GR-Midweek & Escalles - Côte d’Opale – 07 april 2016.

Escalles, het liefelijke dorpje aan de voet van de ‘Blanc-Nez’ is het begin- en eindpunt van de wandeling: de uitersten op de tijdslijn. Deze op de hoogtelijn zijn van een heel ander kaliber.  Falaises wisselen af met diepe valleien, duinen, duinbosjes en een stevig stuk strand. Dé ideale plek om een eerste, frisse lenteneus op te halen.  Meteen na de koffie gaat het stijl de hoogte in. Wit-rood verraadt een langeafstandswandelpad. De tegenligger zou weleens een pelgrim kunnen zijn. We lopen langs de GR 145 ‘la Via Francigena’: de oude pelgrimsroute van Canterbury naar Rome. Eens boven (151 m) en na volle genotsteugen van het zicht op Dover en de Engelse ‘krijtlijn’ dalen we, zoals gebruikelijk helemaal af naar Sangatte. Op nog geen 200 m van de plek waar de tunnel onderdoor gaat veranderen we van koers. De Cap BlancNez ligt aan ons voeten. Een mooie beklimming volgt langs de falaise, het oorspronkelijk tracé van de GR 120. Het pad is nog altijd toegankelijk, bewegwijzerd en benoemd als verbindingsweg tussen de Cap en Sangatte. Toch even opletten geblazen. De F.F.R.P.: de federatie die instaat voor de bewegwijzering en beschrijving heeft dit tracé, om veiligheidsredenen verlaten. De nodige omzichtigheid is geboden en we lopen netjes in indianenpas achter elkaar en zeker niet aan de rand van de falaise.  We genieten ten volle van de ‘Koning der Cap’s’.  Een nieuw pad, op grote afstand van de rand daalt nadien zigzaggend tot aan de Cran d ’Escalles. Van hieruit kan je het strand volgen tot in Wissant, tenminste als de zee dit toelaat. Net nu, begin april is het hoogtij rond 12.00 u en valt dit idee letterlijk in het water. Het alternatief, de GR 120 daalt nu langzaam tot op het ‘wit zand’ van Wissant. Alleen de ‘Petit BlancNez laat ons nog heel even hoogte winnen. Het dorpspleintje, netjes getooid met een pas gerestaureerd kerkje en de Mairie ligt er rustig bij.  De klok wijst 13.30u. De teller staat op 14.0 km. We bivakkeren in de omgeving: ‘chez Nicole’. Omdat het ook in Frankrijk Paasvakantie is kan het druk zijn maar vermoedelijk kan de gelagzaal en het terras volstaan. (Je kan er ook, voor 10 euro lekkere mosseltjes met een bakje friet eten.) In het weekend hoor je hier meer ‘Vlaams’ dan ‘Frans’. Het St.-Niklaaskerkje, met ‘de maagd met baard’ is een bezoekje waard. Een uur later trekken we ons op gang langs ‘ruisseau d’Herlen in de richting van de zee. De vernieuwde zeedijk brengt ons tot aan ‘la dune d’Aval’ waar we landinwaarts kiezen. Voorbij de Motte du Bourg: een tumulus uit de tijd van Julius Caesar, kruisen we de D940. Een geelbloeiende haag van gaspeldoorn siert langs weerskanten het klimmend graspad in de site Naturel ‘le Phare’. Een paar veldwegen verder kleuren de bordjes geelrood en wit-rood. We lopen langs de streek-GR ‘Boulonnais’ en de GR 128. Vanuit een heel andere kant beklimmen we de Mont de Sombre, de laatste bult voor deze namiddag. Met een schitterend zicht op ‘de Manche’, de Cap Blanc Nez en Escalles daalt ons pad nu heel langzaam tot op het kerkplein. (Tekst: GR-West)

Fotolink: https://picasaweb.google.com/106434116905710423531/GRMidweekEscallesFr07April2016

Jose     Carpe Diem