Heel langzaam brandden de 4 kaarsen. De omgeving was zo rustig dat men ze kon horen spreken...
De eerste kaars zei: Ik ben DE VREDE NIEMAND KAN MIJ BELETTEN DAT IK UITDOOF Haar vlammetje werd vlug kleiner en doofde uit.
De tweede kaars zei: Ik ben HET VERTROUWEN MEESTAL KAN IK GEMIST WORDEN DUS HEEFT HET GEEN ZIN MEER DAT IK BLIJF BRANDEN" Wanneer zij stopte met praten blies een zuchtje haar uit.
Op haar beurt sprak zachtjes de derde kaars: Ik ben DE LIEFDE IK HEB DE KRACHT NIET GEKREGEN OM TE BLIJVEN BRANDEN. DE MENSEN NEGEREN ME... ZIJ VERGETEN ZELFS HUN NAASTEN TE BEMINNEN ! Ook zij doofde uit !
Plots kwam er een kind en zag de drie uitgedoofde kaarsen en zei: "Waarom branden jullie niet verder ?" Nadat dit gezegd te hebben begon het kind te wenen.
Toen zei de vierde kaars: "Wees niet bang, nu ik nog brand kunnen we de andere kaarsen terug aansteken !"
"Ik ben DE HOOP !" MET GLANZENDE OGEN NAM HET KIND DE KAARS VAN DE HOOP EN STAK DE ANDERE KAARSEN WEER AAN
De vlam van de "HOOP" zou nooit uit uw leven mogen verdwijnen. Ieder van ons zou de HOOP, het VERTROUWEN, de VREDE en de LIEFDE moeten koesteren !!!!
Zorg dat ze blijven branden VREDE... VERTROUWEN...LIEFDE...HOOP
Ida
