Vandaag is het dan eindelijk zover: 25 mei 2014, de dag van de moeder aller verkiezingen. Menigeen zal een zucht van verlichting slaken, al was het maar om al het gezever over de politiek door partijen die alles beloven, maar waarvan men niets (meer) gelooft. Zoals ik terloops al eens gemeld heb, kan een partij alleen maar hopen dat een deeltje van al de gedane beloftes zal verwezenlijkt worden, dikwijls nog in een verwaterde uitvoering én op voorwaarde dat ze mee in de regering zit. Waar het voor Vlaanderen op aan komt, is vanavond te weten of de Vlaamsnationalisten het goed genoeg gedaan hebben, na deze ongewoon negatieve campagne van zowat alle traditionele partijen. N-VA was misschien negatief t.o.v. de PS, de Vlaamse trado’s echter t.o.v. een eigen Vlaamse partij. Open VLD had op dat gebied tenslotte afgehaakt, maar met slogans als ‘Mensen hebben vleugels’ en ‘Goesting voor de toekomst’ koopt men ook niet veel. Wat van deze verkiezingen zal blijven hangen is dat men de mensen gewoon angst heeft aangejaagd met bedreigingen die niet hard gemaakt konden worden. Het had soms meer weg van gemeentepolitiek, uitgerekend het enige niveau waarop deze keer niet gestemd hoeft te worden.
Ik vraag me soms af hoe men in het buitenland reageert op nieuwtjes van deze verkiezing, als men daar bv ziet dat ministers van huis tot huis gaan met foldertjes en dat in een wereld die steeds meer online gaat. Of dat bv een Vande Lanotte die op straat de index gaat verdedigen, een systeem dat in al onze buurlanden een relict is dat daar al jaren geleden is afgeschaft (en meestal vervangen is door all-in akkoorden, die het leven niet extra duurder maken, wat met de index wél het geval is). Voor diezelfde buitenlanders wordt het helemaal belachelijk als die te horen krijgen dat men hier ongeldig kan stemmen, maar men daarvoor wel naar het stemhoekje moet komen. Dat, als men niét komt, men een boete riskeert, waar haast nooit iets van in huis komt. Dat, wie vier keer in vijftien jaar niet komt opdagen, een andere straf krijgt: hij/zij mag dan helemaal niet meer gaan stemmen. Only in Belgium!
Enfin, mensen, stem voor de ‘goei’ en laten we maar hopen dat de trado’s straks stemmen tekort zullen komen om het onzalige beleid van Di Rupo voort te zetten, zelfs met Groen erbij.
Op de begrafenisdag van Dehaene hadden de politieke partijen hun campagne opgeschort. Een moratorium, zeg maar. Officieel althans, want men moest geen politieke analfabeet zijn om niet te verstaan wat er in de toespraken van de CD&V toppolitici gezegd werd. Het gebeurde echt op zijn tsjeefs, nooit rechtuit, maar steeds met in het achterhoofd dat een goed verstaander maar een half woord nodig had. Wat ze kwijt wilden, werd uitgebracht, op zijn Jean-Lucs. De vraag is maar, in hoever dat allemaal nog invloed zal hebben op de simpele zielen onder ons. ‘The collateral damage’, zoals dat in oorlogstaal heet.
Waar voor Vlaanderen wel minder gevaar van uit gaat dan verwacht, is het nationale voetbalgebeuren. In het stadion van RC Genk gingen woensdag wel tienduizend supporters naar de oefenmatch van de Rode Duivels kijken. De voetbalgekte ten top, al moet dat toch genuanceerd worden. Voor zover ik weet, was de toegang gratis en werden er allerlei gadgets kosteloos uitgedeeld aan de fans, meestal kinderen. Dat het aantal toeschouwers zo hoog lag, had ook te maken met de vrije schoolnamiddag.
Volgens een marktonderzoek van ING, spendeert de modale Belg gemiddeld immers slechts zo’n 12 euro aan de diverse Rode Duivelgadgets. De rest krijgt hij links en rechts gratis van allerlei sponsors. Deze laatsten riskeren zelf in de problemen te komen, nadat gebleken is dat de chartervluchten, die men al geregeld had voor de WK van volgende maand in Brazilië, niet eens volgeboekt geraken en er al toestellen geannuleerd moesten worden. De kostprijs zal wel de voornaamste reden zijn, al waren er de laatste tijd heel wat negatieve berichten over de stand van zaken in het land van koning Pele. Eerst werd er gewaarschuwd voor allerlei (erg jonge) prostituees die zich daar op de bezoekers zouden storten, dan was er het bericht over een soort muggen dat wij niet kennen, maar waarvan de beet o.m. de (soms dodelijke) knokkelziekte kan veroorzaken. Verder blijkt dat verschillende stadions niet eens tijdig zullen zijn afgewerkt en dat laatste geldt ook voor de toegangswegen er naartoe, wat voor heel wat chaos zou kunnen leiden. Tenslotte is er in Brazilië momenteel een echte stakingsgolf aan de gang, waar niet alleen het openbaar vervoer, maar zelfs de politie aan meedoet.
Nu nog afwachten wat de hoofdacteurs er op het terrein van terecht gaan brengen. Sinds het elftal zeker is van de kwalificatie, werd er geen enkele match meer gewonnen. Een overwinning straks tegen het minuscule Luxemburg zal daaraan niet veel veranderen. Als de ploeg de volgende maand ook in Brazilië geen resultaten behaalt, zou het wel eens snel gedaan kunnen zijn met de opgeklopte voetbalgekte. Dan wordt het ‘sic transit gloria mundi’ om het eens op zijn De Wevers te zeggen.
Als we de overdaad aan peilingen moeten geloven, dan zal het van enkele procenten meer of minder afhangen om te weten waar we na 25 mei aan toe zullen zijn. Krijgt de N-VA er enkele procenten bij, dan zit de partij in pole position, zeker voor wat de Vlaamse regeringsvorming betreft. Het zal dan echter aan CD&V zijn om te beslissen of ze met De Wever en Co in zee willen gaan. Op die manier zal men waarschijnlijk zelfs geen derde partij nodig hebben. Geen Open VLD en zeker geen SP.a. Vande Lala, die de bui al ziet hangen (dom is de man niet), heeft al gezegd er geen probleem mee te hebben samen met Groen een regering te moeten vormen. Dan is hij tenminste zeker er weer bij te zijn. De achterliggende gedachte van de Oostendse peetvader is echter dat hij hoopt op een regering zonder de N-VA, zowel voor het regionale als het federale vlak. Dat zou dan wel betekenen dat er vier partijen zouden komen te zitten in de nieuwe Vlaamse regering en acht in de federale. Als ge het mij vraagt, een blue print for disaster, zeker omdat in een dergelijke situatie men gegarandeerd eerst een federale regering zal willen vormen, terwijl de totstandkoming ervan ook zonder de N-VA niet op één,twee drie zal klaar zijn. Tijdens de crisis van de 451 dagen was er wel geen nieuwe federale regering, maar wel gewestregeringen die werkten. Bij een vertraging tot het maken van een nieuwe federale regering zullen ook de gewestregeringen in lopende zaken zitten, wat – zeker voor Vlaanderen – geen goede zaak zal zijn.
Ondertussen raakte bekend dat België verder wegzakt uit de top van wat men de ‘economische hitparade’ noemt. Dat betekent dat dit land steeds minder concurrentieel wordt. Het staat nu op plaats 28, terwijl drie Scandinavische landen bij de top tien staan, uitgerekend die landen waar de belastingen ook hoog zijn, maar waar de burgers er veel meer voor terugkrijgen. Uit dezelfde jaarlijkse lijst, gemaakt door de Zwitserse businessschool IMD, blijkt dat liefst 35 landen België hebben ingehaald voor wat de buitenlandse investeringen betreft. Zie je dat probleem al opgelost worden door een centrumlinkse Belgische regering met acht partijen?
Gelukkig is er nog de Waalse goednieuws show. De Waalse ondernemers, verenigd in de UWE, de tegenhanger van ons Vlaamse VOKA, erkennen dat de Waalse economie de crisis goed heeft doorstaan dank zij de subsidies van de Waalse overheid. Er kwamen daardoor liefst 55.000 banen bij. Kanttekening erbij is wel dat die jobs bij diezelfde overheid waren of door die overheid gesubsidieerd. Bijna zeker met Vlaams geld dat ze via het officiële België krijgt…
Zoals de politieke situatie evolueert, met Franstalige partijen die nu reeds zeggen niet met de N-VA op federaal vlak te willen samenwerken na 25 mei, zullen zij en niet de Vlaamsnationalisten de oorzaak zijn van een eventuele nieuwe 451 dagen, of erger. Als De Wever dan Di Rupo vraagt eens in duel te gaan, durft het ventje (sic) niet. Als Bart daarna dan maar een rechtstreekse boodschap in het Frans naar de francofone bevolking uitstuurt (in zijn allereerste Twitter), krijgt hij meteen niets anders dan negatieve reacties, net zoals hij die vroeger al eens gekregen heeft tijdens die 451 dagen, toen zijn programma binnen de 24 uur door de PS werd afgewezen*. Nu is het inderdaad zo dat De Wever en zijn partij inderdaad meestal vrij negatief waren t.o.v. Wallonië, maar blijkbaar heeft men dat daar liever dan dat hij van gedacht zou veranderen. M.a.w. het vijandbeeld dat men van de Vlaamsnationalisten heeft bij onze zuiderburen, lijkt hen goed uit te komen.
In deze rubriek heb ik al enkele keren geschreven, dat we ons niet moeten laten afdreigen met dat 451-syndroom, want dat België het toen absoluut niet slecht deed. Voornaamste reden was het feit dat de toenmalige regering in lopende zaken met de zgz ‘twaalfden’ moest werken, dus geen geld op overschot had om gekke dingen te doen en wel verplicht was te besparen, terwijl ze geen nieuwe belastingen kon opleggen.
Een tweede reden die wordt aangehaald om de mensen bang te maken, zou zijn dat zo’n periode met een regering in lopende zaken slecht is voor de rente die België moet betalen op zijn staatsschuld. Dat was in 2011 inderdaad zo, maar dat zal zo niét zijn als het straks weer misloopt. Luc Coene, de gouverneur van de Nationale Bank (NBB) heeft dat al gesuggereerd en dat wordt nu ook bevestigd door Capital Economics, de gezaghebbende economische denktank van de Londense City**. De reden waarom men nu geen impasse verwacht is, omdat het Belgisch begrotingstekort is gedaald en de Belgische banken ondertussen beter zijn gekapitaliseerd. De enige reden waarom de City zich zorgen maakt over een eventuele Belgische politieke impasse is de neergang van de Belgische concurrentiekracht, m.a.w. de steeds terugkomende discussie over de loonkloof. Dat laatste is trouwens niet alleen de bezorgdheid van de internationale financiële wereld, maar ook van een veertigtal Vlaamse industriëlen, die zich in een open brief aan de verkiezingskandidaten daarover uitspreken in de media. Als onze producten o.w.v. de loonkost duurder blijven dan die in de ons omliggende landen, zullen steeds meer bedrijven hier afhaken.
Zeker als de volgende federale regering – als die er ooit komt – blijft aanmodderen zoals Di Pippo met zijn circus dat de laatste twee en een half jaar heeft gedaan.
* De strafste uitspraak als reactie op de Twitter van De Wever vond ik nog die van Benoît Lutgen, voorzitter van het CdH, die zonder verpinken zei dat, volgens hem, over 10 jaar Wallonië de motor van België zal zijn (RTL journaal van gisteren,19.00 uur). Hij zei er wel niet bij van welk België…
** Een mening die ook gedeeld wordt door de Oeso, het IMF, ING en de ratingbureaus Standard & Poors en Moody’s, zoals Knack recentelijk nog meldde.
Een uitspraak van De Wever, dat wie een goed CV heeft, werk kan vinden, heeft de linkse tegenstanders nog maar eens collectief de gordijnen in gejaagd. Toch heeft Bart (weer eens) gelijk. In dit land zijn er een half miljoen werklozen, waarvan zo’n 200.000 al meer dan vijf jaar niet meer aan de slag is. En dat terwijl er meer dan 40.000 vacatures zijn en sommige firma’s wanhopig op zoek zijn naar personeel. Het kan altijd natuurlijk zijn, dat iemand niet de job vindt die hij graag zou hebben, of waarvoor hij/zij gestudeerd heeft. Wie geen werk heeft, daarvoor dan - nota bene – drie jaar de tijd krijgt om het uit te zoeken en toch werkloos blijft, zal een probleem krijgen, als het van de N-VA afhangt. Die valt dan nl terug op een leefloon, al zal dat laatste wel hoger liggen dan nu het geval is. Dat zal trouwens ook gelden voor de werkloosheiduitkering die men dan ondertussen krijgt. Dat zijn geen abnormale situaties, want ze bestaan reeds in alle ons omliggende landen.
Ook voor wat het al dan niet verhogen/verlagen van de pensioenen betreft, is er hetzelfde verhaal, inclusief het gehuil van de linkse media en partijen. De fout die deze laatste daarbij maken, is dat ze één item uit het N-VA programma nemen en moedwillig de rest van het plaatje verwaarlozen. Het is natuurlijk campagnetijd en overdrijvingen zijn daarin nooit ver af, maar ergens zou er toch een grens mogen zijn.
Tenslotte is de uitspraak van De Wever en het programma van de N-VA daaromtrent een antwoord op enkele schrijnende sociale toestanden in dit land en wie denk je dat daarvoor verantwoordelijk is? Niet De Wever en/of zijn partij, maar uitgerekend de partijen die hem nu daarover aanvallen en die tientallen jaren verwaarloosd hebben de mensen hier een fatsoenlijk pensioen te bezorgen. De hypocrisie is nooit ver af.
Voor CD&V wordt een beetje op eieren lopen deze week. In een videoboodschap heeft Kris Peeters de campagne van zijn partij weer opgestart en daarbij onder meer gezegd dat ze, na de vrij bitsige discussies van de voorbije weken, vanaf nu “een campagne op zijn Jean-Luc’s” zullen gaan voeren. Daarmee kan men wel alle kanten uit, ideaal voor een partij die steeds gewend is geweest op meerdere paarden te wedden en waarvan de toppolitici zelden het achterste van hun tong laten zien. Feit is wel dat de dood van de ex-premier niemand onberoerd heeft gelaten en heel deze week nog in herinnering zal gebracht worden, niet het minst op de staatsbegrafenis van vrijdag. Dat laatste brengt met zich mee dat deze gebeurtenis in het lang en het breed zal worden uitgesmeerd in de media en dat de weekeindkranten er vol van zullen staan.
Nu maar afwachten wat en of dit alles enige invloed zal hebben op het kiesgedrag van de onbesliste kiezer en in hoever dit de Vlaamse zaak zou kunnen schaden. Een niet onbelangrijk deel van het zgz ‘kiesvee’ in Vlaanderen bestaat nl uit mensen die nog altijd niet beseffen dat ze hun eigen welvaart in dit land aan het weggeven zijn en die daar pas achter zullen komen als het – ook voor hen – te laat zal zijn. Dehaene mag dan nog van zichzelf gezegd hebben dat hij een politicus van de vorige eeuw was, daarover zal waarschijnlijk de rest van de week angstvallig gezwegen worden. Een uitspraak van Miet Smet, ex Martens 3, dat dit land bruggenbouwers nodig heeft, had ze ook beter voor zichzelf gehouden.
Enfin, het wordt even nagelbijten. Net nu de voetbalgekte rond het WK in Brazilië even leek te luwen i.v.m. het einde van de eigen competitie, komt dit hele verhaal bijzonder ongelegen. We kunnen alleen maar hopen dat iedereen er zich van bewust is, dat verkeerde uitspraken ter zake ook als een boemerang kunnen terug komen.
Het wordt aftellen. Nog zes keer slapen en dan krijgen we de moeder aller verkiezingen. Nog eenmaal herhalen dat vooral de verkiezing op Vlaams niveau belangrijk wordt. Alleen als de Vlaamsnationalisten daar hun greep op krijgen, hebben ze het breekijzer in handen waarmee ze de Belgische onstaat pijn kunnen doen. Als het ooit zover komt – we zullen duimen én hout vasthouden – moeten we echter, meer dan ooit tevoren zien dat we dat wat we doen, we beter zullen doen. De huidige Vlaamse deelregering mag dan wel haar best gedaan hebben, een vlekkeloos parcours heeft ze zeker niet gelopen. Met de komst van nieuwe bevoegdheden, maar niet genoeg financiële ondersteuning (weer zo’n Belgische uitvinding), zal het er allemaal niet beter op worden. De tijd toen de Vlaamse regering geld zat had, ligt al een legislatuur achter ons. Die laatste termijn was het soms gewoon cententellerij geworden.
De nieuwe Vlaamse bewindsploeg zal moeten zorgen voor een verbetering in de zorgsector, de mobiliteit (Oosterweel!), het onderwijs, de sociale woningbouw, om er maar enkele te noemen. Verder zal zij erop moeten toezien dat de vele miljoenen van de Vlaamse overheidsinvesteringen niet meer in rook opgaan, zoals we op dit ogenblik nog meemaken bij zaken zoals Electrawinds en Groenkracht. Tenslotte moeten we af van een Vlaamse regelneverij die soms verstikkend kan zijn voor de verdere ontwikkeling van onze regio.
Het belangrijkste blijft echter, dat we na 25 mei een coherente Vlaamse ploeg krijgen die op federaal vlak met de francofonen wil onderhandelen aan haar voorwaarden, die een rem wil zetten op de miljardentransfers naar Wallonië, in de eerste plaats omdat die landshelft er niets mee onderneemt en dat ook niet zal doen zolang de PS het daar voor het zeggen heeft.
Om dit alles te verwezenlijken, moeten we niet rekenen op de SP.a, die haar treintje nu al aan de PS heeft gekoppeld, niet op de Open VLD, die het confederalisme heeft afgezworen en bereid is ook in een volgende federale regering zonder meerderheid in Vlaanderen te stappen. Met CD&V zullen we wat meer geduld moeten hebben, omdat we die partij waarschijnlijk nodig zullen hebben om een meerderheid te behalen. Tenslotte is er het VB, waarbij het uitkijken is of haar uitslag de slechte peilingen zal weerspiegelen. Een score rond de 10% zou echter al genoeg kunnen zijn om op de volgende Vlaamse regering te wegen, zowel op regionaal als op federaal vlak.
