Hallo allemaal !
Nu het weer regent in jullie contreien zullen jullie misschien begrijpen waarom de regen voor ons zo’n zegen is … maar wij moeten toch nog wachten tot Oktober of November vooraleer die komt.
De hitte noopt ons tot stilzittend werk en daardoor is Ali Baba nog eens in zijn pen (sorry, computer) gekropen om een levensdag van een genietend gepensioneerd echtpaar te beschrijven. Veel leesgenot,
Groetjes, Hilde

Ik doe mijn ogen open. Het begint licht te worden, maar alles is nog rustig en stil. Behalve de kalebas die beneden tegen de paal slaat, dus er is wind, en het klokkenspel dat ook de wind op muziek zet. Het is nog lekker fris. Kwart na zeven, ik stap uit bed om een nieuwe dag te begroeten. Boven mij hoor ik Hilde ook uit bed springen en van het ene venster naar het andere wandelen om de omgeving af te speuren en om te genieten van de ontwakende natuur. Dat duurt wel even, twaalf vensters, eigenlijk elf, want voor één raam staat een kast. Ik kom beneden en schenk twee glazen fruitsap in en zet mij neer om wakker te worden. Ondertussen is de zon van boven de bergen komen loeren, klaar om ons nog eens een dag te stoven.
Ik ga naar het enige kamertje met een deur, en voel me daarna al wat lichter. Mutlu die in de woonkamer ligt houdt de deur in de gaten en als ik te voorschijn kom in mijn zwembroek, springt zij recht en je ziet haar duidelijk denken: ja, we gaan vandaag weer in ’t sop. Ze staat rond te huppelen en houdt de trap in de gaten en als Hilde naar beneden komt in haar groene pareo, is ze zeker….. we gaan zwemmen. Ze is niet meer te houden en je moet haar geen twee keer zeggen hop hop in de auto. Dus naar beneden naar het strandje. Er is nog niemand te zien en ze kan vrij rondlopen en plonsen in het water. Mee het water in, maar als het te diep wordt gaat ze terug, van diep water is ze nog wat angstig. Als de mensen beginnen aan te komen gaan we terug naar onze toren. Onderweg nog een brood en water gekocht. Zit Mutlu te janken alsof Hilde niet meer terug komt.
Terug in de toren een douche nemen. Hilde gaat naar boven om te kijken of er mailtjes zijn,(verdorie weer al geen, ze zijn ons allemaal vergeten ginder, of anders hebben ze het te warm) en daarna roept ze dat de krant klaar staat. Ik naar boven met mijn Nescafé.
Als de krant uitgeplozen is , ontbijt klaarmaken (wat gaan we vandaag in die omelet draaien ?) en lekker eten onder de pergola die al een beetje schaduw begint te geven. Na het ontbijt verdwijnt Hilde naar haar kamer onder dak , lekker fris met alle vensters open en in het gezelschap van Felix die gans uitgerekt lui op bed ligt te slapen. Hilde gaat werken zegt ze ! Kantklossen. Een nieuwe manie die haar zo bezig houdt dat er alles bij vergeet. Ze komt dan naar beneden als ze de Iman hoort roepen dat het tijd is voor de Raki. En soms heeft ze hem zelfs niet horen roepen. Ze zou zelf ’s nacht voortklossen, en als ge haar niet vindt zit ze wel boven. Ik heb nooit geweten dat ze zo stil kon zijn. Je hoort haar van de ganse dag niet behalve als ze dorst heeft of naar ’t hoekje moet. Je kan haar maar van haar hobby weghouden als ze mee mag met Jos op de boot , om te zwalpen op en in de blauwe wateren. Kan toch zo ne schat zijn.
Ik zit dan met de afwas en de opruim van de keuken. Ook vlees uithalen voor het avondeten, zodat dit tijdig ontdooid is. Wat zullen we weeral eten? Als je de afwas doet ben je even nat als de borden, om te zweten moet je geen moeite doen, gelukkig krijg ik in de zomer de vensters open in de keuken,( in de winter lukt het meestal niet) ,en is er een lekkere tocht.
Daarna nog een beetje lezen, tussendoor een broodpudding maken, want ik heb te veel oud brood. Geleerd van Niki en ’t is lekker. Ook een beetje prutsen hier en daar, wat opmeten, wat uittekenen, voorraad in de keuken aanvullen, enz.
Als de Iman geroepen heeft dat we ons aperitief mogen nemen, komt Hilde naar beneden. Ze moet dan nog schellekes hebben bij haar drank.(salami) die was op, maar Jos is zo lief geweest er mee te brengen uit Rhodos. Beter een goeie buur dan een verre vriend. Leuk zulke buren, maar ik mag er niet te veel komen of ik zou verdikken met al die lekkere dingen van Hale. Kan die koken, ze maakt me nog jaloers.
Dan avondeten klaarmaken terwijl Hilde zit te haken. Ze kan al gans het dorp een werkje bezorgen, maar ze geeft niet op en wil altijd iets anders proberen. Als de zon achter de bergen kruipt steekt Hilde de bbq aan, dat is haar werk, ze speelt graag met vuur. Daarom is ze met mij getrouwd ! Na het eten naar binnen vluchten, want er zitten van die venijnige kleine steekbeestjes onder tafel. Ik een kop koffie drinken en Hilde een slaapmutsje . Sinds wij hier wonen is het verbruik van Raki sterk gestegen en hebben ze de prijzen dan maar naar omhoog gedreven. Geen Tv , krijg geen verbinding; iets met antenne. Maar geen erg, je kan anders genieten in de zomer. Voor het slapen gaan nog mailtjes nakijken ( zijn er geen) en een beetje op de computer tokkelen, nu we Adsl hebben
Zo een dag uit het leven in Turkije. Ze zijn niet altijd gelijk, maar ik moet je nu ook niet alles vertellen. Je moet maar komen kijken.
Het was eigenlijk de bedoeling naar mijn zuster te schrijven, maar is dan op een verslag uitgedraaid. Je mag gerust ook eens een dag uit jullie leven vertellen hoor, is altijd interessant!
Vele groetjes van
Ali baba en Hilde en dierengaard.