Soms is een gedachte enkel maar een gedachte. Soms is ze mijn hele leven. Welkom jij, die op mijn blog een kijkje komt nemen. Ik schrijf graag en daarom is het fijn om hier een plekje te hebben en met anderen te kunnen delen. Ik hoop dat het jou hier bevalt en je er iets aan hebt. Ik zou het tof vinden als je een reactie achterlaat in het gastenboek of misschien bij een stukje tekst.
Groetjes, Patricia
11-05-2012
ogen van een kind
De oogjes van Kato stralen en de glimlach op haar mond weerspiegelt hoe blij ze is dat je er bent.
De eerlijkheid van haar ongekunstelde glimlach ontdooid m'n gekwetst hart elke keer weer opnieuw,
tot het zacht wordt van liefde voor dit kleine mensenkind dat je weet te raken
Mensen hebben waarden en ideeën, dikwijls zijn die aangeleerd als kind en gaan ze je hele leven mee... maar heel dikwijls stel je ze bij het opgroeien in vraag en blijft die vraag terugkomen.
Dan vraag je je af... "wat moet ik nu met die idee?" Meestal kijk ik dan heel diep in mijn hart en stel me de vraag: "waarom zit het me dwars?" "wat geeft mij dan wel een goed gevoel?"
Als mijn gevoel na een tijdje nog steeds hetzelfde blijft, neem ik het voor mezelf als waarheid aan en kunnen we weer een stapje verder.
't Was echt de moeite waard
en heel leuk om te doen. 2,5 u zijn we bezig geweest. Eerst uitzoeken uit
de mooie parels die An ter beschikking had, om kralen te vinden, dan 2
gecoate staaldraden knippen... en de kralen in volgorde leggen in een
mal.
En dan met hele duidelijke uitleg van An een lusje maken en een
slotje aanbrengen dan aan de slag met knijpkralen, kralen en
tangetjes.
Ik heb voor mezelf een mooie ketting gemaakt, die prima
past bij m'n outfit en m'n uitstraling en 2 paar oorbellen, (1 passend bij de
ketting en een 2de zomaar omdat ik de combinatie wel zomers vond...... en
het resultaat mag gezien worden. (al zeg ik het zelf )
Vandaag mailde iemand me en zei dat ze me bewonderde omdat ik ondanks alles toch zo positief overkom.
Lang geleden al heb ik ontdekt dat ik mooie dingen nodig heb. Ze geven me houvast en een reden om voor te leven. het is net zoals koud en warm ... ze zijn elkaars tegengestelde en toch houden ze elkaar ook in evenwicht.
Zo houden mooie dingen, mij in balans en ga ik daardoor op zoek naar mooie dingen, misschien leef ik daardoor soms schijnbaar een beetje buiten de werkelijkheid, omdat ik overal toch iets moois in wil ontdekken.
Soms slaat verdriet ons neer. Maar de mooie dingen houden ons rechtop en houden de balans in evenwicht.
Kato ligt in de box te lachen en te genieten omdat ze een leuk plekje heeft om te spelen en te trappelen haar beentjes raken een speelgoedje dat geluid maakt en zo trekt ze de aandacht van oma en opa die af en toe gaan kijken en dan getrakteerd worden op een stralende glimlach
Als ze honger heeft of verschoond moet worden laat ze zich horen en wordt ze op haar wenken bediend als dank is daar weer die stralende glimlach
Wat is het leven toch simpel als je 5 maand oud bent.
Het geluk zit blijkbaar in hele kleine dingen, de truk bestaat erin ze te kunnen zien.
Soms vraag ik me af..... konden we maar teruggaan in de tijd en dingen anders doen. Vooral als er dingen zijn misgelopen en ons verdriet doen.
Maar..... wat zouden we dan anders doen? zou het beter zijn? of juist niet?
Ergens geloof ik wel dat er een plan achter zit dat het niet zo maar een reeks toevalligheden is en ook al is het script voor mij niet echt duidelijk toch speel ik als acteur mee in het stuk soms ben ik toeschouwer, soms figurant met een klein rolletje en heel soms speel ik de hoofdrol in het stuk dat "leven" heet.
Dan heb ik echt het gevoel dat ik er vat op heb en kan ik het een klein beetje beïnvloeden maar niet echt veel want telkens je denkt dat je er vat op hebt, gebeurt er iets en hopla, alles ligt in duigen en als schipbreukelen dobberen we weer rond en moeten ons overgeven aan de schrijver en de regisseur, die ons weer terugleiden naar het "grote plan".
Is het dan toch de bedoeling God dat wij ons overgeven aan jou? en we jou de koorden van ons leven in handen moeten geven? Niet wat "ik" wil, maar wat JIJ wilt?
de afgelopen dagen waren gehuld in een waas van verdiet om wat niemand ziet maar vandaag kleurt het lentezonnetje de dag en tovert een glimlach
de kleindochter in m'n armen tovert een nog grotere lach die ons hart wil verwarmen
Naast de zon en de lach heeft verdriet z'n vaste plek gekregen in ons leven maar er is nog zoveel te geven en ook zoveel liefde te ontvangen wat dagelijks de zon doet schijnen en een glimlach tovert op onze wangen.
woensdagmorgen bij het opstaan maakte ik plannen voor een paar uurtjes fitness. Radio of TV had ik niet gehoord.
Dus onwetend van wat er in de wereld gebeurd was start ik de fiets op en kijk ik naar TV plotsklaps zie ik beelden van een drama dat zich die nacht heeft afgespeeld en wordt ik overvallen door de beelden van een crashende bus en hoor het nieuws, van zoveeeel dode en gewonde kinderen ..... in eerste instantie ben ik verbijsterd en leef intens mee met de ouders en het drama
en het troosteloze gevoel overvalt me .... wanneer ze je als ouder vertellen dat je kind er niet meer is. Ik denk terug aan het apathische, bevroren gevoel van verdriet om ons kind en alles komt weer terug.
Psychologen vertellen wat ouders voelen en hoe ze dat drama moeten verwerken... ... en dat er minstens een keer alle seizoenen moeten gepasseerd zijn..... en ik denk..... heel stilletjes in mezelf ik weet het... jammer genoeg uit ervaring
het zal voor de ouders nog heel zwaar worden om met die stilte en dat gemis voor altijd om te gaan.
Ik kan enkel aan de kant staan en hen heel veel sterkte toewensen want ik weet dat de komende tijd niet makkelijk zal zijn.
Onze beide dochters kwamen rondsnuisteren en opruimen op de zolder. Kijken wat ze wilden bewaren, sorteren, wat nog kon hergebruikt worden door de kleinkinderen
De ene, boven aan de ladder om dozen aan te geven, .... de andere beneden om aan te pakken.
De hele kamer ernaast stond uiteindelijk bomvol. Op de grond gezeten, werd er doos per doos bekeken en kreeg het een bestemming voor de ene stond een doos links, voor de andere rechts, soms .. voor de papierdoos, sommige spullen hebben de tand des tijd niet doorstaan en kwamen terecht in de prullenbak.....
En plezier dat ze hadden, we hoorden ze tot beneden giechelen en lachen om de herinneringen die naar boven kwamen.
En zo is er bij ons weer een stukje meer ruimte ontstaan op de zolder die we kunnen gebruiken voor nieuwe herinneringen...
Midden op straat kwam ik hem tegen en vanzelfsprekend nam ik hem mee naar huis. Ik had hem zo erg gemist de afgelopen maanden. Tegen mijn man zei ik "niet verschieten....kijk eens wie hier is". Die was stomverbaasd, maar ook heel blij. Het was net zoals in de bijbel in het verhaal "de thuiskomst van de verloren zoon." en dat was het dan ook letterlijk voor ons. Zoveel geknuffel en zoveel liefde in de kamer. Zoveel warm gevoel.
We wilden feesten en daar horen vanzelfsprekend bubbels bij, dus ging ik champagne halen .... Praktisch als ik ben, zat ik onderweg al te denken hoe moet het nu voor z'n paspoort ;-). Ik kwam mensen tegen en ik zei "Joeri is terug", maar mondje dicht voorlopig, geef hem nog maar wat rust. Ik liep blij verder om champagne te halen.....
en toen werd ik wakker en was het alleen maar een droom
maar het blij, intens en toch wel vredig gevoel blijft nazinderen.....
De sfeer en de ambiance zit er in en vol enthousiasme en goeie moed gaan de groepen al zingend en dansend door de straat handenvol snoep worden gegooid naar de kijkende en lachende toeschouwers
Een paar uurtjes later is de stoet al wat uiteengevallen de kou en de vermoeidheid is toegeslagen en het gezicht weerspiegelt wat ze denken de meesten blijven even enthousiast en krikken de sfeer weer op.
De toeschouwer kijkt en geniet van de sfeer, de ambiance en van het zien van oude bekende gezichten die uitnodigen tot een babbel.
zo onzeker ze was een jaar geleden, zo zelfzeker en parmantig stapt ze nu de wereld tegemoet.
't is fantastisch te zien hoe ze dankzij haar bril zelfzekerder geworden is en stap voor stap van een onzekere peuter van 1.5 jaar oud uitgegroeid is tot een kleuter die met vertrouwen de wereld tegemoet treedt.
Haar uitdagende en koppige houding steekt nog regelmatig de kop op, maar ook haar leergierigheid, haar vriendelijkheid en haar attent zijn op kleine dingen.
Alles heeft ze gezien en alles zegt ze en dan soms ineens wordt ze verlegen en komt er geen woord meer uit.
Toch mooi om als oma en opa mee te mogen stappen op de weg van je kleinkind.
Toen onze zoon vorig jaar net overleden was heb ik al zijn persoonlijke kleding uit de kast gehaald, opgeplooid en in dozen in de kleerkast gezet... dat was ontzettend moeilijk, maar het moest gebeuren voor onze gemoedsrust. Zo waren ze tijdelijk uit het zicht .. maar toch niet helemaal weg. Vandaag (10 maanden later) heb ik de tijd genomen om de inhoud van die dozen te bekijken en het grootste deel heb ik opgeruimd en in zakken gestopt. Straks doen m'n man en ik ze samen weg voor het goede doel. Zo krijgen ze een tweede leven en heeft er nog iemand warmte van.
In het voorbeeld hebben ze oude jeans gebruikt, maar uit ervaring weet ik dat het ook met andere materialen kan want ik heb er vroeger samen met de dochters eens een gemaakt (die na jaren.... nog steeds in gebruik is)
Dus heb ik een aantal kledingstukken van hem bewaard, omdat ze net dat ietsje meer hebben, waardoor zijn karakter tot uiting komt, De idee om van hem een herinneringsdeken te maken, spreekt me echt wel aan en daar wil ik me in de toekomst toch wel mee bezig gaan houden... Zo krijgen een aantal van zijn kleren op een heel persoonlijke manier een tweede leven.
Je kind missen blijft ontzettend moeilijk... maar door zulke projectjes blijft hij in onze gedachten en onze herinneringen levend en tastbaar aanwezig om wie hij was. En het voelt goed zo.
Voor m'n verjaardag heb ik een nieuwe PC gekregen. Een vriend van onze zoon heeft me geholpen om er een goeie uit te zoeken ..... zo eentje met wat power en snelheid (om de woorden van de jeugd te gebruiken)
Het irriterende getik van m'n vingers terwijl dat 10 jaar oude beestje opstartte en pogingen deed om z'n vrouwtje tevreden te stellen door weer de nodige gegevens te voorschijn te toveren behoort voortaan tot het verleden. De jeugd en de moderne techniek deden hun intrede. Want jong is die PC uiteraard nog .....amper een weekje oud.
De gegevens van de oude werden opgeruimd en weggeborgen op een externe harde schijf, een deel voor direct hergebruik en een ander deel voor 't archief, misschien komt het wel nooit meer onder het stof vandaan. Ik heb de microbe te pakken en ga alvast verder met opruimen met het goeie voornemen van deze PC wat meer rust te gunnen en niet vol te proppen met overbodige programma's en gegevens. Maar mezelf kennende..... We zullen over een paar jaar nog eens terugflitsen en kijken of er nog iets overschiet van dit goeie voornemen.
Het zou fijn zijn als dat met onszelf ook maar zo gemakkelijk ging, om alle overbodige balast aan de kant zetten op een extern systeem ... dat we enkel open doen wanneer we er klaar voor zijn dat we heel makkelijk kunnen opruimen door op de "delete" knop te drukken en permanent te verwijderen uit onze prullenbak. zodat we nooit meer op een onbewaakt ogenblik overvallen worden door verdriet en pijn. Maar tja, dan zouden we geen mensen, maar robots geworden zijn. en zou dat dan een verbetering zijn?
"verboden toegang voor de jarige" dat bordje vond ik vanmorgen aan de deur toen ik benedenkwam. Dus tja, dan maar stilletjes weer naar boven gestapt om af te wachten wat manlief aan het bekokstoven was achter de gesloten deur. Een hele feestbuffet is het geworden met fruitsap en aardbeien als opener, dan champagne om te klinken op de jarige, vers gebakken pistoletjes en al mijn lievelingslekkernijen.... als dessert een lekker tasje koffie met petit-fours. Een uurtje later de jongste kleindochter met haar mama hier.. met haar gefrazel en haar lieve lachjes....
....... mijn dag kan alvast niet meer stuk.
Bedankt voor die toffe "55ste " verjaardag. Onze oudste dochter noemt het een omdraaiverjaardag. al moet ik zeggen dat ik het zelf ook wel speciaal vind met die 2 dezelfde cijfers naast elkaar...
)
