We zitten hier bijna anderhalve maand. Van 1 februari. Elk jaar komen we een stukje vroeger. Elk jaar gaan we een stukje later weg. Dit jaar blijven we hier 3 maanden. Thuis op 1 mei. Het absolute maximum met een gewoon visum: 90 dagen. Met een speciaal visum kan je 6 maanden blijven – maar dat gaan we niet doen. Tenslotte hebben we thuis ook nog vrienden en familie. ( to whom it concerns)
Ik lees in het blog van vorig jaar dat februari nooit zo mooi was. Wel – toen misschien – dit jaar sloeg februari alle records in de VS. Nog nooit zo warm als dit jaar. And we were part of it.
Dit eerste blog verschijnt laat. Erg laat… We hebben de eerste maand dan ook nauwelijks wat uitgevoerd. Slapen, eten, slapen aan de pool, eten, slapen, slapen aan de pool, koffietje, theetje, gebakje. Thuis en het Nieuws op Stievie; slapen.
Wat ik ook lees in het blog van 2014 is: 5 hectische maanden. Dit jaar was de rust helemaal zoek. Broer overleden – moeder overleden en alle problemen in verband hiermee. En dan heb ik nog niet over de frictie met sommige familieleden. Gelukkig was Sonja er altijd. Rock solid.
We veren steeds moeilijker op. Dit jaar duurde het dus 5 weken.
Maar we zijn terug. Bij de aloude vrienden. Ons Amerikaans weer opgepoetst. De short weer aangetrokken, de sandalen aangegespt, de camera om de nek ; de bergen in.
Het wordt steeds moeilijker om wat originele foto’s te posten. What’s new in Phoenix.
Dit jaar zijn we voor de eerste keer naar de “Scottsdale parade” geweest. Een opeenvolging van kleurige wagens met een vertegenwoordiging van alle organisaties in Scottsdale; politie; leger, de veteranen ( van diverse oorlogen), alle scholen, brandweer, motorclubs, vriendenclubs met Azië, Afrika…., scouts, schoonheidskoninginnen – ook en dit was wel origineel: de senior beautyqueens. Voor +65-jarigen. Tenslotte is dit de stad waar de gemiddelde leeftijd ’s winters waarschijnlijk boven de 60 ligt. Forever Young.
Heb nog geen passend gedichtje gevonden om dit af te sluiten. 2 de volgende keer?
