Amber is voor 2 dagen komen logeren. D.w.z. dat zij de pc voor 2 dagen volledig in gebruik genomen heeft en dan bedoel ik dat letterlijk. Van 's morgens tot 's avonds zit ze daar te tokkelen. Chatten met vrienden over de hele wereld, het internet afschuimen om tekeningen en ontwerpen te kunnen downloaden die ze op school kan gebruiken en ondertussen ook nog spelletjes spelen en vooral jigsawpuzzels leggen. Met haar babbelen ondertussen is zo goed als onmogelijk want ze heeft dan ook nog haar mp3 speler aanstaan en luistert ze naar muziek waar normaal gezien mijn luchters over en weer zouden van wiebelen. Niet moeilijk dat "de jeugd van tegenwoordig" zo'n slecht gehoor hebben. Niettemin ben ik blij haar weer even gezien te hebben. Hendrik moest werken vandaag. Jammer, anders had ik graag naar de plantenbeurs in Hombeek geweest. Vorig jaar hebben we dan in de gietende regen gedaan en dit jaar zou het prachtige weer een enorm verschil hebben gemaakt. Maar ja, hopelijk kunnen we volgend jaar weer gaan. De werken in ons tuintje gaan maar heel stilletjes vooruit. Hendrik gaat na het werk hier en daar nog wat klusjes opknappen, want hier is een stopcontact dat niet meer werkt en daar is een lamp kapot. En ondertussen blijft het werk thuis maar staan. Ikzelf kan er niet aan verder werken. Er moet nu een betonnetje gegoten worden om daar de bbq op te zetten en het muurtje van de plantenbak moet ook worden gemetseld. Eens dat gedaan is kan ik de bbq schilderen (in crèmekleur) en in de bloembak grond aanvullen en mijn plantjes neerzetten. Het siervijvertje kan ik er dan ook al in plaatsen. Maar dat zal voor volgend weekend zijn. Want ik moet woensdag weer aan het werk. Het zal weer enorm aanpassen zijn, zo na 6 weken thuis geweest te zijn.....
Zo, het bezoek aan de advocaat is achter de rug. Ze gaat beginnen met Kirsten uit te nodigen voor een gesprek. Ze hoopt daar een regeling te kunnen treffen voor het bezoekrecht voor Lisa-Marie. En nu maar hopen dat Kirsten reageert op die brief en wilt ingaan op dit verzoek. Want anders draait het toch uit op een rechtzaak en dat zou ik liever vermijden. Ik vind het zo erg dat ik het op deze manier moet doen. God, wat kunnen kinderen je verdriet aandoen.....
Vanmiddag gaan we naar de advocaat. Zien wat we kunnen doen om bezoekrecht over Lisa-Marie te krijgen. Normaal als grootouders heb je ook het recht om je kleinkinderen te zien, zeker als je ze jarenlang hebt grootgebracht. En hoe spijtig ik het ook vind dat ik op deze manier te werk moet gaan, kan het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks. Ik krijg mijn depressie niet onder de knie omdat ik mijn kinderen en kleindochter mis. En aan Kirsten zelf kan ik niets doen, zij besliste zelf om geen contact meer met mij te hebben. Maar Lisa-Marie heeft die keuze niet zelf gemaakt en ik weet van mijn andere dochters dat zij mij enorm mist. Dus doe ik het voor haar en voor mij. Ik hoop alleen dat er geen rechtzaak van komt en dat de advocaat een bezoekregeling in der minne kan regelen. Kirsten gaat wel boos zijn, zij denkt immers dat ik als grootouder niks in de pap te brokken heb. Zij als moeder beslist! Maar de wet heeft mij die mogelijkheid gegeven en die ga ik gebruiken ook! Hopelijk lukt het....
We zijn zaterdag naar een lentefeest geweest. Een heel leuke dag, dat wel. Maar voor mij een dag zonder inhoud. Want wat is nu een lentefeest? Ik liep er onwennig bij en zocht iets maar vond niets. De kinderen konden zich dat niet aantrekken en hadden de grootste leute in het optreden van de clown. Nadien een welkome brunch. In de late namiddag naar een indoor-pretpark voor de kinderen en daar kregen we een lekker diner. Iedereen vond het gezellig. Ik ook, maar miste mijn Lisa-Marie enorm. Ze zou zich daar ook enorm geamuseerd hebben. Kirsten is met Lisa-Marie naar ons Vanja geweest, voor een hele week tijdens de paasvakantie. Ze zouden daar over de hele problematie gepraat hebben. Vanja weet dat ik doodgraag zou willen weten wat er nu bij Kirsten zo dwars ligt, dan kan ik misschien alles beter begrijpen. Maar ze laat me gewoon meer als een uur, als een onnozelaar aan de pc zitten zonder een woord te zeggen. Ik heb dan in volle collère een sms gestuurd. Dat ze dan zegt dat ze er met mij niet over wil praten ipv mij te behandelen als een onnozelaar. In ieder geval zit ik sinds zaterdag terug in een diepe put. Hendrik zegt steeds maar dat ik toch geleerd heb in de PRH hoe dit te verwerken, maar begrijpt niet dat de pijn en het verdriet daarmee niet verdwenen is. Ik weet met mijn verstand dat ik andere dingen heb om gelukkig te zijn, maar mijn gevoel schreeuwt om het gemis van mijn kinderen en kleindochter.....
Amber is voor 2 dagen komen logeren. D.w.z. dat zij de pc voor 2 dagen volledig in gebruik genomen heeft en dan bedoel ik dat letterlijk. Van 's morgens tot 's avonds zit ze daar te tokkelen. Chatten met vrienden over de hele wereld, het internet afschuimen om tekeningen en ontwerpen te kunnen downloaden die ze op school kan gebruiken en ondertussen ook nog spelletjes spelen en vooral jigsawpuzzels leggen. Met haar babbelen ondertussen is zo goed als onmogelijk want ze heeft dan ook nog haar mp3 speler aanstaan en luistert ze naar muziek waar normaal gezien mijn luchters over en weer zouden van wiebelen. Niet moeilijk dat "de jeugd van tegenwoordig" zo'n slecht gehoor hebben. 
