We beginnen, vandaag zaterdag, aan een lange dag maar als alles gaat zoals op de heenreis, dan wordt het een fluitje van een cent. Op de terugweg naar de luchthaven bezoeken we nog een " Winery " met lunch aldaar en een laatste proeverij van de lokale lekkere wijnen.
Gisteren, vrijdag, op eigen houtje nog een Mini Safari gereden in het " Bontebok Nationaal Park ". Het is voldoende om er jezelf van te overtuigen dat ons Nissanneke een " 4 Wheel Drive " is. ( Ja, ik bem even vreemd gegaan... ). De Bonte Bokken lachten ons uit maar so what: ze zijn zelf nog maar met een 4 000 over de hele wereld. ( en enkel te vinden in het wild in deze streek ).
Het is niet alleen een een uitzonderlijke mooie reis geweest maar vooral een ontzettende leerzame. De schrijnende situatie in Zimbabwe, een land op sterven na dood en dit in sterk contrast met de hulpvaardige en immer breed lachende bevolking. Een land waar enkel voldoende voedsel en drank te bekomen is als je maar dicht genoeg bij een grens woont ( Zuid-Afrika, Zambia, Namibie... ).
En dan Zuid Afrika, en met name de Kaapprovincie, waar nog niet zo lang geleden " Coloured People " verdreven werden en " Black People " illegalen waren. De toestanden in de Townships, door ons steeds te gemakkelijk en spottend " Bidonvilles " genoemd maar dat voor ons plots een heel andere betekenis heeft gekregen.
Arm kan rijk zijn en rijk toch zo arm.
Hopelijk slaagt Zuid Afrika erin om de criminaliteit tegen de Wereldbeker Voetbal 2010 wat in te tomen. Want na zonondergang kan je hier echt niet meer op straat komen. Mocht dat lukken, dan komt de vraag: wat doen we nu met die duizenden Security Agents die op alle hoeken van de straat aan de slag zijn? In een van onze " na Kaapse Wijn gedachtenkronkels " vermoeden wij soms dat de Security de criminaliteit stimuleert teneinde hun job te behouden.
Maar dat we Kim en Nele in uiterst goede doen getroffen hebben en samen een memorabele Nieuwjaar in Harare hebben kunnen doorbrengen blijft het hoogtepunt van deze onvergetelijke reis.
Eergisteren is de wind niet meer komen opdagen en dus een uitgelezen dag om Table Mountain aan te vallen en Cape Town verder te ontdekken. We hebben ons 12 uur aan een stuk laten verwennen door Paul, een prive gids die ons door musea, een prachtige wildlife phototentoonstelling, het fort en de stad loodste. Het plan bestond erin om in de voormiddag de telepherique naar de top van den berg te nemen maar de belangstelling was groot en de file was zo lang dat we besloten dit avontuur naar de namiddag te verplaatsen.
Dus om 6 uur gingen we weer voor meer dan een uur aanschuiven met onze blik continu gericht op het bovenstation en met een groeiende onzekerheid of we dit avontuur wel in onze memoires wilden opnemen. Andere aanschuivenden onder ons waren nu niet direct van die aard om ons vertrouwen op te krikken maar uiteindelijk, bij de laatste bocht in de file, besloot Chantal ondubbelzinnig " ik doe het ". Zeer moedig, want het pokkending gaat hoog en steil.
Wat ons boven te beurt viel kan ik niet neercomputeren. Het zicht rondom de baai met Cape Town onderaan is fabuleus. Maar, ongepland, werden we nu ook verwend met een prachtige zonsondergang. Daarna wordt het snel duister en zie je beneden de eerste lichtjes flikkeren in de stad. Tegen dat je uiteindelijk weer naar beneden MOET, is het volledig donker en krijg je de kriebels van de miljoenen lichten in de stad, de haven en in de verte het Robbeneiland.
Chantal besloot kort en bondig: van alles wat ik tijdens mijn vele reizen reeds gezien heb, is dit duidelijk het mooiste geweest. En ikke fier dat ze zonder bibberen de tocht naar boven en beneden heeft afgewerkt.
Gisteren besloten we dan om Stellenbosch definitief waarwel te zeggen en reden we verder naar het Oosten richtig Swellendam. Dit dorpje is na Cape Town en Stellenbosch de oudste nederzetting in Zuid Afrika. Adembenemende natuur omringde de eindeloze, zeer goed ondehouden, rijweg. We hebben onze intrek genonem in een van de vele B&B die dit dorpje rijk is. Door Chantal ontdekt op het web in Sterrebeek. Weer een schot in de roos! Leuk en zeer rustig tentje met naast de deur een geweldig restaurant. Gisteravond meteen na het eten zelfde tafeltje gereserveerd. Mijn truitjes beginnen te spannen... en de trip te korten. Morgen is het inpakken geblazen om zondag rond de middag terug in Brussel aan te komen. Zorg aub voor wat warm weer want vandaag is het hier weeral 35 graden. Adios.
Inderdaad, ons uitstapje naar Robben Eiland is letterlijk weggewaaid. Een tiental minuten voor de afvaart van het schip kregen we de melding dat uitvaren te gevaarlijk werd door de hevige wind. Kan ook kloppen want het waait hier ontzettend, ondanks een hevige zon en zeer warme temperatuur. Zeerobben met hopen en die lachten ons gewoon uit...
Jammer maar niet getreurd. In de voormiddag werden we reeds overspoeld met Apartheids problematieken in District Six ( het Museum aldaar bezocht ) en daarna een paar projecten bezocht van diverse NGO's in de buurt. Kroon op de ervaring was wel het bezoek aan de Townships, de gebieden waar nu nog de gekleurde medeburgens wonen na hun " moving away " uit Kaapstad. We konden in de krotten en woonblokken gluren en even bewust worden in welke " aparte " wereld wij op dit ogenblik nog steeds wonen.
En als het zo blijft waaien, dan zullen wij morgenmiddag onze boterhammekes niet op de Tafelberg moeten oppeuzelen want " the cable car " zal dan ook niet werken. Geen probleem: plan B ligt al klaar - dan gaan we gewoon te voet naar boven. Met de hartslagmeter uit den Aldi van Eur.20 hou ik de conditie van Chantalleke wel in de gaten. Na de ervaring op de Kaap kan dit er ook nog bij...
Nog een fijne avond en morgen gezond weer op. Salut!
Kikkeboe, hier zijn we weer. Gisteravond, na heel wat gefladder met South African Airways, terug veilig uit de bush in Cape Town ( terug ) aangekomen. Het is een uiterst interessante en verrassende week geworden in het gezelschap van Kim en zijn zeer leuke vriendin Nele.
Het is onmogelijk om via dit medium alle details neer te krassen maar in grote lijnen volgt hierna wat ons is overkomen. Op Nieuwjaarsdag zijn we dan vertrokken richting Hwange Park om aan de tweedaagse safari te beginnen. Na een dagje kachelen met ons gehuurde minibusje met chauffeur overnacht in Bulawayo, waar we kwartier hadden gevraagd en gekregen in de basis van AZG Spanje. Woensdagmiddag zijn we in The Hide aangekomen en daar begon een waarachtig sprookje. Kris kras door de bush en oog in oog met olifanten, giraffes, leeuwen, zebra's, neushoorn, impala,s etc. Best is even een kijkje te nemen op de website van The Lodge. ( www.thehide.com )
Vrijdagmiddag dit stukje paradijs op aarde terug verlaten om verder te tuffen naar Victoria Falls. Voor het eerst kenisgemaakt met een van de acht wereldwonderen. In deze streek regent het, pardon, giet het reeds onafgebroken sinds 4 december en ook dit mirakel viel ons te beurt. Dit resulteerde uiteraard in een zeer gezwollen en aangedikte Zambezi rivier zodat het geweld van de watervallen nauwelijks te beschrijvan valt. Het neervallende water kwam wederom meer dan 100 meter naar omhoog om ons te vergasten op onvervalste douchepartijen. Wat een kracht...
Zondagmorgen afscheid genomen van onze fantastische gastvrouw Nele en gastheer Kim die samen een busje hebben genomen over de Zambezi bridge, in eerste instantie richting Zambia, en ondertussen waarschijnlijk in Namibie waar ze nog een aantal dagen zullen verblijven alvorens terug naar Harare te vertrekken.
En onze plannen nu? Vandaag even bekomen van de voorbije week. Er valt nogal wat te verwerken en na te genieten. Het autootje stond ons gisteren terug op te wachten op de luchthaven en we hebben terug onze intrek genomen in Stellenbosch. We hadden hier namelijk de helft van onze spullen achtergelaten om zoveel mogelijk voedsel naar Kim te kunnen meenemen. In Harare is er nauwelijks iets te vinden en als het beschikbaar is kan je het niet kopen want er is geen geld voorhanden... Morgen trekken we naar Robben Island, de gevangenis bezoeken waar Nelson Mandela zo lang heeft vastgezeten. Woensdag de Tafelberg en Cape Town districts.
Donderdag snorren we verder oostwaarts tot in Swellendam waar we nog twee nachtjes hebben geboekt. We willen ook onze footprints in die omgeving achterlaten.
Aan diegenen die ons volgen, dank voor de interesse en de berichtjes. We blijven jullie verder informeren over ons doen en laten. We beschouwen het ook als een geheugensteuntje voor onszelf.
