Hallo !!!
Eigenlijk was ik vandaag eventjes aan het denken. Tijdens deze jaren gaf ik geen enkele info over het schoolleven in Turkije. Misschien toch iemand interesse ?
Het liedje “’t is vandaag de eerste schooldag …..” werkte op onze dochters in als een vuurbal. Zij vinden me nu nog altijd sadistisch als ik dat liedje naar voor breng ondanks het feit dat die periode van hun leven reeds lang afgesloten is. In Turkije begint de “grote vakantie” midden Juni en de eerste schooldag valt midden September. Ja, 3 maand vakantie , maar wel begrijpelijk dat die kinderen niet op de schoolbanken moeten zitten tijdens de hete maanden. Nu, ik heb me laten wijsmaken dat er nog een reden is : dit waren de maanden dat de kinderen konden helpen op het land, in de zaak enzoverder.
Voor ons werd dit schoolleven pas nu concreet omdat Denizhan, het zoontje van Bahri nu zijn eerste schooldagen beleeft. Fotootje erbij natuurlijk, èn "special photo" want dàt moet bij de klassieke fotograaf gebeuren. Alle scholen verplichten uniform. Eigenlijk wel schattig. Uniform is ook weer heel relatief : het kraagje kan variaties hebben, en dààrover scheppen de kinderen onder elkaar ook weer op. Maar, meestal is het in een variatie op de Turkse vlag, ooit door Atatürk ontworpen.
Denizhan is 5 jaar oud, èn met rood uniformpje. Dat betekent dat hij nog heel lang school moet lopen. Volgend jaar (als hij gepromoveerd wordt) krijgt hij een blauw uniform. En op latere leeftijd hangt het af van school tot school, maar de schoolkinderen of dito jeugd zijn steeds herkenbaar. Er is verplichte schooltijd : vanaf 6 jaar : 8 jaar school. Nadien vrij te kiezen : verder studeren, gaan werken, legerdienst of niksdoen. En ik moet zeggen, het is niet altijd zo simpel om in Turkije langere studies te volgen. De grootte van het land – de lange afstanden . Toen ik de trip naar Oost Turkije maakte kwamen wij in een dorpje waar de “middelbare school” kinderen 2 uur op de bus moesten zitten op bij te school te geraken. En .. dan nog eens terug ’s avonds. Nochtans is in elk dorp – hoe afgelegen ook - een lagere school voorzien. Niet altijd met de beste leraars, maar het is er toch. Wil je je kind verder laten studeren moet je genoeg geld voorhanden hebben en eventueel verhuizen naar een stad met meer leermogelijkheden. Dit alles is in ons kleine Belgenlandje zoveel eenvoudiger.
Dat wou ik eventjes kwijt. Meer nieuws is er niet.
Veel groetjes
Hilde en Ali Baba