Belgium F-16 Fighting Falcon 1992 De F-16 Fighting Falcon is een eenmotorige multifunctionele straaljager die sinds 1979 veel gebruikt wordt. In onder andere Nederland en België was het de opvolger van de F-104 Starfighter. Het toestel is ontworpen door General Dynamics en wordt tegenwoordig gebouwd door Lockheed Martin.
Hoewel de F-16 officieel is gedoopt als de "Fighting Falcon", wordt er door piloten en grondpersoneel ook wel gesproken over de "Viper" (Adder) naar de gevechtsjagers in de sciencefiction serie Battlestar Galactica, die in de jaren '80 op tv te zien was. Een minder vaak voorkomende bijnaam is Electric Jet, omdat de F-16 het eerste fly-by-wire gevechtsvliegtuig is.[4]
De Nederlandse uitvoering is de F-16A/B MLU (Mid Life Update). Dit is de oorspronkelijke versie uit 1979, die middels upgrades naar een hogere standaard werd gebracht waardoor tevens de inzetbaarheid enige jaren langer gegarandeerd werd. Inmiddels naderen ook deze toestellen het einde van hun operationele leven (ca 2009).
Algemeen Rol: Multirol straaljager Bemanning: 1 (F-16A/C/E) 2 (F-16B/D/F) Status Eerste vlucht: 2 januari 1974[1] Aantal gebouwd: 4000+[2] Gebruik: 26 landen (zie tekst) Afmetingen Lengte: 15,05 m Hoogte: 5 m Spanwijdte: 10 m Gewicht Leeggewicht: 11.000 kg Max. gewicht: 16.000 kg Krachtbron Motor(en): 1× F100-PW-220e Stuwkracht: 129 kN Prestaties Topsnelheid: ±Mach 2 Vliegbereik: 2700 km Dienstplafond: 17.000m Bewapening Boordgeschut: 1× M61A-1 20 mm gatling gun Ophangpunten: 9
Sikorsky UH-34D Sea Horse 1965 De UH-34 werd in de jaren 50 ontworpen als onderzeebootjager. Later werd hij ook gebruikt voor troepentransport. De UH-34, ook bekend als "Choctaw" is berucht vanwege het robuste ontwerp en de betrouwbaarheid. In totaal zijn er meer dan 500 gebouwd voor de Amerikaanse marine.
DAF YA 328 1953 De DAF YA328 is een tactisch voertuig dat door DAF na de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld werd en grootschalig in productie is gegaan. Tussen 1953 en 1958 zijn er 4.505 DAF YA328 vrachtwagens gebouwd. Het aantal 4.505 DAF YA328 vrachtwagens omvat drie hoofdtypen: 2.727 vrachtwagens zonder lier, 698 vrachtwagens met lier en 1.080 artillerietrekkers met lier. De DAF YA328 heeft als bijnaam "Dikke DAF" vanwege het indrukwekkende uiterlijk en misschien nog meer door het imponerende zware motor geluid.
Sd.Kfz. 222...1940 De Leichter Panzerspähwagen (2cm) Sd. Kfz. 222 was een Duits licht pantservoertuig, een vierwielige 4x4 pantserwagen geproduceerd tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Het voertuig werd gedurende 1935 uit het Sd.Kfz 221 ontwikkeld in het kader van de Duitse herbewapening tijdens de jaren dertig. Het pantserwerk werd ontworpen door Eisenwerk Weserhuette AG in Bad Oeynhausen, en het aandrijfgedeelte door de Horchwerke-fabriek van Auto-Union te Zwickau. Schichau te Elbing en MHN te Hannover-Linden waren verantwoordelijk voor de eindassemblage van het prototype.
De belangrijkste verandering was het aanbrengen van een licht KwK 30 20 mm snelvuurkanon zodat de verkenningstroepen althans een beperkt vermogen kregen om vijandelijke pantservoertuigen uit te schakelen. Het kanon had een elevatie van 80° zodat het ook luchtdoelen kon bestrijden; in feite was de hele indeling hier sterk op ingericht. Het kanon stond op een roterende plaat op een sokkel op de bodem. De toren was van boven afgesloten met een gaasdeksel en het hoofdwapen en het coaxiale MG 34 machinegeweer konden ver boven de rand van de toren opgeheven worden waarbij het deksel in twee delen openklapte en de twee luiken met een klem vastgezet konden worden. Er waren drie bemanningsleden: een commandant-lader die ook de radio bediende, een schutter en een chauffeur. De stoeltjes voor de twee man in de toren zaten aan de bodemplaat vast. De commandant moest zelf de achttien munitiehouders van tien invoeren (de munitievoorraad voor het machinegweer bedroeg 1050 schoten) en de radio bedienen die in de toren was aangebracht. Het Sd.Kfz 222 had zelf geen langeafstandsradio en moest de speciale radiovoertuigen van het type Sd.Kfz. 223 beschermen.
Door de sokkel was de gevechtsruimte erg krap; vanf 20 april 1940 werd een verbeterd type ontwikkeld, gebaseerd op de KwK 38, waarbij het affuit aan de toren hing. Een coaxiale MG 42 kon nu desgewenst automatisch samen met het hoofdwapen afgevuurd worden. De luiken bleven door beugels in iedere gewenste hoek staan als ze uitgeklapt werden. De stoeltjes zaten nu aan het affuit vast. Een nadeel was wel dat door het hoger aangebrachte affuit de elevatie beperkt werd tot 70°. Gronddoelen konden echter beter bestreden worden door een echt telescoopvizier.
Het eerste model rolde van de band in 1936 en het type werd spoedig daarna het standaardverkenningsvoertuig van de Duitse Wehrmacht. Het Sd. Kfz. 222 was zeer betrouwbaar gedurende Fall Weiss, de inval in Polen, en tijdens de Blitzkrieg in de Slag om Frankrijk. Het ontwerp deed het later ook goed in Noord-Afrika. Tijdens de invasie in de Sovjet-Unie, Operatie Barbarossa, daarentegen werd het onderhoud moeilijk, door de enorme koude en slechte weersomstandigheden waarmee het voertuig te maken kreeg. Het type bleef in dienst bij de verkenningseenheden van de pantsertroepen tot het einde van de Tweede Wereldoorlog. Een klein aantal voertuigen werd verkocht aan China (twaalf in 1938) en Bulgarije.
De productie bij Weserhuette, Schichau, MHN en Buessing-NAG liep van 1936 tot juni 1943 in zeven series met een totaal van 989 stuks. Eind 1937 waren er 72 gereed; in 1938 werden er nog eens 72 gebouwd, maar daarna daalde de productie weer tot 55 in 1939 en 32 in 1940. Dit alles weerspiegelt de lage prioriteit die in de eerste oorlogsjaren aan de productie van pantservoertuigen werd gegeven. In 1941 steeg het cijfer echter tot 179 om een piek te bereiken van 352 in 1942; in 1943 zijn er nog 198 gebouwd. Bij de vijfde serie, gebouwd vanaf mei 1942, werd een verbeterd chassis gebruikt met hydraulische remmen, een sterkere motor (negentig in plaats van 75 pk) en een bepantsering die aan de voorkant verhoogd was van acht naar dertig millimeter. De twee modellen worden tegenwoordig wel Ausführung A en Ausf. B genoemd. Het Sd.Kfz 222 had geen echte opvolger daar men vierwielige pantserwagens achteraf te klein vond.
Sd. Kfz. 222 Algemene kenmerken Bemanning 3 Lengte 4,8 m Breedte 1,95 m Hoogte 2 m Gewicht 4,8 ton Pantser en bewapening Pantser 14,5-30 mm (vijde serie) Hoofdbewapening 20 mm KwK-kanon Secundaire bewapening 7,92 MG34 machinegeweer Mobiliteit Motor Horch/Auto-Union V108 watergekoelde benzinemotor 81 hp (60kW) Snelheid (op wegen) 85 km/h Rijbereik 300 km
Sd.Kfz. 260...1940 De Sd.Kfz. 260/26 Panzerfunkwagen waren lichte radiovoertuigen gebruikt door de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog. Beide modellen hadden geen bewapening behalve de wapens die de 4 bemanningsleden bij zich hadden.
De Sd.kfz. 260 droeg een radio met een lijnantenne en de 261 droeg een lange radio met een frameantenne. Er werden in totaal 493 voertuigen geproduceerd in 4 series door maatschappijen: Weserhuette en Ritscher, van november 1940 tot april 1943. Hun dienst begon in de lente van 1940 en duurde tot het eind van de oorlog.
Gaz-67 Jeep 1943 De tweede wereldoorlog maakte het absoluut noodzakelijk om het productengamma van de GAZ-fabriek te herstructureren en te beginnen met het vervaardigen van militair materiaal. De ontwerpers en ingenieurs van de GAZ fabriek ontwikkelden volledig nieuwe voertuigen, zoals de GAZ 64 en de GAZ 67 terreinvoertuigen, gepantserde voertuigen en de T-60 en T-79 tanks. Naast deze voertuigen en de productie van vrachtwagens begon de fabriek ook met de productie van gemotoriseerde kanonnen, munitie en ander militair materiaal
GAZ-61-73 4x4 Soviet Staff Car 1941 De GAZ 61, een variant voorzien van vierwielaandrijving, die door A. Gratchev werd ontworpen, wordt wel in massaproductie genomen. Deze GAZ 61 kon hellingen beklimmen van 38 graden en door 720mm diep water rijden. Voorzien van de juiste terreinbanden kwam de GAZ 61 nog verder in het terrein dan een rupsvoertuig.
Tegen het eind van de jaren 30 werd de GAZ-fabriek de belangrijkste auto-producent in de USSR en assembleerde 450.000 voertuigen. Het lanceerde 17 modellen en versies van verschillende voertuigen en produceerde 68,3% van alle voertuigen die in de USSR werden vervaardigd.
GAZ-11-73 Soviet WW2 Staff Car (4x2) 1940 In 1940 is er een nieuwe motor naast de oude GAZ A motor. De ingenieurs maakten een kopie van van de Dodge D-5 motor, het ontwerp werd niet veranderd, slechts de maatvoering werd overgezet naar metrisch. De motor had een inhoud van 3483cc en ontwikkelde een vermogen van 76pk. Deze motor maakte betere prestatie mogelijk voor de M-1, die met de nieuwe motor GAZ 11-73 werd genoemd. De nieuwe motor werd ook toegepast in (lichte) vrachtauto's, lichte tanks en gemotoriseerde kanonnen. De eerste prototypes van de GAZ 11-73 zijn klaar in 1938. Naast de nieuwe motor krijgt de auto ook langere bladveren voor, efficiëntere remmen, een nieuw instrumentenpaneel en nog een aantal detailverbetering. De GAZ 11-73 werd gebruikt als basis voor GAZ 11-40 cabriolet, maar door het uitbreken van de oorlog wordt dit plan voorgoed in de ijskast gezet.
Uaz 469... 1972 In 1965 werd de Uaz 469 voor het eerst in gebruikgenomen door het Russische leger. Eind 1972 waren er in totaal 634.000 exemplaren van de Uaz 469 geproduceerd. Deze auto zag er trendy uit,de ontwikkeling had 10 jaar in beslag genomen. De auto bood plaats aan twee passagiers en 600kg vracht, of een bemanning van maximaal zeven personen. De motor was een Gaz-Volga sedan 2,5l kopklepper, in combinatie met een vierversnellingsback uit de Uaz 452. Latere modellen hadden ook een Peugeot-Citroén turbodieselmotoren
willy jeep overland 1945 Willys-Overland was één van de autoconstructeurs die een offerte indiende bij het Amerikaanse leger voor de productie van een lichte terreinwagen, gebaseerd op een prototype van American Bantam.
Willys-Overland mocht de productie starten van wat zij de Willys MB noemden. In 1941 werden 8598 stuks gebouwd. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog waren er 359.851 eenheden geproduceerd. Buiten het bedrijf werd de MB Jeep genoemd dewelke Willys-Overland na de oorlog liet registreren. Naast Willys-Overland bouwde ook Ford haar versie van het model.
Sherman M4... 1942 De M4 Sherman was de belangrijkste tank die in de VS ontwikkeld en gebouwd werd om tijdens de Tweede Wereldoorlog ingezet te worden op de verschillende oorlogsfronten.
Ze werd genoemd naar de Amerikaanse generaal William T. Sherman die tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog voor de Noordelijken vocht. De naam van de tank wordt ook afgekort tot Sherman. De tank is een verdere ontwikkeling van de M3 Lee. Er werden meer dan 49.000 stuks geproduceerd en de tank werd ook ingezet door de legers van Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en Polen. De M4 Sherman werd in oktober 1942 voor het eerst ingezet tijdens de slag om El Alamein.
Algemene kenmerken Bemanning 5 Lengte 5,9 m Breedte 2,6 m Hoogte 2,74 m Gewicht 31,36 ton Pantser en bewapening Pantser 15-76 mm Hoofdbewapening 75 mm kanon (latere versie 76,2) Secundaire bewapening 7,62 coaxiaal machinegeweer 12,7 mm AA machinegeweer
Mobiliteit Motor 2x 373 kW dieselmotor Snelheid (op wegen) 46,6 km/h Rijbereik 161 km
