Toen besefte ik dat doodgaan
oneindig zoveel meer is dan
dat kleine beetje sterven
dat afscheid nemen van

De dingen die je omringen
de wonderen die je niet eens zag
de mensen die je voorbij ging
zomaar, op een doordeweekse dag

Het gloren van iedere nieuwe morgen
de warmte van een zo vertrouwd gebaar
de herfstgloed van wat karmozijnen rozen
of het koesterend strelen door je haar

Doodgaan is te moeten missen
vooral hen die je zo hebt liefgehad
het kerft genadeloos diepe wonden
vervaagt alles wat je eens aanbad

                              ©