We zijn weer THUIS !!!
Ik kan moeilijk zeggen “een heerlijke tijd gehad in België”, hoewel het weer er zacht was voor de tijd van het jaar. Zowel Ali Baba als ik kregen na enkele dagen al terug reumaklachten, daar waar we er in Turkije niets of minder van voelen. Natuurlijk was het wel heel aangenaam zo hartelijk ontvangen te worden bij familie en vrienden. En weer : we hebben niet iedereen kunnen bezoeken – sorry – dat maken we volgende keer goed.


Wat is het hier mooi en stil. We waarderen het elke keer meer na een verblijf in Belgenland. De Lage Landen zijn zo anders – en dan dat verkeer !! Willem Vermandere zingt “dat drukke verkeer maakt mij angstig en moe, waar gaan al die mensen toch zo haastig naartoe ?” En dan iedereen die klaagt over “geen tijd hebben” – maken de mensen zelf hun programma niet te zwaar ? Ok, ik was niet van plan jullie de les te lezen en ik weet het : vroeger waren wij ook zo, alleen valt het nu zo erg op.


Voor we naar België vertrokken kregen we het minder goede nieuws dat de bewoner van ons huis in Ichtegem opzegt. Spijtig, we hebben goede contacten met hem en zijn kinderen. Op zoek dan maar naar een nieuwe bewoner – en dan het goede nieuws – gisteren heeft Lieve onze taak overgenomen en het huis is weer verhuurd ! Sorry buren, maar jullie krijgen weer een nieuwe buur. Wij zijn in alle geval heel blij dat het zo vlot verlopen is omdat de situatie niet zo evident is. De huurder gebruikt het gelijkvloers en wij gebruiken het appartementje boven als we in “vakantie” komen. Niet iedereen kan zich daarmee verzoenen (slechts één inkom).
Tijdens onze afwezigheid in Selimiye is er noodweer geweest. Dat wisten we reeds via mail van onze buren, maar je ziet het ook aan de natuur. We verlieten ons dorp als alles dor en droog was. Nu zie je een zacht tapijt van groen en de eerste bloempjes komen boven (madeliefjes, cyclaampjes, narcissen enz …)

We hebben ook het Seker Bayram (suikerfeest) gemist want de Ramadan is voorbij. Niet erg, maar we hebben ook het hoog bezoek van Premier Erdogan gemist in het dorp. Volgens de geruchten was hij komen uitrusten van zijn zware taken in “The Golden Key”. Dit is een hotelpark “in the middle of nowhere” – prachtig gelegen en dito ingericht. Op Bayram is hij dan per boot in Selimiye aangekomen en is natuurlijk gaan eten in … Sardunya (waar anders).
Na Istanbul komt Ankara ook al meer en meer naar Selimiye. Straks vind je hier geen enkele autochtoon meer !

Vandaag weer een trouwfeest : tijdens het zomerseizoen wordt er niet getrouwd, tijdens de Ramadan natuurlijk ook niet. Het koppeltje van vandaag was dus haastig : het was de eerste mogelijkheid sinds maanden om te trouwen. Wie het is weten we niet, maar we genieten wel mee van de muziek. En ja, zoals het hier gebruikelijk is zal er binnen 9 maand weer een kleintje geboren worden …
Ik heb even gesurft op Google earth en zag dat er heel recent de foto’s van Selimiye aangepast werden. Voor ons vertrek was Selimiye enkel te zien als een grote onbewoonde baai. Nu kan je er echt in rondwandelen en je ziet ons torentje heel goed staan. Als er mensen zijn die het niet zien zitten zelf eens te komen kijken, kunnen ze het vinden op : pointer 36°42’43.65” N en 28°05’00.42”E. Het torentje is goed te zien van bovenaf met de steen cirkel ervoor waar het oregano vrouwtje jaarlijks haar oogst verwerkt.


De foto’s zijn deze winter genomen – als we niet thuis waren, want de auto staat er niet en het hotel bestond op dat moment enkel nog uit het betonnen plateau.
Zo, meer nieuws is er niet – tot volgende keer ?
Veel groetjes !!!
Hilde & Ali Baba