens een reis naar Portugal in de zestiger jaren, hij woont in Oost-Vlaanderen en zien we regelmatig nog eens terug.

Günther en Hannelore, wonen in Ost-Friesland in het noorden van Duitsland, in Emden in de Rosenstrasse, we hebben ze ontmoet in 1974 in Sankt Johan in der Haide, in Steiermark-Oostenrijk, ze hadden twee zonen en zijn ondertussen al grootouder en overgrootouder geworden, we hebben ze nooit meer terug ontmoet maar wel eens met elkaar getelefoneerd.

Norry, is een Schot die nu in Wales woont in een dorp waarin er amper 2 klinkers voorkomen, elke keer wordt de naam van de gemeente in hoofdletters geschreven, want klaarblijkelijk zijn de postnummers nog niet zou courant als bij ons.

Maar Geert en Tamara zijn niet te kloppen, Sinterklaas is nog maar pas in Spanje aangekomen, of hun kaartje is al verstuurd, Geert is mijn jongste neef (kozijn).

Langs deze weg mijn oprechte Kerstwensen en een gelukkig 2008, zonder al te veel kopzorgen, aan de toevallige lezer van dit berichtje.

19-12-2007 om 15:37 geschreven door Frederika  

Belgium go for president

 Moest men binnenkort, Albert, Filip of Astid op pensioen willen zetten en het koninkrijk België stilaan laten dood bloeden en een republiek opstarten, dan zitten we natuurlijk opgezadeld met de verkiezing van een president. Zal het een Waal, een Brusselaar, een Oost-kantonner of een Vlaming worden?

Een Waal of een Brusselaar? Laat het dan maar over aan een televoting van RTL-TVI en VT4 kijkers.

Onze nieuwe Miss Belgique, die maar weinig Nederlands begreep en verstond, werd desondanks verkozen, het kan niet anders, RTL heeft meer kijkers dan VT4.

De tijd dat VTM de plak zwaaide bij een Miss België verkiezing is voorbij.

Sympathieke mooie Vlaamse meisjes zullen het niet meer zo gemakkelijk halen in de volgende jaren, in zover België nog zal bestaan.

16-12-2007 om 10:44 geschreven door Frederika  

O, onleefbaar België,
O, heilig land der Walen,
Onze taal en ons geld zijn U gewijd.
Aanvaard ons hart en ons bloed of kom het halen.
Wees ons graf in arbeid en in strijd.
Foei, o land in ezelsdracht te breken,
Wees immer u zelf, verkracht de wet,
Het woord getrouw, dat ge in het Frans moogt preken:
     Pour Didier, Elio et Laurette.
Het woord getrouw, dat ge in het Frans moogt preken:
     Pour Didier, Elio et Laurette.
     Pour Didier, Elio et Laurette.
     Pour Didier, Elio et Laurette.

13-12-2007 om 15:45 geschreven door Frederika  

Mijn avonturen met een Mercedes A-klasse

Het was altijd mijn droom geweest met een Mercedes te kunnen rijden toen ik 50 werd, je weet als je Abraham of Sarah eens gezien hebt begin je rare en domme kuren te doen.

Ik moest me beperken tot het kleinere A-Model, daar mijn garage te smal was om er het klassieke model deftig binnen te krijgen.

Ik kocht hem bij een plaatselijke verdeler in de buurt, metaalgrijs, diesel 170cdi, automaat en in de uitvoering “Elegance”met de nieuwste snufjes van weleer en sportvelgen, wat bij mijn leeftijd hoegenaamd niet paste, maar het was begrepen in het pakket.

Wat mijn droomwagen moest worden is ten slotte na 6 jaar bijna een nachtmerrie geworden.

Het was een echte rammelkar, tot viermaal toe heeft men de bevestiging van de voorste remschijven moeten vervangen, ten lange laatste zijn ze met secondenlijm vastgezet.

Bij een lichte aanrijding in Brugge, moest de auto weggesleept worden naar mijn garage, 100km verder, de stuurinrichting had het begeven en een wiel stond helemaal scheef getrokken.

Telkens als er een kleine borduur werd geraakt, daverde de auto door elkaar, achteraf bleken de banden niet op de velgen te passen.

Na 2 jaar was de achtervering aan de beurt: doorgeroest.

Na 4 jaar moest de automatische versnellingsbak vervangen worden.

De bouten voor de lichtmetalen velgen waren helemaal door roestvorming aangetast en blijken niet de originele te zijn, waarschijnlijk heeft de garagist ze verwisseld vóór de wagen is afgeleverd.
Zelfs de banden zouden niet bij de velgen gepast hebben, volgens mijn autobandenleverancier.

De laatste klucht hebben we in de zomer van dit jaar meegemaakt aan zee, de afstandsbediening werkte niet meer, dan maar met de sleutel het portier geopend, maar de manuele bediening binnen op het dashboard pruttelde ook tegen en na veel gefoefel kreeg mijn passagier het portier open.

Ik heb Mercedes-Benz in Brussel schriftelijk op de hoogte gebracht van al mijn miserie en na 3 maanden kreeg ik een antwoord: ze hadden contact opgenomen met mijn garagist en ze beweerden in hun verslag dat ik telkens goed ben geholpen geweest en maar de helft heb moeten betalen voor de vervanging van de achtervering.

Van einde goed, alles goed was dus geen sprake.

Ik rij sinds 2 weken met een New Fabia van Skoda, niet het minste lawaai, zachte muziek, heerlijk warm en een vriendelijke dame vertelt me hoe ik op de gemakkelijkste manier naar huis kan rijden en de files kan vermijden.

Adieu Moeder Miserie Mercedes.

25-11-2007 om 20:21 geschreven door Frederika  

De winter staat voor de deur.

Alles wijst er op dat de winter zijn intrede zal doen.

Onze buur, den dikke, normaal zou hij Bernard kunnen heten, een Franstalige Brusselaar, die wel een beetje Vlaams kan praten, als hij iets nodig heeft tenminste, maar verder geen knik of teken van goedendag geeft, heeft zijn barbecue zijn winterkleren aangetrokken.

Het grote witte monument, vlakbij de afsluiting, maar toch goed gecamoufleerd, in de zomer tenminste als de bladeren nog op de struiken staan, wordt elk jaar opnieuw in november in een blauw zeildoek gehuld, vroeger werd hij hierbij geholpen door zijn vrouw of dochter, wat telkens tot hevige woordenwisselingen leidde, nu knapt hij het karweitje alleen op met de nodige verwensingen en vloeken in het Frans Brussels tegen “zijn eigen”.

De bloempotten aan de muur worden verwijderd en zorgvuldig gekuist, het terras wordt afgesproeid en is proper voor de kille wintermaanden.

Gelukkig heeft hij geen groentetuin, anders had hij nog “winterbedjes” moeten leggen.

We zijn voor een tijdje verlost van zijn telefoongesprekken die hij altijd voert van op zijn terras in short of zwembroek, zon of geen zon, met heel luide stem; iedereen in de buurt moet weten, naar welke resto hij zal gaan met de collega’s. We weten telkens wanneer hij naar “la mer” trekt en afspreekt met zijn vrienden aan het tankstation in Wetteren.

Het wekelijkse ritueel waarbij hij op zondagnamiddag al de tapijten uitklopt met de hand zullen we mogen missen voor een paar maanden, nu zal hij zijn zondagse woede moeten koelen op zijn echtgenote en dochter.

22-11-2007 om 09:07 geschreven door Frederika