Het werk wordt dan ook liggend gepresenteerd in het Prado museum, daar men dacht dat het als tafelblad diende. Anderen vinden het hout te dun om als tafelblad te dienen en denken dat het als illustratie diende aan een plafond.
Hoe dan ook: we zien de hoofdzonden afgebeeld met de Latijnse titel erbij:
Superbia (hoogmoed, trots) - Avaritia (hebzucht) - Luxuria (onkuisheid, wellust) - Invidia (afgunst) - gula (gulzigheid) - Ira (woede, wraak) en Acedia (luiheid). Kenmerkend is dat op de afbeeldingen bij Bosch vooral de hogere klasse is afgebeeld.
In het midden heb je Jezus met de tekst: 'Pas op pas op, de Heer ziet.
Daarrond staan die vier uitersten: hemel, hel, het Laatste oordeel en de dood.

Naast de zonden had je natuurlijk ook deugden. De Kerk nam de vier Kardinale deugden van de Oude Grieken over die bij Plato reeds gekend waren. 'Kardinale' heeft niks met kardinalen te maken. Het verwijst naar 'cardo' wat een hengsel of scharnier van een deur betekent. Een goed werkende deur hangt af van de scharnieren, dus Kardinale deugden waren de gaven waar men moest naar streven om een goed mens te zijn.
Deze waren: Prudentia (vooruitziendheid, wijsheid) - Justitia (rechtschapenheid, rechtvaardigheid)- Fortitudo (moed, sterkte) en temperantia (matiging, zelfbeheersing).
De Kerk voegde hieraan drie deugden toe, de zogenaamde theologische of goddelijke deugden: Hoop, Liefde en Geloof.

Zoals drie een heilig getal is, was zeven een getal van 'volheid'. Zeven komt herhaaldelijk voor in de bijbel. Ook zijn er zeven wereldwonderen, zeven wetenschappen, zeven poorten van Thebe, zevenarmige kandelaar, zeven dagen van de week, zeven dagen schepping...
Eigenlijk gaat het terug op de Hebreeuwse dagindeling van zeven dagen, die ze hadden gehaald bij de Babyloniërs in Mesopotamië. Zij rekenden met zeven dagen, verwijzend naar de zeven planeten die ze in het zonnestelsel hadden waargenomen.