Ryntje; ons Rieneke; ons trientje; mijn zus Rina; heeft ons op 19 september na een korte ziekte, vredig maar veel te vlug verlaten.
Vlug; heel vlug!! Er zijn nog geen drie maanden voorbij sinds ze het wist; dan ongeveer vijf weken ziekenhuis; één week palliatieve zorg.
Vriendelijk voor het verplegend personeel; het bezoek, en de dokters: Grapjes makend zolang ze kon; dapper!! Tot op het laatst steeds eerst aan een ander denkend. Ik plaats de link naar haar blog hier: http://blog.seniorennet.be/rina/archief.php?ID=297655
Voor haar man verleden jaar ziek werd, was zij hier veel mee bezig.
Hij betaalde de prijs, de schuld van het mensenras is weggedaan aan het kruis! WIJ ZIJN VRIJ; tenminste als we Zijn offer aannemen, en Hem toelaten in ons leven.
Geloof het maar; Hij houdt van ons; Hij ziet ons geire! Wat een liefde, die zichzelf geeft, om ons vrij te maken.
Weeral zo lang geleden sinds mijn laatste post. Mijn dochter vroeg me deze week of ze nog steeds de gasketel aan't plaatsen waren! Neen dus hij is al voor de tweede keer gevuld.
Gisteren wat aan't lezen op "kilootje minder" en "gezondheid.be" effe doorklikken naar andere sites; het was zo mooi dat ik hier drie keer met tranen in mijn ogen zat.
Op dieetsites!!!??? Ja! Ik las achtereenvolgens de functies van vitaminen; mineralen, en al de rest, en werd er opnieuw bij bepaald wat een wonder ik ben; wat een wonder wij zijn.
We weten wel ongeveer hoe ons lichaam werkt, Maar de precisie waarmee alles afgestemd is. EEN WONDER. Hoe ik er uitzie,of wat men ook zegt; Ik ben een wonder
Op dit moment plaatsen ze de ketel voor propaangas. Niet zo groot, maar beter dan de flessen die we nu gebruiken; maar vooral goedkoper! Makkelijker ook, want er staat een meter op, nu weet ik niet altijd hoeveel er nog in een fles zit. Met deze koude week voor de boeg, een echte aanwinst.
Golda meir was wel een aparte dame, en hoe erg ik de toestand in Gaza ook vind, toch kan ik achter deze uitspraak staan:
'We can forgive the Arabs for killing our children. We cant forgive them for forcing us to kill their children. We can only have peace with the Arabs when they love their children more than they hate us.'
Liefde is krachtig sterker dan haat; laat ons daar voor gaan!!
Koud? Ja , maar ook heel mooi! Hoewel we in een zijstraat van een drukke baan wonen, en men ook wel wat gestrooid heeft, ziet alles hier nog wit. Allé niet helemaal wit natuurlijk, dat is enkel aan de zijkanten.
Normaal gaat mijne witte prins wandelen met de hond; maar de hond vond het rond een uur of tien nog te koud, en draaide terug naar binnen. Daarjuist hebben we dan de wandeling samen gemaakt. Zo mooi, en ook niet te koud met het zonneke dat nu schijnt.
Vooral waar de sneeuw onaangeroerd is, glinstert het prachtig. Misschien brengt het veel ellende mee voor wie de baan op moet. Maar ik ben weeer 'kind' dat met verwonderde ogen kijkt naar die witte pracht.
Cheerio, cheerio, in Antwerpen zingen ze zo, weg met de zorgen en weg met 't verdriet, zijn wij Sinjoren of zijn wij dat niet? En zolang de Sinjoren bestaan, zal Antwerpen nooit niet vergaan, wij weten wat lol is, als 't pintje maar vol is en de rest trekken wij ons niet aan.
Daar kreeg ik nu tranen van sé! We zijn er al jaren weg; uit 't stad met de grote A en ik dacht dat er me niks aan gelegen was!
Ne schok te weten dat het me nog ter harte gaat; gewoon door dit lied! Dat komt ervan als ge naar Slisse en Cesar kijkt.
Today may you see Jesus and him only. May the Father have mercy upon you. Hear his voice, see his hand, and be aware that he is calling each of us home in everything he does.
The Lord your God is with you; the mighty One will save you. He will rejoice over you. You will rest in his love; he will sing and be joyful about you.
Heel lang geleden; ergens in een ander leven, Nog voor de hamburgercultuur, (die nu ook al over zijn hoogtepunt heen is) bestond; Toen de gezondheidsfreaks ons leven nog niet probeerden te controleren; was er ergens in Deurne een frituur, waar men in het weekend hamburgers kon krijgen. Allen daarheen dus Men serveerde het in een kartonnen frietbakje: Twee hamburgers, gekookte ajuin, tomatensaus, en een spiegelei er bovenop; gegarneerd met een bladje sla, en een stukje tomaat. Daarbij ne grote friet en een "klod" mayonaise. De auto in, naar huis, en feesten maar; meestal zo rond elf uur 's avonds.
Vandaag maakte ik het weer eens zelf; behalve de gekookte ajuin dan. Nu stoof ik die voor de tomatensaus.
Lekker; lekker; yammy; MMMMM.
Ik denk dat ik dit ook op netlog plaats, dan krijgen die ook goesting.
Het ziet er uit als herfst, en zo voelt het ook. Maar met al die schommelingen in het weer weet ik niet of het ook echt herfst is!
Door al die wisselvalligheden lijkt het of dit jaar sneller ging. Ik vraag me af of het een witte Kerst wordt of dat we kunnen BBQen in onze zomerkleding; afwachten maar, we zien wel.
Wat ga ik doen vandaag? Strijken; een beetje maar. Koken; Maar zeker genieten van deze mooie dag. Met een hapje en een drankje onder de parasol, wat lezen. Muziek luisteren, en hier en daar wat plantjes snoeien.
Stilaan wordt het hier weer een beetje normaal: Deze nacht konden we eindelijk doorslapen.
Het verhaal: Maandag ontsnapt Bas uit de tuin; hij heeft nog een gaatje gevonden! Achter de hoek woordt hij gegrepen door een auto, en rent in paniek weer de straat in. Toen men kwam het vertellen, wij de auto in en erachteraan. Niks te vinden.
Met vijf zochten we, en de mensen waar we aan vroegen of ze hem gezien hadden, beloofden ons om mee op te letten.
Het was een harde klap geweest, hij was op zijn heup geraakt vertelde men ons.
We belden naar de dierenbescherming, en politie. Die wisten van niks. Meestal verstopt een gekwetste hond zich onder struiken, of in een bosje, of anders doolt hij rond omdat hij verward en in paniek is.
We hebben niks gevonden: Om half één voor we naar bed gingen nog maar eens rondgereden, weer niks..
Om 2h30 's morgens was hij er; ik was juist in slaap, maar mijn man hoorde hem janken.
Daarna konden we niet slapen van blijdschap.
Omdat hij er redelijk gewoon uitzag; behalve nat en koud, gingen we nog niet naar de dierenarts. We wilden hem dat niet direct aandoen; hij gaat niet graag.
Maar heel de volgende nacht hebben we geen oog dichtgedaan, want hij kwam ons wakker janken, en wou niet liggen. Dus gisteren toch naar de 'doc'.
Zij zei dat we een héél sterke hond hebben, en dat het heel speciaal is dat hij zelf naar huis kwam. Normaal beland zo'n gekwetst dier in het asiel, of erger.
Hij kreeg een pijnstiller, omdat hij een zware kneuzing heeft, aan de binnenkant van zijn dij, en onder zijn staart. Daarom ging hij niet liggen.
Vannacht hebben we geslapen, want de pijnstiller deed zijn werk! Het duurde wel een tijdje voor hij ging liggen, maar hij deed het.
Het is goed afgelopen, we zijn dankbaar! Er hadden ergere dingen kunnen gebeuren.
