Hoewel de titel kwakzalver is, lijkt het eerder een scène op een dorpskermis (er hangt zelfs een affiche). Maar eigenlijk is het een moraliserende scène rond dwaasheid van mensen en dat vertier niet loont.

Een charlatan heeft zijn kraampje opgesteld en toont een wonderbaarlijk flesje. Omstaanders kijken verbaasd en luisteren aandachtig. Hoewel, niet allemaal...De verwijzingen:
Beginnen we bij de dame rechts: met open mond luistert ze naar het spektakel. Het jongetje achter haar staat op het punt haar te beroven.
Voor haar zit een dame die pannekoeken bakt, maar tussendoor verschoont ze de kleine. Een verwijzing dat 'het zaakje stinkt' van de charlatan.Net als de jongen die de vogel probeert te lokken. Zal de vogel zich 'laten vangen'?. Zelfde symboliek. 

Ook de jager staat met open mond. Hij heeft een haas gevangen, maar nu laat hij zichzelf vangen.
Achter hapt een meisje toe en wil haar ring inruilen voor een flesje. Haar man naast haar fluistert wellicht dat het beter is om het niet te doen.
Vermoedelijk is het een gezin van de charlatan die aan het werk is: de vrouw bakt koeken en de dochter verkoopt ze, een zoontje speelt accordeon en een andere zoon probeert de beurzen te snijden.
Het aapje is ook een deel vande attractie, maar staat hier symbool voor dwaasheid. Net als het hondje dat snuffelt..ruikt hij onraad?
De boer met de kruiwagen is het toonbeeld hoe het wél moet. Hij is een voorbeeldig hardwerkend man die de charlatan voorbijgaat.
En boven de charlatan door een raampje kijkt de schilder Gerrit Dou het gebeuren toe. Hij boert goed blijkbaar: de boom aan zijn huis is groen en in volle bloei, aan de overkant is het aan kale boom. Aan de hand van de stadspoort kon men de lokatie terugvinden: Leiden.