natuurlijk

Ik ben Chantal maar ben tevens fier op mijn totemnaam ' De blijmoedige HINDE'
En elk jaar opnieuw op 8 september vier ik mijn verjaardag.
Ik ben mama van 2 prachtige kinderen Els en Carlo en sinds 17 november 2005 omaatje geworden van kleindochter Kiyoko.
Sinds 15 augustus is de familie nog uitgebreid met een tweeling Isao en Nao, dus ben ik 3x oma en meter van Isao.
Ik ben fier op mijn geboortestad Gent maar woon in Nevele. Het Meetjesland.
Hobby: tekenen, schilderen, tuinieren, schrijven, kalligrafie en natuurlijk genieten van de goede dingen van het leven.
Studeren is blijkbaar ook een stuk van mijn leven geworden.
En u... u bent altijd welkom op mijn blog.

schrijfboekje

	Zomaar eens komen zien en een groetje nalaten
	hallo fiere meter en oma
	Groetjes
	goede middag
	leuke kindjes, zien er schatjes uit

Het staat je natuurlijk vrij om tips of opmerkingen te schrijven in mijn schrijfboekje.

Zoeken in blog

Inhoud blog

	Mijn drie schatten
	als ik ga logeren
	Vrolijk Paasfeest
	samen met grote zus
	mijn broer en ik
	Isao en Nao
	Zondag
	kunst met de grote K
	Kiyoko met Isao
	Isao & Nao

Beoordeel dit blog

Augustus
Keizelijke maand
met recht
als oogstmaand
wat verwaand.
Het wuiven van jouw
gouden aren
zacht tokkelend
op dunne snaren
verblindt ons oog
verrast ons oor.
Jou hebben wij
nog steeds niet door
Jac Linders

natuurlijk

21-10-2007

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Op bezoek

Zaterdagvoormiddag eerst naar de academie. Ik kan me niet concentreren bij het tekenen en besluit dan maar vroeger naar St. Antonius Brecht te rijden om ons Guido te gaan bezoeken.
Het is zonnig weer en niet druk. Hopelijk is ze nog niet veranderd van kliniek.

Ons Guido ligt nu op een andere kamer, alleen, wel ruimer en meer huiselijker. Er staat een sofa, er is een keukentje voorzien.
Als ik binnenkom is er al bezoek.
Ik vind dat ze op die 14 dagen dat ik ze niet heb gezien, toch vermagerd is.
Ik zie haar pijn, ik kan het herkennen, doordat mijn moeder ook zoveel pijn had.
Maar ons Guido klaagt niet, ze heeft haar middageten goed opgegeten en het smaakte haar.
Ze wordt goed verzorgd zegt ze, maar die pijn. Als ze haar maar eens kon verdraaien, haar benen verleggen. Maar dat gaat niet meer.
Zelfs aanraken doet pijn.

De verpleegster komt eens kijken en vraagt of ze niet te veel afziet.
Ze wil toch een spuitje.
Dit vraagt ze nu omdat de verpleegster het zelf komt vragen, anders doet ze het niet. Zo is ze, nooit klagen.
Ik vraag haar of ze geen dromen heeft. En ja, die heeft ze. Ze vertelt haar droom.
Dat ze naar een kasteel gaat, het is mooi weer, ze wil er een barbeque voor al haar kennissen organiseren. Iedereen moet er zijn. Er is altijd veel volk rond haar zegt ze maar aan de barbeque zijn ze nog niet begonnen.
We grappen er over maar telkens ze dingen vertelt keer ik ook weer even in gedachten naar mijn moeder.Hoe zij ook droomde.
Hoe bang ze soms was in haar dromen, luidkeels schreeuwde en wakker schrok en niet meer durfde te slapen.
Ik dacht dat dit me niet meer verdrietig zou maken, maar het is wel zo. Maar met ons Guido worden de tranen onderdrukt, zij is nu belangrijk.

Ze heeft zin in een kop koffie en die smaakt haar.
Haar kamer staat vol bloemen en daar geniet ze zo van.
Maar van één van de oud-gidsen heeft ze een kussen gekregen met de tekst 'je bent er 1 uit de 1000' maar dat vindt ze niet zo leuk. Ze wil die tekst omdraaien. Ze grapt er om. Het is niet genoeg zegt Windekind die ook op bezoek is, het moet 1 uit de 2000 zijn. Je ziet de glimlach om haar mond.
Soms dommelt ze in maar toch hoort ze ons praten. Ze praat dan ook weer mee.
Ze is nog steeds goed georganiseerd want ze wil zeker weten of Windekind iedereen zal verwittigen dat ze vanaf maandag naar Wuustwezel naar de kliniek gaat.
Diegenen die al een foldertje hebben moet Windekind noteren.
Ze wil heel graag veel bezoek ontvangen.
Een uurtje later is er nog bezoek, oude getrouwen, dus blijf ik nog even om bij te praten.
We zien elkaar al zo weinig en meestal in minder aangename omstandigheden. Maar ons Guido geniet duidelijk.
Ik vertrek, van een pijnlijk moment moet ik nu naar huis om een verjaardag te vieren.
Een lach en een traan.
Het leven zit vol tegenstellingen.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail *
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (0)

Archief per week

	09/06-15/06 2008
	17/03-23/03 2008
	03/03-09/03 2008
	21/01-27/01 2008
	14/01-20/01 2008
	31/12-06/01 2008
	24/12-30/12 2007
	03/12-09/12 2007
	26/11-02/12 2007
	19/11-25/11 2007
	15/10-21/10 2007
	10/09-16/09 2007
	20/08-26/08 2007
	13/08-19/08 2007
	21/08-27/08 2006
	14/08-20/08 2006
	07/08-13/08 2006
	22/05-28/05 2006
	15/05-21/05 2006
	01/05-07/05 2006
	24/04-30/04 2006
	17/04-23/04 2006
	10/04-16/04 2006
	13/03-19/03 2006
	06/03-12/03 2006
	27/02-05/03 2006
	20/02-26/02 2006
	13/02-19/02 2006
	30/01-05/02 2006
	23/01-29/01 2006
	16/01-22/01 2006
	09/01-15/01 2006
	02/01-08/01 2006
	26/12-01/01 2006
	12/12-18/12 2005
	05/12-11/12 2005
	28/11-04/12 2005
	21/11-27/11 2005
	14/11-20/11 2005
	07/11-13/11 2005
	31/10-06/11 2005
	17/10-23/10 2005
	03/10-09/10 2005
	26/09-02/10 2005
	19/09-25/09 2005
	22/08-28/08 2005