Hallo allemaal !

Inderdaad, een tijdje geleden dat jullie nog van me hoorden en zoals ik in vorig bericht schreef : weeral verbindingsproblemen en dàt was pas in orde of het ging weer mis met de elektra ... Zo is er altijd iets die je ontmoedigt om te schrijven.

Na het koude, natte weer in Belgie (sorry, de eerste dagen was er een mooi zonnetje en hebben we heel wat tuinwerk kunnen doen), kwamen we weer thuis in de warmte.  Tijdens onze afwezigheid was er enkele dagen regen, storm en onweer geweest, waardoor de grassprietjes al boven kwamen en het dorre seizoen voorbij leek ... Maar, verder hebben we nog maar weinig regen gezien : we moeten dus nog steeds de sproeislang bovenhalen als we onze bloemen in leven willen houden.  Maar op Kurban Bayram (offerfeest) begin deze week kregen we toch een uurtje regen - misschien konden de universele goden het bloedbad niet aanzien en hebben ze het even weggewassen ?

Het zalige weer nodigde ons uit voor een tochtje naar het Griekse eiland Symi (foto's in vorig bericht).  Vlakke zee, blauwe hemel onderweg, maar het doel was vooral : shoppen : de Turkse Raki kost hier nu 25 euro per liter, in Symi slechts 12 !!! En natuurlijk ook wijn en vlees.  Heerlijk weer eventjes varkensvlees in de diepvries te hebben.  En verder ook genoten van de Griekse keuken.  Gisteren zijn we met ongeveer dezelfde groep expats weer uit gaan varen : een tochtje vanaf Bozburun naar en rond de eilanden.  Nog warmer weer dan de vorige keer en de helft van de groep was zelfs zo dapper om nog te zwemmen (ik hoor daar niet bij).

Verder verloopt het leven zonder groot nieuws, de amandeloogst (meer dan 10 kg netto) is binnen, de citrusvruchten zijn rijp en kan je zo van de bomen plukken en de boeren klagen dat de regen uitblijft.

Ik ben enkele keren naar Gökova (1 1/2 uur) gereden om bomen te halen voor de buren (gevolg van het bezitten van een pick-up) maar uiteindelijk genieten we mee van hun mooie tuin. Terwijl de buren de mooiste citrus- olijf - en andere bomen uitkozen maakte ik werk van het fotograferen van de vele verschillende bougainvilles soorten en laat jullie er ook van meegenieten.

Veel groetjes en tot volgende en ... hopelijk zal het deze keer niet zolang duren

Hilde en Ali Baba

 

 

 

  

Hallo hallo !

Een kort berichtje om te laten weten dat alles goed gaat met ons, helaas hadden we sinds onze terugkeer uit Belgie te kampen met de Internetverbinding (weer eens).  Eindelijk werd er een nieuwe kabel getrokken naar de toren en alles loopt (voorlopig) weer op wieltjes.

Binnenkort schrijf ik wat meer, maar stuur jullie nu al enkele foto's van een ééndagstripje naar het Griekse eiland Symi.

Veel groetjes, Hilde en Ali Baba

        

       

        

... om weer eens ons vaderland te bezoeken.  Onze vlucht landt (normaal) in Brussel op 7 oktober en we pendelen tussen Ichtegem en Antwerpen tot 24 oktober. We hopen op een (klein) beetje goed weer, want ons lichaam staat nu nog ingesteld op 25 à 28 graden.

Het nieuws in Selimiye ?  We hadden een heel leuke tijd met An, maar mooie liedjes blijven niet duren en ze is alweer bijna 3 werkweken verder.

Het "seizoen" in Selimiye duurde ocharme 6 weken, daarna Ramadan en daarna één weekje weer opgepept door het Suikerfeest.  Nu zalige rust en maar enkele Istanbulianen, Ankarianen en Izmirianen blijven over.  De komst van deze stedelingen jaagt de prijzen in de hoogte : ALLES in Selimiye is veel duurder dan eender waar : voedingsmiddelen, restaurants, huizen en grond.  Het materialisme viert hier hoogtij en als je in het dorp rondloopt is het meest herkenbare woord : PARA (geld).  Voor wie het Selimiye kende van 10 jaar terug is betekent dit een echte neergang. Wie interesse heeft hoeft maar te googelen op "satilik Selimiye" en daar kom je prijzen tegen van 600.000, 500.000 en zelfs 948.000 Euro voor een huis.

En ... Turkse wetten ??? die zijn er om je voeten aan af te vegen.  Een voorbeeld : onze Amerikaanse expats wonen in een huisje aan zee, het WAS prachtig tot ... de grond onder de familie werd verdeeld en er een muur vlak voor hun neus kwam - gebouwd OP de nieuwe scheidingsgrens ! 

Ze hebben 10 jaar kunnen genieten van het prachtige leven daar, hun huurcontract is nu opgesoupeerd (de eigenaar vraagt eventjes een verhoging van 70 % !).  En het geluk is met hen, want ze vonden een prachtig nieuw optrekje.           

Maar bij ons op de heuvel valt alles nog wel mee.  "Het" hotel heeft ons (behalve met lichtvervuiling en overvloedig verkeer langs ons weggetje) niet teveel lawaai en last bezorgd.  Rondom zijn grondstukken te koop, maar zonder bouwvergunning, zodoende kunnen is ons panorama (voorlopig) nog gevrijwaard.  En dit betekent nog steeds genieten van alles wat de natuur vrijgeeft :

Vandaag geen zwembeurt, want het is de eerste regendag sinds begin juni. Hoewel, met zulk regenweer zouden jullie nog heel gelukkig zijn : een vlaagje van een half uurtje en temperaturen ad 26 graden.  Straks een bergwandelingetje met Mutlu, want ik ben al heel lang niet meer "boven" geweest. En ... ondertussen blijft den Ali Baba de ijverige kok...

Zo, tot binnenkort en veel groetjes

Hilde en Ali Baba

PS we stoppen onze valiezen propvol met zonnestraaltjes

Hallo hallo !

Weer een tijdje sinds mijn laatste nieuws, maar ... elektra en internetconnectie werkten weeral niet mee.  Ik zal er deze keer niet echt op ingaan maar het is verdomd vervelend.  De normale nutsvoorzieningen van de moderne maatschappij zijn hier nog steeds NIET normaal.  Maar sinds zaterdag (er is weer eens een delegatie elektra-mannen gekomen) is alles weer optimaal ... tot het volgende probleem.

Sinds vandaag : ietsje frisser en een leuke bries.  Het doet echt deugd na die weken waarin we enkel de werkwoorden zweten, zwemmen en stilzitten of-liggen kenden.  Vanaf nu hebben we de heerlijke na-zomer, waar jullie zelfs tijdens de echte zomer jaloers op zijn.  Even een foto van het slaapplaatsje van onze Iauw.  Daar ligt ze de ganse dag zalig te slapen.  Ik heb altijd gehoord dat de poezen de beste plekjes kiezen en dat je daar best ook gaat liggen .... maar beetje onhandig denk ik.

Vorige week maakten we kennis met Savarona, HET yacht van Atatürk hier midden in de baai, vlak voor onze neus. Je kon er niet naastkijken, en 's nachts ook niet als het verlicht was zoals een kerstboom. 

Voor zijn tijd was de Savarona het grootste niet-koninklijke yacht ter wereld : lengte 136 m en breedte 16 m.  Het werd gebouwd in 1931 als stoomschip in Duitsland in opdracht van ene mevrouw E. Roebling die er 4 miljoen US $ voor over had. In 1938 werd het schip verkocht aan de Turkse regering voor de prijs van 1,2 miljoen US $ (mijns inziens geen goede belegging).  Het werd de presidentiële yacht van niemand minder dan Atatürk.  Spijtig genoeg kon hij er maar 6 weken van genieten - tot zijn dood.  Het schip bleef in Istanbul liggen tot na de 2e wereldoorlog.  Daarna gebruikte de Turkse marine het als schoolschip tot 1989. Een Turkse zakenman wou de Savarona in eer herstellen en kreeg de mogelijkheid het schip te huren voor 49 jaar.  Het werd grondig gerestaureerd en opgeknapt waarbij kosten niet gepaard bleven.  Nu wordt de boot gecharterd voor luxe-cruises op de Middellandse zee.  Misschien een tip indien jullie nog geen zomerreisje boekten ?  

Vorige week ook een drama in Selimiye : de manager van "het" hotel boven ons (een vrouw van 27) is van de weg geraakt aan de overkant van de baai.  Dood.  Er wordt veel over geroddeld en beweerd dat het geen normaal ongeval was.  Er is in alle geval een onderzoek ingesteld.

Ook vorige week : het verjaardagsfeestje van onze recentste buurvrour Doris.  Het leuke aan zo'n feestjes is dat het steeds de "toren-van-Babel" is : zoveel verschillende talen en nationaliteiten, maar één ding wordt altijd gedaan zonder taal : Raki drinken ....  Hun huis is mooi geworden, wel supergroot, maar daar heb ik geen probleem mee vermits ik het niet moet kuisen.  Een stuk natuur, fauna en flora is erdoor weer verdwenen, maar in de plaats ervan kregen we echt sympathieke buren. Eventjes een foto nu huis en tuin afgewerkt zijn en ééntje van de imposante inrit.

Volgende maandag komt onze An alweer en zal het hier weer gezellig worden.  En als slot nog een foto van mijn laatste kloswerkje.

Tot volgende en lieve groetjes, Hilde en Eddy

Hallo hallo !

Vannacht even voor 3.30 uur ... werden we bijna letterlijk uit bed geschud ! Zo'n aardbeving hebben we tot nog toe niet meegemaakt - het was eventjes schrikken - ik dacht dat het dak het zou begeven en daar lig ik net onder.  We zijn allebei opgestaan in afwachting van de naschok, maar die kwam pas rond 5 uur en was veel minder heftig.  Even gekeken op http://www.depremhaber.com/ en inderdaad : het epicentrum was Bozburun en dat ligt op 7 km in vogelvlucht.  De beving haalde 4.4 op de schaal van Richter.  En blijkbaar is er op dit moment overal in de buurt veel ondergrondse beweging - misschien omdat het zolang kalm bleef ?

Ik wil bij deze al mijn trouwe lezers danken : ik zie dat het kijkcijfer boven 25.000 staat.  Dit sukses had ik nooit verwacht, gezien de bedoeling was familie en vrienden nieuws te sturen, maar ik ben er wel fier op dat zovelen interesse tonen voor mijn blog.

Veel rechtstreeks nieuws krijgen we niet meer na meer dan 6 jaar, maar dankzij Facebook komen we WEL wat nieuws te weten : geboortes, aankondigingen, enz.  We worden dus niet wereldvreemd en de online krant laat ons ook weten dat we nog steeds geen regering hebben.

Het toeristisch seizoen in Selimiye is aan het afnemen - waarschijnlijk met zicht op Ramadan die deze week aanvangt.  Voor ons aangenamer, dan is er een pak minder drukte en minder lawaai (maar we misgunnen de toeristen hun pleziertje niet hoor !)  Enkele recente nieuwigheden in Selimiye : de rondrijdende kar met MISIR (ofte gestoomde mais)

én een rondrijdende mosselman : de mosselen zijn opgevuld met rijst en kruiden (ze worden wel in ijs bewaard, maar of dit verantwoord is bij temperaturen rond de 35 graden, betwijfel ik).

De cultuur van Selimiye beperkt zich tot trouwfeesten en besnijdenissen, maar recent - ongelofelijk - hadden we een echt concert ! Een groep uit de Berliner Filharmonie (8 personen) vergastte ons op muziek van Fr Shubert op het strand waar we altijd zwemmen.  In aller haast had de bulldozer het strand opgeruimd van afval en stenen en er was een mobiel podium gebouwd.  De klassieke wit en rode plastiek stoeltjes die voor feesten gebruikt worden waren de zitplaatsen én er was echt een grote opkomst ! De muziek en de sfeer : prachtig bij volle maan. Alleen ... kon een ptptpt 2takt visserbootje niet wachten om uit te zetten en dàt was wel heel storend ... maar passend bij de sfeer.

Het zeewater is nu zo zalig, als je in het water gaat voel je zelfs geen verschil tussen lichaams- en watertemperatuur. De onontbeerlijke dagelijkse verfrissing voor ons en voor Mutlu.

Verder houden we ons kalm, want elke beweging maakt meer zweet.  Daarom is het kloswerk zo aangenaam, het vraagt geen echte fysieke inspanning.  De laatste werkjes hieronder : sneeuwwitje en 3 kabouterventjes.

Zo, dat was het weer, ik sluit af met enkele mooie natuurfoto's : weet iemand welke bloemen dit zijn ?

een schrijnwerk-sprinkhaan :

en, zoals veel toeristen op hun reiskaartje schrijven "zonnige groetjes uit Selimiye" - tot volgende, Hilde en Ali Baba

Hallo hallo !

Nee, geen speciaal nieuws hoor.  Daarom even mijmeren, samen met Paul Snoek over onze dagelijkse zwembeurten.

Een zwemmer is een ruiter ...   

Zwemmen is losbandig slapen in spartelend water,

is liefhebben met elke nog bruikbare porie,

is eindeloos vrij zijn en inwendig zegevieren.

En zwemmen is de eenzaamheid betasten met vingers,

is met armen en benen aloude geheimen vertellen

aan het altijd alles begrijpende water.

Ik moet bekennen dat ik gek ben van het water.

Want in het water adem ik water, in het water

word ik een schepper die zijn schepping omhelst,

en in het water kan men nooit geheel alleen zijn

en toch nog eenzaam blijven.

                   Zwemmen is een beetje bijna heilig zijn.

                   Paul SNOEK

Veel groetjes en tot volgende, Hilde en Ali Baba