De grote piramide en het Orionmysterie

De piramide van farao Choefoe (meestal met zijn Griekse naam Cheops aangeduid) heeft de mensheid reeds vele eeuwen verbaasd. Vaak worden er mystieke krachten aan deze piramide toegekend. En zo nu en dan duiken er ook verhalen op die piramides als deze een bijzondere sterrenkundige duiding geven. Zo schreven de Franse ingenieur Robert Bauval en de Engelse uitgever Adrian Gilbert in 1994 een boek (later gevolgd door een televisiedocumentaire en vele webpagina’s) met de titel ‘The Orion Mystery’ waarin wordt gesteld dat de sterrenbeelden Orion en Taurus (Stier) op aarde zijn afgebeeld door de wijze waarop de piramide van Cheops, gewoonlijk de ‘grote piramide’ genoemd, samen met andere piramides zijn opgesteld. Wat is de waarde van dit ‘Orionmysterie’ of, anders gezegd, zijn deze indrukwekkende bouwwerken werkelijk gebouwd als afspiegeling van de sterrenhemel?

Samen met Graham Hancock zijn de schrijvers van mening dat deze hemelse vergelijking al in het 11e millennium v. Chr., mogelijk door een verloren technologisch hoogstaande beschaving als dat van ‘Atlantis’, is vastgelegd.

Het tijdperk waarin het Orionmysterie zich afspeelt is de zogeheten 4e en 5e dynastie van de Egyptische geschiedenis. De indeling in dynastieën, alsmede de Griekse vorm van de namen van vele farao’s, is reeds in de 3e eeuw vóór Christus door de Griekse priester en geleerde Manetho in zijn ‘Aigyptiaka’ beschreven en wordt in grote lijnen nog steeds gebruikt. Tabel 1 geeft de meest recente chronologie van de 3e, 4e en 5e dynastie, behorende tot het zogenaamde Oude Rijk van de Egyptische geschiedenis. Na hun dood hebben de meeste farao’s uit deze periode zich laten bijzetten in een grafkamer in een al tijdens hun leven gebouwde piramide. Piramides van deze farao’s bevinden zich in een gebied tussen Aboe Rowasj en Dasjoer

Het was farao Djoser van de 3e dynastie die als eerste uiteindelijk een piramidale vorm voor zijn graftombe koos. De farao’s die voor hem regeerden lieten zich bijzetten in een zogenaamde ‘mastaba’ (Arabisch voor ‘bank’); een rechthoekig gevormde tumulus met een bovengrondse offerruimte, een ondergrondse grafkamer en andere ondergrondse kamers. Deze vroege mastaba’s werden voornamelijk met tichelstenen, in de zon gebakken stenen van klei, gebouwd. Ook het grafcomplex van Djoser is door zijn architect Imhotep in eerste instantie als een mastaba ontworpen. Het grote verschil met zijn voorgangers echter is dat Imhotep de mastaba van Djoser geheel liet optrekken uit natuursteen, voornamelijk afkomstig uit de kalksteengroeven van Toera en Massara. Het was juist deze innovatie van Imhotep die de Egyptenaren in staat stelde hun latere reusachtige bouwwerken te realiseren.