Het verraad van beelden. Wellicht het beroemdste werk van de surrealistische schilder Magritte.
Magritte doet mensen nadenken met zijn werken. Soms krijg je hints, soms niet. En soms ligt de betekenis zo voor de hand, dat je ze niet ziet. Dat is het geval bij dit werk.

'Ceci n'est pas une pipe'....'Tuurlijk is het geen pijp,  het is een afbeelding van een pijp' zegt men dan. Maar men zegt het alleen maar omdat de zin erbij staat. Anders zou elkeen zeggen dat het een pijp was.
Wat was de essentie ervan? Simpelweg dat we échte werkelijkheid niet kunnen bevatten. We zien dingen met onze ogen die de signalen doorsturen naar de hersenen waar het beeld wordt gevormd. Het uiteindelijke beeld is een persoonlijk beeld, niet het werkelijke beeld. Het hangt al af van onze ogen, maar ook hoe we tegen dingen aankijken, bepaald door onderwijs, opvoeding, karakter,... We zien steeds een gekleurde vervormde afbeelding.
Dat is ook het foutieve aan de uitspraak 'kijk eens in de spiegel'. Je ziet jezelf altijd beter dan dat je bent. Dat moet ook, want als we al onze tekortkomingen naar waarheid moesten onder ogen zien, worden we depressief. Niemand zet van zichzelf dat hij een slechte chauffeur is. Niemand zegt van zichzelf dat hij lelijk is...tenzij hij dermate depressief zou zijn. Depressieve mensen leunen ook veel dichter aan bij de werkelijkheid en de rauwe waarheid. 
Elk ziet dus de werkelijkheid waarin we leven anders. En dit wordt in deze individualistische wereld nog meer benadrukt. Elk moet een mening hebben omdat elk een andere visie heeft. En eigenaardig, maar net degene die meer inlevingsvermogen in de ander heeft en de visie van een ander probeert te begrijpen, ziet nadien ook zijn eigen visie veranderd, doordat je anders denkt en nieuwe ervaringen hebt. De  échte overanderde werkelijkheid die je ziet, zie jij steeds anders. Neem bijvoorbeeld het leven: Je ziet een mensenleven als jongere totaal anders dan ee nvolwassene of een ouder iemand. Net als een toneelstuk waarin we acteren, waarvan het decor steeds van verandert en waar zelfs de spelers en jijzelf continu veranderen. En misschien is de werkelijk dan simpelweg: het niets....
Wat je al niet kan filosoferen bij eennwerk van Magritte....