YES !!! Vandaag niet alleen de verjaardag van mijn jongste broer(tje), maar ook : vandaag, 5 jaar geleden zijn we aangekomen in de toren - met hoop op de toekomst en met het idee dat deze plaats voor ons bestemd was.  Deze 5 jaar zijn voorbijgevlogen, we tekenen nu bij voor de volgende 5 jaar.  Een proficiat is niet nodig, want het was zeker geen grote opgave ...

Vandaag nog eens naar Marmaris geweest, dringende voedsel-aankopen en vooral : een nieuwe pick-nick tafel.  De vorige tafel had het begeven, zat vol met schimmel die het hout opvrat, en zowel Ali Baba als ik zijn er doorgevallen - gelukkig zonder lichamelijke breuken en/of letsels.  Een nieuwe houten tafel ? Nee, niet betaalbaar of ver te zoeken, dus is het plastic geworden. Onze Felix, die reeds hielp bij het uitpakken, heeft tafel en stoelen al grondig goedgekeurd.

Deze morgen stonden we weer in in bewondering om het mooie ochtendlicht in Orhaniye.  We kwamen er al zo dikwijls voorbij, en het is altijd zo adembenemend.  Vandaag had ik de camera bij de hand en ik laat jullie meegenieten van een heel klein stukje van dit natuurschoon.

De bouw van de Duitsers achter ons vordert heel goed.  We denken dat het een mooi huis wordt (wel heeeeeeel groot, er zijn 26 binnendeuren - wij hebben der maar ééntje).  De plaatselijke steenklopper van Selimiye, Ibo (die ook geholpen heeft aan de bouw van onze toren) zit elke dag stenen te kappen met een engelengeduld.  Elke dag. 7 dagen op 7, van 8.30 tot 7.30, lange zware dagen.

Het weer wil nog niet echt mee, hoewel de toeristen in Marmaris reeds in short en blote topjes rondlopen (en wellicht thuis zullen komen met een verkoudheid of erger).  We klagen niet, maar er is nog steeds koude wind, wel zonnig en rond de 22 graden.

We wensen jullie een leuke avond en tot volgende

Hilde en Ali Baba                        

En niet enkel ons grote zwembad ... ook de toren, de druiven die vanuit de dorre takken langs alle kanten frisse groene schaduwbladeren produceren, de vooruitgang van de bloementuin, het onkruid die welig tierde zonder mijn (ondertussen) alziend oog, de citrusboompjes in bloei, de aankomende artichokken enz ... enz ...

De dochters hadden wel een opmerking op mijn laatste bericht "je schrijft enkel over jezelf en je zegt nieteens dat je blij was je dochters te zien". Inderdaad, ze hadden gelijk, maar ik was gelukkig èn bij hen en ... dan denk je er niet aan erover te schrijven ... mea culpa, mea culpa ... Om dit goed te maken zet ik hier even een foto van de zusjes samen.

Mutlu was weer heel blij ons te zien.  Eigenlijk ... als je iets achterlaat, is het altijd een welkom als je terugkomt (doordenkertje).  Onze Iauw was er even snel als wij ... omdat ze altijd honger heeft. En Felix ... nog maar eventjes gezien in de verte. Katten zijn heel anders dan honden : een hond is blij dat je terug bent, een kat verwijt je dat je weg was.

Deze keer waren we langer in Belgie, maar er was weer tijd tekort - de laatste dagen waren zelfs hectisch, dus, de rustige sfeer van Selimiye gaf ons beiden een lange droomloze nachtrust.

Lieve en Kia wonen nu in ons huis in de Mitswege - vol enthousiasme - van beider kanten.  Gedaan met gezeur en gezever van huurders, want de laatste 2 jaren was het niet meer om vrolijk van te worden.

We laten jullie even meegenieten van de prachtige bloemen die ons "welkom" heetten.


 
                                      

Zo, meer nieuws is er voorlopig niet, dank aan iedereen waar we zo gastvrij ontvangen werden en dank aan de mensen die Lieve en Kia geholpen hebben met de verhuis. 

Veel groetjes, Hilde en Ali Baba  

Aan alle lieve mensen die me het beste wensten met de cataract ingreep : DANKEWEL ! Het is voorbij EN alles goed verlopen.  Gisteren kwam ik wel thuis zoals een clown ....

Gelukkig werd ik deze morgen van verband en oogschelp verlost en kon ik zien ... dat ik kan zien.  Mijn zicht verbetert "zienderogen" en tegen het weekend zou het helemaal goed moeten zijn - ik heb er de beste hoop op.  Met dank aan de oogkliniek Antwerpen-Berchem die alle data van vooronderzoek, operatie en naonderzoek via Email vastlegde, en waar alles heel sympathiek en stipt verloopt.  We weten het altijd te zeggen als er klachten zijn, maar als alles goed is moet het zeker ook verteld worden.

Selimiye ligt alweer zover in gedachten - volgende week deze tijd pakken we de valiezen in voor de terugreis. Het zal heerlijk zijn er weer te zijn.  Als toemaatje een foto van de bloeiende Pawlonia toen we er vertrokken.

                                       

De valiezen liggen klaar ... en WAT zit erin ?  Nee, juist, niets wat gewoonlijk vervoerd wordt met de chartervliegtuigen.  Boeken, potten honing, zelfgemaakte marsepein, een paar kilo komkommertjes, noten, citrusconfituur, plantjes, plastic tasjes (hier moet je ze gewoon weigeren - pochet yok -) en in Belgie moet je ervoor betalen ...

We zijn er dus klaar voor om Belgie nogmaals te observeren... want het IS observeren, omdat je je eigen land met andere ogen bekijkt als je in het buitenland woont.

Deze week nog iets heel leuk meegemaakt : met Mutlu naar het zandstrand gewandeld (6,5 km heen en terug).  Vermits het weer al goed warm was en de wandeling lastig voor ons pelsmanteltje ... ze sprong recht de zee in om te zwemmen !!! Flinke Meid he ! Ik ben nog niet zo flink ... nog 2 maandjes wachten, dan is de zee op temperatuur naar mijn maatstaven.

Nu ja, op het strand waren 3 vissers bezig een vuurtje te stoken ... en de pas gevangen visjes werden erop gelegd, broodje, tomaat en ajuin erbij  ...

En toen, volgens de Turkse gastvrijheid ... duwden ze me een stuk brood in mijn handen ... met een kompleet visje ertussen (kop, staart en ingewanden inclusief). En de beleefdheid zegt ... ja, ik heb het opgegeten en Mutlu kreeg al hun visafval. Gevolgen ? Ja Mutlu gaf overdadig over in het winkeltje waar ik brood kocht. Ik rode wangen, en gelukkig maar, ik heb niet moeten overgeven, want een vis zomaar recht uit zee ... vers is het wel, maar ik heb het liever een beetje meer gekuist.

Nu zal de blog wellicht stilliggen tot 23 april, ik mag toch ook even vakantie he.

Tot in Belgie of tot ?? wie weet

Ook dit jaar heb ik een aprilvis voor jullie geklost.  Misschien een ietwat minder vriendelijke vis, maar toch mooi vind ik.  Het patroontje dank ik aan Gisela van het blog ''terug naar 't kantkussen''

En ook dit patroontje heb ik van Gisela's blog afgesnoept : een zicht op Brugge                              

Het is heerlijk te klossen achter de toren, lekker in de zon, luisterend naar de vogels en de bijen.