emigreren verloopt met ups en downs, maar tot nu toe meer ups dan downs. Moesten we terug voor de keuze staan, doen we het weer
Over mijzelf
Ik ben Hilde
Ik ben een vrouw en woon in Selimiye Koyu/Marmaris - Turkije () en mijn beroep is vroeger boekhouder, maar nu blij te kunnen kiezen wat te doen.
Ik ben geboren op 12/12/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: bloemen, natuur, handwerk (kantklossen, haken) en alles wat creatief is.
als je ooit droomt om naar het buitenland te gaan wonen : DOE het en laat je droom waarheid worden
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Zoeken in blog
26-11-2011
Muziek !!! ???
Hallo hallo ! Nu ik weer foto's kan maken komt mijn inspiratie terug. Ja, de fotocamera is hersteld maar het was niet zo simpel om die terug te pakken te krijgen, maar dat verhaal bespaar ik jullie, het is een verhaal zoals alles in Turkije : als er administratie komt bij kijken is het bijna hopeloos.
En ik gaf als titel voor deze aflevering : muziek, waarom ? Ewel, sinds bijna 2 weken hebben we zo goed als onophoudelijk muziek afkomstig van feesten, het houdt niet op. Verlovingen, huwelijken, en feesten voor de jongeren die in militaire dienstplicht gaan. Ik herinner me dat ik gek was op die muziek voor ik hier kwam wonen, het was nieuw en het gaf me een opgewonden gevoel, maar ... als je het dag in dag uit moet aanhoren verliest het wel heel wat charme. De ganse baai geniet (?) mee, want de akoustiek is zo goed dat je bijna niet ongemerkt een wind kan lozen. Toch wil ik het feest van de dienstplichtige jongeren even illustreren. Ik herinner me niet dat zoiets gebruikelijk was in Belgie. Hier is het een hele belevenis. Feest, feest en nog eens feest, gepaard met muziek, dans, weg en weer gerij van toeterende auto's (met de Turkse vlag aangebonden). De diensplicht in Turkije is nog steeds heel streng en duurt 15 maanden. Niet niets, en als je pech hebt kan je je dienst vervullen in Oost-Turkije, waar je je geweer wel degelijk moet gebruiken. het wordt dus steeds nog als een risico gezien. Er is kans dat deze jongeren die net vertrokken niet meer terugkomen. Toch gaan ze met een groot nationalteitsgevoel hun dienst vervullen. Ik ontmoette hen op strand - ze namen even pauze tussen het feesten door - en ze waren fier dat ook ik een foto nam
. De volgende 2 foto's heb ik mogen stelen uit Conny's blog, zij woont vlakbij de hoofdweg en kon de karavaan prachtig vastleggen
En de detailfoto van de "fanfare" : vrachtwagen, orkest, dansers en de soldaatjes in spé die triomferend de hele baai afrijden
n
Ik wens hen het allerbeste en hoop dat we hen binnen 15 maand gezond en wel terug zullen zien.
Gisteren was ik even vanuit mijn torenkamer een eekhoorntje aan het observeren : je zou er uren naar kijken. Het diertje was eikels aan het verzamelen (de amandelnoten zijn op !) Hij rende de hele tijd naar de struik om een eikel uit zijn hulsje te nemen, kwam eerst op een steen zitten om de eikel beter in zijn bek te nemen, ging dan op een andere steen zitten om de eikel weer een beetje anders vast te klemmen en spurtte toen naar zijn nest. Binnen de kortste keren stond hij terug bij de hulsteik en begon alles weer opnieuw. Zo vlijtig ! Wij hebben hier geen eikebomen maar wel veel hulsteiken, waar ook eikels aangroeien
.
Even gegoogeld : de hulst - eik is van de familie van de beukachtigen ...... Waar halen ze die naam dan vandaan ?????
Dit vond ik ook een foto waard : een vers gebouwd muurtje met een traditioneel Selimiyaans hek ..... Denk nu niet dat er een smeedijzeren hek in bestelling is, waarom een hek kopen als het zo ook kan ?
Het weer blijft zonnig, nog niets veranderd sinds mijn vorig bericht. Wandelen met de honden voel ik aan als een must in dit weer en ik geniet nog steeds van de pracht van de omgeving
Dat was het nieuws voor vandaag, tot volgende en veel groetjes, Hilde en Ali Baba
Jullie beseffen niet welke vreugde het geeft ... voor jullie is water iets dat altijd voorhanden is. Maar dat gelukkig gevoel toen we het water hoorden komen .... ongelofelijk !!! 2 wasjes zijn al door de machine gegaan en over drogen hoef ik mij geen zorgen te maken. En dan die heerlijke douche van daarnet ... na 2 weken is dit wel echte wellust. En tijdens die douche schieten ze vuurwerk af in het dorp (er is weer een trouwfeest aan gang) en hoor je tussen de eentonige trouwmuziek in ééntje die echt mooi is "Samanyolu", ooit vertaald en gezongen als "oh Lady Mary". Die vertaalde song kan in lang niet tippen aan de originele Turkse versie, het mist de nostalgie. Voor wie de originele versie wil beluisteren : http://www.youtube.com/watch?v=DR-4TYjpIgA. In 1968 - toen ik in Istanbul was, was het DE song, maar ondertussen is het een klassieker geworden. Ik wou enkel melden : we zijn dus supergelukkig, want op DIT ogenblik werkt werkelijk ALLES ! Veel groetjes, Hilde en Ali Baba
Hallo hallo ! s' Avonds zitten we met het vuurtje aan, maar tijdens de dag blijft het heerlijk zonnig ! Geen reden om klagen ... daarover toch niet. Maar wel over de watervoorziening. Zo ongeveer 2 wekenlang kwam er geen vers water binnen en de tanks waren leeg. "Ergens" een probleem die moeilijk op te lossen was. De bron was er gelukkig om te voorzien in water voor de afwas en voor het toilet (niet kunnen doorspoelen vind ik het ergst van al). De was ?? die is zich aan het opstapelen. Maar vandaag ontmoet ik toevallig buurman Jos. Hij zegt "leuk dat het water weer in orde is" !!! ????????? ik antwoord "bij ons niet" Hoe dàt kon ? Blijkbaar heeft iemand water genomen bij ons - waarschijnlijk voorhet vee(de teller en hoofdkraan staan achter het huis, buiten de omheining), en heeft AJB de hoofdkraan afgesloten !!! ja, hier kan zoiets gebeuren, je schudt eventjes je hoofd en dan klasseer je het bij de afdeling "lachertjes". Voor jullie ondenkbaar natuurlijk, maar wij zijn ondertussen gewoon aan dergelijke zaken. En toch vinden we dat gebrek aan luxe geen reden om terug naar Belgie te komen. Conny werkte haar blog bij zodra ze uit Duitsland terugkwam : ze schrijft over de kultuurshock ... maar we hebben die dus meer bij het binnenkomen in Europa dan bij het terugzijn in Selimiye. Ongelofelijk ???, maar waar.
Deze morgen kwam Felix binnen met een prachtgeschenk (haar mening).
Een eekhoorn ! Die heeft ze op mijn bed gelegd als dank voor de vriendschap en het voedsel dat ze van ons krijgt. Katten zijn toch oh zo lief, maar even wreed.
2 weken terug zagen we dolfijnen in de baai !! Leuk ! Dit was de 2e maal op 7 jaar dat we ze konden bewonderen, spelend en opspringend uit het water.
En het is niet omdat de zon er nog steeds is dat we geen sporen van de herfst zien : de kleuren van de bladeren kunnen zo mooi zijn
maar bij de olijfboomen geen verkleuring, want ze blijven winter/zomer groen. Ik hielp weer mee met Dursun (van het restaurant Falcon) om de olijven te plukken : op 2 dagen met 4 personen hebben we 500 kg olijven geplukt. En daarna naar Datça gereden om ze te laten persen. Heel leuke bedoening : het gebeurt terwijl je wacht : je kan lekker vers brood soppen in een schaaltje olijfolie met kruimelkaas en tomaat erbij .... meer moet dat niet zijn. Elkeen die eraankomt keurt de olijven van de nieuwkomer, proeft van de olie die eruit komt, gevolgd door kennismaking, discussies, verhalen.
De stilte in Selimiye is terug na het Offerfeest, 's nachts totale stilte en tijdens de dag weinig of geen bouwgeluiden. Het is zelfs soms zo stil dat je het gras kan horen groeien ... Veel groetjes en tot volgende Hilde en Ali Baba
Ik ben Hilde 
.
n
.
