Rozenkrans van de 7 smarten en vreugden van de H. Jozef (2/5/1997)

Kruisteken - Geloofsbelijdenis - Onze Vader

H. Jozef, wij eren U en uw Kuise Hart, door God de Vader gekozen om de pleegvader van Jezus en beschermer van de H. Kerk te zijn.

Wees gegroet Jozef, zoon van David, rechtvaardig en kuis man, de Wijsheid is met U. Gezegend zijt gij onder alle mensen en gezegend is Jezus, de vrucht van Maria, uw trouwe Echtgenote. H. Jozef, waardige pleegvader en beschermer van Jezus Christus en van de H. Kerk, bid voor ons zondaars en verkrijg Goddelijke Wijsheid voor ons van God, nu en in het uur van onze dood. Amen.

H. Jozef, wij eren U en uw Kuise Hart, door God de Zoon gekozen om zijn maagdelijke Vader te zijn, die Hij gehoorzaamde en respecteerde in Zijn aardse leven.

Wees gegroet Jozef...

H. Jozef, wij eren U en uw Kuise Hart, door God de H. Geest om de rechtvaardige, kuise en Heilige Echtgenoot van de H. Maagd Maria te zijn.

Wees gegroet Jozef...

Glorie zij

Jezus, Maria en Jozef, ik hou van U, red de zielen! Kuise Hart van de H. Jozef, wees de beschermer van onze familie!

1e smart en vreugde van de H. Jozef: Het Goddelijke Moederschap van de H. Maagd Maria

Matteüs 1:18 ev: De afkomst van Jezus Christus was als volgt. Toen zijn moeder Maria al was uitgehuwelijkt aan Jozef maar nog niet bij hem woonde, bleek ze zwanger te zijn door de heilige Geest. Haar man Jozef, die een rechtschapen mens was, wilde haar niet in opspraak brengen en dacht erover haar in het geheim te verstoten. Toen hij dit overwoog, verscheen hem in een droom een engel van de Heer.

De engel zei: ‘Jozef, zoon van David, wees niet bang je vrouw Maria bij je te nemen, want het kind dat ze draagt is verwekt door de heilige Geest. Ze zal een zoon baren. Geef hem de naam Jezus, want hij zal zijn volk bevrijden van hun zonden.’ Dit alles is gebeurd opdat in vervulling zou gaan wat bij monde van de profeet door de Heer is gezegd: ‘De maagd zal zwanger zijn en een zoon baren, en men zal hem de naam Immanuel geven,’ wat in onze taal betekent ‘God met ons’. Jozef werd wakker en deed wat de engel van de Heer hem had opgedragen: hij nam haar bij zich als zijn vrouw.

De pijn van de H. Jozef bij de verschijning van de engel was immens: het was in de mate van zijn liefde voor OLVrouw. De interpretatie van de twijfel van de H. Jozef wordt blootgelegd door de H. Thomas van Aquino wanneer hij uitlegt: Jozef wilde Maria niet in de steek laten omdat hij een vermoeden tegen haar had, maar omdat hij nederig was en bang om in zo’n heilig leven met haar samen te leven; daarom zei de engel tegen hem: Wees niet bang!

Jozef voelde zich niets in vergelijking met de grootsheid van het onbegrijpelijke mysterie dat in Maria werd gerealiseerd en met enorme pijn besluit hij zich discreet terug te trekken. De engel verzekert hem niet alleen dat wat er met zijn vrouw is gebeurd Gods werk is, maar deelt hem ook mee dat hij ook een missie heeft in het mysterie: de naam aan Jezus geven; deze uitdrukking betekent - in de bijbelse manier van spreken - dat het de vader van Jezus zou zijn in het licht van de Wet. De vreugde van de aanvaarde vaderlijke roeping overspoelde het Hart van de H. Jozef.

O H. Jozef, Bruidegom van de H. Maria, net zoals het grote bitterheid van Uw Hart was in de verbijstering van het verlaten van Uw Maagdelijke Vrouw, zo was Uw vreugde onverklaarbaar toen de engel U het soevereine mysterie van de Menswording openbaarde.

Door deze smart en deze vreugde vragen wij U om de genade om ons nu, en in pijn en ellende, onze ziel te troosten met de vreugde van een goede dood, vergelijkbaar met de uwe tussen Jezus en Maria. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

2e smart en vreugde van de H. Jozef: De geboorte van Jezus

Lucas 2:1-7: In die tijd kondigde keizer Augustus een decreet af dat alle inwoners van het rijk zich moesten laten inschrijven. Deze eerste volkstelling vond plaats tijdens het bewind van Quirinius over Syrië. Iedereen ging op weg om zich te laten inschrijven, ieder naar de plaats waar hij vandaan kwam. Jozef ging van de stad Nazaret in Galilea naar Judea, naar de stad van David die Betlehem heet, aangezien hij van David afstamde, om zich te laten inschrijven samen met Maria, zijn aanstaande vrouw, die zwanger was. Terwijl ze daar waren, brak de dag van haar bevalling aan, en ze bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborene. Ze wikkelde hem in een doek en legde hem in een voederbak, omdat er voor hen geen plaats was in het nachtverblijf van de stad.

Het mysterie van de mensgeworden God blijft verborgen in dit nederig tafereel. Jozef beschouwt het Kind Jezus liggend in een kribbe. Hij die Jezus zo liefheeft lijdt door Hem zo op deze plaats te zien liggen, wetende dat het Woord, de Koning van de wereld is. Het verlangen om te geven, in tegenstelling tot zijn bijna lege handen, zorgt ervoor dat de ziel en het Hart van de H. Jozef zich onderdrukt voelen: het vuur wordt aanstoken door zijn verlangen om te geven en zijn wezen kreunt om het verschil dat bestaat tussen zijn gretigheid om te geven en de tastbare werkelijkheid.

Maar er is een moment, misschien door het Kindje Jezus in zijn armen te houden, waarin de pijn van de H. Jozef tot rust komt en verandert in een diep licht: opnieuw vernieuwt hij zijn overgave aan God en vervult hij Gods opdracht om Hem lief te hebben met heel zijn hart, heel zijn ziel en met heel zijn wezen. Hij geeft zich volledig over aan God, die in zijn armen slaapt. En misschien is het enige uiterlijke teken van deze overgave dat hij, zachtjes, om Hem niet wakker te maken, het Kind een beetje dichter tegen zijn borst drukt.

O H. Jozef, gelukkige Patriarch, die werd gekozen voor de positie van adoptieve Vader van het mensgeworden Woord, voelde de pijn oen u zag dat het Goddelijke Kind in zoveel armoede werd geboren, en U werd getransformeerd in Hemelse vreugde om de engelachtige melodie te horen en de glorie van die schitterende nacht te zien.

Door deze smart en deze vreugde smeken wij om de genade die U hebt verkregen, dat wij na de tocht van dit leven de engelachtige lofprijzingen kunnen horen en genieten van de straling van de Hemelse glorie. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

3e smart en vreugde van de H. Jozef: De besnijdenis van Jezus

Lucas 2:21: Toen er acht dagen verstreken waren en hij besneden zou worden, kreeg hij de naam Jezus, die de engel had genoemd nog voordat hij in de schoot van zijn moeder was ontvangen.

Wat een onuitsprekelijke vreugde van de intimiteit met Christus, om Hem bij Zijn naam te noemen: Jezus! De H. Jozef is de leraar die ons leert om vol vertrouwen met het Woord te leven. We moeten ons altijd aanbevelen aan deze glorierijke Patriarch en ons aan hem toewijden. We overwegen de tijd die hij doorbracht met het Kind Jezus en de Koningin van de Engelen. We moeten hem dankbaar zijn dat hij Hem zoveel heeft geholpen. Met deze glorierijke Heilige kun je niet op het verkeerd pad gaan.

O H. Jozef, gehoorzame uitvoerder van Gods Wetten, het Kostbaar Bloed dat het Kindje Jezus, de Verlosser in de besnijdenis vergoot, doorboorde uw Hart, maar de naam van Jezus deed u herleven en u vervullen met tevredenheid.

Door deze smart en deze vreugde, verkrijg voor ons dat, losgerukt van de ondeugden van dit leven, met de naam Jezus in ons hart en onze mond, wij vol vreugde zijn. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

4e smart en vreugde van de H. Jozef: De profetie van Simeon

Lucas 2:22-35: Toen de tijd was aangebroken dat ze zich overeenkomstig de wet van Mozes rein moesten laten verklaren, brachten ze hem naar Jeruzalem om hem aan de Heer aan te bieden, zoals is voorgeschreven in de wet van de Heer: ‘Elke eerstgeboren zoon moet aan de Heer worden toegewijd.’ Ook wilden ze het offer brengen dat de wet van de Heer voorschrijft: een koppel tortelduiven of twee jonge gewone duiven.

Er woonde toen in Jeruzalem een zekere Simeon. Hij was een rechtvaardig en vroom man, die uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken, en de heilige Geest rustte op hem. Het was hem door de heilige Geest geopenbaard dat hij niet zou sterven voordat hij de messias van de Heer zou hebben gezien. Gedreven door de Geest kwam hij naar de tempel, en toen Jezus’ ouders hun kind daar binnenbrachten om met hem te doen wat volgens de wet gebruikelijk is, nam hij het in zijn armen en loofde hij God met de woorden: ‘Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals u hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken: een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël, uw volk.’

Zijn vader en moeder waren verbaasd over wat er over hem werd gezegd. Simeon zegende hen en zei tegen Maria, zijn moeder: ‘Weet wel dat velen in Israël door hem ten val zullen komen of juist zullen opstaan. Hij zal een teken zijn dat betwist wordt, en zelf zult u als door een zwaard doorstoken worden. Zo zal de gezindheid van velen aan het licht komen.’

Simeon legt ons uit hoe Jezus een teken van tegenspraak zal zijn, een teken en een standaard, waarvoor mensen voor of tegen zullen zijn, en voegt eraan toe dat de pijn van de Zoon nauw verbonden zal zijn met die van de Moeder. Hier is het lijden van Jezus en Maria expliciet vermeld. De H. Jozef voorziet met deze openbaring duidelijker het mysterie van het Kruis van de Zoon. Het is niet mogelijk de diepte van zijn smart te ontdekken. Hij die altijd het Kind wilde beschermen, dat hij met complete vaderlijke liefde beminde en die de maagdelijke vader van Jezus was, begrijpt nu met een nieuw licht alle profetieën uit het Oude Testament over het lijden van Christus.

Het Kruis is reeds gegrift in het verstand, de ziel en het Hart van de H. Jozef: geen enkele mens, na de Maagd Maria, heeft zoveel geleden als hij. Zoals Maria haar Zoon het Kruis aanbood, zo biedt de H. Jozef het aan: en deze overgave manifesteert de grootste daad van vrijgevigheid van de H. Patriarch, aangezien al de vrijgevigheid van zijn liefde nodig was om God een hoogste offer te brengen, Jezus en Maria, van wie hij onvergelijkelijk meer hield dan van zijn eigen leven.

O H. Jozef, allertrouwste Heilige, die ook deelnam aan de mysteries van onze verlossing, de profetie van Simeon, over wat Jezus en Maria zouden moeten lijden, bezorgde U dodelijke angst, maar ze vervulde U ook met vreugde over de verlossing en glorierijke verrijzenis, die hij ook voorspelde en dat zou resulteren in de verlossing van ontelbare zielen.

Verkrijg door deze smart en vreugde voor ons te behoren bij degenen, die door de verdiensten van Jezus en de voorspraak van de H. Maagd, Zijn Moeder, glorierijk zullen verrijzen. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

5e smart en vreugde van de H. Jozef: De vlucht naar Egypte

Matteüs 2:13-18: Kort nadat zij op die manier de wijk genomen hadden, verscheen er aan Jozef in een droom een engel van de Heer. Hij zei: ‘Sta op en vlucht met het kind en zijn moeder naar Egypte. Blijf daar tot ik je weer roep, want Herodes is naar het kind op zoek en wil het ombrengen.’ Jozef stond op en week nog diezelfde nacht met het kind en zijn moeder uit naar Egypte. Daar bleef hij tot de dood van Herodes, en zo ging in vervulling wat bij monde van de profeet door de Heer is gezegd: ‘Uit Egypte heb ik mijn zoon geroepen.’

Toen Herodes begreep dat hij door de magiërs misleid was, werd hij verschrikkelijk kwaad, en afgaande op het tijdstip dat hij van de magiërs had gehoord, gaf hij opdracht om in Betlehem en de wijde omgeving alle jongetjes van twee jaar en jonger om te brengen. Zo ging in vervulling wat gezegd is door de profeet Jeremia: ‘Er klonk een stem in Rama, luid wenend en klagend. Rachel beweende haar kinderen en wilde niet worden getroost, want ze zijn er niet meer.’

Jozef en Maria hadden zich een vredig geluk in Nazareth voorgesteld. Hun geluk was compleet met de geboorte van de Heer en vervulde hen bovenal met de vreugde van Kerstmis, met het gezang van de engelen, met de komst van de herders en de wijzen. Maar dit veranderde plotseling en ze werden vervolgd. Dit zijn de meest gewelddadige beproevingen, onverwacht, onvoorspelbaar en verontrustend. De engelen kondigden vrede aan en zeiden dat de Zoon van God kwam om liefde op aarde te brengen en zie: plotseling werd haat losgelaten.

Een meedogenloze, ongerechtvaardigde haat die de dood van de liefde verlangt. Maria en Jozef zijn nu niet alleen verworpen immigranten, maar zijn vervolgde, voortvluchtige, als gevaarlijk beschouwde personen. Allen zij die leefden of nog steeds leven in het licht van haat kunnen begrijpen wat de H. Maagd en de H. Jozef leden toen ze Bethlehem verlieten.

Voor het pasgeboren Kind dat niet is zoals de anderen, kan niemand onverschillig blijven. De diepe gedachten van harten openbaren zich en vertalen zich in liefde of haat. De twee houdingen worden vertegenwoordigd door de Wijzen en Herodes. De Wijzen zochten en vonden het Kind, hun harten werden veroverd, als getuigenis van de diepe vreugde die ze voelden bij het zien van de ster, die hen naar de exacte plaats in Bethlehem leidde waar Jezus was. Vreugde is niets anders dan de liefdesvlam die brandt in de harten van degenen die het plan van God hebben gevonden en zich eraan hebben gehouden.

Herodes daarentegen, een koning, was bang, vanwege dat Kind dat geboren was in een kribbe, dat bekleed was met koningschap die niet van deze wereld was. Omdat hij de Wijzen niet terug zag komen, liet hij zich meeslepen door een satanische en dwaze haat: hij voelde zich bedrogen door die vreemdelingen die hem niet hadden gewaarschuwd voor hun vertrek. Hij voelde zich almachtig en besluit dan om de koning der Joden zo snel mogelijk te laten verdwijnen, voordat iemand Hem openlijk de voorkeur geeft.

Jozef en Maria werden zich bewust van dat vergieten van onschuldig bloed. Het is niet moeilijk om hun reactie voor te stellen. Het was een beproeving die zich bij alle andere voegde. Maria ontdekte hoe Simeon de dingen exact had voorzegd en hoe haar Zoon werkelijk aan tegenspraak werd blootgesteld. De haat die haar Zoon achtervolgde, was tot het punt van het zwaard, dat haar Hart diep doorboorde.

Voor Jozef en Maria moet de gedachte de onrechtstreekse oorzaak te zijn van de dood van die onschuldigen, de pijn van hun naaste, zwaar op hun gevoelige Harten hebben gedrukt. Het was een pijnlijk gevolg van het ja-woord van Maria op de dag van de Aankondiging van de engel, en voor Jozef, de voortzetting van zijn aanvaarding, vrij en bewust van de missie van zijn vrouw.

Als de Heer Jezus tijdens de 40 dagen van afzondering in de woestijn de aanvallen van verleidingen heeft geleden, mogen we aannemen dat Hij Maria en Jozef er niet van heeft verlost. Verleidingen zijn geen zonde. God laat ze alleen toe aan de Heiligen om hen nauwer te verenigen met Zijn wil. Na de lange reizen van vermoeidheid, allerlei ontberingen, onzekerheid en angsten, konden Jozef en Maria de verleidingen in hun oren horen fluisteren: Waarom ja zeggen? Waarom al deze ontberingen ondergaan? Waarom Nazareth, je thuis verlaten? Je bezittingen? Je rust om dit alles te doorstaan? Hoeveel aanvallen heeft hun geest ondergaan?

Het enige antwoord dat over hun lippen kwam, was dat ze alles moesten geven, zelfs hun leven, zodat Gods plan vervuld kon worden, zelfs toen de gebeurtenissen steeds verontrustender werden en zonder directe verklaring: God is wijzer dan wij. Hij is trouw en houdt van ons! Daarom kunnen we besluiten dat zelfs de stormen, doornen die langs de weg verschijnen, onvoorziene tegenslagen in feite laten zien dat de weg waarop we lopen rechtvaardig is. We kunnen erop vertrouwen dat God niemand in gevaar zal laten en niemand zal misleiden. Vroeg of laat zal Hij het goede van het kwade wegnemen en weet Hij hoe Hij veel meer kan herstellen dan wat we nu verliezen, wanneer we alles achterlaten om Zijn oproept te volgen.

O H. Jozef, waakzame beschermer, intieme familie van de mensgeworden Zoon van God, hoeveel hebt U geleden om de Zoon van de Allerhoogste te voeden en te dienen, met name in de vlucht naar Egypte. Maar dat was ook Uw vreugde omdat U altijd God bij U had en om de afgoden van Egypte te zien vallen.

Verkrijg door deze smart en deze vreugde voor ons dat de helse zonde uit ons wordt verdreven, met name de ontsnapping uit gevaarlijke gelegenheden, dat alle afgoden van aardse genegenheden uit onze harten worden geworpen en dat we volledig worden ingezet in dienst van Jezus en Maria. Voor hen alleen leven en sterven we gelukkig. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

6e smart en vreugde van de H. Jozef: De terugkeer uit Egypte

Matteüs 2:19-23: Nadat Herodes gestorven was, verscheen er in een droom aan Jozef in Egypte een engel van de Heer. De engel zei: ‘Sta op, ga met het kind en zijn moeder naar Israël. Want zij die het kind om het leven wilden brengen, zijn gestorven.’ Jozef stond op en vertrok met het kind en zijn moeder naar Israël. Maar toen hij daar hoorde dat Archelaüs zijn vader Herodes was opgevolgd als koning over Judea, durfde hij niet verder te reizen. Na aanwijzingen in een droom week hij uit naar Galilea. Hij ging wonen in de stad Nazaret, en zo ging in vervulling wat gezegd is door de profeten: ‘Hij zal Nazoreeër genoemd worden.’

Na de pijn van het niet naar Judea kunnen gaan, voelt H. Jozef de vreugde om terug te keren naar Nazareth: deze vreugde groeit in de loop van de tijd naarmate de dagen van het verborgen leven van Christus zich ontvouwen. Het huis dat gevormd is door Jezus, Maria en Jozef is in alles vergelijkbaar met die van zijn buren; de tijd verstrijkt in een familieomgeving; Jozef beschouwt het Kind in de meest zuivere armen van Maria, de Heilige Moeder.

Na de pijn van het niet naar Judea te kunnen gaan, voelt de H. Jozef de vreugde om terug te keren naar Nazareth: deze vreugde groeit in de loop van de tijd naarmate de dagen van het verborgen leven van Christus zich ontvouwen. Het huis dat gevormd is door Jezus, Maria en Jozef is in alles vergelijkbaar met die van zijn buren; de tijd verstrijkt in een familieomgeving; Jozef beschouwt het Kind in de armen van Maria, de H. Moeder. Uit haar werd de mensgeworden God geboren en met zijn lippen gaf hij zoete kussen aan degene die God en Mens is. De H. Jozef zorgde voor het Kind: hij toonde grote vurigheid en vreugde in het voortdurend voorzien in de behoeften van de Verlosser, een klein kind.

De H. Jozef vervult trouw Gods wil. De H. Jozefmaria Escrivá legt uit dat het uit het Evangelie duidelijk is dat de grote menselijke persoonlijkheid van de H. Jozef ons op geen enkel moment als een zwakke man of man is die bang is voor het leven. Integendeel, hij weet hoe hij de problemen onder ogen moet zien, de moeilijke situaties moet overwinnen, met verantwoordelijkheid en initiatief het werk op zich moet nemen dat hem werd toevertrouwd. Ik ben het niet eens met de klassieke manier om de H. Jozef voor te stellen als een oude man, ondanks de goede bedoeling om Maria’s eeuwige maagdelijkheid te benadrukken. Ik stal me hem jong, sterk voor, misschien een paar jaar ouder dan OLVrouw, maar in levenskracht en menselijke kracht.

Om de deugd van kuisheid te beleven, hoeft men niet oud te zijn of kracht te missen. Kuisheid wordt geboren uit liefde; de kracht en de vreugde van de jeugdigheid vormen geen obstakel voor een zuivere liefde. Jong was het hart en lichaamn van de H. Jozef toen hij met Maria trouwde, toen hij het mysterie van Maria’s goddelijk Moederschap kende, toen hij met haar leefde, met respect voor de integriteit die God de wereld wilde bieden.

O glorierijke H. Jozef, aardse engel, die vol bewondering was voor de Koning vna de Hemel, die onderdanig was aan uw bevelen. U had als troost om hem terug te brengen uit Egypte, verstoord door angst voor Archelaüs, maar gekalmeerd door de Engel. En u bleef vreugdevol in Nazareth met Jezus en Maria.

Verkrijg voor ons door deze smart en deze vreugde dat onze harten leeg zijn van ijdele angsten, vrede van geweten genieten, en een veilig leven met Jezus en Maria, en ons leven eindigt in de armen van Jezus en Maria.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

7e smart en vreugde van de H. Jozef: Het verlies en de terugvinding van het Kind Jezus in de Tempel

Lucas 2:41-52: Zijn ouders gingen jaarlijks voor het pesachfeest naar Jeruzalem. Toen hij twaalf jaar was, maakten ze weer hun gebruikelijke pelgrimstocht. Na afloop van het feest vertrokken ze naar huis, maar Jezus bleef in Jeruzalem achter zonder dat zijn ouders het wisten. In de veronderstelling dat hij zich bij het reisgezelschap bevond, reisden ze een hele dag voordat ze hem overal onder hun verwanten en bekenden begonnen te zoeken. Toen ze hem niet vonden, keerden ze terug naar Jeruzalem om hem daar te zoeken. Na drie dagen vonden ze hem in de tempel, waar hij tussen de leraren zat, terwijl hij naar hen luisterde en hun vragen stelde. Allen die hem hoorden stonden versteld van zijn inzicht en zijn antwoorden. Toen zijn ouders hem zagen, waren ze ontzet, en zijn moeder zei tegen hem: ‘Kind, wat heb je ons aangedaan? Je vader en ik hebben met angst in het hart naar je gezocht.’ Maar hij zei tegen hen: ‘Waarom hebt u naar me gezocht? Wist u niet dat ik in het huis van mijn Vader moest zijn?’ Maar ze begrepen niet wat hij tegen hen zei. Hij reisde met hen terug naar Nazaret en was hun voortaan gehoorzaam. Zijn moeder sloot alles wat er met hem gebeurd was in haar hart. Jezus groeide verder op en zijn wijsheid nam nog toe. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God en de mensen.

Laten we nu de pijn van Maria en Jozef delen voor het verlies van hun Zoon. Het was een afwezigheid vol zoeken en angsten, van rusteloos komen en gaan: drie pijnlijke dagen die als een voorafschaduwing zijn van degene die van Golgotha tot de Verrijzenis zouden zijn. En plotseling horen ze Zijn stem. Hun ziel wordt stil en vreugde komt en stroomt over van emotie. Bij het beschrijven van het tafereel gebruikt de H. Lucas meerdere keren in deze tekst de term “ouders“ om de H. Maagd Maria en de H. Jozef aan te duiden; maar dit woord krijgt reeds betekenis door wat Maria zegt, wanneer ze tegen haar Zoon zegt: Zie, uw vader en ik hebben met angst naar U gezocht!

Vader: dit woord was het meest geliefd door de H. Jozef. Hoe vaak, toen hij door Jezus werd geroepen, zou heeft hij Hem geantwoord met een glimlachende blik. Het is omdat Jozef van Jezus hield zoals een vader van zijn zoon houdt, zegt de H. Jozefmaria, dat hij Hem het beste van alles probeerde te geven. Jozef, die voor het Kind zorgde zoals hem was opgedragen, maakte van Jezus een ambachtsman: hij droeg zijn ambt op Hem over. Hoe zou Jozef, als genade in hem werkte, in staat zijn om de taak uit te voeren om het menselijk aspect van de Zoon van God te ontwikkelen?

Daarom was Jezus als Jozef: in de manier waarop hij werkt, in de trekken van zijn karakter, in de manier waarop hij spreekt. In het realisme van Jezus, in Zijn manier van aan tafel zitten en brood breken, in Zijn smaak om concreet te spreken door de dagelijkse dingen als voorbeeld te nemen, weerspiegelt het wat Zijn kindertijd en jeugd was, en daarom Zijn omgang met Jozef.

O glorierijke H. Jozef, voorbeeld van alle heiligheid, u verloor het Kind Jezus, zonder uw schuld, en met de ellende zocht u Hem drie dagen lang, totdat u zich verheugde dat U Hem terugvond, levend en wel in de Tempel van Jeruzalem tussen leraren.

Door deze smart en deze vreugd smeken wij u, met ons hart en lippen, om uw moed te hebben zodat wij Jezus nooit door een ernstige zonde verliezen, maar als wij vallen, zoeken we Hem, opdat wij Hem opgelucht terugvinden, vooral in onze dood, zodat wij van Hem kunnen genieten in de Hemel, en daar voor eeuwig, samen met u Zijn Goddelijke barmhartigheden bezingen. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij