Gabrielle Bossis (1874–1950) was een Franse Katholieke leek, verpleegster, toneelschrijver, actrice en mystica. Ze is het best bekend om haar mystieke werk Lui et Moi, Hij en ik.

Haar leven

Gabrielle Bossis werd geboren op 26 februari 1874 in het herenhuis van haar ouders in Nantes, als jongste van vier kinderen van een rijke burgerlijke familie. Haar vader was eigenaar van onroerend goed en runde een bedrijf dat bootreparatieonderdelen verkocht. Ze ging naar een kloosterschool in Nantes. Haar vader stierf in 1898, haar moeder bracht het gezin mee om de winters door te brengen in Nice. Haar moeder stierf in 1908 en haar zus Clémence in 1912. Haar erfenis stelde haar in staat om een ​​bedrijf op te zetten dat kerkornamenten voor de missies maakte.

Ze behaalde een diploma verpleegkunde. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was ze vier jaar verpleegster, eerst in een ziekenhuis en daarna aan het front bij Verdun.

In 1923 schreef ze op verzoek van de pastoor van Le Fresne-sur-Loire een toneelstuk genaamd Czar, dat een groot succes was. Van 1923 tot 1936 schreef Bossis dertien komedies in drie bedrijven. Ze schreef niet alleen toneelstukken, maar regisseerde ze ook en speelde er hoofdrollen in. Ze schreef nog veel meer werken, waarin geestige en vrolijke inhoud wordt gecombineerd met een morele en religieuze onderbouwing. Ze werd al snel beroemd en toerde met haar toneelstukken niet alleen door Frankrijk, maar ook door andere landen in Europa, Noord-Afrika, Noord-Amerika en Canada.

Ze kleedde zich altijd in het wit, met breedgerande hoeden en ouderwetse jurken. Zelfs als ze op reis was, miste ze nooit de dagelijkse mis, als dat maar enigszins mogelijk was. Met de Duitse bezetting in 1940 vond Bossis onderdak in Curzon. Haar huis in Nantes werd in 1943 gebombardeerd.

In augustus 1949 onderging Bossis een operatie aan borstkanker; in maart 1950 was de kanker uitgezaaid naar haar longen. Ze stierf op 9 juni 1950.

Hij en ik

Op 62-jarige leeftijd, in augustus 1936, op het schip Ile de France, op weg naar Canada, hoorde ze voor het eerst een mysterieuze innerlijke stem, die haar vanaf dat moment tot aan haar dood vergezelde. De woorden, die ze aannam als afkomstig van Jezus Christus, schreef ze op en schreef ze in 13 jaar in 10 notitieboekjes. In 1944 werden haar aantekeningen aan bisschop Villepelet gepresenteerd en vier jaar later, in 1948, publiceerde ze anoniem het eerste deel met een selectie van haar aantekeningen, die enthousiast werden ontvangen in Frankrijk, waar tot 1967 50 edities van Hij en ik werden gepubliceerd. Ze werden gepubliceerd met een voorwoord van Villepelet.

Enkele voorbeeldgedachten over het boek zijn:

1. Houd Mij steeds meer gezelschap. Je kunt nooit weten wat het voor Mij betekent om behandeld te worden als een intieme vriend. Het is zo zeldzaam. Ik geniet hiervan als mens.

2. Laat Mij je lijden niet na. Ze helpen zondaars.

3. Ik vroeg je om wakker te worden in de armen van de Vader, want elke ochtend is een nieuwe schepping.

4. Ik vroeg je om in slaap te vallen in de Heilige Geest, want je laatste bewuste ademtocht moet in liefde zijn.

5. Probeer Mijn verlangen naar jou te begrijpen, naar al Mijn kinderen.

6. Je ziet dat je niets alleen kunt doen. Werp je elke ochtend in Mijn armen en vraag Mij om kracht om aandacht te besteden aan de kleine details. Het leven bestaat uit kleine dingen, weet je. Reken niet meer op jezelf. Reken op Mij.

7. Voor sommigen ben Ik onbekend. Voor anderen een vreemdeling, een strenge meester of een aanklager. Weinig mensen komen naar Mij toe als iemand uit een geliefde familie. En toch is Mijn liefde daar, wachtend op hen. Zeg hen daarom dat ze moeten komen, dat ze binnen moeten gaan, dat ze zichzelf moeten overgeven aan de liefde, zoals ze zijn... Ik zal herstellen. Ik zal ze transformeren. En ze zullen een vreugde kennen die ze nog nooit eerder hebben gekend. Ik alleen kan die vreugde geven.

Gabrielle Bossis en het Intieme leven van de ziel - Brian Kranick

Weet je wat we doen met het schrijven van deze pagina’s? We verwijderen het valse idee dat dit intieme leven van de ziel alleen mogelijk is voor religieuzen in een klooster. In werkelijkheid is Mijn geheime en tedere liefde voor elke mens die op de wereld leeft. (p. 293).

Ik las Hij en ik voor het eerst een aantal jaar geleden en werd erdoor geraakt. Het schetst een portret van Jezus als een uiterst liefdevolle en empathische Schepper die diep begaan is met de meest intieme details van ieders leven. Jezus zegt bijvoorbeeld op 6 maart 1947 tegen Gabrielle:

Ik heb ieder van jullie nodig alsof je de enige persoon op de wereld was, alsof de kosmos alleen voor jou werd geschapen... (p. 193).

Jezus leert Gabrielle hoe ze elke dag voor de Heer moet leven en elke handeling aan Hem moet wijden. We zijn allen geroepen om een ​​heilig leven te leiden (1 Petr. 1:16). Eén van de manieren waarop we een heilig leven leiden, is door actief deel te nemen aan de Sacramenten, zoals hij Gabrielle toespreekt op 5 maart 1948:

Mijn uitnodigingen worden verstuurd bij het doopsel en opnieuw in mijn Sacramenten. Het is aan jou om te reageren, ook al is het onvolmaakt. (p. 220).

Met betrekking tot de eucharistie zegt Jezus op 27 mei 1948 tegen Gabrielle:

De dorst naar vereniging met jou is zo groot dat ik door jou verteerd wil worden om onze geesten, ons wezen te laten samensmelten. Ik wil jouw denken en jouw doen zijn. (p. 229).

Op 11 oktober 1940 herinnert Jezus Gabrielle, die actrice was, eraan dat we allen onze daden uitvoeren op een groot podium voor de Hemel, en de Engelen en Heiligen:

Wat een spektakel voor de Hemel! Omdat jullie allen optreden voor de Engelen en Heiligen. Zie je, je staat nog steeds op het toneel. (p. 67).

We moeten ons leven leven in dagelijkse eenheid met Christus. We kunnen ons gewone, alledaagse leven verenigen met

Zijn leven in het verleden. Jezus leidde het leven van de God-mens in gewone omstandigheden, en door dat te doen, vergoddelijkte hij gewone handelingen en maakte Hij het gewone leven bovennatuurlijk. De Catechismus getuigt hiervan: “Het verborgen leven in Nazareth stelt iedereen in staat om in gemeenschap te treden met Jezus door de meest gewone gebeurtenissen van het dagelijkse leven” (CKK 533).

Jezus vertelt Gabrielle hetzelfde op 23 mei 1946: Ik vraag Mijn kinderen om de meest gewone handelingen: eten, drinken, slapen, werken, je hele dag verenigd met het Mijne in het verleden, je handelingen gedompeld in Mijn Bloed en gekleed in Mijn verdiensten. Hier is niets moeilijks aan; het geneest je van je gebruikelijke armoede en wikkelt je in het rijkste gewaad. Verwerf de gewoonte door naar Mij te kijken zoals Ik naar jou kijk. (p. 176).

Jezus vertelt Gabrielle om het ochtendoffer te beoefenen en Hem de hele dag dingen aan te bieden uit onze dagelijkse routines. Hij vertelt haar op 15 oktober 1943:... maar zeg 's morgens: 'Alles zal voor jou zijn, mijn grote Vriend.' En dan van tijd tot tijd gedurende de dag een klein woordje zoals: 'Dit is voor jou.' Het zal je hart verwarmen en balsem brengen voor het Mijne. (p. 118).

Op dezelfde dag sprak Hij over het doen van eerherstel voor zondaars. Dit is de symbiotische relatie van de gemeenschap der Heiligen. Wij worden gedoopt in het Mystieke Lichaam van Christus en zijn bemiddelaars en voorsprekers als onderdeel van Zijn priesterlijk volk (1 Petr. 2:9). Jezus vertelt Gabrielle dat wij ons deel moeten doen voor de redding van zondaars door Hem alles in ons leven aan te bieden:

Mijn kind, verlies geen enkele minuut. De tijd is kort om zoveel zielen te redden. Het is niet alleen door te bidden dat ze gered worden, weet je, maar door de daden van zelfs de meest gewone levens die voor God geleefd worden. Bied Mij alles aan. Absoluut alles, verenigd met Mijn leven op aarde. Wat een rijkdom! Geef het aan arme zondaars, de meesten van hen zijn gewoon onwetend. Je hebt zoveel geweten en ontvangen. Doe moeite om hen te helpen. Je zult dit hart van Mij, zo vol van tederheid, troosten en je zult de gerechtigheid bevredigen. Bied Mij alle kruisen van de wereld aan. (p. 117-118).

We kunnen inderdaad ons lijden opofferen, in samenhang met het lijden van Christus (Kol. 1:24), ter wille van de zondaars in de wereld, zoals Jezus op 11 juli 1946 tegen Gabrielle zegt:

Je neemt je plaats in, in het offer waarvoor de kroon is bereid. Je speelt je rol in de onvoltooide symfonie van Mijn lijden. Heb dit laatste lijden lief. Het maakt deel uit van je reisgarderobe. Het meest gewone lijden – hitte, insecten, onvoorziene ongelukken, kleine ergernissen die je Mij aanbiedt als boetedoening – maken deel uit van de oogst van de herfst van je leven in deze altijd wonderbaarlijke lente van liefde. (p. 180).

Jezus de God-mens had goddelijke vooruitziende blik en kennis van ons allen en alles wat we in ons leven zouden doen, zoals de Catechismus stelt: “Jezus kende en beminde ons allen tijdens Zijn leven, Zijn doodsstrijd en Zijn lijden, en gaf zichzelf over voor ieder van ons” (CKK 478).

Jezus deed een soortgelijke uitspraak tegen Gabrielle op 30 oktober 1947:

Elk lijden dat je Mij met liefde aanbiedt, verlicht Mijn lijden. Je weet dat Ik alles van tevoren zag, tot aan het einde van de wereld. (p. 208).

De goddelijke voorkennis van Christus is ook in pauselijke encyclieken uiteengezet. Paus Pius XII schreef in 1943 over het Mystieke Lichaam van Christus:

“...in dat visioen waren alle ledematen van Zijn Mystieke Lichaam voortdurend en onophoudelijk bij Hem aanwezig, en Hij omhelsde ze met Zijn verlossende liefde” (Mystici Corporis Christi, 75).

In zijn Lijden, toen Jezus de zonde van de hele mensheid van alle tijden aanschouwde, werd hij “zeer bedroefd, zelfs tot de dood toe” (Matt. 26:38). In 1928 schreef paus Pius XI:

“Nu, als vanwege onze zonden die ook nog in de toekomst lagen, maar voorzien waren, werd de ziel van Christus bedroefd tot de dood toe, dan kan er niet aan getwijfeld worden dat Hij toen ook al enige troost putte uit onze genoegdoening, die eveneens voorzien was... En zo kunnen en moeten we zelfs nu, op een wonderbaarlijke maar ware manier, dat Allerheiligste Hart troosten dat voortdurend gewond is door de zonden van ondankbare mensen.” (Miserentissimus Redemptor, 13).

Juist omdat Jezus de God-mens is, kunnen we Zijn Lijden in het verleden verzachten door ons eerherstel en daden van liefde en genade in het heden.

Dit zijn slechts enkele fragmenten uit het spirituele boek van Gabrielle Bossis. Er staan ​​nog veel meer spirituele pareltjes in. Gebed, de sacramenten, offer: dit alles maakt deel uit van het intieme leven van de ziel. Het is een goede meditatie over het leven van een op Christus gericht dagelijks leven. 

30/9 Gabrielle Bossis: Jezus openbaarde mij de sleutel tot onze redding! - Divine Faith Way - Christian Way 

Eén van de meest opvallende kenmerken van Gabrielles spiritualiteit is de eenvoud en de spontaniteit waarmee ze zich tot God richt. God geeft haar antwoordt in haar geschriften die zijn verzameld in het dagboek met de titel Hij en ik. God manifesteert zich als een liefhebbende Vader die altijd aanwezig is en klaar om in dialoog te gaan met de ziel die zich voor Hem opent. Gabrielle vertelt over haar mystieke ervaringen met nederigheid en oprechtheid en openbaart een directe communicatie met de Heer. Het is een intieme dialoog die het hart raakt van ieder die het leest.

Laten we kijken naar deze diepzinnige woorden die de vrucht zijn van een intieme en transformerende dialoog tussen Gabrielle Bossis en God. In een bijzonder betekenisvol moment spreekt God haar aan met deze verzen. Wanneer je spreekt of zelfs wanneer je op een hooghartige manier denkt komt het voort uit je nietigheid. Wanneer je jezelf tot dienaar van anderen maakt verheft het je. Deze woorden nodigen ons uit om na te denken over onze nietigheid en de ware betekenis van dienstbaarheid aan anderen.

God herinnert ons eraan dat arrogantie en trots geen tekenen van grootsheid zijn, maar integendeel manifestaties van onze kwetsbaarheid en nietigheid. Wanneer we onszelf daarentegen met liefde en zonder bijbedoelingen in dienst stellen van anderen, is het pas dan dat we onszelf werkelijk verheffen. Niet in de ogen van de wereld, maar in de ogen van God die elk gebaar van oprechte liefdadigheid ziet en waardeert.

En op een ander punt in zijn dialoog met Gabrielle zegt God tegen haar: Weet je, Ik vraag je vandaag om te leren goed over anderen te spreken. Wat een nobele gewoonte is het. Wat zou het Me gelukkig maken. Wat een les zou je verspreiden. Er zijn altijd goede dingen, zelfs in degenen die vol gebreken lijken te zitten. Wil je het vandaag proberen en doorgaan alle morgenden, tot je dood? Gabrielle antwoordt: Ja mijn Heer, maar ik weet niet wat ik moet doen. Het zijn altijd de woorden van kritiek die er het eerst uitkomen en God gaat verder door haar te vertellen:

Herinner je je de tweewielige rijtuigen toen het paard schichtig werd moest je het bit strakker trekken en de teugels vasthouden. Hou de impuls tegen en overweeg dit. Het zal voor Mij zijn. Als het voor Mij is, wat kan het dan kosten? Deze korte maar krachtige passages bieden ons een waardevolle les over de deugd van goed over anderen te spreken, van te streven om het goede te zien in mensen, zelfs in degenen die het moeilijkst lijken.

God nodigt ons uit om de gewoonte te ontwikkelen om de positieve kwaliteiten in anderen te prijzen, een gewoonte die niet alleen Zijn Hart zal verblijden, maar ook een positieve impact zal hebben op onze gemeenschap, liefde en begrip. En het zal vrede verspreiden. Deze passages benadrukken de diepte van de relatie die Gabrielle met God had ontwikkeld, een relatie gebaseerd op een volledig vertrouwen. Haar leven was volledig doordrongen van de goddelijke aanwezigheid en elk gebaar, hoe nederig ook, werd een daad van liefde en toewijding.

Laten we dan luisteren naar deze verdere woorden van wijsheid, afkomstig uit de intieme dialoog tussen God en Gabrielle. In één passage vraagt ​​God haar: Zou je al die kleine nutteloze gedachten die noch jou, noch je naaste, noch God dienen, niet kunnen onderdrukken en in plaats daarvan een liefdevolle aanbidding kunnen aanwenden, het verlangen naar Mijn Koninkrijk, de ijver voor de redding van je broeders. Ze zouden als planten in je huis moeten zijn die de woonkamer sieren?

Deze uitnodiging spoort ons aan om na te denken over de waarde van onze gedachten en hoe we ze in de goede richting kunnen sturen. Vaak is onze geest vol met nutteloze gedachten, zorgen, afleidingen die ons of anderen geen voordeel opleveren. God suggereert dat we deze gedachten vervangen door iets hogers en nobelers. Een liefdevolle aanbidding, een vurig verlangen naar Zijn Koninkrijk en een oprechte ijver voor de redding van onze broeders. Deze gedachten zijn als planten die een hal sieren.

Ze kunnen onze geest verfraaien en het een gastvrijere en aangenamere plek maken voor de goddelijke aanwezigheid. In een moment van beproeving zei Jezus tegen Gabrielle: Wat maakt het uit wat er kan gebeuren? Omdat je bij Mij hoort, omdat je in Mijn liefde woont, omdat je aardse reis zal culmineren in een eindeloos leven. Laat alles je ernaartoe leiden. Nodig Me uit om dit laatste stuk van de weg naast je te lopen. Laat het vooral het meest intieme en vreugdevolle zijn, omdat we altijd hetzelfde tempo zullen hebben.

Heb je je liedje om de weg af te leggen? De wil van God. Niets is boeiender. We zullen het samen zingen. Je kunt er zeker van zijn dat Ik niet wegga als Mijn vrienden lijden en Mijn aanwezigheid is zo'n troost dat ze ertoe komen te verlangen om altijd te lijden. Houd Me daarom dicht bij je zodat we beter kunnen lopen. O, de prachtige weg die naar de eeuwigheid leidt. Wees niet verdrietig. Ik zou eronder lijden want sterven is naar Mij komen. Want door jezelf te verliezen vind je Mij. Wil je dat we uiteindelijk verenigd zijn?

Deze woorden herinneren ons eraan hoe belangrijk het is om geloof te hebben. Zelfs in de moeilijkste momenten nodigt Jezus ons uit om met Hem te lope, om Hem dicht bij ons te houden om samen het lied van Zijn Wil te zingen ongeacht wat ons lijden is. Zijn aanwezigheid troost ons en leidt ons naar de eeuwigheid is dit niet een prachtig teken van Zijn oneindige liefde voor ons?

Na een chirurgische ingreep ontving Gabrielle deze woorden van Jezus: Zie, Ik had kunnen komen om je te halen en je zou je met vreugde hebben laten meevoeren, maar wil je nog een beetje langer werken voor Mijn glorie? En gelukkig is het niet waar dat het leven niets waard is als het niet is om Mij te dienen en geloof je dat Ik het ben die jou dien zodat jij Mij kunt dienen? Ik zal je nog steeds alles geven wat je hart en geest nodig hebben. Wanneer heb Ik je ooit teleurgesteld ? Je laat Mij niet in de steek en samen weven we onze draden van wat voor je overblijft om op aarde te leven. Altijd tezamen.

Het is een krachtig woord, niet? Wanneer je je zwakte voelt zoals vandaag, grijp dan de kracht van je broeder om je gemeenschappelijke Vader lief te hebben, te prijzen, te danken. Ontneem Hem geen enkele glimlach. Het is een gelukkig Amen. Geef op dezelfde manier aan je naaste. Hij heeft zoveel vreugde en vriendelijkheid nodig. Heb nooit spijt dat je alles van jezelf hebt gegeven zonder voorbehoud. Ga rechtdoor, ga met kracht. Ga zoals wanneer men naar God gaat. Laten we nadenken over deze woorden.

Jezus roept ons op om te leven voor Zijn glorie, om Hem te dienen met vreugde en toewijding. Zelfs in momenten van zwakte biedt Hij ons Zijn kracht en nodigt ons uit om de Vader te prijzen en te danken, om Hem geen glimlach te ontnemen. Onze naaste heeft vreugde en vriendelijkheid nodig en we worden geroepen om zonder voorbehoud te geven. Het is een uitnodiging om een ​​leven van dienstbaarheid, liefde en dankbaarheid te leiden. Tijdens haar herstelperiode hoorde Gabrielle nog steeds de stem van de Heer:

Is het niet zo dat je het verschil ziet tussen het leven dat je me aanbood vóór deze beproeving en het leven dat je me nu wilt aanbieden? Is het niet zo dat het je goed deed om de rand van het leven te naderen om met de ogen van de Waarheid te kijken naar wat de Aarde is en wat het eeuwige leven is? Geloof je niet dat het een nieuwe manier was van je God om je aandacht te trekken en dichter bij je te komen? Mijn dochter hoe vindingrijk is Mijn liefde. Het wil je vangen terwijl je loopt. Hoevelen ontwijken en vermijden Mij. Laat me je vangen nu je buiten adem bent. Nu je heb geleden, rust op Mijn Hart.

Denk je dat Ik de beproeving die Ik vroeg te doorstaan, niet ken? Wat het belangrijkste is, is dat je niet hebt getwijfeld aan Mijn liefde ondanks alles. Je zei je fiat en je gaf jezelf over aan wat er ook zou kunnen gebeuren. Dit is je kracht boven de macht van je God. Jij bent het die de Hemel leidt met je totale overgave, volkomen vertrouwend. Nu zullen we nooit scheiden. Ik omsluit je leven. Ik ben je wereld. Als je verteert wordt, is het in Mijn vuur. Als je doorgaat is het in Mijn stap. Als je ademt is het door Mij.

Zie hoe de vreugdevolle aanvaarding van Mijn wil een ziel kan laten versmelten tot een hogere staat, een ondenkbare stap. Zie hoe je met heel je hart dank je wel moet zeggen. Zie hoe je Mij in je leven moet laten handelen want Ik heb plotselinge wendingen die niet in je plannen passen en wanneer geloof of de blik van liefde je ze laat begrijpen geef je een onuitsprekelijke vreugde aan je Vader, aan Hem die in de tijd van je verdriet of in die van je vreugde altijd een enige Liefde is.

Deze woorden leren ons het belang van het vreugdevol aanvaarden van Gods wil. Dat we elke beproeving zien als een kans om dichter bij Hem te komen. Nooit te twijfelen aan Zijn liefde. Onze totale overgave en vertrouwen zijn onze kracht. Dit is wat de Hemel leidt, wat ons verenigt met God op een manier die alle menselijk begrip te boven gaat en bovenal moeten we altijd dank je wel zeggen. Met heel ons hart erkennen dat elke gebeurtenis in ons leven een daad van goddelijke liefde is.

Tijdens het feest van Allerheiligen in 1941 ontving Gabrielle nog een krachtige boodschap: De plaatsen die de opstandige engelen hebben achtergelaten zijn in de Hemel nog niet opgevuld. Jullie worden allen bij naam genoemd en geroepen. O Mijn kinderen wat een ongeluk als jullie niet reageren. Het is als een rijke man, eigenaar van een groot kasteel op de top van de berg. Hij had de inwoners van de vallei uitgenodigd om bij hem te komen wonen en deze inwoners, bang voor de inspanning van de klim, wilden het niet eens proberen. Geloof je dan niet dat de rijke man, die zich bewust was van de prachtige vreugde van Zijn kasteel, een diepgaand verdriet zou voelen voor de nalatigheid van de genodigden? Help me ze allemaal omhoog te brengen en vraag degenen die reeds zijn aangekomen om ons hierbij te helpen.

Jezus spoort ons aan om te reageren op Zijn oproep, om niet bang te zijn voor de inspanning van de klim naar Zijn Koninkrijk. We worden allemaal uitgenodigd, elk bij naam, en we moeten elkaar helpen te reageren op deze oproep. Degenen die reeds in de Hemel zijn aangekomen, kunnen ons helpen en we moeten ons best doen om anderen naar de eeuwige vreugde te leiden. Laat ons tenslotte deze woorden van Jezus aan Gabrielle overwegen: Je dag, een leven, bij ontwaken is je geboorte.

De mis je eerste communie. De dag als het leven, verdriet en vreugde allemaal aangeboden aan Mij, in Mij en Ik zal je dragen op Mijn Hart vol liefde. Bereid je voor op de slaap, als op de dood, in liefde voor Mijn glorie en morgen zul je weer leven hebben in Mijn Hart dat waakt over elk van je stappen. mijn kleine dochter. Elke dag van ons leven is een kans om opnieuw geboren te worden om de communie te ontvangen, om God al onze vreugden en smarten aan te bieden. Laten we ons elke avond voorbereiden alsof het onze laatste is, in liefde en voor de glorie van God, in de wetenschap dat we morgen weer leven zullen hebben in Zijn liefhebbende Hart dat waakt over elk van onze stappen.

Sleutel: geloof, hoop en liefde. Een diep Geloof in God, grenzeloze hoop op God en liefde voor God en voor de naaste. Deze korte maar krachtige boodschap herinnert ons aan het belang van geloof, hoop en liefde. En dit in een wereld die vaak gekenmerkt wordt door onzekerheid en angst. Deze uitnodiging om ons geloof, hoop en liefde te cultiveren, is een oproep om ons niet te laten ontmoedigen door moeilijkheden, maar vast te geloven in de goedheid en kracht van God die ons te allen tijde leidt en ondersteunt.

Deze boodschappen van Jezus aan Gabrielle zijn een krachtige uitnodiging aan ons allen om God in het middelpunt van ons leven te plaatsen en op Hem te hopen, zelfs in de moeilijkste momenten van ons leven. God is altijd aanwezig, klaar om ons te steunen en onze pijn om te zetten in een nieuwe kans voor spirituele groei. Gabrielles onwankelbare vertrouwen in Gods goedheid, zelfs in het licht van de zwaarste beproevingen, is een stralend voorbeeld voor ons allen.

Gabrielle Bossis nodigt ons met haar leven en haar geschriften uit om verder te kijken dan de schijn om het Goddelijke in het dagelijks leven te ontdekken en elke dag te leven als een kans om God en onze naaste lief te hebben. Door haar voorbeeld te volgen kunnen we leren om een ​​leven van dienstbaarheid, liefde en dankbaarheid te leiden in de zekerheid dat elk van onze gebaren, zelfs de eenvoudigste, een daad van verheerlijking van de Heer kan worden. En dat we uiteindelijk aan het einde van onze levenstocht bij Hem aankomen in Zijn Koninkrijk.