Waargebeurd verhaal

Dit verhaal is waar gebeurd, ik heb dat op een nacht gedroomd, nadat ik de avond er voor was gaan
chillen met aspirine en appelsienenlimonade. Het is een triest maar tegelijkertijd ook een leuk
verhaal.
Het gaat over Leo God, een jongeman van 64, die leefde in een dorpje ergens in Vlaanderen, dat
kon ik in mijn droom niet zijn omdat er nergens wegwijzers in voorkwamen.
Deze jongeman, had een vreselijk probleem. Iets wat hem al jaren dwarszat. Neen , het was niet het
klein pensioentje dat hij kreeg noch de verwijten van zijn vrouwtje Elferida. Het was ook niet hun
blinde hond Adhemar,met één poot die voortdurend zijn behoeften op de krant van Leo deed en
meestal had hij de krant dan nog niet eens gelezen, vaak zat Adhemar na zijn gevoeg, stiekem in de
hoek te gromlachen.
Dan werd Leo echt kwaad en gooide hij de afstandbediening naar de hond, die daarop reageerde
met naar Elferida te pikkelen en in haar enkels beet. Soms liep het bloed over haar zwarte pantoffels
op de mooie zwarte tegels van hun bescheiden appartementje.
Het was ook niet de postbode die elke dag expres hun post in een verkeerde brievenbus om hen te
treiteren. Ze waren namelijk niet erg geliefd in het dorp.
Hetgeen Leo het meest verafschuwde was zijn vreselijke achternaam: GOD.
Hij voelde zich daardoor zo belachelijk dat hij nog liever Janssens of Peeters of Klotemans had
willen heten.
Het begon al op school , op zijn eerste kleuterschool dag toen zijn mama hem inleverde in de
school.
Juffrouw Esmeralda bekeek het magere lelijke ventje en slikte, ze richtte zich tot Leo's mama.
“Aha, dag mevrouw, is dat Uw mooi mannetje, wat een leuk ventje” zei ze liegend.
De mama van Leo bekeek haar alsof ze gek was.
“Ja, onze Leo”
“Mooi, en de achternaam?”
“God!”
“Hoe?”VROEG juffrouw Esmeralda.
“God of hoort U niet goed godverdomme?”
Juffrouw Esmeralda kon amper haar lach inhouden, ze schaterde van het lachen binnenin.
De mama van Leo liet hem staan en vertrok. Leo weende, de tranen rolden over zijn puisterige
gezicht en zijn dikke bochelneus.
“Ge moet niet huilen vriendje!” zei Esmeralda. En ze gaf hem een papieren zakdoekje.
“Kom we gaan naar de klas om met de andere kindjes kennis te maken!” Leo volgde de juf en even
later kwamen ze in een klasje met andere kindjes.
Juffrouw Esmeralda opende de deur :
“Vriendjes , “zei ze, “dit is jullie nieuwe vriend Leo GOD”.
De meeste kindjes kregen ter plaatse een lachkramp en een breuk van het lachen.
“Woehaaa....God......whaaaaaa”
“Waar is sinte pieter ?” riep een ander kind.
“En Jezus?” riep een ander kind.
Juffrouw Esmeralda werd echt kwaad.
“Pas op jongens of straks geen godsdienstles!”
De kleuters lachten nog harder. Leo niet. Die huilde.
Leo huilde elke dag. Op de kleuterschool,op de lagere school, in het middelbaar, op de unief en ook
toen hij soldaat moest worden.
Overal werd met zijn naam gelachen.
Overal...
Uiteindelijk werd hij dierenarts. De dieren lachten niet met zijn uiterlijk noch met zijn naam.
Vele jaren was hij de beste dierenarts van het dorp.
En dan op zijn vierenzestigste had hij genoeg geld bij elkaar gewerkt om dat te doen wat hij al jaren
wou doen.
Uitgerekend op1 april, net na 31 maart zelfs, stapte hij naar het gemeentehuis van de gemeente.
Hij ging naar een loket waar een bediende zat.
Moest daar een giraffe zitten zou dat vreemd zijn niet?
De man achter het loket, met een klein Adolfsnorretje, een brilletje op zijn neus, en een grijns zei :
“Dag meneer, waarmede kan ik U van dienst zijn?”
“Ik weet niet of ik hier terecht kan maar ik wil mijn achternaam laten veranderen!”
“Uw achternaam?” zei de klerk en hij lachte flauwtjes.
“Ja!”
“Oké, en mag ik weten wat Uw achternaam dan wel is meneer?”
“God”.
“God?”, zei de loketbeambte, terwijl hij even naar het papier voor hem keek. Zijn lach kon hij
nauwelijks bedwingen. Hij nam snel een papier achter zich en zette zich recht aan zijn bureel.
Leo wachtte braafjes.
“God dus?” zei de man weer en vulde de naam op het papier in. Dan gooide hij snel zijn potlood
neer en liep weg.
“Dringend naar toilet meneer, sorry, even geduld!” en hij rende weg, naar het toilet, een beetje
verder, daar hoorde hij de man bulderend lachen.
Leo slikte.
Even later kwam de man terug.
“Oké, meneer God!”
“En in welke naam wil U dat dan laten veranderen?”
“Afgod!” zei Leo.
De klerk gooide zijn potlood weer neer en rende als een bezetene naar het toilet. Leo hoorde hem
alweer bulderlachen. Het hele gebouw leek te daveren. Ook de collega's van de klerk hadden
inmiddels alles gevolgd en zaten te gniffelen, te glunderen, te brullen, te gieren, te ginnegappen,te
proesten, te schaterlachen en sommigen durfden zelfs te glimlachen.
Leo was bedroefd. De klerk was terug. Uitgelachen.
“Waarom afgod meneer, dat is toch even erg?”
“Neen meneer , ik vind van niet, ik wil daarmee zeggen dat ik God af ben, dat ik God niet ben, dat
ik gewoon een mens ben zoals alle anderen! Dat ik dit discriminerend en belachelijk gedrag, niet
langer wil nemen!” riep Leo kwaad.
De klerk proestte het uit.
En dan plots begon het buiten te regenen, te stormen, te donderen en bliksemen. De mensen gingen
kijken naar buiten, door de ramen, de straten werden rivieren, wagens werden meegesleurd en het
bleef regenen. De mensen kregen schrik. Verborgen zich onder hun bureau, vluchtten naar het toilet.
Plotseling bewoog alles. Een aardschok. En nog één. En nog één.
Leo stond erbij en keek er naar. Hij lachtte een beetje. De klerk was intussen onder zijn bureau
gekropen. Het angstzweet op zijn voorhoofd.
Dan plots vloog het kantoor in brand, zomaar ineens, zonder aanleiding. Mensen schreeuwden,
riepen om hulp, ze lachten niet meer.
Leo keek toe, de vlammen deden hem niks. Integendeel.
Hij genoot van de intense hitte, hij voelde zich fantastisch, dan volgde er een luid gekrijs en
veranderde Leo's lijf in een roodachtig torso, hij kreeg horens op zijn kop en gitzwarte vleugels
verschenen op zijn rug, zijn handen werden klauwen. Hij rochelde en gilde luid. De mensen die het
zagen vielen dood neer, van angst.
Leo roffelde enkele malen met zijn hoeven op de grond en vloog dan weg door de gebroken ruiten.
“Dat zal ze leren om mensen uit te lachen!Daar kan ik nu echt niet tegen hé”
“Ja maar Duveltje, was dat nu echt nodig om daar zo p te reageren?”
“Jezus, zeik niet of ben je de zondvloed al vergeten?!!!!!”
En net toen werd ik wakker, badend in het zweet, zo bang als een wezel.....

Vroeger was alles ECHT beter !
Normaal gezien spreek ik niet over vroeger, de mensen van nu zullen later, als ze oud zijn, ook
zeggen dat vroeger alles beter was...
Wat mij betreft was het dat ook. Neem nu gewoon een liefje vinden.
Vroeger toen ik een twintiger was, gaf men fuiven en party's en bals, je ging daarheen met een
briefje van 20 frank, dronk één pint waarmee je heel de avond moest toekomen maar je ging vaak
met een meisje naar huis.
Ze speelden er namelijk slows, een trage, je koos dan een meisje en daar danste je mee, tijdens het
dansen zette je een beetje meer kracht op je handen en reageerde het meisje dan wist je : BINGO!
Of ze speelden er la bamba, dan ging iedereen in een grote cirkel staan, een aantal meisjes en
jongens gingen in de cirkel staan en wandelden rond, de meisjes of de jongens die je drie kussen gaf
wist dat je iets voor hem of haar voelde en dus : BINGO!
Of je danste een beetje op de dansvloer, op het plafond zou idioot zijn, en je liet de meisjes merken
dat je hen wel kon pruimen, en ging je vaak naar huis en dus : BINGO!
Zouden hedendaagse jongeren weten wat een slow is? Ik denk het niet....
Maar nu ocharme, die jonge mensen, computers, tablets, gsm's, laptop,breedbeeld-tv's,sprekende
computers, stemgevoelige apparaten die je een opdracht geeft, sms jes sturen in codewoorden zoals
LOL, facebook, instagram, twitter, …..je kan het niet gek genoeg bedenken of het bestaat. En
Tinder en dergelijke, foto's van al dan niet bestaande meisjes, je swiped naar links of rechts al
naargelang wie je wel bevalt, dan spreek je af, zijn dit echte mensen of zijn het mensen die je geld
willen afhandig maken, kan je ze vertrouwen, moeilijk. Vreselijk voor de jongeren. Jongeren van nu
weten niet meer hoe een deftig gesprek te voeren, weten niet hoe zich te gedragen tegenover
anderen omdat ze 24 op 24 op een scherm staren...
Is dat niet erg? Ik ben er zeker van dat 95 procent van al die jongeren vroeg of laat bij de psychiater
terechtkomt. Triestig hee.
En nog iets vroeger, had je meisje en jongens en ook wel soms homoseksuelen en biseksuelen, maar
nu, het is niet te geloven wat je nu allemaal aantreft :
jongens, meisjes, non binaire mensen,aseksuele mensen,transseksuelen,biseksualiteit,transgenders
enzovoorts en zo verder.
Er zijn zelfs mensen die verliefd worden op hun hond of op een vetplant.
Ik vind het allemaal een beetje ver gaan. Vreemde wereld wordt het !
Dat je als man in een vrouwenlichaam zit of omgekeerd begrijp ik nog maar al de rest...
En de politiek en media doen daar lustig mee mee om het seksualiteitsspectrum zo breed mogelijk
te maken, zodat elke mens een andere seksualiteit krijgt...
In onze tijd was je een jongen of een meisje en liep je als jongen niet met een rok of als meisje liet
je geen snor groeien.
In onze tijd wanneer je je vrienden wou spreken, sprong je op je fiets(als je er al één had) en fietste
je er naar toe!
Nu gaat alles via die verdomde computertoestellen en andere dingen die de mens eigenlijk helemaal
niet nodig heeft.
En dan de programma's op tv, blind date, blind getrouwd, blind gekocht, man zoekt vrouw, vrouw
zoekt man, naked date, robinson eiland, enzoverder...
Ik heb altijd gezegd dat er ooit een programma zal zijn waarbij een moordenaar een tv station opbelt
om te zeggen dat hij een moord gaat plegen en dat zij mogen komen filmen tegen betaling, geloof
me, ik ga nog gelijk krijgen, het kan niet gek genoeg!
Elke mens heeft nu toegang tot duizenden televisiestations, duizenden films over letterlijk van alles,
duizend bronnen via Google en andere zoekmachines over alles, het is een beangstigende evolutie
en Darwin of George Orwell draaien zich wellicht om in hun graf.
Wij, vroeger hadden soms een zwart wit tv in huis, de afstandbediening was één van de kinderen die
op een knop ging drukken op het lelijke toestel. Er waren drie posten, Vlaams, Frans en Nederlands.
Moesten we iets opzoeken was dat in een encyclopedie...
Er waren prachtige avondvullende variété shows, waarbij je zowel kon lachen als huilen , er waren
prachtige quizshows, er was af en toe een goeie film.
Nu zie je door het bos de bomen niet meer, zelfs het bos kan je niet meer zien.
Ik begrijp dat vele jongeren er door zitten, of depri zijn. Je zou voor minder. Hoeveel van hen
speelden in zelfgebouwde kampen of ploeterden op een modderig voetbalveld om een goal te
scoren, hoeveel van hen weet wat boomklimmen is of touwtje springen, weinigen en dat is een
gebrek !!!!
Ik ben misschien een zeveraar,een lul, een zageman, maar volgens mijn bescheiden mening was het
vroeger echt wel beter en ik ken vele mensen persoonlijk die het niet zo leuk vinden dezer dagen,
het wordt tijd dat er wat verandert !
En dan spreek ik niet eens over de muziek, in onze tijd was er prachtige rock, soul en andere
muziek waar je op kon dansen, waar je een partituur van kon hebben en dat proberen na te spelen,
er was ritme, er was sfeer, nu nog worden duizenden nummers van toen nog gespeeld, zenders als
Nostalgie schieten als paddenstoelen uit de grond omdat de huidige muziek 'suckt'; er zijn de
zogenaamde rappers; de praters op muziek zoals een Eminem ed, die verdienen duizenden dollars
om op muziek te praten en vooral om elke regel te vloeken, en dan de boem boem muziek,
zogeheten deejays gooien een zootje klanken in een computerprogramma en maken daar hits van,
kennen geen noot van muziek maar raken toch wereldbekend en steenrijk.
Zeer trieste evolutie, en dan organiseert men evenementen zoals Tomorrowland, waarbij je dagen
aan een stuk rondhost op boem boem muziek, terwijl je je tegoed doet aan ongetwijfeld vele pillen
en dergelijke...
Het was vroeger beter vind ik, gelukkig behoor ik nu tot de ouderen, en zal ik
niet meemaken wat mijn kindjes en kleinkinderen nog gaan meemaken...dus stop ik met zeuren en
zal ik U met een spreuk opbeuren :
Morgen is er alweer een nieuwe dag dus lach !

De man achter het loket leek wel iemand uit de jaren zestig, een klein snorretje, de mouwen
opgerold met een elastiek aan de bovenarmen, bretellen en een bruine velours broek.
Plots stond er een man voor hem.
“Goedendag meneer !Kan ik u helpen?”
De andere man knikte en kwam wat dichter.
“Euh…ik denk het wel, ben ik hier juist om verbouwingen aan te vragen?”
“Inderdaad” knikte snorremans.
“U gaat dus verbouwen?”
“Ja klopt!”
“En wat gaat u verbouwen?”
“Wel, ik wil graag een barbecue op mijn koertje bouwen, met bakstenen”.
“Een barbecue kan je nu toch niet echt als een verbouwing zien he meneer?”
“Dat dacht ik ook, maar aangezien ik dan toch bezig ben wilde ik naast de barbecue ook een
pizza oven in elkaar metsen, met bakstenen !”
“Met bakstenen..” zei de loketman. “Best wel hee, met stro zou niet lang blijven staan he “
lachte hij.
De andere man lachte niet.
De loketman nam uit een lade een formulier ‘VERBOUWINGEN’.
“Hebt U een idee van de oppervlakte van dit gebouw ?”
“Ongeveer vier op vier meter, denk ik !”
“Amai, serieuze pizza’s gaat u bakken…” grinnikte de bediende.
De andere man grinnikte niet.
“Okee, ik zal de aanvraag invoeren, maar dan moet ik eerst Uw naam weten.”
“Dom” zei de man die niet grinnikte noch lachte.
“Dom?! U vindt het dom dat ik Uw naam vraag, of niet?!” zei de klerk.
“Neen, U begrijpt me verkeerd ik ben Dom!” zei de niet lachende noch grinnikende man.
“Okee meneer, dat U zichzelf dom wil vinden is Uw volste recht maar ik heb toch Uw naam
nodig !” zei de bediende weer.
“Ik ben DOM !!!” zei de verbouwer in spe, hij leek een beetje geagiteerd en opgewonden.
“Ja meneer, dat zei U net al, is goed maar ik moet toch echt Uw naam hebben hoor !”
“Ik heb het al verschillende keren gezegd ! Ik ben Arnold Dom!!!!!!” zei de man een beetje
bruusk.
“Ahaaa…ik begrijp het, Uw naam is Dom !” zei de bedienende klerk.
“Ja inderdaad, ik kan het ook niet helpen!” zei de ander.
“Tja beter Dom dan Klootmans of Neukmans of zoiets, ik heb al ergere namen gehoord
hoor.”
“Ja, dat zal wel, maar ik wil er wel even bijzeggen dat ik niet dom ben!”
“Hoe? Nu kan ik echt niet volgen hoor meneer, eerst zegt U dat U Dom bent en nu zegt U dat
U niet Dom bent, wat is het nu, bent U Dom of niet ?”
“Maar ja, ik ben Dom, Arnold Dom maar ik ben niet dom, zeg ik er bij, omdat de meeste
mensen aannemen dat ik ook dom ben omdat ik Dom heet !”
“Dat is toch begrijpelijk, U zegt zelf dat U dom bent dus is het logisch dat de meeste mensen
veronderstellen dat U ook echt dom bent!” zei de klerkachtige.
De andere man was intussen een beetje rood aangelopen en had okselvijvers.
“Ik ben Arnold Dom en ik ben SLIM !!!!!!” zei de gefrustreerde aanvrager.
“Nu kan ik helemaal niet meer volgen, bent U nu Dom of Slim ?” zei de bedienaar.
“IK BEN ARNOLD DOM!!!!!!!!En ik ben slim en niet dom, en als U zo verder gaat zal ik U
zodadelijk vanachter dat burootje trekken want mijn geduld raakt op !”
De loketman schoof een beetje achteruit op zijn stoel en trok de wenkbrauwen op.
“Weet U wat meneer, geeft U me gewoon U w paspoort ,dan vul ik de gegevens in op de
aanvraag!”
De kwadere man gaf zijn identiteitskaart. De andere nam het aan.
“Dank U !”
De man achter het loket bekeek het kleinood.
Plots schoot hij in een lach, “U bent getrouwd met mevrouw Bijster, zie ik, wat een grappig
gegeven, U bent dus in feite de familie Bijster-Dom…..woehaaaaa….aaaaaaa…..haaaa!”
De andere man werd nog kwader. Hij deed het knopje van zijn hemd onder de kin los. Hij
balde zijn vuisten.
“Gaat U nu verdorie stoppen met de klant uit te lachen ?!”
“Ik wil de baas spreken, nu, de verantwoordelijke van de dienst, roep hem nu !”
De klerk schrok en stopte met lachen. Met moeite kon hij zijn lach inhouden.
“Okee, ik roep hem wel even…” hij draaide zich om op de stoel en riep ,” meneer Krom, deze
meneer hier wil U spreken!”
Een man achteraan keek op en antwoordde ,” okee meneer Recht, ik kom er aan!”
De man die kwam aangewaggeld, had een dikke bierbuik, een dik hoofd en leek op Oliver
Hardy.
“Wat scheelt er meneer Recht?”,
“Deze man doet een beetje moeilijk en lacht me uit !” zei de klant, wijzend op de bediende.
“Neen, deze man zit te lullen dat hij dom is en dan is hij dom weer niet maar slim, ik begrijp
er geen snars van!” zei de bediendenaar.
“Als ge weer begint dan ben ik weg, klootzak!” zei de klant en draaide zich om, vooraleer hij
de deur uitliep brulde hij ; “ik ben Dom maar wel slim vergeet dat niet potloodventer, als ik
je tegenkom sla ik je gezicht tot moes!!!!!” en hij verliet ziedend het gebouw.
“Zie je wel meneer Krom……”
De andere waggelde hoofdschuddend weg…