Nog eens 2 weken verder. 19 maart. Vandaag 90F (33). De zomer nadert op kousenvoeten. Behoedzaam worden we gewaarschuwd dat ons rijk hier niet lang meer zal duren.
Er is veel gebeurd maar alles begint langzaam in elkaar te vloeien. Hebben we dit nu vorig jaar gedaan of pas dit jaar.
What’s new and what’s not.
2 Weken geleden met Ted en Dick naar een baseball game geweest. The San Francisco Giants tegen de Colorado Rockies. Spring training ( niet eens een competitiematch) maar toch 10.000 toeschouwers.
De menigte is uitgelaten. Geen spoor van agressie of geweld. De fans van beide teams zitten door elkaar. Verfrissend ontspannend. Na 8 van de 9 innings verlaten we het stadion. Dat is hier blijkbaar normaal. Over het gebouw heen komt een matchbal aanzeilen en botst voor onze voeten. Ted kan hem net grijpen. Voor zijn zoon zegt hij.
Nog een paar dagen laten gaan we met Herbie en Kathy naar een commemoration dance van WO II – net zoals vorig jaar. In een hangar van een op non-actief gesteld vliegveld komen zo’n 2500 mensen samen om te praten – te eten - naar muziek te luisteren van hoofdzakelijk de jaren 40 en te kijken naar mensen die getooid in uniformen van WOII over de dansvloer zeilen.
Sonja gaat op zoek naar haar generaal van voor 2 jaar ( generaal uit de Luftwaffe) – vorig jaar kapitein uit de VS en idd dit jaar opnieuw Duits generaal. Ik vereeuwig ze opnieuw digitaal.(zie foto). Hij heeft een buikje gekregen en zijn haar is een ietsje dunner. Maar hij straalt omdat hij op de foto mag.
De deuren van de hangar staan wijd open en buiten staat een Boeing 17 uitnodigend te glinsteren in het donker. Op zijn linkerflank staat “Sentimental Journey” en een afbeelding van Betty Grable.
In de zaal loopt een Betty Grable rond en ze laat zich gewillig fotograferen.
Dinsdagavond is Saskia aangekomen. (stief) dochter. Eventjes paniek omdat ze pas na meer dan een uur na mijn telefoontje opduikt. Kofferproblemen.
Deze week is dus iets drukker. We laten haar nauwelijks de tijd om haar jetlag te overwinnen. Waar wij 2 maanden over deden moet nu maar in 1 week. Gisteravond met z’n drieën naar de Botanical Garden. Twee jaar geleden met werk van Dale Chihuly – dit jaar is Bruce Munro aan de beurt. De hele omgeving bezaaid met lichtkunstwerken. De berg tegenover ons lijkt een vulkaan met gloeiende lava die in steeds veranderende kleuren naar beneden stroomt (foto’s). Het is zoel. Met driepoot en fototoestel loop ik langzaam door een enthousiaste menigte. Vlakbij is een huwelijksfeest.
Nog ergens anders speelt een band muziek van de sixties. Ferry – cross the Mersey - met op de achtergrond hallucinant verlichte saguaro’s. Betoverend mooi.
Morgen gaan we op daguitstap naar Prescott, Jerome en Montezuma Castle ( foto’s en uitleg in volgend blog)
Woensdag gaat Saskia weer naar huis. 8 dagen is zo voorbij.
Voor ons ligt nog een goeie maand. Daarna wenkt Canada.
