Hallo iedereen,
Terwijl jullie al bibberend onder de Kerstverlichting en dito muziek de laatste inkopen doen hebben we hier stralende zon. Vandaag wat lagere temperaturen (16 graden) door de Noordenwind. Van Kerstsfeer en versiering geen sprake, alleen in Marmaris een heel klein beetje om tegemoet te komen aan de luttele toeristen en buitenlandse bewoners. Ondertussen bloeien de rozen zoals bij ons net voor de zomer. Ons vuurtje brandt enkel een paar uurtjes ’s avonds – meer is niet nodig.


Deze week naar Marmaris geweest voor verlenging van de verblijfsvergunning. De vorige voor 2 jaar is verlopen. Nu ja, een mens denkt : verlenging, dat is een nieuwe stempel in ’t boekje, maar nee hoor : alle stappen moeten terug gezet worden zoals de eerste keer. En da’s geen klein bier. Als je alle paperassen, foto’s en kopieën al klaar hebt (je moet ook 5 grote omslagen en 5 dossiermappen per persoon kopen), ben je aan ’t begin van de rit, dwz best een volgetankte auto en een goede chauffeur (gelukkig hebben we Bahri hiervoor) die perfect de weg weet in Marmaris.
* eerst naar de Kaymakam (gouvernementsgebouw) om het aanvraagformulier te laten aftekenen met een verwijzing erbij waar je naartoe moet (gelegen in de haven van Marmaris) Blijkbaar hadden we te doen met een interim, want ze stuurde ons naar de Jandarma
* Bij de Jandarma : onder gewapende begeleiding en na het afgeven van de ID kaarten vertelde iemand dat we fout verwezen waren (het Jandarma bureel ligt helemaal buiten de stad)
* Ja ! We moeten in het politiekantoor zijn. Een bureel waar ze een stempel op de papieren slaan en een ander bureel waar iemand het papier ondertekent (ligging : midden stad)
* Nu 2 fotokopieën van dit formulier gaan maken
* En op naar de paspoortpolitie (gelegen voorbij Marmaris aan de opstap van de ferry naar Rhodos). Daar werden al onze papieren gecheckt en werd een papier opgesteld waarop stond hoeveel we moesten betalen (was ook weer een heel gedoe want de printer liet het afweten). Heerlijk nieuws, dankewel Turkije : slechts 60 Euro per man voor 5 jaar. (vorige keer betaalden we 500 Euro per man voor 2 jaar). Die prijs is iets dat elke dag kan veranderen en ook anders is volgens het land van herkomst – de Nederlanders en Engelsen betalen stukken meer.
Nog 2 extra kopieën nodig omdat mijn familienaam niet dezelfde is als die van den Ali Baba (In Turkije nemen de vrouwen de naam van de man aan bij het huwelijk)
* Op naar het belastingskantoor ! (gelegen midden de stad). Daar kunnen we de kosten betalen bij een in slaap vallende bediende. We krijgen weer een nieuw papier en moeten er weer kopieën van laten maken
* En nu ……. Ja, weer naar de paspoortpolitie even voorbij Marmaris om het bewijsje van betaling af te geven
Alles in orde maar nu zijn we minstens een maand ons paspoort kwijt omdat al die gegevens naar Mugla moeten om af te stempelen. We kunnen dus onmogelijk het land verlaten voor het einde van Januari

Dat was het dan. En, vermits we er heel vroeg aan begonnen waren, waren we er tegen de middag mee klaar. Nu nog een job : er moesten nieuwe wisselstukken in de Tata want die had moeite met starten. Naar de “garage”, gelegen in de industriezone : alles vies, lawaaierig. Het speciale hier aan zo’n industriezone is dat alle gelijke bedrijven bij elkaar gegroepeerd zijn. Een technieker plaatst de nieuwe onderdelen in de auto, maar starten ? Nikske. En wat zie je dan ? De garagisten van de overkant zien dat er een probleem is en komen ongevraagd en onbetaald helpen. Kan je bij ons niet voorstellen. Nu, alles bij elkaar hebben 5 man er 2 uur aan gewerkt voor de luttele som van ….. 17 Euro. En de auto is in orde.

De Turkse televisie zond ook de mop van België uit. Hilariteit natuurlijk voor zo’n gebeurtenis. We slaan weer eens een gek figuur in het buitenland.

Vanavond komt ons An aan met Turkish airlines. Ze is al onderweg van 7 uur deze morgen en hoopt Selimiye te bereiken tegen …. middernacht. Lieve komt deze keer niet mee, ze ziet het niet zitten om haar Kia alleen te laten tijdens de feestdagen. Spijtig, maar ze zullen in onze gedachten zijn.


Zo, dit was het voor deze keer. Tot mails ????
Veel groetjes !!!
Hilde & Ali Baba