Dit had ik nooit kunnen weten, dit had ik nooit gedacht. Nooit had ik zo iets vertederends verwacht. Donkerbruine oogjes, een zwart neusje en een roze tongetje, een heerlijk geurend velletje en koddige pootjes. Een trots omhoog gedragen staartje, ja.....je bent een echt jongetje. Vertederend kijk je mij aan, zullen wij weer naar buiten gaan? Ik moet zo nodig weer naar de gootjes. Met veel plezier ga ik voor jou in de regen staan. Door jou weet ik nu dat er nog meer op de wereld is, maanden zat ik binnen omdat ik liefde mis. Nu moet ik er wel uit, jij dwingt mij daar toe, geen smoesjes meer van .....ik ben zo moe. Door jou zie ik de zon weer schijnen, en zullen langzaam mijn tranen ook verdwijnen.
