In mijn twééenzeventigjarig aards bestaan heb ik heel wat poppenkast en theater gezien, politieke poppenkast, koninklijke poppenkast en kerkelijke poppenkast. Af en toe wil ik in mijn blog op deze poppenkast opmerkzaam maken, want het theater is nog niet voorbij, het gaat volop verder en wordt van dag tot dag lachwekkender. In de vijftiger jaren kon men voor sommige politiekers en kerkelijke leiders nog respekt hebben, nu worden we dagelijks gekonfronteerd met een stel lachwekkende figuren. Ten tijde van Leopold III stonden de Vlamingen nog gesloten achter de koning der belgen, alhoewel er toen ook geen belgen waren, maar enkel Vlamingen, Walen en een paar Duitstaligen, deze laatsten wisten eigenlijk helemaal niet wat ze waren. De Vlamingen waren Leopold III dankbaar omdat hij door de kapitulatie in 1940 veel onnodig bloedvergieten verhinderd had. Over het huidige koningshuis kan men alleen maar lachen. Trouwens, deze koninklijke poppenkast is een overblijfsel uit de middeleeuwen en niet meer van deze tijd.
Over de kerkelijke poppenkast wil ik het een volgende keer hebben.