Rozenkrans van de 7 smarten en vreugden van de H. Jozef (2/5/1997)

Kruisteken - Geloofsbelijdenis - Onze Vader

H. Jozef, wij eren U en uw Kuise Hart, door God de Vader gekozen om de pleegvader van Jezus en beschermer van de H. Kerk te zijn.

Wees gegroet Jozef, zoon van David, rechtvaardig en kuis man, de Wijsheid is met U. Gezegend zijt gij onder alle mensen en gezegend is Jezus, de vrucht van Maria, uw trouwe Echtgenote. H. Jozef, waardige pleegvader en beschermer van Jezus Christus en van de H. Kerk, bid voor ons zondaars en verkrijg Goddelijke Wijsheid voor ons van God, nu en in het uur van onze dood. Amen.

H. Jozef, wij eren U en uw Kuise Hart, door God de Zoon gekozen om zijn maagdelijke Vader te zijn, die Hij gehoorzaamde en respecteerde in Zijn aardse leven.

Wees gegroet Jozef...

H. Jozef, wij eren U en uw Kuise Hart, door God de H. Geest om de rechtvaardige, kuise en Heilige Echtgenoot van de H. Maagd Maria te zijn.

Wees gegroet Jozef...

Glorie zij

Jezus, Maria en Jozef, ik hou van U, red de zielen! Kuise Hart van de H. Jozef, wees de beschermer van onze familie!

1e smart en vreugde van de H. Jozef: Het Goddelijke Moederschap van de H. Maagd Maria

Matteüs 1:18 ev: De afkomst van Jezus Christus was als volgt. Toen zijn moeder Maria al was uitgehuwelijkt aan Jozef maar nog niet bij hem woonde, bleek ze zwanger te zijn door de heilige Geest. Haar man Jozef, die een rechtschapen mens was, wilde haar niet in opspraak brengen en dacht erover haar in het geheim te verstoten. Toen hij dit overwoog, verscheen hem in een droom een engel van de Heer.

De engel zei: ‘Jozef, zoon van David, wees niet bang je vrouw Maria bij je te nemen, want het kind dat ze draagt is verwekt door de heilige Geest. Ze zal een zoon baren. Geef hem de naam Jezus, want hij zal zijn volk bevrijden van hun zonden.’ Dit alles is gebeurd opdat in vervulling zou gaan wat bij monde van de profeet door de Heer is gezegd: ‘De maagd zal zwanger zijn en een zoon baren, en men zal hem de naam Immanuel geven,’ wat in onze taal betekent ‘God met ons’. Jozef werd wakker en deed wat de engel van de Heer hem had opgedragen: hij nam haar bij zich als zijn vrouw.

De pijn van de H. Jozef bij de verschijning van de engel was immens: het was in de mate van zijn liefde voor OLVrouw. De interpretatie van de twijfel van de H. Jozef wordt blootgelegd door de H. Thomas van Aquino wanneer hij uitlegt: Jozef wilde Maria niet in de steek laten omdat hij een vermoeden tegen haar had, maar omdat hij nederig was en bang om in zo’n heilig leven met haar samen te leven; daarom zei de engel tegen hem: Wees niet bang!

Jozef voelde zich niets in vergelijking met de grootsheid van het onbegrijpelijke mysterie dat in Maria werd gerealiseerd en met enorme pijn besluit hij zich discreet terug te trekken. De engel verzekert hem niet alleen dat wat er met zijn vrouw is gebeurd Gods werk is, maar deelt hem ook mee dat hij ook een missie heeft in het mysterie: de naam aan Jezus geven; deze uitdrukking betekent - in de bijbelse manier van spreken - dat het de vader van Jezus zou zijn in het licht van de Wet. De vreugde van de aanvaarde vaderlijke roeping overspoelde het Hart van de H. Jozef.

O H. Jozef, Bruidegom van de H. Maria, net zoals het grote bitterheid van Uw Hart was in de verbijstering van het verlaten van Uw Maagdelijke Vrouw, zo was Uw vreugde onverklaarbaar toen de engel U het soevereine mysterie van de Menswording openbaarde.

Door deze smart en deze vreugde vragen wij U om de genade om ons nu, en in pijn en ellende, onze ziel te troosten met de vreugde van een goede dood, vergelijkbaar met de uwe tussen Jezus en Maria. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

2e smart en vreugde van de H. Jozef: De geboorte van Jezus

Lucas 2:1-7: In die tijd kondigde keizer Augustus een decreet af dat alle inwoners van het rijk zich moesten laten inschrijven. Deze eerste volkstelling vond plaats tijdens het bewind van Quirinius over Syrië. Iedereen ging op weg om zich te laten inschrijven, ieder naar de plaats waar hij vandaan kwam. Jozef ging van de stad Nazaret in Galilea naar Judea, naar de stad van David die Betlehem heet, aangezien hij van David afstamde, om zich te laten inschrijven samen met Maria, zijn aanstaande vrouw, die zwanger was. Terwijl ze daar waren, brak de dag van haar bevalling aan, en ze bracht een zoon ter wereld, haar eerstgeborene. Ze wikkelde hem in een doek en legde hem in een voederbak, omdat er voor hen geen plaats was in het nachtverblijf van de stad.

Het mysterie van de mensgeworden God blijft verborgen in dit nederig tafereel. Jozef beschouwt het Kind Jezus liggend in een kribbe. Hij die Jezus zo liefheeft lijdt door Hem zo op deze plaats te zien liggen, wetende dat het Woord, de Koning van de wereld is. Het verlangen om te geven, in tegenstelling tot zijn bijna lege handen, zorgt ervoor dat de ziel en het Hart van de H. Jozef zich onderdrukt voelen: het vuur wordt aanstoken door zijn verlangen om te geven en zijn wezen kreunt om het verschil dat bestaat tussen zijn gretigheid om te geven en de tastbare werkelijkheid.

Maar er is een moment, misschien door het Kindje Jezus in zijn armen te houden, waarin de pijn van de H. Jozef tot rust komt en verandert in een diep licht: opnieuw vernieuwt hij zijn overgave aan God en vervult hij Gods opdracht om Hem lief te hebben met heel zijn hart, heel zijn ziel en met heel zijn wezen. Hij geeft zich volledig over aan God, die in zijn armen slaapt. En misschien is het enige uiterlijke teken van deze overgave dat hij, zachtjes, om Hem niet wakker te maken, het Kind een beetje dichter tegen zijn borst drukt.

O H. Jozef, gelukkige Patriarch, die werd gekozen voor de positie van adoptieve Vader van het mensgeworden Woord, voelde de pijn oen u zag dat het Goddelijke Kind in zoveel armoede werd geboren, en U werd getransformeerd in Hemelse vreugde om de engelachtige melodie te horen en de glorie van die schitterende nacht te zien.

Door deze smart en deze vreugde smeken wij om de genade die U hebt verkregen, dat wij na de tocht van dit leven de engelachtige lofprijzingen kunnen horen en genieten van de straling van de Hemelse glorie. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

3e smart en vreugde van de H. Jozef: De besnijdenis van Jezus

Lucas 2:21: Toen er acht dagen verstreken waren en hij besneden zou worden, kreeg hij de naam Jezus, die de engel had genoemd nog voordat hij in de schoot van zijn moeder was ontvangen.

Wat een onuitsprekelijke vreugde van de intimiteit met Christus, om Hem bij Zijn naam te noemen: Jezus! De H. Jozef is de leraar die ons leert om vol vertrouwen met het Woord te leven. We moeten ons altijd aanbevelen aan deze glorierijke Patriarch en ons aan hem toewijden. We overwegen de tijd die hij doorbracht met het Kind Jezus en de Koningin van de Engelen. We moeten hem dankbaar zijn dat hij Hem zoveel heeft geholpen. Met deze glorierijke Heilige kun je niet op het verkeerd pad gaan.

O H. Jozef, gehoorzame uitvoerder van Gods Wetten, het Kostbaar Bloed dat het Kindje Jezus, de Verlosser in de besnijdenis vergoot, doorboorde uw Hart, maar de naam van Jezus deed u herleven en u vervullen met tevredenheid.

Door deze smart en deze vreugde, verkrijg voor ons dat, losgerukt van de ondeugden van dit leven, met de naam Jezus in ons hart en onze mond, wij vol vreugde zijn. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

4e smart en vreugde van de H. Jozef: De profetie van Simeon

Lucas 2:22-35: Toen de tijd was aangebroken dat ze zich overeenkomstig de wet van Mozes rein moesten laten verklaren, brachten ze hem naar Jeruzalem om hem aan de Heer aan te bieden, zoals is voorgeschreven in de wet van de Heer: ‘Elke eerstgeboren zoon moet aan de Heer worden toegewijd.’ Ook wilden ze het offer brengen dat de wet van de Heer voorschrijft: een koppel tortelduiven of twee jonge gewone duiven.

Er woonde toen in Jeruzalem een zekere Simeon. Hij was een rechtvaardig en vroom man, die uitzag naar de tijd dat God Israël vertroosting zou schenken, en de heilige Geest rustte op hem. Het was hem door de heilige Geest geopenbaard dat hij niet zou sterven voordat hij de messias van de Heer zou hebben gezien. Gedreven door de Geest kwam hij naar de tempel, en toen Jezus’ ouders hun kind daar binnenbrachten om met hem te doen wat volgens de wet gebruikelijk is, nam hij het in zijn armen en loofde hij God met de woorden: ‘Nu laat u, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals u hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die u bewerkt hebt ten overstaan van alle volken: een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël, uw volk.’

Zijn vader en moeder waren verbaasd over wat er over hem werd gezegd. Simeon zegende hen en zei tegen Maria, zijn moeder: ‘Weet wel dat velen in Israël door hem ten val zullen komen of juist zullen opstaan. Hij zal een teken zijn dat betwist wordt, en zelf zult u als door een zwaard doorstoken worden. Zo zal de gezindheid van velen aan het licht komen.’

Simeon legt ons uit hoe Jezus een teken van tegenspraak zal zijn, een teken en een standaard, waarvoor mensen voor of tegen zullen zijn, en voegt eraan toe dat de pijn van de Zoon nauw verbonden zal zijn met die van de Moeder. Hier is het lijden van Jezus en Maria expliciet vermeld. De H. Jozef voorziet met deze openbaring duidelijker het mysterie van het Kruis van de Zoon. Het is niet mogelijk de diepte van zijn smart te ontdekken. Hij die altijd het Kind wilde beschermen, dat hij met complete vaderlijke liefde beminde en die de maagdelijke vader van Jezus was, begrijpt nu met een nieuw licht alle profetieën uit het Oude Testament over het lijden van Christus.

Het Kruis is reeds gegrift in het verstand, de ziel en het Hart van de H. Jozef: geen enkele mens, na de Maagd Maria, heeft zoveel geleden als hij. Zoals Maria haar Zoon het Kruis aanbood, zo biedt de H. Jozef het aan: en deze overgave manifesteert de grootste daad van vrijgevigheid van de H. Patriarch, aangezien al de vrijgevigheid van zijn liefde nodig was om God een hoogste offer te brengen, Jezus en Maria, van wie hij onvergelijkelijk meer hield dan van zijn eigen leven.

O H. Jozef, allertrouwste Heilige, die ook deelnam aan de mysteries van onze verlossing, de profetie van Simeon, over wat Jezus en Maria zouden moeten lijden, bezorgde U dodelijke angst, maar ze vervulde U ook met vreugde over de verlossing en glorierijke verrijzenis, die hij ook voorspelde en dat zou resulteren in de verlossing van ontelbare zielen.

Verkrijg door deze smart en vreugde voor ons te behoren bij degenen, die door de verdiensten van Jezus en de voorspraak van de H. Maagd, Zijn Moeder, glorierijk zullen verrijzen. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

5e smart en vreugde van de H. Jozef: De vlucht naar Egypte

Matteüs 2:13-18: Kort nadat zij op die manier de wijk genomen hadden, verscheen er aan Jozef in een droom een engel van de Heer. Hij zei: ‘Sta op en vlucht met het kind en zijn moeder naar Egypte. Blijf daar tot ik je weer roep, want Herodes is naar het kind op zoek en wil het ombrengen.’ Jozef stond op en week nog diezelfde nacht met het kind en zijn moeder uit naar Egypte. Daar bleef hij tot de dood van Herodes, en zo ging in vervulling wat bij monde van de profeet door de Heer is gezegd: ‘Uit Egypte heb ik mijn zoon geroepen.’

Toen Herodes begreep dat hij door de magiërs misleid was, werd hij verschrikkelijk kwaad, en afgaande op het tijdstip dat hij van de magiërs had gehoord, gaf hij opdracht om in Betlehem en de wijde omgeving alle jongetjes van twee jaar en jonger om te brengen. Zo ging in vervulling wat gezegd is door de profeet Jeremia: ‘Er klonk een stem in Rama, luid wenend en klagend. Rachel beweende haar kinderen en wilde niet worden getroost, want ze zijn er niet meer.’

Jozef en Maria hadden zich een vredig geluk in Nazareth voorgesteld. Hun geluk was compleet met de geboorte van de Heer en vervulde hen bovenal met de vreugde van Kerstmis, met het gezang van de engelen, met de komst van de herders en de wijzen. Maar dit veranderde plotseling en ze werden vervolgd. Dit zijn de meest gewelddadige beproevingen, onverwacht, onvoorspelbaar en verontrustend. De engelen kondigden vrede aan en zeiden dat de Zoon van God kwam om liefde op aarde te brengen en zie: plotseling werd haat losgelaten.

Een meedogenloze, ongerechtvaardigde haat die de dood van de liefde verlangt. Maria en Jozef zijn nu niet alleen verworpen immigranten, maar zijn vervolgde, voortvluchtige, als gevaarlijk beschouwde personen. Allen zij die leefden of nog steeds leven in het licht van haat kunnen begrijpen wat de H. Maagd en de H. Jozef leden toen ze Bethlehem verlieten.

Voor het pasgeboren Kind dat niet is zoals de anderen, kan niemand onverschillig blijven. De diepe gedachten van harten openbaren zich en vertalen zich in liefde of haat. De twee houdingen worden vertegenwoordigd door de Wijzen en Herodes. De Wijzen zochten en vonden het Kind, hun harten werden veroverd, als getuigenis van de diepe vreugde die ze voelden bij het zien van de ster, die hen naar de exacte plaats in Bethlehem leidde waar Jezus was. Vreugde is niets anders dan de liefdesvlam die brandt in de harten van degenen die het plan van God hebben gevonden en zich eraan hebben gehouden.

Herodes daarentegen, een koning, was bang, vanwege dat Kind dat geboren was in een kribbe, dat bekleed was met koningschap die niet van deze wereld was. Omdat hij de Wijzen niet terug zag komen, liet hij zich meeslepen door een satanische en dwaze haat: hij voelde zich bedrogen door die vreemdelingen die hem niet hadden gewaarschuwd voor hun vertrek. Hij voelde zich almachtig en besluit dan om de koning der Joden zo snel mogelijk te laten verdwijnen, voordat iemand Hem openlijk de voorkeur geeft.

Jozef en Maria werden zich bewust van dat vergieten van onschuldig bloed. Het is niet moeilijk om hun reactie voor te stellen. Het was een beproeving die zich bij alle andere voegde. Maria ontdekte hoe Simeon de dingen exact had voorzegd en hoe haar Zoon werkelijk aan tegenspraak werd blootgesteld. De haat die haar Zoon achtervolgde, was tot het punt van het zwaard, dat haar Hart diep doorboorde.

Voor Jozef en Maria moet de gedachte de onrechtstreekse oorzaak te zijn van de dood van die onschuldigen, de pijn van hun naaste, zwaar op hun gevoelige Harten hebben gedrukt. Het was een pijnlijk gevolg van het ja-woord van Maria op de dag van de Aankondiging van de engel, en voor Jozef, de voortzetting van zijn aanvaarding, vrij en bewust van de missie van zijn vrouw.

Als de Heer Jezus tijdens de 40 dagen van afzondering in de woestijn de aanvallen van verleidingen heeft geleden, mogen we aannemen dat Hij Maria en Jozef er niet van heeft verlost. Verleidingen zijn geen zonde. God laat ze alleen toe aan de Heiligen om hen nauwer te verenigen met Zijn wil. Na de lange reizen van vermoeidheid, allerlei ontberingen, onzekerheid en angsten, konden Jozef en Maria de verleidingen in hun oren horen fluisteren: Waarom ja zeggen? Waarom al deze ontberingen ondergaan? Waarom Nazareth, je thuis verlaten? Je bezittingen? Je rust om dit alles te doorstaan? Hoeveel aanvallen heeft hun geest ondergaan?

Het enige antwoord dat over hun lippen kwam, was dat ze alles moesten geven, zelfs hun leven, zodat Gods plan vervuld kon worden, zelfs toen de gebeurtenissen steeds verontrustender werden en zonder directe verklaring: God is wijzer dan wij. Hij is trouw en houdt van ons! Daarom kunnen we besluiten dat zelfs de stormen, doornen die langs de weg verschijnen, onvoorziene tegenslagen in feite laten zien dat de weg waarop we lopen rechtvaardig is. We kunnen erop vertrouwen dat God niemand in gevaar zal laten en niemand zal misleiden. Vroeg of laat zal Hij het goede van het kwade wegnemen en weet Hij hoe Hij veel meer kan herstellen dan wat we nu verliezen, wanneer we alles achterlaten om Zijn oproept te volgen.

O H. Jozef, waakzame beschermer, intieme familie van de mensgeworden Zoon van God, hoeveel hebt U geleden om de Zoon van de Allerhoogste te voeden en te dienen, met name in de vlucht naar Egypte. Maar dat was ook Uw vreugde omdat U altijd God bij U had en om de afgoden van Egypte te zien vallen.

Verkrijg door deze smart en deze vreugde voor ons dat de helse zonde uit ons wordt verdreven, met name de ontsnapping uit gevaarlijke gelegenheden, dat alle afgoden van aardse genegenheden uit onze harten worden geworpen en dat we volledig worden ingezet in dienst van Jezus en Maria. Voor hen alleen leven en sterven we gelukkig. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

6e smart en vreugde van de H. Jozef: De terugkeer uit Egypte

Matteüs 2:19-23: Nadat Herodes gestorven was, verscheen er in een droom aan Jozef in Egypte een engel van de Heer. De engel zei: ‘Sta op, ga met het kind en zijn moeder naar Israël. Want zij die het kind om het leven wilden brengen, zijn gestorven.’ Jozef stond op en vertrok met het kind en zijn moeder naar Israël. Maar toen hij daar hoorde dat Archelaüs zijn vader Herodes was opgevolgd als koning over Judea, durfde hij niet verder te reizen. Na aanwijzingen in een droom week hij uit naar Galilea. Hij ging wonen in de stad Nazaret, en zo ging in vervulling wat gezegd is door de profeten: ‘Hij zal Nazoreeër genoemd worden.’

Na de pijn van het niet naar Judea kunnen gaan, voelt H. Jozef de vreugde om terug te keren naar Nazareth: deze vreugde groeit in de loop van de tijd naarmate de dagen van het verborgen leven van Christus zich ontvouwen. Het huis dat gevormd is door Jezus, Maria en Jozef is in alles vergelijkbaar met die van zijn buren; de tijd verstrijkt in een familieomgeving; Jozef beschouwt het Kind in de meest zuivere armen van Maria, de Heilige Moeder.

Na de pijn van het niet naar Judea te kunnen gaan, voelt de H. Jozef de vreugde om terug te keren naar Nazareth: deze vreugde groeit in de loop van de tijd naarmate de dagen van het verborgen leven van Christus zich ontvouwen. Het huis dat gevormd is door Jezus, Maria en Jozef is in alles vergelijkbaar met die van zijn buren; de tijd verstrijkt in een familieomgeving; Jozef beschouwt het Kind in de armen van Maria, de H. Moeder. Uit haar werd de mensgeworden God geboren en met zijn lippen gaf hij zoete kussen aan degene die God en Mens is. De H. Jozef zorgde voor het Kind: hij toonde grote vurigheid en vreugde in het voortdurend voorzien in de behoeften van de Verlosser, een klein kind.

De H. Jozef vervult trouw Gods wil. De H. Jozefmaria Escrivá legt uit dat het uit het Evangelie duidelijk is dat de grote menselijke persoonlijkheid van de H. Jozef ons op geen enkel moment als een zwakke man of man is die bang is voor het leven. Integendeel, hij weet hoe hij de problemen onder ogen moet zien, de moeilijke situaties moet overwinnen, met verantwoordelijkheid en initiatief het werk op zich moet nemen dat hem werd toevertrouwd. Ik ben het niet eens met de klassieke manier om de H. Jozef voor te stellen als een oude man, ondanks de goede bedoeling om Maria’s eeuwige maagdelijkheid te benadrukken. Ik stal me hem jong, sterk voor, misschien een paar jaar ouder dan OLVrouw, maar in levenskracht en menselijke kracht.

Om de deugd van kuisheid te beleven, hoeft men niet oud te zijn of kracht te missen. Kuisheid wordt geboren uit liefde; de kracht en de vreugde van de jeugdigheid vormen geen obstakel voor een zuivere liefde. Jong was het hart en lichaamn van de H. Jozef toen hij met Maria trouwde, toen hij het mysterie van Maria’s goddelijk Moederschap kende, toen hij met haar leefde, met respect voor de integriteit die God de wereld wilde bieden.

O glorierijke H. Jozef, aardse engel, die vol bewondering was voor de Koning vna de Hemel, die onderdanig was aan uw bevelen. U had als troost om hem terug te brengen uit Egypte, verstoord door angst voor Archelaüs, maar gekalmeerd door de Engel. En u bleef vreugdevol in Nazareth met Jezus en Maria.

Verkrijg voor ons door deze smart en deze vreugde dat onze harten leeg zijn van ijdele angsten, vrede van geweten genieten, en een veilig leven met Jezus en Maria, en ons leven eindigt in de armen van Jezus en Maria.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

7e smart en vreugde van de H. Jozef: Het verlies en de terugvinding van het Kind Jezus in de Tempel

Lucas 2:41-52: Zijn ouders gingen jaarlijks voor het pesachfeest naar Jeruzalem. Toen hij twaalf jaar was, maakten ze weer hun gebruikelijke pelgrimstocht. Na afloop van het feest vertrokken ze naar huis, maar Jezus bleef in Jeruzalem achter zonder dat zijn ouders het wisten. In de veronderstelling dat hij zich bij het reisgezelschap bevond, reisden ze een hele dag voordat ze hem overal onder hun verwanten en bekenden begonnen te zoeken. Toen ze hem niet vonden, keerden ze terug naar Jeruzalem om hem daar te zoeken. Na drie dagen vonden ze hem in de tempel, waar hij tussen de leraren zat, terwijl hij naar hen luisterde en hun vragen stelde. Allen die hem hoorden stonden versteld van zijn inzicht en zijn antwoorden. Toen zijn ouders hem zagen, waren ze ontzet, en zijn moeder zei tegen hem: ‘Kind, wat heb je ons aangedaan? Je vader en ik hebben met angst in het hart naar je gezocht.’ Maar hij zei tegen hen: ‘Waarom hebt u naar me gezocht? Wist u niet dat ik in het huis van mijn Vader moest zijn?’ Maar ze begrepen niet wat hij tegen hen zei. Hij reisde met hen terug naar Nazaret en was hun voortaan gehoorzaam. Zijn moeder sloot alles wat er met hem gebeurd was in haar hart. Jezus groeide verder op en zijn wijsheid nam nog toe. Hij kwam steeds meer in de gunst bij God en de mensen.

Laten we nu de pijn van Maria en Jozef delen voor het verlies van hun Zoon. Het was een afwezigheid vol zoeken en angsten, van rusteloos komen en gaan: drie pijnlijke dagen die als een voorafschaduwing zijn van degene die van Golgotha tot de Verrijzenis zouden zijn. En plotseling horen ze Zijn stem. Hun ziel wordt stil en vreugde komt en stroomt over van emotie. Bij het beschrijven van het tafereel gebruikt de H. Lucas meerdere keren in deze tekst de term “ouders“ om de H. Maagd Maria en de H. Jozef aan te duiden; maar dit woord krijgt reeds betekenis door wat Maria zegt, wanneer ze tegen haar Zoon zegt: Zie, uw vader en ik hebben met angst naar U gezocht!

Vader: dit woord was het meest geliefd door de H. Jozef. Hoe vaak, toen hij door Jezus werd geroepen, zou heeft hij Hem geantwoord met een glimlachende blik. Het is omdat Jozef van Jezus hield zoals een vader van zijn zoon houdt, zegt de H. Jozefmaria, dat hij Hem het beste van alles probeerde te geven. Jozef, die voor het Kind zorgde zoals hem was opgedragen, maakte van Jezus een ambachtsman: hij droeg zijn ambt op Hem over. Hoe zou Jozef, als genade in hem werkte, in staat zijn om de taak uit te voeren om het menselijk aspect van de Zoon van God te ontwikkelen?

Daarom was Jezus als Jozef: in de manier waarop hij werkt, in de trekken van zijn karakter, in de manier waarop hij spreekt. In het realisme van Jezus, in Zijn manier van aan tafel zitten en brood breken, in Zijn smaak om concreet te spreken door de dagelijkse dingen als voorbeeld te nemen, weerspiegelt het wat Zijn kindertijd en jeugd was, en daarom Zijn omgang met Jozef.

O glorierijke H. Jozef, voorbeeld van alle heiligheid, u verloor het Kind Jezus, zonder uw schuld, en met de ellende zocht u Hem drie dagen lang, totdat u zich verheugde dat U Hem terugvond, levend en wel in de Tempel van Jeruzalem tussen leraren.

Door deze smart en deze vreugd smeken wij u, met ons hart en lippen, om uw moed te hebben zodat wij Jezus nooit door een ernstige zonde verliezen, maar als wij vallen, zoeken we Hem, opdat wij Hem opgelucht terugvinden, vooral in onze dood, zodat wij van Hem kunnen genieten in de Hemel, en daar voor eeuwig, samen met u Zijn Goddelijke barmhartigheden bezingen. Amen.

Onze Vader, 10 x Wees gegroet Jozef, Glorie zij

28-10-2024 om 02:31 geschreven door claudia

27/10 Als je dan toch gaat preppen - Niburu

Het is natuurlijk al bizar dat zelfs overheden tegenwoordig mensen adviseren om te gaan preppen.

Op zich is het natuurlijk goed als je vanuit jezelf wat voorzorgsmaatregelen neemt, maar er is één iets wat misschien je leven zou kunnen redden bij een ramp, maar dat nooit wordt genoemd. 

Eén van de mogelijke gevaren waar wij mogelijk mee te maken kunnen krijgen zijn dingen zoals radioactieve straling als gevolg van ongelukken met oude kerncentrales, bij ons en in België.

Zo verscheen deze week dit bericht over Borsele:

Een onderzoek dat minister Sophie Hermans (Klimaat en Groene Groei, VVD) heeft laten uitvoeren naar de gevolgen van het langer openhouden van de kerncentrale in Borssele, schiet op cruciale punten tekort. Zo is niet duidelijk genoeg gemaakt wat het effect is voor de nucleaire veiligheid. Ook de consequenties van de toenemende hoeveelheid nucleair afval zijn „onvoldoende” onderzocht.

En het volgende bericht uit België:

De heropstart van kernreactor Doel 4, net over de grens met België, is uitgesteld tot in ieder geval eind november, melden Belgische media. Dat komt door beschadigingen die zijn gevonden in het beton van de buitenste koepel.

De overheid heeft er zo te zien ook weinig vertrouwen in:
In juli 2021 ontvangt iedereen tot en met 40 jaar die woont in de eerste ring rondom de kerncentrales van Borssele (tot 20 km), Doel (tot 20 km) en Emsland (tot 25 km) nieuwe jodiumtabletten.

Verder geeft de overheid het volgende advies:

Door op het juiste tijdstip jodiumtabletten in te nemen, raakt de schildklier verzadigd met stabiel jodium (ongevaarlijk jodium). De schildklier neemt dan minder radioactief jodium op, waardoor de kans afneemt om schildklierkanker te ontwikkelen.

Natuurlijk is het prima om jodium te nemen en dit hoort dan niet alleen thuis in je noodpakket, maar kan ook een noodzakelijk iets zijn in je dagelijks leven.

Maar, toch krijg je ondanks dat je jodium neemt toch te maken met het feit dat je lichaam nog steeds te maken kan krijgen met vergiftiging door radioactieve elementen.

En wat je dan niet wil, is dat die elementen langere tijd in je lichaam rondzwerven.

Een bekende kernramp is natuurlijk die uit 2011 in Fukushima, Japan.

Wat wetenschappers daar deden na de ramp was het radioactief afval behandelen met zeoliet.

Er werden enorme hoeveelheden zeoliet gebruikt om er zo voor te zorgen dat alle giftige stoffen werden geabsorbeerd.

Iets dergelijks is eerder gedaan met de kernramp in Tsjernobyl.

In Fukushima voerde men zeoliet aan de koeien om er zo voor te zorgen dat de melk schoon bleef. Kinderen kregen zeoliet uitgedeeld in de vorm van tabletten en koekjes.

Zeoliet help bij het elimineren van stralingsvergiftiging (zoals röntgenstralen en medische scans). In Japan en Rusland werd zeoliet na de kernrampen gebruikt om besmet water en velden te zuiveren. Het werd toegevoegd aan voedsel om kinderen die blootgesteld waren aan straling te ontgiften. Dit mineraal kan radionucliden vangen en uit het lichaam verwijderen.

Het lijkt dan ook bij uitstek een item dat onderdeel uitmaakt van je noodpakket.

28-10-2024 om 01:49 geschreven door claudia

26/10 Wordt BRICS een te grote bedreiging? - Niburu 

Alhoewel Mark Rutte de BRICS een onbeduidend en rommelig clubje noemt, groeit deze wel als kool.

Met als kernleden Brazilië, Rusland, China, India en Zuid Afrika wordt deze club steeds minder afhankelijk van het Westen en staan landen in de rij om lid te mogen worden. Wij, in het Westen hebben de gewoonte om iets wat een bedreiging vormt belachelijk te maken. Want, als we het belachelijk maken hoeven we het niet serieus te nemen en bestaat de dreiging eigenlijk niet. Iemand die een meester is in dat soort dingen is Mark Rutte die het volgende zei over de BRICS landen.

Deze BRICS landen zijn de afgelopen week bij elkaar gekomen in de Russische stad Kazan. Daar waren niet alleen de originele landen aanwezig, maar ook een aantal nieuwkomers zoals Iran, Egypte, Ethiopië en de Verenigde Arabische Emiraten. Naar het schijnt heeft nu ook Turkije aangegeven lid te willen worden van deze club.

Natuurlijk is het geen klein rommelig clubje, maar een machtsblok dat steeds groter wordt en waardoor je straks twee grote blokken zult zien in de wereld.

De Nederlandse journalist Eric van de Beek ziet dit als een gemiste kans voor ons.

De grote vraag is natuurlijk of je dat nu wel moet zien als twee aparte grote machtsblokken of onderdeel van één geheel?

De Britse politicus George Galloway is het met Van de Beek eens en ziet ook dat wij in het Westen steeds verder achteruit hollen met onze economie, terwijl de BRICS landen steeds meer gaan groeien en bloeien.

Iemand die van mening is dat hier weliswaar sprake is van twee verschillende machtsblokken, maar die beiden worden gecontroleerd door dezelfdde sekte is David Icke. Hij schrijft hierover het volgende schrijft in reactie op de uitspraken van George Galloway.

Wat hij niet begrijpt is dat het allemaal gepland is en dat degenen die het Westen besturen hun economieën systematisch ontmantelen zodat de macht zich naar het Oosten verplaatst. Degenen die het Westen EN het Oosten besturen, zijn verantwoording schuldig aan dezelfde meesters. Een andere reden die Icke geeft is het feit dat men ook in Rusland een digitale roebel heeft gelanceerd.

Hoe dit alles gaat aflopen kunnen we misschien achterhalen als we kijken naar het beruchte Illuminati kaartspel van Steve Jackson uit 1994.

Veel van die kaarten hebben gebeurtenissen jaren later nauwkeurig weten te voorspellen. Laten we hopen dat de laatste kaart geen werkelijkheid gaat worden.

25/10 Analyse - Marc Vandepitte - www.dewereldmorgen.be 

Is BRICS-top begin van nieuwe wereldorde?

36 landen, die samen meer dan de helft van de wereldbevolking vertegenwoordigen, verzamelden in Rusland om zich te beraden over een nieuwe financiële en economische infrastructuur van de wereld. De impact hiervan kan op termijn zeer groot zijn.

Van 22 tot 24 oktober namen 36 landen, voornamelijk uit het Globale Zuiden, deel aan de 16^de top van de BRICS-landen. Ook António Guterres, de Secretaris-generaal van de Verenigde Naties woonde deze bijeenkomst bij. De top heeft als doel, zoals de Chinese president Xi het formuleerde, “om nieuwe kansen te creëren voor het Mondiale Zuiden”.

Gewijzigde krachtsverhoudingen

Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er diverse pogingen geweest van de voormalige gekoloniseerde landen om een meer rechtvaardige wereldorde tot stand te brengen. Zo was er onder andere in de jaren zeventig de poging om een Nieuwe Internationale Economische Orde op poten te zetten.

Deze en andere pogingen mislukten door interne verdeeldheid en vooral omdat de krachtsverhoudingen op wereldvlak zeer ongunstig waren. Het Noorden had allerlei economische, diplomatieke hefbomen om landen in het gareel te houden. En als dat niet voldoende was trok de VS de militaire kaart.

De laatste decennia is de economische machtspositie van het Westen sterk gedaald

Die situatie is ondertussen grondig gewijzigd. De laatste decennia is de economische machtspositie van het Westen sterk gedaald. In 1990 waren de VS en zijn bondgenoten nog goed voor 62,4 procent van het wereldproduct. Dit jaar is dat gedaald to 39,6 procent, en die daling zet zich steeds verder door. Omgekeerd zijn landen als China en India, en in hun zog ook andere groeilanden, aan een sterke opmars bezig.

Ook op militair vlak is de impact van het Westen sterk gedaald. De laatste 25 jaar zijn alle militaire interventies van de VS en zijn bondgenoten mislukt. In Irak en Afghanistan zijn ze moeten afdruipen, Syrië en Jemen hebben ze niet klein gekregen en Libië is uitgedraaid op een complete mislukking en chaos.

Bij het begin van de oorlog in Oekraïne hadden ze verwacht en gehoopt om op basis van massale militaire steun aan Kiev en zware economische sancties tegen Rusland, Moskou op de knieën te krijgen. Maar ook dat is niet gelukt. Niet voor niets moet William J. Burns, de baas van de CIA, vaststellen dat de “VS niet langer onbetwiste suprematie bezitten”.

Er is dus veel veranderd. In maart van dit jaar drukte de Chinese president op bezoek bij Vladimir Putin het zo uit: “Op dit moment zijn er veranderingen, zoals we die in honderd jaar niet hebben gezien, en we moeten die veranderingen samen doorvoeren”.’

Dit is de context waarin de top in Kazan doorging.

De laatste 25 jaar zijn alle militaire interventies van de VS en zijn bondgenoten mislukt

Geen klein clubje

BRICS is opgericht in 2006. De oorspronkelijke vier leden waren Brazilië, Rusland, India en China. In 2010 sloot Zuid-Afrika zich aan. Het doel van de BRICS is “de mondiale politieke, economische en financiële architectuur op een eerlijke, rechtvaardige en representatieve manier opnieuw vormgeven op basis van multilateralisme en het internationaal recht”. Anders gezegd, de vijf landen willen een mondiaal bestuur opzetten dat inclusief en egalitair is.

Op 1 januari 2024 traden vier nieuwe staten toe als volwaardige leden: Egypte, Ethiopië, Iran en de Verenigde Arabische Emiraten (VAE). Tijdens de vorige top in Kazan sloten 13 ‘partnerlanden’ zich aan bij BRICS+. Met minstens 20 andere landen die interesse tonen om toe te treden, is de BRICS+-groep niet langer een kleine club.

Tijdens de recente top kwamen er 13 ‘partnerlanden bij en ten minste nog eens 20 landen hebben interesse getoond om toe te treden tot de BRICS+

Wereldwijd vertegenwoordigt het op dit moment 46 procent van de wereldbevolking en 37 procent van het wereldproduct. De BRICS+ zijn ook goed voor een kwart van alle export van goederen en 40 procent van de productie van olie. Het bnp van de BRICS+ is nu al groter dan dat van de G7 en hun industriële productie is zelfs het dubbele van die van de G7.

Multipolaire wereld

BRICS werd opgericht om ruimte te creëren voor meer samenwerking tussen opkomende economieën en om een tegenwicht te vormen tegen de VS en zijn bondgenoten. De BRICS-landen willen af van de dominante praktijken van het Westen. Ze zijn op zoek naar een multipolaire wereld, een wereld waarin er meer evenwicht is in de machtsverhoudingen en die meer kansen biedt voor de landen uit het Zuiden.

De grote financiële crisis (2007-2011) toonde aan hoe fragiel en onbetrouwbaar de economische architectuur van de westerse landen is. Het vaccin-nationalisme tijdens de pandemie bewees hoe weinig betrouwbaar de landen van het Noorden zijn als het er op aankomt. Datzelfde geldt voor de weigering van de rijke landen om hun historische verantwoordelijkheid op te nemen ten aanzien van de klimaatopwarming.

Een grote scheur was recentelijk te zien naar aanleiding van de oorlog in Oekraïne. De meeste landen uit het Zuiden blijven grotendeels neutraal en weigeren om mee te werken aan de economische sancties tegen Rusland.

De dubbele moraal van het Westen t.a.v. Oekraïne en Gaza is voor de landen van het Zuiden onbegrijpelijk en ontoelaatbaar

Bovendien fronsten heel wat landen de wenkbrauwen toen de geldreserves van de Russische Centrale Bank in het Westen werden bevroren en Russische banken werden uitgesloten uit het internationaal betalingsverkeer (SWIFT). Als dat vandaag met Rusland kan, dan kan dat morgen met gelijk welk ander land. Het vertrouwen in het Westers financieel systeem kreeg daardoor een zware deuk.

De scheur werd nog groter door de onvoorwaardelijke steun van het Westen ten aanzien van de genocide in Gaza. De landen van het Westen kondigden na de invasie in Oekraïne onmiddellijk zware sancties aan tegen Rusland, maar laten Israël begaan, leveren zelfs wapens of laten die vanuit hun havens naar Israël verschepen. Die dubbele moraal is voor de landen van het Zuiden onbegrijpelijk en ontoelaatbaar.

Financiële onafhankelijkheid

Een van de belangrijke aspecten is de zoektocht van de BRICS-landen naar een grotere financiële onafhankelijkheid van de westerse financiële systemen en de dominantie van de dollar. “Elke nacht vraag ik me af waarom alle landen hun handel op de dollar moeten baseren,” zei Lula in een speech voor de New Development Bank, voorheen de BRICS Bank.

Die bank werd in 2015 opgericht om deze inspanningen voor financiële onafhankelijkheid te bevorderen.

Om los te komen van de dollar circuleren er binnen de BRICS ideeën om een reservevaluta te creëren, die voor 40 procent wordt ondersteund door goud en andere natuurlijke hulpbronnen en voor 60 procent door een mandje valuta’s van de lidstaten.

Er wordt daarnaast een betalings- en afwikkelingsplatform gepromoot dat de financiële markten van BRICS-landen met elkaar zou verbinden, los van de bestaande Bank for International Settlements (BIS), gevestigd in Zwitserland.

Op termijn kan deze top het begin zijn van een hele nieuwe economische infrastructuur waarin het Westen niet langer de enige en eerste viool speelt

Andere projecten zijn: een eigen verzekeringssysteem, een ratingbureau dat onafhankelijk is van de westerse machten en een onafhankelijk systeem van interbancaire transactie dat kan concurreren met het door de VS gecontroleerde SWIFT.

De dollar is zeker nog niet van zijn troon gestoten en zal wellicht nog voor een hele tijd de reservemunt zijn voor de wereld. Maar in de komende jaren kan wel een ’multipolaire‘ valutawereld ontstaan, waardoor de landen van het Zuiden minder afhankelijk worden van de dollar en waardoor de VS het wapen van economische sancties minder zal kunnen inzetten.

De stappen die op deze bijeenkomst gezet worden zijn misschien op het eerste zicht niet groot, maar op termijn kunnen ze wel het begin zijn van een hele nieuwe economische infrastructuur waarin het Westen niet langer de enige en eerste viool speelt en waarin de landen van het Zuiden op een volwaardige manier kunnen meedraaien.

In elk geval zijn de krachtsverhoudingen om dit te realiseren veel gunstiger dan vijftig jaar geleden. De geschiedenis zal uitwijzen of deze top historisch te noemen is.

28-10-2024 om 01:44 geschreven door claudia

26/10 Steeds meer geluiden over komende beurscrash en ineenstorting banken - Niburu

Als je kijkt naar de geschiedenis, dan zie je dat er heel vaak een grote beurscrash voorkomt in de herfst. Er klinken nu her en der geluiden dat we ook deze herfst een dergelijk fenomeen kunnen verwachten. De afgelopen weken klonken er vanuit diverse hoeken allerlei waarschuwingen betreffende de financiële stabiliteit in de wereld en dan met name bij banken en de Amerikaanse overheid.

Nu zijn dat soort geluiden regelmatig te horen, en dat zeker in de herfst, maar dit keer schijnt het toch heel dichtbij te zijn Zo was daar de waarschuwing van acteur George van Houts om je geld van de bank te halen en daarbij verwijst naar andere Nederlandse deskundigen die meer zouden weten. Ook het volgende bericht dat we tegenkwamen op sociale media waarschuwt met onderbouwing voor een aanstaande crash.

Deze persoon schrijft: BREAKING! De Amerikaanse economie (en dus ook de Europese economie) staat op het punt harder te crashen dan we ooit hebben gezien en dat is allemaal met opzet

De Amerikaanse economie staat op het punt van een catastrofale crash, en dat is niet per ongeluk - het is allemaal onderdeel van het plan van de elite om hun greep op uw leven, uw geld en uw vrijheid te verstevigen. De crash die eraan komt, zal de recessies uit het verleden als kinderspel laten lijken. Dit is geen natuurlijke marktcorrectie, het is een opzettelijk financieel bloedbad dat is georkestreerd door de machthebbers, en JIJ bent het doelwit.

Ze zijn niet alleen uit op uw geld - ze willen volledige controle over elk aspect van uw leven. En het ergste? De meeste mensen slapen, zijn zich er niet van bewust dat hun hele bestaan ​​op zijn kop staat.

Deze ineenstorting is geen incompetentie; het is een berekende aanval. De elites branden het huidige systeem af om er een te herbouwen waarin ze alles bezitten - en ze willen volledige controle. Elke dollar, elke Euro, elke transactie, uw vrijheid, uw toekomst - allemaal onder hun waakzame oog.

Kijk om je heen: de inflatie schiet omhoog, de huizenmarkt wordt onmogelijk en de schulden exploderen. Dit is geen toeval. De economie wordt voorbereid op een ineenstorting en als dat gebeurt, zal de crisis van 2008 er in vergelijking mee als een grap uitzien.

Wat is hun echte agenda? Het is simpel: controle. Als de economie instort, zullen de elites hun "oplossing" uitrollen en die oplossing zal je ergste nachtmerrie zijn. Totale controle over elk aspect van je leven - dat is wat ze willen en ze zullen er alles aan doen om dat te krijgen.

Denk niet dat je goud en zilver je zullen redden. De elites hebben ook al vallen daarvoor gezet. Als deze crash toeslaat, zullen edelmetalen niets meer betekenen in hun nieuwe systeem. Ze hebben het volgende tijdperk van controle al gepland met digitale valuta en totale bewaking.

Er komt geen machtsvacuüm aan, alleen nieuwe ketenen die worden gesmeed. De ineenstorting zal alleen de weg vrijmaken voor een nieuw, nog onderdrukkender systeem. Ze plannen dit al tientallen jaren en als het stof is neergedaald, zullen de elites alle macht hebben.

Elke grote crisis, van 9/11 tot de crash van 2008 tot COVID-19, is gebruikt om hun controle te verscherpen. De Amerikaanse economie is slechts het volgende dominosteentje dat valt en de oplossing die ze bieden zal je van je vrijheid beroven.

Word wakker en zie de realiteit. Deze crash komt snel dichterbij en dat is met opzet. Verzet je tegen hun verhaal. Bereid je voor, bouw lokale netwerken op en begin na te denken over hoe je kunt overleven zonder hun systeem. Ze willen je blind, maar je hebt een keuze: vecht terug of word verpletterd.

De Great Reset vindt plaats voor je ogen. Ga je een pion zijn in hun spel, of word je wakker en vecht je voor je vrijheid? Het is nu tijd!

Paniek is een slechte raadgever en het heeft dan ook weinig zin om nu naar de bank te hollen en je tegoed op te eisen. Wat wel zin heeft is dat je geen blind vertrouwen stelt in goed werkende elektronische betaalsystemen en er daarom voor zorgt altijd een bepaald bedrag in contant geld te bewaren.

Wat ook zin heeft is om te doen wat de rijken doen en dat is nauwelijks geld op de (spaar)bank, maar bijna alles geïnvesteerd in grond, onroerend goed en allerlei andere zaken die altijd waarde hebben zoals kunst, klassieke auto’s enzovoort.

28-10-2024 om 01:28 geschreven door claudia

27/10 Ze dachten naar een concert van Beyoncé te gaan, maar kregen Kamela Harris - Niburu

De emoties lopen hoog op nu de Amerikaanse verkiezingen dichterbij komen en iedereen heeft wel een favoriet.

De bekende aartsbisschop Vigano vindt Trump een toffe kerel en noemt Kamela Harris een monster dat satan aanbidt.

Carlo Maria Vigano, voormalige aartsbisschop en topambtenaar van het Vaticaan die eerder dit jaar werd geëxcommuniceerd, heeft katholieken gewaarschuwd dat Kamala Harris 'een hels monster is dat gehoorzaamt aan Satan‘.

Carlo Maria Vigano, die ooit diende als ambassadeur van het Vaticaan in de VS, werd eerder dit jaar uit de kerk gezet vanwege beschuldigingen aan het adres van paus Franciscus, op wie hij felle kritiek heeft.

Vigano heeft eerder zijn steun betuigd aan Donald Trump en waarschuwde de president in 2020 dat de pandemie van het coronavirus en de protesten tegen George Floyd deel uitmaakten van een 'deep state' complot om zijn herverkiezing te schaden.

Nu heeft hij een open brief aan katholieken gepubliceerd waarin hij hen vertelt dat het zondig is om Harris boven Trump te verkiezen.

“De keuze is tussen een conservatieve president, die met zijn leven betaalt voor zijn strijd tegen de diepe staat, en een hels monster dat Satan gehoorzaamt,” schrijft Vigano.

Of ze een hels monster is die satan aanbidt weten we niet, maar wat wel duidelijk is dat deze dame gek is op snuiven.

Vigano lijkt een hele rebel die blootlegt wat er allemaal mis is met het systeem, maar van een zo'n intelligente man mag je verwachten dat hij weet dat zijn held Trump, een diehard maffialid is van de sekte.

Net zoals Vigano worden ook de wakkeren meegesleurd in de verkiezingen, dit alsof het daadwerkelijk een verschil zou maken wie er wordt gekozen tot president.

In de praktijk maakt het helemaal niet uit, want zoals al eerder uitgelegd door Vladimir Poetin krijgt een nieuwe Amerikaanse president al snel bezoek van een paar mannen in pak met een koffertje. In dat koffertje bevinden zich de instructies voor de president en daarnaast heeft deze nog de nodige handlers om hem in het gareel te houden.

Feit is wel dat Amerika meer verdeeld is dan ooit en dat we waarschijnlijk een herhaling van zetten zullen krijgen. Een situatie waarbij het duidelijk is dat Trump wint in een aantal staten, maar waarbij op het laatste moment zal blijken dat Kamela Harris toch heeft gewonnen.

En dan helpt het natuurlijk wel behoorlijk als er net op verkiezingsdag een cyberveiligheid oefening wordt gehouden waarbij zoals zo vaak gebeurt, oefening en werkelijkheid in elkaar overgaan.

De Amerikaanse presidentsverkiezingen kan je vergelijken met verkiezingen in ons land ten tijde van de Duitse bezetting. We zouden dan misschien wel iemand mogen kiezen, maar dan altijd iemand die voor de volle honderd procent de Duitsers zou steunen.

Met andere woorden, zinloze verkiezingen. Amerika is ook bezet, maar slechts weinigen zien het en laten zich meesleuren door links of rechts. Of, zoals Stew Peters zegt: Elke regeringstak en instelling op federaal, staats- of lokaal niveau wordt gecontroleerd door de Joodse lobby.

Ondertussen gaat het niet zo goed met Kamela Harris. Bij een verkiezingsbijeenkomst in Houston Texas kwamen maar liefst 30.000 mensen opdagen omdat ze dachten dat ze naar een concert gingen van Beyoncé. Echter, daar was helemaal geen sprake van. De zangeres sprak enkele minuten om haar steun voor Harris uit te spreken en daar moest het publiek het mee doen. Dat dit niet bepaald in goede aarde viel was duidelijk want het publiek voelde zich aardig beetgenomen.

28-10-2024 om 01:24 geschreven door claudia

27/10 Wat weten wij nu werkelijk van onze geschiedenis? - Niburu 

Dankzij de rol van de mainstream media zijn er vele belangrijke zaken uit ons verleden voor ons verborgen gehouden.

Zoals de gigantische bomen die ooit op aarde voorkwamen en die bijna letterlijk tot aan de hemel groeiden. De mainstream wetenschap heeft geen idee en dus komen ze maar met een verklaring dat het wel magma moet zijn wat ooit door de aarde omhoog is gedrukt. Dat dit fenomeen hierboven zich voordoet in een gebied waar geen enkele vulkanische activiteit zich voordoet is dan wel weer een beetje vreemd.

In werkelijkheid zijn het overblijfselen van bomen, bomen die op aarde groeiden voor de zondvloed en die werkelijk gigantisch groot waren. Iemand die heel goed ‘out of the box’ kon denken was de onlangs overleden Alexandra. Zij was er heilig van overtuigd dat er een tijd op aarde was waarbij dit soort bomen voorkwamen.

Waarom zij dit dacht wordt duidelijk uit het volgende wat zij schreef in 2016: Wij hebben de scholen, de opvoedfabrieken van de machthebbers, waar ons wordt verteld dat de geschiedenis van de mensheid slechts enkele duizenden jaren voor Christus begint en dat alles wat daarvoor gebeurt, niets anders is dan een soort prehistorie, waarbij een aapachtige variant van de huidige mens de aarde bevolkte.

Geologisch onderzoek toont zonder enige twijfel aan dat de wereld ooit is getroffen door een enorme ramp. Van zo’n omvang dat er niets of nauwelijks iets is overgebleven van de wereld zoals die ooit was.

Russische wetenschappers hebben kunnen vaststellen dat er ooit een zodanige brand op aarde heeft gewoed dat ruim 99 procent van de aardse biosfeer toen is verdwenen. Dit hebben ze onder andere kunnen vaststellen aan de hand van stoffen zoals die zijn aangetroffen in het ijs op de noordpool.

Als er destijds 99 procent is verdwenen, dan is dat wat nu over is aan soorten en aantallen, slechts een fractie van wat er toen was. Nu geloven de mensen in het sprookje van overbevolking, maar wanneer je bomen nodig hebt en er is niet genoeg ruimte om ze allemaal naast elkaar te planten, laat ze dan maar de lucht in groeien.

Destijds kende de mens een aarde met enorme bomen die een enorme hoogte wisten te bereiken. Tijden waarin je bomen had zoals we die nog tegenkomen in sprookjes, bomen van meer dan 100 meter hoog, zelf kilometers.

De video hieronder neemt je mee op een avonturenreis die voor sommigen moeilijk te volgen zal zijn. Wanneer je bereid bent om te kijken zonder vooroordelen, dan zal je bijvoorbeeld ontdekken dat er voor de ramp bomen op aarde waren die groeiden tot een hoogte van maar liefst zes kilometer en nóg hoger.

Een stukje van een dergelijke boom is vandaag de dag nog te zien bijvoorbeeld in het Amerikaanse Wyoming. Alleen wordt het niet de stomp van een boom genoemd, maar een rotsformatie.

Deze Devil’s Tower ziet er als volgt uit:

De wetenschap heeft voor alles eigenlijk een soort standaard antwoord dat alle onverklaarbare dingen zijn ontstaan als gevolg van vulkanische uitbarstingen.

Overal in die oude boomstronken komt de zeshoek tevoorschijn, net zoals die te zien is in een bijenraat, en dat wordt volkomen genegeerd.

Dat je niet alleen Devil’s Tower hebt, maar ook de Giant Causeway in Ierland waar zo'n 40.000 van die regelmatige zeshoeken worden aangetroffen. Wanneer je beelden van een landschap na een vulkanische uitbarsting bekijkt, lijken deze in het geheel niet op de “rotsformatie” die wij boomstronken noemen.

Het is eigenlijk een grote schande, dat wat niets anders is dan een oeroude steengroeve nu een nationaal park wordt genoemd, de Grand Canyon.

Op de volgende afbeelding zie je links de Giant’s Causeway in Ierland en rechts Devil’s Tower in Wyoming. Overblijfselen van wat ooit enorme bomen waren.

Bomen die zo enorm groot waren dat er op de takken complete dorpen of steden konden worden gebouwd. Bomen die letterlijk tot aan de hemel groeiden. 

Wat we nog zien op aarde zijn de trieste overblijfselen van wat ooit enorme vegetatie was op deze planeet. Prachtige grote bomen die zijn omgezaagd voor belangen en anderen afgebroken als gevolg van een ramp.

Wat wij gebergtes en rotsen noemen, zijn niets anders dan restanten van geknakte bomen.

In oude tijden leefde alles wat op aarde was en vormde onderdeel van het ecosysteem. Dingen zoals rotsen en woestijnen kwamen niet voor en de mens leefde tussen de enorme vegetatie die destijds de aarde bedekte.

En toen…. is er iets gebeurd op aarde waardoor alles zo goed als vernietigd is. De prachtige grote bomen werden omgezaagd en hele stukken aarde werden afgegraven, waardoor de enorme steengroeves, maar ook woestijnen, ontstonden zoals de Grand Canyon.

Niet alleen de Grand Canyon want wanneer je je ogen opent en goed kijkt, zal je ontdekken dat de complete wereld een enorme steengroeve is. Dat zo goed als alles wat ooit op aarde leefde, al is vernietigd en dat er enorme machines zijn gebruikt (en nog steeds worden gebruikt) om de aarde letterlijk te slopen en te maken tot een kerkhof, wat het nu in feite is. Waar het op neerkomt, is dat de huidige bewoners van planeet aarde overlevenden zijn van een ramp.

De boodschap is eenvoudig: Stop met denken volgens patronen zoals je dat altijd geleerd is, open je ogen en ontdek de planeet die ooit een prachtige aarde was.

Ergens in het verleden is dat gebeurd en ergens hebben er één of meerdere kernoorlogen plaatsgevonden, waardoor zo goed als alles wat leefde op aarde is weggevaagd. Ga op reis, vergeet even alles wat je ooit hebt geleerd en probeer door een andere bril te kijken. En wellicht zal ook jouw leven daarna voorgoed veranderen. Met de kennis uit deze video kijk je ook met hele andere ogen naar de film Avatar die over een dergelijke wereld gaat zoals de aarde ooit was. In die film wordt de aarde Pandora genoemd.

28-10-2024 om 01:17 geschreven door claudia

26/10 Een grote hongersnood over de hele wereld - Great Miracles Avenue

17/10 De Heer heeft mij een vierde droom van hongersnood gegeven. En in de droom zag ik mijn kerkfamilie, een lieve vrouw vrouw die altijd heerlijk kookt en deelt met mijn familie, de familie van mijn broer en andere leven van onze kerkfamilie. Ze is vol liefde. We houden allen van haar en in de droom was er zij en een andere heel vriendelijke man van onze kerk ook. Het leek erop dat ze een toewijzing van voedsel hadden voor de kerkfamilie. Ik vergat het stuk brood mee te nemen en daarom ging ik naar hen en met een $ 20 biljet. Ik vroeg: geef mij alsjeblieft een stuk brood, en het brood was zo groot als mijn handpalm. En mijn handpalm is niet erg groot. Ik zei dat ik 3 broden nodig had om mijn drie zonen voedsel te geven, en ik kon het mij niet veroorloven om het hele stuk op te eten omdat ik het moest bewaren voor een andere maaltijd tot ik terug honger kreeg. Ik smeekte erom. Ze schreven het op en ze gaven ze aan mij. Het getal 20 is betekenisvol omdat het de voltooiing, compleetheid en verlossing betekent. De tijd is nu tot volheid gekomen, tot voltooiing. De tijd van hongersnood is niet ver weg. En als je ziet hoe duur het voedsel is dat je koopt, dan weet je dat 20 dollar de gewone prijs is geworden.

Ik zag Obama's gezicht achter dit alles, en daarom zal dit waarschijnlijk zijn wanneer Obama wereldleider wordt door de Verenigde Naties en hij zal de antichrist worden. Hij zal bezeten worden door Satan en hij zal macht hebben over de wereld. Hij zal regeren tijdens de grote verdrukking. Hij zal eerst in vrede komen dan de laatste drie en een half jaar net zoals de Bijbel ons vertelt, zal hij een slachting aanrichten. De meest gruwelijke holocaust tegen de mensheid vooral Joden en Christenen.

28-10-2024 om 00:17 geschreven door claudia

26/10 Definitieve tekst synode roept op tot voortgezet ‘proces’ met synodaal ‘luisteren’ en dialoog (LifeSiteNews)

VATICAANSTAD — De officiële tekst en het definitieve document van de meerjarige synode over synodaliteit zijn gepubliceerd: stiller over zogenaamde ‘hete hangijzer’-kwesties dan vorig jaar, maar in plaats daarvan pleiten ze voor een kerkbrede hervorming in lijn met ‘synodaliteit’ – een woord dat wordt beschreven als een focus op oecumene, luisteren en vernieuwing.

Het document is verdeeld in vijf delen en 155 paragrafen en zal aan de hele Kerk worden verstrekt. Bij het sluiten van de laatste bijeenkomst van de synode op zaterdagavond kondigde Franciscus aan dat hij na de synode geen apostolische exhortatie zou publiceren. ‘Het is genoeg dat we het definitieve document hebben goedgekeurd’, zei hij, eraan toevoegend dat hij het onmiddellijk zou publiceren. 

Volgens Franciscus' eigen Apostolische Constitutie Episcopalis communio uit 2018, maakt het Einddocument deel uit van het gewone Magisterium van de Opvolger van Petrus, zodra het einddocument van een synode "uitdrukkelijk is goedgekeurd door de Paus."

Het einddocument van de synode staat nog steeds vol met open vragen, suggesties voor toekomstige acties en schetsen van voorstellen voor voortdurende "onderscheiding". Op deze manier ontstaat de merkwaardige staat van een ongelooflijk lang proces dat resulteert in relatief weinig concrete resultaten - althans op papier. LGBT-campagnevoerders zullen waarschijnlijk teleurgesteld zijn dat ze niet meer concrete resultaten hebben, hoewel er enkele concessies worden gedaan in paragraaf 50, zoals hieronder uiteengezet.

Maar, zoals Kardinaal Jean-Claude Hollerich zaterdagavond tegen de pers zei, gaat de synode over de reis. "We hebben samen gewandeld en nu moeten we in de toekomst samen wandelen", zei hij over het werk van de vergadering zelf.

Echter, niet alle vragen blijven onbeantwoord. Er zijn definitieve oproepen voor "verplichte" maatregelen die in de Kerk moeten worden geïmplementeerd, zoals de implementatie van verschillende niveaus van raden in de hiërarchie van besluitvorming.

Bovendien wordt er een schijnbare tijdbom geplant met betrekking tot het Pauselijke gezag, waarbij de tekst bepaalt dat het pauselijke gezag de gezamenlijke consensus van diverse adviserende organen niet kan overstemmen.

De synode ging de afgelopen jaren altijd over twee dingen: oecumene en luisteren – het laatste vertaalt zich uiteindelijk in een verandering van het structurele leven en bestuur van de Kerk. Dit, en vooral het laatste, zijn de sterkste punten die uit het slotdocument van de synode naar voren komen.

In zekere zin zegt het verrassend weinig voor een gebeurtenis die drie jaar heeft geduurd. Maar aan de andere kant lezen de voorstellen en oproepen tot verplichte actie als de blauwdruk voor een wezenlijk andere Kerk, een Kerk – zoals het document opmerkt – die is gericht op het ‘zaad’ van het Tweede Vaticaans Concilie, aangezien de synode ‘blijft putten uit de energie van dat zaad en zijn potentieel ontwikkelt’.

‘Geworteld in de traditie van de Kerk, vond de hele synodale reis plaats in het licht van het conciliaire magisterium’, merkt het document op.

Rol van vrouwen

Over elke paragraaf werd individueel gestemd, en ze zijn allemaal goedgekeurd. Het grootste bezwaar was tegen paragraaf 60 (258 voor/97 tegen) die bepaalde vragen behandelt met betrekking tot de rol van vrouwen in de Kerk, en waarin de verklaring staat dat "de kwestie van de toegang van vrouwen tot het diaconale ambt open blijft." (Paragraaf 60: 258 voor/97 tegen)

Het bevestigde dat "vrouwen nog steeds obstakels tegenkomen bij het verkrijgen van een volledigere erkenning van hun charisma's, roeping en rollen op alle verschillende gebieden van het leven van de Kerk."

Een dergelijk scenario, zo voegde het document toe, "gaat ten koste van het dienen van de gedeelde missie van de Kerk."

Bijgevolg:

… vraagt ​​de synode om volledige implementatie van alle mogelijkheden die al zijn voorzien in het Canonieke Recht met betrekking tot de rol van vrouwen, met name op die plaatsen waar ze nog onvoldoende zijn onderzocht. Er is geen reden of belemmering die vrouwen ervan zou moeten weerhouden leiderschapsrollen in de Kerk uit te voeren: wat van de Heilige Geest komt, kan niet worden gestopt.

Bovendien blijft de kwestie van de toegang van vrouwen tot het diaconale ambt open. Dit onderscheid moet worden voortgezet. De Vergadering vraagt ​​ook dat er meer aandacht wordt besteed aan de taal en beelden die worden gebruikt in preken, onderricht, catechese en het opstellen van officiële kerkelijke documenten, waarbij meer ruimte wordt gegeven aan de bijdragen van vrouwelijke heiligen, theologen en mystici.

Toekomst van synodaliteit

Het document merkt al vroeg op dat hoewel de officiële Synode over Synodaliteitsbijeenkomsten zijn beëindigd, het proces nog niet is afgelopen: "Het synodale proces eindigt niet met het einde van de huidige Vergadering van de Bisschoppensynode, maar het omvat ook de implementatiefase." (paragraaf 9: 338 voor/17 tegen)

Het merkt op dat de synodeleden "moeheid, weerstand tegen verandering en de verleiding ondervonden om onze eigen ideeën te laten prevaleren boven het luisteren naar het Evangelie en de praktijk van onderscheiding." (6: 344/11)

Synodaliteit, schrijven de leden, "vereist berouw en bekering ... Daarom willen we een barmhartige Kerk zijn, die in staat is om met iedereen de vergeving en verzoening te delen die van God komen: pure genade waarvan we geen meesters zijn, maar slechts getuigen." (6: 344/11)

Opvallend is dat de synodetekst oproept tot een voortdurende synodale stijl van kerkelijk leven op elk niveau, van lokale kerken tot het Pausdom. “Synodaliteit houdt in dat men op alle niveaus van de Kerk samenkomt voor wederzijds luisteren, dialoog en gemeenschapsonderscheiding,” voegt de tekst verder toe. (28: 340/15)

De tekst getuigt dat synodaliteit het ambt en leven van de Kerk nieuw leven heeft ingeblazen: “om de wortel van de verscheidenheid aan charisma’s, roepingen en bedieningen te herontdekken.” (21: 354/1)

Wanneer “met nederigheid beoefend, stelt de synodale stijl de Kerk in staat een profetische stem te zijn in de wereld van vandaag,” getuigde het document. (47: 350/5)

Het stelde ook een verband tussen liturgie en synodaliteit voor, door te zeggen dat de twee luisteren: liturgie als luisteren naar God en synodaliteit als luisteren naar God door Zijn volk. “Het verdiepen van de band tussen liturgie en synodaliteit zal alle Christelijke gemeenschappen helpen, in de diversiteit van hun culturen en tradities, om feestelijke stijlen aan te nemen die het gezicht van een synodale Kerk zichtbaar maken,” luidt de tekst. (26: 312/43) Op vragen over dit punt tijdens de synodebriefing van zaterdagavond verklaarde Hollerich dat er geen plannen waren voor een liturgische “revolutie.”

“Er is geen plan om Priesters te vervangen door lekenmannen of lekenvrouwen, alleen om het wat participatiever te maken,” zei hij.

De tekst vermeldde ook dat “helaas anderen [synodedeelnemers] nog steeds de pijn ervoeren van het gevoel buitengesloten of beoordeeld te worden vanwege hun huwelijkse situatie, identiteit of seksualiteit,” wat lijkt te verwijzen naar LGBT-kwesties en de gescheiden en “hertrouwde.” (50: 333/22)

Oecumene

De tekst benadrukt ook de intieme band tussen synodaliteit en oecumene: “naast het vormen van de basis van synodaliteit is de doop ook de basis van oecumene.” (23: 336/19) “Oecumene is in de eerste plaats een kwestie van spirituele vernieuwing,” beweert het document, terwijl het “oecumene van bloed” prijst. (23: 336/19)

In een zeldzame definitie van synodaliteit stelt de tekst dat “Synodaliteit het samen wandelen is van Christenen met Christus en naar Gods Koninkrijk, in eenheid met de hele mensheid.” (28: 340/15)

De eenheid van Christenen werd benadrukt (40: 348/7), evenals de religieuze dialoog (42: 334/21) en het vermogen van de “pluraliteit van religies en culturen, de diversiteit van spirituele en theologische tradities, de verscheidenheid van de gaven van de Geest en van de taken van de gemeenschap, evenals de diversiteit van leeftijd, geslacht en sociale affiliatie binnen de Kerk” als een “uitnodiging aan ieder persoon om zijn of haar eigen onbewuste vooroordelen onder ogen te zien, de verleiding te weerstaan ​​om in het middelpunt te staan, en zichzelf open te stellen voor de acceptatie van andere perspectieven.” (42: 334/21)

“Een van de meest betekenisvolle vruchten van de Synode 2021-2024 is de intensiteit van de oecumenische ijver geweest,” aldus de tekst. (137: 346/9)

Pausdom, verplichte raden en besluitvorming

Tijdens de synode werd veel gedebatteerd over het voorstel om Bisschoppenconferenties doctrinaire autoriteit te geven. Er werden ook oproepen gedaan om raden op verschillende niveaus van de nationale kerk verplicht te stellen, waardoor een "synodale" stijl van gedelegeerde uitoefening van autoriteit werd afgedwongen."

In het licht hiervan stelt het document dat de macht van de Paus "een richting die ontstaat door een juist onderscheidingsvermogen binnen een consultatief proces niet kan negeren, vooral als dit wordt gedaan door participatieve lichamen." (92: 316/39) De passage voegt een oproep toe om het canonieke recht te herzien om de formulering van "raadgevende stemming" te verwijderen om de stijl van besluitvorming die wordt gedeeld door de Paus en consultatieve lichamen te verplichten.

In feite, door de verschillende besluitvormingsorganen te schetsen die in het canonieke recht worden vermeld, stelde de definitieve tekst dat om de Kerk "synodaal" te laten zijn, dergelijke lichamen "verplicht moeten worden gesteld." Dit zou waarschijnlijk de gedwongen implementatie van een veel meer seculiere stijl van institutioneel bestuur betekenen. (104: 329/26)

Het document benadrukt ook plannen voor het bewerkstelligen van een “’gezonde decentralisatie’ (EG 16) en een effectieve inculturatie van het geloof.” Met dit doel voor ogen zullen Bisschoppenconferenties meer erkenning krijgen, samen met provinciale en plenaire raden – in lijn met wat werd voorgesteld door bepaalde stemmen in de synode. (129: 317/38)

Over de onderwerpen van zowel oecumene als het Pausdom, publiceert de synode een vast plan voor het oprichten van “een Raad van Patriarchen, Groot-Aartsbisschoppen en Metropolieten van de Oosters-Katholieke Kerken, voorgezeten door de Paus, die een uitdrukking van synodaliteit zou zijn en een instrument voor het bevorderen van gemeenschap.” Dit zou “ook dienen als een middel om liturgisch, theologisch, canoniek en spiritueel erfgoed te delen.” (133: 318/37)

Bovendien riep de synode de Paus op om een ​​speciale synode bijeen te roepen om “de consolidatie en heropleving van de Oosterse Katholieke Kerken te bevorderen.” (133: 318/37)

Bovendien suggereert de tekst, in dienst van “decentralisatie,” een “theologische en canonieke studie waarvan de taak zou zijn om die zaken te identificeren die aan de Paus (reservatio papalis) zouden moeten worden voorgelegd en die welke aan de Bisschoppen in hun kerken of groeperingen van kerken zouden kunnen worden voorgelegd.” In essentie lijkt dit het debat opnieuw te openen over de vraag of lokale bisschoppen kunnen beslissen over de leer. (134: 337/18)

Gezinnen, bedieningen

De tekst benadrukte de belangrijke rollen van het gezin, van kinderen en van de gehuwde staat en gaf een nota van de synodeleden uit waarin stond: "de Assemblee drukte nogmaals haar nabijheid en steun uit voor allen die alleen zijn accepteren als een keuze die is gemaakt in trouw aan de Traditie en het Magisterium van de Kerk over huwelijk en seksuele ethiek, die zij erkennen als een bron van leven." (64: 348/7)

Er is ook veel gesproken over de mogelijkheid van nieuwe bedieningen in de Kerk na de synode, met name in relatie tot de vraag naar nieuwe rollen voor vrouwen. Dit werd verder uitgewerkt in het slotdocument toen er werd opgeroepen tot "onderscheiding" over welke "charisma's ... een bedieningsvorm zouden moeten aannemen en dus zouden moeten worden uitgerust met adequate criteria, hulpmiddelen en procedures", aangezien "niet alle charisma's hoeven te worden geconfigureerd als bedieningen, noch hoeven alle gedoopten bedieningen te worden, noch hoeven alle bedieningen te worden ingesteld." (66: 351/4)

“Een missionaire synodale Kerk zou meer vormen van lekenbedieningen aanmoedigen, dat wil zeggen bedieningen die het sacrament van de Heilige Wijdingen niet vereisen, en dit niet alleen binnen de liturgische sfeer,” voegt de tekst toe. (66: 351/4)

De synode herhaalde een gespreksonderwerp van een recente persconferentie van de synode en riep op tot “een grotere stem bij het kiezen van Bisschoppen” voor de leken. (70: 33/25)

Er werden ook oproepen gedaan voor “een actievere verdeling van taken en verantwoordelijkheden en een moediger onderscheid van wat eigenlijk tot de gewijde bediening behoort,” met betrekking tot de relatie tussen Bisschoppen, Priesters en diakens. (74: 343/12)

Er werd speciaal melding gemaakt van de niet-ingestelde bedieningen – zoals catechist van een gemeenschap – en “buitengewone” bedieningen – zoals die van de Eucharistie. Door te verwijzen naar hoe sommige lekengelovigen al liturgieën leiden bij afwezigheid van een Priester en doop aanbieden, echode het document een oproep van degenen in het Amazonegebied voor door leken geleide kerkelijke structuren en de vorming van nieuwe bedieningen:

In reactie op de behoeften van lokale contexten, moet worden overwogen om deze mogelijkheden voor de uitoefening van lekenbedieningen uit te breiden en te stabiliseren. Ten slotte zijn er spontane diensten, die geen verdere voorwaarden of expliciete erkenning behoeven. Ze onthullen de manieren waarop alle gelovigen, op verschillende manieren, deelnemen aan de missie door hun gaven en charisma's. (76: 345/10)

Oproepen voor "verhoogde deelname" van leken in "alle fasen van besluitvormingsprocessen" werden gedaan in een begeleidende passage. (77: 342/13)

In het verlengde van de nieuwe bedieningen werd opgeroepen tot meer onderscheidingsvermogen voor het voorgestelde idee van een ‘bediening van luisteren en begeleiden’ die ‘in het bijzonder gericht zou moeten zijn op het verwelkomen van hen die zich aan de rand van de kerkgemeenschap bevinden, hen die terugkeren nadat ze zijn afgedwaald en hen die op zoek zijn naar de waarheid en geholpen willen worden om de Heer te ontmoeten.’ (78: 322/33)

27-10-2024 om 19:28 geschreven door claudia

Repost: Vol van Liefde en de Heilige Geest zal je binnenkort de naties evangeliseren, om de Christus die werd ontkend terug te brengen naar de wereld ! - Myriam Corsini (6/1/2018)

De Heilige Drie-eenheid komt naar je toe om jullie te zegenen en jullie te verheffen.

Wij dringen aan op je oprechte ja en leiden je naar de toppen in liefde en naastenliefde. Gekenmerkt door de Heilige Geest Liefde, zullen jullie vernieuwd worden in liefde en zullen jullie gasten zijn van de Heer; in Zijn Boezem zul je binnengaan om te wonen en Zijn eigen Taal te spreken. Nu alles is volbracht, merk jezelf op in Hem die komt om je terug te nemen in Zichzelf, plaats jezelf in priesterwijding en volg Zijn Stem, altijd, want HIJ zal je naar de Overwinning leiden. Geliefde kinderen van Liefde, zoete gasten van de Ziel van je God Liefde, jullie die schepselen bent die volgzaam zijn aan Zijn Liefde, je bent degenen die het Koninkrijk van God op Aarde zullen erven; vernieuwd in Liefde zul je Liefde in Liefde zijn en je zult Licht in Licht zijn.

De Allerheiligste Drie-eenheid zal je beschutten in Zijn Al en je verfrissen in Zijn Boezem, als onschuldige kinderen zul je het Huis van de Vader binnengaan, alles in je zal in de Vader zijn, niets zal meer zijn dan de dingen van voorheen omdat alles zich zal keren in Hem Die Is! Geliefde kinderen, Christus is Verrezen!

Uit Liefde gaf Hij Zichzelf voor de redding van Zijn broeders, vandaag, dat jullie de volgelingen van Jezus zijn, plaats jezelf in de toestand van Jezus, wees broeders in Christus om je broeders te redden. Het uur dondert reeds in de tweede komst van de Mensenzoon, Hij die jullie heeft gered komt, Hij komt terug om jullie te bezoeken om jullie allen te heiligen. Mijn kinderen, Christus is Liefde en liefde moet in jullie zijn die Zijn kinderen zijn.

Heb elkaar lief en werk samen in Gods Werk, zodat Zijn Plan kan zegevieren voor de vastgestelde tijd.

De overwinning op Satan zal met jullie gebeuren, omdat jullie gehoorzaamheid welgevallig is geweest in de Ogen van de Vader!

Jullie, die geroepen zijn om Liefde in jullie te cultiveren, moge Zijn Heilige Wil over jullie geschieden.

Vervuld met Liefde en de Heilige Geest zullen jullie spoedig uitgaan om de naties te evangeliseren, om de Christus die werd ontkend terug te brengen naar de wereld, jullie zullen Hem presenteren volgens Gods Heilige Wil en jullie zullen de apostelen van de laatste tijden zijn, trouwe soldaten van Liefde. Triomfantelijk in Liefde zullen jullie nieuwe werelden bezoeken en deelnemen aan het Goddelijke Plan vervuld met liefde en naastenliefde. Laat je koesteren door Gods Liefde, laat je hart, je levenswandel, je gedachten, je dagelijkse boetedoening aan Hem over, laat je leven op aarde over aan Hem die het Eeuwige Leven is. Heilige mensen zullen zich manifesteren in het Woord van God en handelen volgens de Wil van God, er zal geen andere stem zijn dan die van God Liefde, de Levende! Het universum wacht op jullie vervulling in het Werk van Verlossing. De Allerheiligste Maria, Medeverlosseres in het Plan van Verlossing, zal jullie Gids zijn, je Hemelse Moeder die je zal leiden naar waar alles in de volheid van God is. Het is tijd voor verandering, het is tijd voor nieuwe dingen in Christus Jezus: wacht nu op Zijn Manifestatie, God is Liefde! Amen! Zegeningen en genaden aan jullie, geliefde kinderen van Liefde.

27-10-2024 om 19:08 geschreven door claudia

20/10 Kinderen, ik kom je vertellen Mij te volgen - Angelica in Vicenza

Maria: Kinderen, ik kom om jullie te vertellen dat jullie mij moeten volgen, ik heb besloten jullie mee te nemen naar het mooiste Hemelse firmament om jullie mee te nemen naar de meest geheime plekken van jullie Vader! Door mij, in de verte, wil ik dat jullie je Vader zien als Hij waakt, als Hij zich verheugt over Zijn kinderen. Klamp je aan mij vast en ik zal jullie gids zijn op deze reis!

Zie mijn kinderen, ontdoe je van alle aardse dingen alsof je een kleed uittrekt, zodat je ziel zuiver de Hemelse plaatsen kan binnengaan en ik zal jullie het Paradijs laten zien en ik zal jullie de constante intimidatie laten begrijpen die jullie op aarde ondergaan.

Mijn kinderen, ik, de Heilige, Hemelse en Oprechte Moeder, zal jullie het leven van de toekomst laten zien dat jullie kunnen hebben.

PRIJS DE VADER, DE ZOON EN DE HEILIGE GEEST.

Ik geef jullie Mijn Heilige Zegen en dank jullie dat jullie naar mij luisteren.

BID, BID, BID!

Jezus: Het is Jezus die tot jullie spreekt: IK ZEGEN JULLIE IN MIJN DRIE-ENE NAAM, DIE DE VADER IS, VAN MIJ DE ZOON EN DE HEILIGE GEEST! AMEN.

Het, daalt warm, overvloedig, reinigend en doordringend neer op alle volken der aarde, opdat zij mogen begrijpen dat de tijd om verdeeld te blijven, verstreken is.

KINDEREN, DEGENE DIE TOT JE SPREEKT IS JE HEER JEZUS CHRISTUS, DEGENE DIE JE HET EEUWIGE LEVEN GAF, DEGENE DIE JE LEERDE WELKE WEG JE MOET BEWANDELEN!

Wat doen jullie, zijn jullie nog steeds ver van elkaar? Het is Mij niet welgevallig, net zoals het Mijn Vader niet welgevallig is. Zoek jezelf, kinderen, bekijk jezelf met Mijn ogen zonder excuses te vinden!

Jullie zien kinderen, zoals de Heilige Moeder jullie reeds heeft verteld, jullie zijn van hetzelfde vlees, jullie komen van dezelfde Vader, broederschap en eenheid zijn inherent aan jullie, wees daarom oprecht met elkaar en verenig je altijd door elkaar te respecteren en als je verenigd wilt blijven, probeer dan nooit te oordelen, laat MIJ oordelen. Zullen jullie dit ooit kunnen doen? Als je wilt, zul je dat doen!

Vergeet niet dat, hij of zij die je voor je hebt of een beetje verderop, tot jouw vlees behoort, jouw vlees is gemaakt van hetzelfde heilige vlees en toch vermijden jullie elkaar als slachtoffers van de pest; jullie weten niet welke zonde jullie begaan tegen jullie eigen bestwil.

Eenheid kinderen, eenheid, vrede en bovenal naastenliefde, want naastenliefde maakt hart, geest en ziel goed!

IK ZEGEN JULLIE IN MIJN DRIE-ENE NAAM, DIE DE VADER, VAN MIJ DE ZOON EN VAN DE HEILIGE GEEST IS! AMEN.

27-10-2024 om 18:57 geschreven door claudia

21/10 OLVrouw, Koningin van Vrede: Lieve kinderen, wees vervuld van hoop, want de Heer houdt van jullie en is met jullie. Laat je geloofsvlam niet uitdoven. Ik ben uit de Hemel gekomen om jullie op te roepen tot oprechte bekering. Geef mij je hand en ik zal jullie leiden naar Hem die je Weg, Waarheid en Leven is. Jullie leven in een tijd die erger is dan de tijd van de Zondvloed en de mensheid gaat richting een grote afgrond. Bekeer je. Niemand is verloren. Mijn Jezus houdt van jullie en wacht met open armen op jullie. Leef niet zonder gebed. Als je wegblijft, word je een doelwit voor Gods vijand.

Jullie zijn belangrijk voor de Heer en Hij verwacht veel van jullie. Jullie gaan een toekomst tegemoet van grote geestelijke beproevingen. Zoek kracht in de Woorden van Mijn Jezus en in de Eucharistie. Laat met jullie voorbeelden en woorden aan iedereen zien dat God bestaat en jullie wil redden. Ga zonder angst verder! Op dit moment laat Ik een buitengewone regen van genaden uit de Hemel op jullie neerkomen. Hou moed! Na alle pijn zal de Heer handelen namens de rechtvaardigen.

Verheug je, want ik hou van jullie en ik zal altijd dicht bij je zijn.

22/10 OLVrouw, Koningin van Vrede: Lieve kinderen, bedankt dat jullie gekomen zijn! Verheug je, want ik hou van jullie en ik zal altijd dicht bij je zijn. Open jullie harten voor Mijn Oproep. Vertrouw volledig op de Kracht van de Heer en jullie zullen Zijn Wonderen in jullie leven zien. Ik vraag jullie om gebedsmensen te zijn. Jullie leven in een tijd van grote verwarring en alleen zij die bidden zullen het gewicht van het kruis kunnen dragen.

Wees niet ontmoedigd. Wie bij de Heer is, zal nooit verslagen worden! Laat wereldse dingen van de wereld jullie niet van Mijn Zoon Jezus afleiden. Jullie zijn in de wereld, maar jullie zijn niet van de wereld. Mijn Zoon Jezus verwacht veel van jullie. Weet dat wat jullie ook doen ten gunste van Mijn plannen, de Heer jullie royaal zal belonen! Er zullen moeilijke tijden komen, maar zij die trouw blijven tot het einde, zullen gered worden. Hou moed! Als alle verdrukking voorbij is, zal de mensheid vrede vinden en zal Gods Overwinning tot de rechtvaardigen komen met de Definitieve Triomf van Mijn Onbevlekte Hart.

Ga heen! Zoek kracht in het Evangelie en in de Eucharistie. Wat er ook gebeurt, blijf bij Jezus. In Hem ligt je ware bevrijding en redding. Op dit moment laat ik een buitengewone regen van genaden op jullie neerkomen vanuit de Hemel. Ik zal jullie intenties naar Mijn Zoon Jezus brengen. Blijf standvastig op het pad dat ik voorjeu heb uitgestippeld.

26/10 OLVrouw, Koningin van de Vrede: Lieve kinderen, Ik ben jullie Moeder en ik ben uit de Hemel gekomen om jullie naar de Hemel te brengen. Wees volgzaam aan mijn oproep en de Hemel zal jullie beloning zijn. Leef niet gescheiden van de Heer, want jullie zijn belangrijk voor Hem. Doe je best in de missie die aan jullie werd toevertrouwd en Gods Overwinning zal naar jullie toe komen.

De mensheid gaat richting een grote afgrond en de tijd is gekomen dat jullie terugkeren. Grote verwarring zal zich overal verspreiden en velen zullen hun geloof geschokt zien. Ik lijd voor wat er voor jullie komt. Bid. Bid. Bid. Ik zal tot mijn Jezus voor jullie bidden.

27-10-2024 om 18:48 geschreven door claudia

25/10 OLVrouw, Koningin van de Vrede: Lieve kinderen! Zoek in deze tijd, wanneer jullie de dag van Alle Heiligen vieren, hun voorspraak en gebeden, zodat jullie in eenheid met hen vrede kunnen vinden.

Mogen de Heiligen jullie voorsprekers en voorbeelden zijn, zodat jullie hen kunnen volgen en heilig kunnen leven.

Ik ben bij jullie en spreek voor ieder van jullie bij God ten beste.

Dank jullie dat jullie gehoor hebben gegeven aan mijn oproep.

26-10-2024 om 22:28 geschreven door claudia

12/7 Ik heb je gebeden nodig om de gevolgen te verzachten - Sulema Gomez, Canada

Maria: Wanneer het Heilige Misoffer wordt afgeschaft... herinner je dan de wonderen die de Heer heeft gedaan. Maak het kruisteken en schrijf: Mijn dochter, bedekt met het Kostbaar Bloed van Mijn goddelijke Zoon, Jezus Christus, de Heer.

Maak je klaar, want de dag nadert dat je de Heilige Eucharistie zult zoeken, dat je zult proberen het Woord van God te horen. Jullie namen Onze woorden niet ernstig. Jullie geloofden dat een andere generatie de vervulling van de profetieën zou ervaren.

Ik hoor mensen zeggen: "Hoe vaak kondigt de Hemel ons dingen aan en gebeuren ze niet? Dan hebben we tijd om plezier te hebben en te vieren." Jullie weten niet wat je zegt.

Maak je klaar en bekeer je voordat het te laat is. De tijd is voorbij - de weinige tijd die je nog hebt, is om te bidden en je voor te bereiden. Ik heb je gebeden nodig om de gevolgen te verzachten van wat er van het ene op het andere moment zal gebeuren.

Bid voor vrede in de wereld, ik vraag je voortdurend om dat te doen. Oorlog zal groot lijden veroorzaken, iets dat je je niet kunt voorstellen. Bid, vast en breng offers.

Wanneer al deze gebeurtenissen plaatsvinden, denk dan aan de wonderen die de Heer heeft gedaan. Wanneer het Heilig Misoffer wordt afgeschaft, zullen jullie harten wenen en dan zullen jullie spijt hebben van de verloren tijd. Wat jullie nog rest is om te bidden en de Heer te prijzen, om in vrede en vreugde te zijn. Het bidden van de Heilige Rozenkrans zal het enige zijn dat jullie nog rest, en jullie zullen in vrede zijn.

Heb moed, Mijn kinderen, jullie zullen niet alleen zijn in deze tijd van ellende. Denk aan de wonderen van de Heer en vergeet geen van Zijn weldaden.

Wees gezegend in de Naam van de Vader + in de Naam van de Zoon + en in de Naam van de Heilige Geest. Amen! Halleluja!

23/7 Sluit je hart voor elke verleiding - Sulema Gomez

Jezus: Vrede zij met je. Maak het kruisteken en schrijf: Mijn dochter, bedekt met Mijn Kostbaar Bloed, tot eer van God, Mijn Vader.

Toen Ik aan het Kruis werd genageld, waren de apostelen zo overstuur dat ze dachten dat alles voorbij was. Angst verlamde hen. Ze vergaten Mijn woorden, en toch vertelde Ik hun vele malen dat de Mensenzoon op de derde dag zou opstaan.

Waarom vertel Ik je dit? Omdat wanneer alles gebeurt, wanneer alles verloren lijkt, bedenk dan dat Ik dan zal verschijnen - triomfantelijk. Het goede maakt geen lawaai. Wanneer er niets lijkt te gebeuren, is dit het moment waarop de Heilige Geest het meest werkt. Bid, geloof en wacht.

Heb vrede in moeilijke tijden. Bid en laat de rest aan Mij over. Sluit je hart voor elke verleiding; laat je niet afleiden, ontmoedigen of lastigvallen door iemand of iets.

Hou moed, Mijn kinderen. Je bent niet alleen. Vraag de Heilige Geest om je elke dag de genaden te geven die je nodig hebt om de krachten van het kwaad te bestrijden. Ga voorwaarts in vrede en vreugde.

Wees gezegend in de Naam van de Vader + in de Naam van de Zoon + en in de Naam van de Heilige Geest +.

Amen! Hallelujah!

26-10-2024 om 22:25 geschreven door claudia

7/10 Vraag Jezus om Zijn Bescherming; Dat Hij Zijn Engelen en Aartsengelen stuurt - Gérard in Frankrijk

Maria: Mijn lieve kinderen, op deze dag vraag ik jullie om de Rozenkrans te bidden. Vandaag is het Feest van de Heilige Rozenkrans. Wat hou ik van jullie en ik vraag jullie om dit te doen om mensen te stoppen die doordrenkt zijn van macht. Kijk naar jullie heersers, kijk naar wat ze voor jullie voorbereiden. Jullie zullen nooit vrede hebben met dit alles. Hoeveel moeten jullie om verandering vragen, verandering die jullie Vrede zal brengen. Mijn Zoon roept jullie op om Hem te volgen; kom en vraag Hem om Zijn bescherming; dat Hij Zijn Engelen en Aartsengelen stuurt om Zijn Goddelijke Wil te vervullen. Dit kan niet zonder jullie. Hij wil dat jullie met Hem zijn en niet tegen Hem. Wie bij Hem is, is Liefde. Wie tegen Hem is, verstrooit. Kijk waar je bent. Laat je ego achter je en bewandel het pad dat naar Vrede leidt: de Vrede van het hart, de Vrede die voortkomt uit Onze Verenigde, Heilige en Nederige Harten. Amen †

Jezus: Mijn lieve kinderen, Mijn Vrienden, wees nederig, blijf op het pad dat Ik voor jullie heb uitgestippeld. Verander Mijn Woorden niet, de woorden die Ik sprak op de dag van Mijn Laatste Avondmaal op Witte Donderdag. Amen †

Gezegend zijn zij die hun hart geven aan degene van wie ze houden. Amen, bid, kom tot Ons, Wij wachten op jullie. Kom snel voordat het te laat is. Amen †

Jezus, Maria en Jozef, Wij zegenen jullie in de Naam van de Vader, en van de Zoon, en van de Heilige Geest. Moge jullie Liefde zich voegen bij Onze Harten die lijden onder zoveel godslasteringen. Bid voor de uitroeiing van het Kwaad dat jullie blijft domineren; de Heerschappij van het Kwaad zal zijn door het Onbevlekte Hart van Mijn Moeder, van jullie Moeder die van jullie houdt. Wees op zoek naar Geluk door Onze Weg te volgen. Amen †

"Ik wijd de wereld, Heer, toe aan Uw Heilig Hart",

"Ik wijd de wereld, Maagd Maria, toe aan Uw Onbevlekt Hart",

"Ik wijd de wereld, H. Jozef, toe aan Uw vaderschap",

"Ik wijd de wereld toe aan U, H. Aartsengel Michaël, bescherm haar met uw vleugels." Amen †

26-10-2024 om 22:16 geschreven door claudia

9/10 Ik wil de wereld deze laatste beproeving van Mijn Lijden en Dood laten weten - Zuster Beghe, België 

IK WIL DAT DE WERELD DIT LAATSTE BEWIJS VAN MIJN LIJDEN EN MIJN DOOD KENT: DIE ONZICHTBARE LAATSTE FASE VAN MIJN LIJDEN. DE LAATSTE BEPROEVING VAN MIJN LIJDEN!

Mijn lieve kinderen,

Ik geef jullie een openbaring. Toen ik stierf, nog steeds aan het Kruis hangend, zag Ik de wereld en bleef roerloos, alsof Ik versteend was. Het was donker, gemeen, laag en immens slecht.

Ik zag alle geschillen, alle ondankbaarheid, alle ruzies, alle verdeeldheid, alle oorlogen en Ik zag de demon van trots, Lucifer, die zich verheugde in de wanorde, laagheid en onverantwoordelijkheid van mensen door de eeuwen heen.

Ik zag met name de misdaden van degenen die zich Mijn volk noemden en die trots waren. Ze waren zo vol van zichzelf, hun superioriteit, hun rijkdom, hun onschendbare vaardigheden, dat het lot van degenen die ze mishandelden hen totaal onverschillig liet. Ik zag de Hel opengaan om Mij te grijpen, omdat Ik de ontvanger was van alle tegenslagen van de wereld en Mijn Ziel was doodsbang. Ik zag alle verdoemden van alle tijden Mij haten en verafschuwen, en ze wilden Mij allemaal grijpen en met zich mee naar beneden slepen. De demonen, de demonische en veroordeelde zielen wilden Mij bij zich hebben om Mij nog meer te veroordelen, en Ik werd gegrepen door deze kwade horde toen Ik Mijn arme gemartelde en geslagen lichaam verliet.

Mijn onbevlekte Ziel, maar bedekt met alle kwaad van de aarde, alle zonden van de mensen, wat hun gruwel of hun gemeenheid ook was, was blijkbaar voor hen bestemd; ze geloofden het en hun gemeenheid deed hen geloven dat ze konden domineren wat alleen aan God toebehoorde.

Ik werd gegrepen en Ik, Goddelijke goedheid, Goddelijke liefdadigheid, Goddelijke uitmuntendheid maar ook Goddelijke autoriteit, verwierp hun druk met een vlammende blik die ongeëvenaarde kracht manifesteerde en ze wierpen zich allen achterover, een effect dat geen enkele andere ziel over hen had kunnen verkrijgen, behalve de Goddelijke ziel.

Ik bevrijdde Mezelf uit hun klauwen, van hun woede, van hun vuile adem, die door niemand anders bereikt had kunnen worden, en begon Mijn tocht naar alle lagere sferen van het hiernamaals, algemeen 'Hades of Hel' genoemd. Ik bevrijdde de zielen van de rechtvaardigen, geduldig en vurig, gelegen in de sfeer van de Patriarchen, want zolang de Verlossing niet was vervuld, konden ook zij, erfgenamen van de erfzonde, het Paradijs niet bereiken waar de heilige zielen, levend gemaakt door Mijn Leven, nu toegang toe zouden hebben.

Deze vreselijke aanval op de hele Hel, waar Mijn meest onverzoenlijke en meest verfoeilijke vijanden te vinden waren, was de laatste beproeving van Mijn Ziel, geconfronteerd met het grootste kwaad, met oneindig kwaad, met kwaad van de diepste verschrikking. Mijn Ziel was overwinnaar, Eén tegen ALLEN, waar geen ziel ooit aan kan ontsnappen, waar allen voor eeuwig veroordeeld zijn omdat ze de Levende en Eeuwige God voor altijd hebben afgewezen.

Deze beproeving was Mijn uiteindelijke overwinning, degene die veel zielen op aarde negeren, omdat alleen zij die volmaakte Kennis in de plaats van het eeuwig Geluk bereiken, het kennen.

Ik wil de wereld deze laatste beproeving van Mijn Lijden en Dood bekendmaken, de onzichtbare van de laatste fase van Mijn Lijden, en daar heb Ik het volmaakt beleefd. Mijn Autoriteit was voorbeeldig omdat, gegrepen, Ik niet vocht, Ik maakte zoveel indruk op Mijn vijanden met Mijn heerszuchtige en onbereikbare blik dat ze zich terugtrokken, ze lieten Mij onwillekeurig los, spraken Mijn Naam "Jezus" uit ondanks alles, gaven zich over en bogen hun knieën voor hun grote verontwaardiging (Fil. 2:9-10).

Bevrijd, ging Ik onmiddellijk weg, hen achterlatend aan hun schaamte en woede.

Ik werd met diepe en heilige vreugde verwelkomd door Mijn Patriarchen in het Limbo (Voorgeborchte) van de Patriarchen en Ik reisde door alle andere sferen van de onzichtbare wereld en bracht hun de Hoop en het vertrouwen van Verlossing.

Ik wilde jullie kennis laten maken met de kennis van deze onzichtbare realiteit en al Mijn Heiligen in de Hemel weten dit, want het is een integraal onderdeel van Mijn Lijden en Dood.

Ik heb fysiek, psychologisch en spiritueel geleden, Ik heb alles geweten, Ik heb alles persoonlijk ervaren en geen fysieke of morele pijn is Mij onbekend.

Ik steun jullie, Mijn kinderen, in alle pijn, in alle moeilijkheden, in alle vermoeidheid en in alle misverstanden, omdat Ik het allemaal heb meegemaakt, Ik heb het allemaal geweten, Ik heb het allemaal ervaren.

In Mij vind je de perfecte vertrouweling, de ervaren trooster en de competente dokter voor elke ziekte. Alles is te genezen, het wordt in Mij genezen, Ik laat niemand achter zolang ze zich tot Mij wenden. Ik ben jullie Redder, jullie Verlosser, niets is Mij onbekend, niets is Mij onverschillig, en IK HOU VAN JULLIE. Moge God gezegend, bemind en bewonderd worden.

Ik zegen jullie in de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Zo zij het.

Jullie Heer en jullie God.

26-10-2024 om 22:11 geschreven door claudia

25/10 DE TIJD IS NU! - John Martinez

God de Vader: Mijn zoon, ik kom naar je toe zoals Ik deed toen je Mij zocht, en Ik kwam naar je toe. Terwijl Ik zei dat veel toekomstige gebeurtenissen aan je getoond zullen worden en terwijl je "Missie" zich ontvouwt, zullen veel gebeurtenissen zich op het juiste moment ontvouwen. "Nu is de Tijd" die Ik je toen niet heb geopenbaard. Ik ben altijd bij je geweest, en heb je toegestaan ​​om te groeien in je lijden en pijn. Dit gebeurde niet om je te straffen, maar om je te ontwikkelen als Mijn aardse Spirituele Strijder en dienaar. Ik heb toegestaan ​​dat je verleden je versterkte in allerlei tegenspoed. Ik ben erg blij dat je toegewijd bent gebleven aan Mijn trouwe dienaar.

Ik heb OLVrouw van Barmhartigheid toegestaan ​​om je apart te nemen om je te onderwijzen en uit te leggen hoe diep Mijn Liefde voor al Mijn kinderen en Mijn Grote Liefde is, terwijl Ik iedereen uitnodig in Mijn Spirituele Heilige Rijk. Het doet me pijn dat velen zich van Mij hebben afgekeerd, vooral Mijn trouwe geestelijken. Door het bezoek van de H. Maagd Maria heeft ze miljoenen van Mijn geestelijken en leken bereikt om zich bij je aan te sluiten in de missie die Ik je heb toevertrouwd. Ik zal aan hen allen in hun gebeden hun doel openbaren dat Ik aan ieder van hen heb gegeven.

Ik ben erg trots op jullie liefde voor Mij en de Heilige Gezegende Moeder van Mijn enige Zoon, Jezus. Deel alstublieft al jullie ervaringen en leg uit dat Ik jullie heb toegestaan ​​om Mijn boodschap van Liefde en Verlossing te bevestigen. Jullie zijn nu klaar en spiritueel voorbereid met alle Gaven van de Heilige Geest. Neem nooit enige eer voor de gaven die Ik jullie heb gegeven. Ik ben blij dat jullie Mij altijd alle Glorie en Liefde geven.

De hele Hemel bereidt zich voor op de Tweede Komst van Mijn Zoon Jezus in het Vlees. Ik heb jullie en vele gezalfde Uitverkorenen gekozen om de hele wereld te bereiken en Mijn Zoon bekend te maken aan de vier hoeken van de aarde. Ik breng veel trouwe dienaren om jullie te helpen bij het voltooien van Mijn Missie. Reik uit naar al Mijn geliefde kinderen die ervoor hebben gekozen om in de duisternis van het kwaad te wandelen. Veel harten zullen veranderen en zullen jullie op verschillende manieren helpen terwijl Ik tot hun harten spreek.

De Tijd is Nu!

Terwijl je onderwijst, bidt en door de gaven die Ik je heb geschonken, zul je degenen genezen die Mij door jou zoeken. Velen zoeken bevrijding van hun fysieke en spirituele pijn, angst en verwarring. Er zijn veel van Mijn kinderen die bang zijn en antwoorden zoeken die alleen Ik kan geven.

Mijn volk gaat ten onder vanwege hun gebrek aan kennis. - Hosea 4:6

Mijn belofte dat je het Woord en het offer van Mijn Zoon Jezus naar de vier hoeken van de wereld zult verspreiden, is nu uitgekomen. Mijn plan ontvouwt zich voor deze dagen van duisternis, kwaad en onrust. Ik heb je het antwoord gegeven op je vragen, want de Heilige Drie-eenheid wordt nu gehoord door je gezalfde bediening en door vele gezalfde uitverkorenen. Mijn dienaren om je heen hebben miljoenen aangeraakt. Ik heb veel van Mijn leken en geestelijken gezalfd met bijzondere gaven en met persoonlijke openbaringen. De dag zal komen dat Mijn Restkerk als één geheel zal samenkomen.

Je begrijpt de grote taak die Ik heb gegeven. Nu zal Ik jullie allen zegenen en begeleiden in deze gezamenlijke onderneming. Ik verlang ernaar dat jij en de mensen om je heen trouw zijn en alle angst uit alle harten verwijderen. Toen je van San Antonio, Texas naar Kerrville, Texas reed, opende Ik de ogen van je ziel. Ik wees naar de Hill Country van Texas en Mijn Woorden waren: "Velen zullen komen uit het Noorden, het Zuiden, het Oosten en het Westen". De Heilige Geest en de Gezegende Moeder zijn bij je sinds de dag dat je je lichaam, ziel en hart aan Mij hebt toegewijd. Je zult ze zoeken en je zult ze niet vinden; [maar] Ik zal ze naar je toe sturen.

Mijn kinderen zijn hongerig naar de waarheid van wat er overal ter wereld gebeurt, vooral in Mijn Kerk. Ze hebben er maar weinig om mee te praten en veel van hun spirituele vragen te beantwoorden. Ze zoeken de Waarheid en MIJN Liefde. Ze zijn verward en verontrust. Ik heb jou en andere uitverkoren zielen aangewezen om dit Heiligdom voor al mijn kinderen voor te bereiden. Het Apostolische Heiligdom van de Heilige Familie zal een portaal zijn tussen Hemel en aarde. Ik wil dat jij en al Mijn ware volgelingen dit centrum bouwen om Mijn kinderen te onderwijzen en voor te bereiden op de gebeurtenissen die de mensheid te wachten staan. Ik zal Mijn kinderen niet in de steek laten. Ik zal hen de Hoop, Waarheid en de volledige Kennis van Mij en het Heilig Hart van Mijn Zoon brengen. Hij zal Zijn liefde in hun harten planten en zij zullen vervuld worden met de volledige volheid van de Heilige Drie-eenheid. Ik reik uit naar allen, want Mijn Genade en Liefde zullen de harten van mijn gelovigen raken om je te helpen Mijn gezalfde H. Veilige Haven te voltooien.

Ik weet dat je dit zelf niet kunt. De Heilige Geest en de Heilige Maagd Maria bereiken reeds miljoenen om jullie allen te helpen bij deze taak van heiligheid. De hulp zal komen. Ik wil dat je je volledige vertrouwen in Mij stelt.

Ik hou van je en dank je, Mijn zoon. De Woorden van OLVrouw moeten in je geest weerklinken: "Moge het mij geschieden volgens Uw woord." Dit fiat van Maria is het perfecte gebed van overgave aan Mijn Volmaakte Goddelijke Wil. De afgelopen vier decennia sinds je toewijding aan Mij, je Hemelse Vader, zijn niet gemakkelijk voor je geweest, Mijn zoon, maar wees ervan verzekerd dat Ik veel genaden en zegeningen stuur aan iedereen die zich bij je zal aansluiten in de taak en aan iedereen die dezelfde taak uitvoert die Ik je heb gegeven. Veel genaden en zegeningen uit de Hemel worden uitgestort over iedereen die Mijn Wil volgt. Mijn Heiligen en al je vrienden die nu in de Hemel zijn, bemiddelen voor de Taak die aan jou en anderen is gegeven. Ik ben altijd aan je zijde. Denk aan de Woorden van Mijn Zoon: "Jezus, ik vertrouw op U". Ik ben erg blij met de heilige richting die je vanaf het begin hebt genomen toen je uit de beker dronk die ik, je Vader, je gaf. Ik ben erg blij met de naam die je hebt gekregen: "Het Heilige Familie Apostolische Onderwijs en Opleiding Heiligdom".

Veel van Mijn kinderen hebben hun hand uitgestoken en bidden tot de Heilige Drie-eenheid en de Heilige Gezegende Maagdelijke Moeder. Ik heb jou en al mijn Uitverkorenen nodig om Mijn kinderen te trainen en te onderwijzen die in wanhoop en verwarring wandelen. Laat ze zien wat Wij je hebben geleerd om je voor te bereiden op deze vreselijke, kwade tijden van duisternis. Ik, je Vader, leid jullie allen naar dit Heiligdom van Gebed en Opleiding, Mijn kinderen. Veel van Mijn Uitverkorenen moeten Mij zoeken en de Woorden herhalen die de H. Aartsengel Gabriël gaf toen Maria, de Maagdelijke Kind Moeder, antwoordde aan de Heilige Geest. "Laat het met mij gebeuren volgens Uw woorden", Deze woorden zullen je de kracht en macht geven om alle kwaad van Satan en zijn volgelingen te bestrijden. Jullie zullen allen Mijn doel en missie voor de redding van zielen voltooien. Alles was door Mij voorbereid vóór het begin der tijden. Al mijn Spirituele Strijders zullen slagen en zich voorbereiden op de Tweede Komst van Mijn Zoon, Jezus, en het Tijdperk van Vrede.

Je wandelt reeds meer dan 45 jaar in Geloof. Je liefde voor de Heilige Drie-eenheid is nooit verzwakt in je toewijding aan je missie die je van Mij, je Hemelse Vader, hebt gekregen. Ik roep al Mijn toegewijde kinderen op om te helpen bij de bouw en constructie van Mijn Heiligdom. Ik zegen jullie allen als Mijn gezalfde Heilige Spirituele Strijders. De hele Heilige Schrift wordt vervuld. Je bent nu klaar, en de Heilige Geest en de Gezegende Moeder hebben jullie allenl begeleid en met jullie meegelopen op deze spirituele reis voor de Eindtijd. Mijn toegewijde trouwe volgelingen hebben dezelfde spirituele reis afgelegd die honderdduizenden hebben afgelegd en hun onvoorwaardelijke liefde aan Mij hebben gegeven. Zowel geestelijken als leken.

Voor de hele mensheid zal een vreselijke en afschuwelijke tijd komen. Mijn Genade en Liefde zullen al Mijn Genade en Gerechtigheid geven op het moment van de Waarschuwing. Je hebt niets te vrezen, want je Almachtige God is met je. 

OLVrouw van Guadalupe: Mijn lieve Juanito. Ik weet hoeveel je de afgelopen vier decennia hebt geleden in je toewijding aan God Onze Vader. Het was niet gemakkelijk, Mijn zoon, maar wees ervan verzekerd dat er veel genade en zegeningen uit de Hemel over jou en iedereen die je helpt worden uitgestort. De tijd komt dat mijn Restkerk samenkomt. Veel Heiligen en vrienden die nu in de Hemel zijn, bidden voor de taak die aan jullie allen is gegeven. Ik ben altijd aan je zijde geweest. Denk aan de woorden tot mijn Zoon: "Jezus, ik vertrouw op U".

Ik ben erg blij met de heilige richting die jij en je vrienden inslaan. Op het moment van je toewijding, toen je de beker dronk die God de Vader je gaf, had je een idee van wat er in de beker zat. Je dronk zonder aarzeling uit de beker. We zijn trots en houden van je.

Ik ben erg blij met de naam die aan het nieuwe centrum is gegeven als "The Holy Family Apostolic Teaching and Training Sanctuary". Veel van mijn geliefde kinderen komen naar mij toe voor gebeden. Ik luister naar al hun gebeden en zorgen. Ik voel hun wanhoop en pijn. Ik heb jou en de uitverkoren zielen die in onze bediening zijn nodig om mijn kinderen te trainen en te onderwijzen om zich voor te bereiden op deze donkere en slechte tijden. God de Vader leidt jullie allen naar dit Heiligdom van gebed en training voor mijn kinderen.

Jullie hebben in geloof gewandeld en jullie liefde voor de Heilige Drie-eenheid is nooit verzwakt in jullie toewijding aan jullie missie die God de Vader jullie heeft toevertrouwd. Ik roep mijn toegewijde kinderen op om te helpen bij de bouw en vorming van dit Heiligdom. Veel van mijn gezalfde kinderen zijn er ook klaar voor en bewandelen dezelfde spirituele reis als jullie door de hele wereld. We zijn allen één familie.

Ik verlang dat er een kerk wordt gebouwd bij het Heiligdom met hetzelfde exterieurontwerp als de St. Jacobuskerk in Medjugorje. Velen kunnen het zich niet veroorloven om mij te bezoeken, noch hebben ze de financiële middelen om te reizen. Ik zal hen komen bezoeken als OLVrouw van Guadalupe bij het Heiligdom. Ik kan hun pijn en verdriet voelen omdat ze mij niet in Medjugorje kunnen bezoeken. De aanwezigheid van de Almachtige God zal daar zijn. De H. Aartsengel Michaël en zijn Aartsengelen zullen deze Heilige Plaats beschermen en zullen geen duisternis of kwaad toestaan ​​om deze Heilige Gronden binnen te dringen. Velen zullen mijn Liefde en Aanwezigheid onmiddellijk voelen als ze onze heilige gronden binnenlopen. Terwijl ze voor mij en Mijn Zoon bidden in de Aanbiddingskapel, zullen velen de vele Gaven van de Heilige Geest ontvangen. Sommigen zullen een bijzondere genade en de gave ontvangen om de aanwezigheid van Mijn Liefde te voelen.

Ik verlang dat er een Aanbiddingskapel wordt gebouwd ter ere van de H. Paus Johannes Paulus II. Veel van onze Heiligen zullen aanwezig zijn, vooral mijn geliefde zoon Padre Pio. Ik vraag ook dat er een plek wordt gebouwd die groot genoeg is om heilige conferenties te houden. En waar je veel van mijn heilige Geestelijken en gezalfde Leken kunt uitnodigen om te onderwijzen, te bidden en hun liefde voor God te delen en degenen te helpen die op zoek zijn naar vele spirituele antwoorden. De Kruisweg moet worden gebouwd en ik nodig iedereen uit om oprecht de Rozenkrans te bidden. Terwijl mijn kinderen de Droeve Mysteriën bidden en in jullie gebeden, zullen jullie het Lijden van mijn Zoon beleven.

De hele Hemel en mijn Heiligen op aarde willen zoeken naar de liefde van de Almachtige God. Ik bid voor jullie allen. Er zullen veel bekeringen, genezingen en wonderen plaatsvinden op deze heilige grond.

Bid, bid, bid

26-10-2024 om 06:49 geschreven door claudia

17/10 Eucharistisch wonder boven St. Patrick's Cathedral, Parramatta

Vandaag, na de Heilige Mis van 12.30 uur, en nadat we naar buiten waren gestapt, keek mijn vriend George naar het beeld van de Heilige Moeder op de rand van het gebouw aan de overkant van de weg van de kerk.

Net toen hij op het punt stond de kerk te verlaten, werd hij plotseling geïnspireerd om een ​​foto te maken van het beeld van de Heilige Moeder. Terwijl hij de foto's maakte, zag hij dat de zon groter leek te worden en lager leek te zakken. Later, toen hij naar de afbeeldingen op zijn GSM keek, was hij verbaasd over wat hij zag. Hij haastte zich terug naar de kerk om de foto's met anderen te delen.

Sommige mensen dachten dat het de zon boven onze Heilige Moeder was.

Ik zei: "Nee, dit is de Heilige Eucharistie!"

Toen ik de kapel binnenliep om te bidden, verscheen de Heilige Moeder en ze glimlachte.

Ze zei: Zeg George dat het niet de zon is - het is een wonder van de Heilige Eucharistie. Vandaag is er een wonder aan deze Kerk gegeven, en het is niet alleen voor een aantal van onze kinderen, maar voor al onze kinderen om getuige van te zijn.

Toen zei de Heilige Moeder: Hoe ze het ook proberen te ontkennen en dingen proberen te veranderen, ze kunnen het niet. God staat boven alles. Ik wil dat je dit wonder dat in oktober gebeurde deelt.

Wij danken U, Heilige Moeder, en wij houden van U. 

20/10 De mensheid zal veel lijden doormaken

Vanmorgen, terwijl ik aan het bidden was, kwam de engel. Hij zei: Er vinden snel veel veranderingen plaats in de wereld, en ook zeer gevaarlijke. Ik kom je vertellen dat voordat je het wonder en de schoonheid van het Nieuwe Tijdperk van Vrede binnengaat, de mensheid veel lijden zal moeten doorstaan ​​voordat dat zal gebeuren. Maar heb grote hoop, bid en bekeer u, want onze Heer verlaat nooit iemand. Hij is altijd dichtbij u om u kracht en vertrouwen te geven.

Commentaar: Onze Heer stuurt Zijn engelen om ons hoop te geven en ons niet angstig te maken en ons te veel zorgen te maken over de veranderingen die de wereld te wachten staan. Het is belangrijk om in staat van genade te zijn en te bidden.

26-10-2024 om 06:22 geschreven door claudia

202. Vaak heeft ons lijden te maken met ons eigen gewonde ego. De nederigheid van het Hart van Christus wijst ons de weg van vernedering. God koos ervoor om in neerbuigendheid en kleinheid tot ons te komen. Het Oude Testament had ons al, met een verscheidenheid aan metaforen, een God getoond die het hart van de geschiedenis binnengaat en zich door Zijn volk laat verwerpen. Christus’ liefde werd getoond te midden van het dagelijkse leven van Zijn volk, smekend, als het ware, om een ​​antwoord, alsof Hij toestemming vroeg om Zijn glorie te manifesteren. Toch “misschien heeft de Heer Jezus slechts één keer naar zijn eigen Hart verwezen, in Zijn eigen woorden. En Hij benadrukt dit enige kenmerk: ‘zachtmoedigheid en nederigheid’, alsof Hij wil zeggen dat Hij ons alleen op deze manier voor Zichzelf wil winnen”. Toen Hij zei: “Leer van Mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart” (Mt 11:29), liet Hij ons zien dat “om Zichzelf bekend te maken, Hij onze kleinheid, onze zelfvernedering nodig heeft”. 

203. In wat we hebben gezegd, is het belangrijk om verschillende onafscheidelijke aspecten op te merken. Daden van liefde voor de naaste, met de verzaking, zelfverloochening, het lijden en de inspanning die ze met zich meebrengen, kunnen alleen zo zijn als ze gevoed worden door Christus' eigen liefde. Hij stelt ons in staat om lief te hebben zoals Hij liefhad, en op deze manier heeft Hij anderen lief en dient Hij hen door ons heen. Hij vernedert Zichzelf om Zijn liefde te tonen door onze daden, maar zelfs in onze geringste werken van barmhartigheid wordt Zijn Hart verheerlijkt en toont het al Zijn grootsheid.

Zodra onze harten de liefde van Christus in volledig vertrouwen verwelkomen en het vuur ervan in ons leven laten verspreiden, worden we in staat om anderen lief te hebben zoals Christus dat deed, in nederigheid en nabijheid van iedereen. Op deze manier lest Christus Zijn dorst en verspreidt Hij glorierijk de vlammen van Zijn vurige en genadige liefde in ons en door ons heen. Hoe kunnen we de prachtige harmonie die in dit alles aanwezig is, niet zien? (Noot Claudia: Nogmaals de dorst die Christus heeft is de DORST NAAR ZIELEN DIE ZICH BEKEREN EN HEN AAN HEM TOEWIJDEN, HEM NAVOLGEN, ZIJN WIL DOEN EN ZIJN GEBODEN GEHOORZAMEN.) 

204. Om deze toewijding in al haar rijkdom te waarderen, is het tenslotte noodzakelijk om, in het licht van wat we hebben gezegd over de trinitarische dimensie ervan, toe te voegen dat de genoegdoening die Christus in Zijn menselijkheid heeft gedaan, aan de Vader wordt aangeboden door het werk van de Heilige Geest in ieder van ons. Bijgevolg is de genoegdoening die wij aan het Hart van Christus aanbieden uiteindelijk gericht op de Vader, die blij is ons verenigd te zien met Christus wanneer wij onszelf door Hem, met Hem en in Hem aanbieden. 

LIEFDE BRENGEN AAN DE WERELD 

205. De Christelijke boodschap is aantrekkelijk wanneer deze in zijn totaliteit wordt ervaren en uitgedrukt: niet alleen als een toevluchtsoord voor vrome gedachten of een gelegenheid voor indrukwekkende ceremonies. Wat voor soort aanbidding zouden we Christus geven als we tevreden zouden zijn met een individuele relatie met Hem en geen interesse zouden tonen in het verlichten van het lijden van anderen of hen zouden helpen een beter leven te leiden? Zou het het Hart dat ons zo liefhad behagen als we ons zouden koesteren in een privé-religieuze ervaring terwijl we de implicaties ervan voor de maatschappij waarin we leven negeren? (Noot Claudia: Franciscus vergeet dat we EERST EEN INTIEME INDIVIDUELE RELATIE MET JEZUS CHRISTUS NODIG HEBBEN OM VAN DAARUIT NAAR DE MEDEMENSEN UIT TE REIKEN. BOVENDIEN IS HET HELPEN VAN DE MEDEMENSEN VOORAL TE RICHTEN OP HET REDDEN VAN HUN ZIEL, EN DAN PAS IN HUN LICHAMELIJKE BEHOEFTEN TE VOORZIEN. DEZE PLAATS OP AARDE IS TIJDELIJK, HET LEVEN IN HET HIERNAMAALS EEUWIG.)

Laten we eerlijk zijn en het woord van God in zijn volheid accepteren. Aan de andere kant mag ons werk als Christenen voor de verbetering van de maatschappij de religieuze inspiratie ervan niet verdoezelen, want dat zou uiteindelijk betekenen dat we minder voor onze broeders en zusters zoeken dan wat God hun wil geven. Om deze reden moeten we dit hoofdstuk afsluiten door de missionaire dimensie van onze liefde voor het Hart van Christus te herinneren. 

206. De H. Johannes Paulus II sprak over de sociale dimensie van de devotie tot het hart van Christus, maar ook over “herstel, dat apostolische medewerking is aan de redding van de wereld”. Toewijding aan het Hart van Christus moet dus “worden gezien in relatie tot de missionaire activiteit van de Kerk, omdat het beantwoordt aan het verlangen van Jezus’ Hart om over de hele wereld, door de leden van Zijn Lichaam, Zijn volledige toewijding aan het Koninkrijk te verspreiden”. Als gevolg daarvan “zal door de getuigenis van de Christenen liefde worden uitgestort in de harten van de mensen, om het lichaam van Christus dat de Kerk is, op te bouwen en een samenleving van gerechtigheid, vrede en broederschap te bouwen”. 

207. De vlammen van liefde van het Heilig Hart van Jezus breiden zich ook uit door het missionaire bereik van de Kerk, dat de boodschap van Gods liefde verkondigt die in Christus is geopenbaard. De H. Vincentius a Paulo verwoordde dit mooi toen hij zijn discipelen uitnodigde om tot de Heer te bidden voor “deze geest, dit Hart dat ons overal heen laat gaan, dit Hart van de Zoon van God, het Hart van onze Heer, dat ons ertoe aanzet om te gaan zoals Hij ging… Hij zendt ons, zoals [de apostelen], om overal vuur te brengen”. 

208. H. Paulus VI, die zich richtte tot religieuze congregaties die zich wijden aan de verspreiding van devotie tot het Heilig Hart, deed de volgende opmerking. “Er kan geen twijfel over bestaan ​​dat pastorale toewijding en missionaire ijver zullen aanwakkeren tot een vlam, als Priesters en leken, in hun verlangen om de glorie van God te verspreiden, het voorbeeld van eeuwige liefde dat Christus ons heeft getoond, overdenken en hun inspanningen richten op het delen van alle mannen en vrouwen in de ondoorgrondelijke rijkdommen van Christus”. Als we het Heilig Hart overdenken, wordt missie een kwestie van liefde. Want het grootste gevaar in de missie is dat we, te midden van alles wat we zeggen en doen, er niet in slagen een vreugdevolle ontmoeting teweeg te brengen met de liefde van Christus die ons omarmt en redt. 

209. Missie, als een uitstraling van de liefde van het Hart van Christus, vereist missionarissen die zelf verliefd zijn en die, geboeid door Christus, zich verplicht voelen om deze liefde te delen die hun leven heeft veranderd. Ze zijn ongeduldig als er tijd wordt verspild aan het bespreken van secundaire kwesties of het concentreren op waarheden en regels, omdat hun grootste zorg is om te delen wat ze hebben ervaren. Ze willen dat anderen de goedheid en schoonheid van de Geliefde waarnemen door hun inspanningen, hoe ontoereikend ze ook mogen zijn. Is dat niet het geval met elke minnaar?

We kunnen als voorbeeld de woorden nemen waarmee Dante Alighieri deze logica van de liefde probeerde uit te drukken: “Ik verklaar dat, als ik denk aan de waarde ervan, de zoete liefde mij het gevoel geeft dat, als mijn moed mij niet in de steek zou laten, ik mijn mond open zou doen en iedereen verliefd zou laten worden.” (“Io dico che, pensando al suo valore amor si dolce si mi si fa sentire, che s’io allora non perdessi ardire farei parlando innamorar la gente”.)

210. In staat zijn om over Christus te spreken, door getuigenis of door woord, op zo’n manier dat anderen Hem willen liefhebben, is de grootste wens van elke missionaris van zielen. Deze dynamiek van de liefde heeft niets te maken met proselitisme; de ​​woorden van een minnaar storen anderen niet, ze stellen geen eisen of verplichten, ze brengen anderen alleen maar tot verwondering over zulke liefde. Met immens respect voor hun vrijheid en waardigheid wacht de minnaar eenvoudigweg tot ze vragen naar de liefde die zijn of haar leven met zo’n grote vreugde heeft gevuld. 

211. Christus vraagt ​​je om je nooit te schamen om anderen, met alle gepaste discretie en respect, te vertellen over je vriendschap met Hem. Hij vraagt ​​dat je het aandurft om anderen te vertellen hoe goed en mooi het is dat je Hem hebt gevonden. “Iedereen die Mij erkent voor de mensen, zal Ik ook erkennen vóór Mijn Vader in de Hemel” (Mt 10:32). Voor een hart dat liefheeft, is dit geen plicht maar een onbedwingbare behoefte: “Wee mij als ik het Evangelie niet verkondig!” (1 Kor 9:16). “In mij is iets als een brandend vuur, opgesloten in mijn botten; ik ben moe om het in te houden en ik kan het niet” (Jer 20:9). 

In gemeenschap van dienstbaarheid 

212. We moeten deze missie om Christus te delen niet zien als iets dat alleen tussen Jezus en mij is. Missie wordt ervaren in gemeenschap met onze gemeenschappen en met de hele Kerk. Als we ons afkeren van de gemeenschap, keren we ons af van Jezus. Als we onze rug toekeren naar de gemeenschap, zal onze vriendschap met Jezus bekoelen. Dit is een feit, en we mogen het nooit vergeten. Liefde voor de broeders en zusters van onze gemeenschappen – religieuze, parochiale, diocesane en andere – is een soort brandstof die onze vriendschap met Jezus voedt. Onze daden van liefde voor onze broeders en zusters in de gemeenschap zijn misschien wel de beste en soms de enige manier waarop we aan anderen kunnen getuigen van onze liefde voor Jezus Christus. Hij zei zelf: “Hieraan zal iedereen weten dat jullie Mijn leerlingen zijn, als jullie liefde voor elkaar hebben” (Joh. 13:35). 

213. Deze liefde wordt dan dienstbaarheid binnen de gemeenschap. Ik word nooit moe om te herhalen dat Jezus ons dit in de duidelijkste bewoordingen mogelijk vertelde: “Zoals je voor één van de minste van Mijn broeders hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan” (Mt. 25:40). Hij vraagt ​​je nu om Hem daar te ontmoeten, in elk van onze broeders en zusters, en vooral in de armen, de verachten en de verlaten leden van de samenleving. Wat een prachtige ontmoeting kan dat zijn! 

214. Als we ons bezighouden met het helpen van anderen, betekent dit niet dat we ons van Jezus afkeren. Integendeel, we ontmoeten Hem op een andere manier. Wanneer we proberen een ander te helpen en voor hem te zorgen, staat Jezus aan onze zijde. We mogen nooit vergeten dat toen Hij Zijn discipelen op missie stuurde, "de Heer met hen meewerkte" (Mc. 16:20). (Noot Claudia: De Heer zond Zijn discipelen uit om het Koninkrijk der Hemelen te verkondigen in de wereld. Dit kwam op de eerste plaats. Daarbij werden mensen gedoopt, mensen genezen, duivels uitgedreven enz. Maar de kern is dat de mensen tot geloof kwamen in de Heer en in Zijn Offer op het Kruis, opdat ze in de Hemel zouden geraken. Dit is het Koninkrijk der Hemelen. En dit Koninkrijk is niet van deze wereld!!!) Hij is er altijd, altijd aan het werk, en deelt onze inspanningen om goed te doen. Op een mysterieuze manier wordt Zijn liefde aanwezig door onze dienstbaarheid. Hij spreekt tot de wereld in een taal die soms geen woorden nodig heeft. 

215. Jezus roept je en zendt je uit om goedheid in onze wereld te verspreiden. Zijn roeping is er een van dienstbaarheid, een oproep om goed te doen, misschien als dokter, moeder, leraar of Priester. Waar je ook bent, je kunt Zijn roeping horen en beseffen dat Hij je uitstuurt om die missie uit te voeren. Hij zei zelf tegen ons: "Ik zend je uit" (Lc. 10:3). Het is onderdeel van ons, vrienden zijn met Hem. Om deze vriendschap te laten rijpen, is het echter aan jou om je door Hem te laten sturen op een missie in deze wereld, en om deze vol vertrouwen, gul, vrij en onbevreesd uit te voeren. Als je gevangen blijft in je eigen comfortzone, zul je nooit echt zekerheid vinden; twijfels en angsten, verdriet en bezorgdheid zullen altijd aan de horizon opdoemen. Degenen die hun missie op deze aarde niet uitvoeren, zullen geen geluk vinden, maar teleurstelling. Vergeet nooit dat Jezus bij elke stap van de weg aan je zijde staat. Hij zal je niet in de afgrond werpen of je aan je lot overlaten. Hij zal er altijd zijn om je aan te moedigen en te begeleiden. Hij heeft beloofd, en Hij zal het doen: "Want Ik ben met u alle dagen, tot aan het einde der tijden" (Mt 28:20). 

216. Op jouw eigen manier moet ook jij een missionaris zijn, zoals de apostelen en de eerste discipelen van Jezus, die eropuit gingen om de liefde van God te verkondigen, om anderen te vertellen dat Christus leeft en het waard is om te kennen. De H. Theresia ervoer dit als een wezenlijk onderdeel van haar offer aan de barmhartige Liefde: “Ik wilde mijn Geliefde te drinken geven en ik voelde mij verteerd door een dorst naar zielen”. Dat is ook jouw missie. Ieder van ons moet die op zijn of haar eigen manier uitvoeren; je zult zien hoe je een missionaris kunt zijn. Jezus verdient niets minder. Als je de uitdaging aanneemt, zal Hij je verlichten, begeleiden en versterken, en je zult een verrijkende ervaring hebben die je veel geluk zal brengen. Het is niet belangrijk of je onmiddellijk resultaat ziet; laat dat over aan de Heer die in het geheim van ons hart werkt. Blijf de vreugde ervaren die voortkomt uit onze inspanningen om de liefde van Christus met anderen te delen. 

BESLUIT

217. Het huidige document kan ons helpen inzien dat de leer van de sociale encyclieken Laudato Si’ en Fratelli Tutti niet los staat van onze ontmoeting met de liefde van Jezus Christus. Want door van diezelfde liefde te drinken, worden we in staat om banden van broederschap te smeden, de waardigheid van elk mens te erkennen en samen te werken om voor ons gemeenschappelijke huis te zorgen. 

218. In een wereld waarin alles wordt gekocht en verkocht, lijkt het gevoel van eigenwaarde van mensen steeds meer afhankelijk te zijn van wat ze kunnen verzamelen met de macht van geld. We worden voortdurend gedwongen om te blijven kopen, consumeren en onszelf af te leiden, gevangen in een vernederend systeem dat ons ervan weerhoudt verder te kijken dan onze onmiddellijke en nietige behoeften. De liefde van Christus heeft geen plaats in dit perverse mechanisme, maar alleen die liefde kan ons bevrijden van een krankzinnige achtervolging die geen ruimte meer heeft voor een gratuite liefde. De liefde van Christus kan onze wereld een hart geven en liefde nieuw leven inblazen waar we ook denken dat het vermogen om lief te hebben definitief verloren is gegaan. 

219. De Kerk heeft die liefde ook nodig, opdat de liefde van Christus niet vervangen wordt door achterhaalde structuren en zorgen, buitensporige gehechtheid aan onze eigen ideeën en meningen, en fanatisme in allerlei vormen, die uiteindelijk de plaats innemen van de gratuite liefde van God die bevrijdt, verlevendigt, vreugde brengt in het hart en gemeenschappen bouwt. De gewonde Zijde van Christus blijft die stroom uitstorten die nooit uitgeput raakt, nooit vergaat, maar zichzelf keer op keer aanbiedt aan allen die willen liefhebben zoals Hij deed. Want alleen Zijn liefde kan een nieuwe mensheid voortbrengen. 

220. Ik vraag onze Heer Jezus Christus om te verlenen dat Zijn Heilig Hart de stromen van levend water mag blijven uitstorten die de pijn die we hebben veroorzaakt kunnen helen, ons vermogen om anderen lief te hebben en te dienen kunnen versterken, en ons kunnen inspireren om samen op weg te gaan naar een rechtvaardige, solidaire en broederlijke wereld. Tot die dag dat we ons zullen verheugen in het samen vieren van het banket van het Hemelse koninkrijk in de aanwezigheid van de verrezen Heer, die al onze verschillen harmoniseert in het licht dat eeuwig uitstraalt vanuit Zijn open Hart. Moge Hij voor eeuwig gezegend zijn. 

Gegeven in Rome, Sint Pieter's, op 24 oktober van het jaar 2024, het twaalfde van mijn pontificaat.

26-10-2024 om 06:14 geschreven door claudia

Troost onszelf om anderen te troosten 

161. Door het Hart van Christus en Zijn zelfovergave tot aan de dood te overdenken, vinden we zelf grote troost. Het verdriet dat we in ons hart voelen, maakt plaats voor volledig vertrouwen en uiteindelijk is wat blijft dankbaarheid, tederheid, vrede; wat blijft is de liefde van Christus die in ons leven heerst. Berouw is dus “geen bron van angst, maar van genezing voor de ziel, omdat het als een balsem op de wonden van zonde werkt en ons voorbereidt om de liefkozing van de Heer te ontvangen”. Ons lijden is verbonden met het lijden van Christus aan het Kruis. Als we geloven dat genade elke afstand kan overbruggen, betekent dit dat Christus zich door Zijn lijden verenigde met het lijden van Zijn discipelen op elke tijd en plaats. Op deze manier kunnen we, wanneer we lijden ondergaan, ook de innerlijke troost ervaren van de wetenschap dat Christus met ons lijdt. Als we Hem proberen te troosten, zullen we onszelf getroost vinden. 

162. Op een gegeven moment, in onze overpeinzing, zouden we echter ook de dringende smeekbede van de Heer moeten horen: “Troost, troost Mijn volk!” (Jes. 40:1). Zoals de H. Paulus ons vertelt, biedt God ons troost “zodat wij hen die in welke nood dan ook, zijn, kunnen troosten met de troost waarmee wij zelf door God getroost worden” (2 Kor. 1:4). 

163. Dit daagt ons vervolgens uit om een ​​dieper begrip te zoeken van de gemeenschappelijke, sociale en missionaire dimensie van alle authentieke toewijding aan het Hart van Christus. Want net zoals het Hart van Christus ons naar de Vader leidt, zendt het ons uit naar onze broeders en zusters. In de vruchten van dienstbaarheid, broederschap en missie die het Hart van Christus in ons leven inspireert, wordt de wil van de Vader vervuld. Op deze manier maken we de cirkel rond: “Mijn Vader wordt hierdoor verheerlijkt, dat u veel vrucht draagt” (Joh. 15:8). 

5e HOOFDSTUK: LIEFDE OM LIEFDE 

164. In de spirituele ervaringen van de H. Margaretha Maria Alacoque komen we, samen met een vurige liefdesverklaring voor Jezus Christus, een diep persoonlijke en uitdagende uitnodiging tegen om ons leven aan de Heer toe te vertrouwen. De wetenschap dat we geliefd zijn en het volledige vertrouwen in die liefde, verminderen op geen enkele manier onze wens om genereus te reageren, ondanks onze zwakheid en onze vele tekortkomingen.

EEN KLACHT EN EEN VERZOEK 

165. Beginnend met Zijn 2de grote verschijning aan de H. Margaretha Maria, sprak Jezus over de droefheid die Hij voelt omdat Zijn grote liefde voor de mensheid in ruil daarvoor “niets dan ondankbaarheid en onverschilligheid”, “kilheid en minachting” ontvangt. En dit, voegde Hij toe, “is voor Mij nog erger dan alles wat Ik in Mijn lijden heb doorstaan”. 

166. Jezus sprak over Zijn dorst naar liefde en openbaarde dat Zijn Hart niet onverschillig is voor de manier waarop wij op die dorst reageren. In Zijn woorden: “Ik dorst, maar met een zo vurige dorst om door mensen in het Allerheiligste Sacrament bemind te worden, dat deze dorst Mij verteert; en Ik heb niemand ontmoet die, overeenkomstig Mijn verlangen, een poging doet om Mijn dorst te lessen, en een wederdienst levert voor Mijn liefde”. Jezus vraagt ​​om liefde. Zodra het gelovige hart dit beseft, is zijn spontane reactie er één van liefde, niet een verlangen om offers te vermenigvuldigen of simpelweg een zware plicht te vervullen: "Ik ontving van mijn God overvloedige genaden van Zijn liefde, en ik voelde mij bewogen door het verlangen om op sommige daarvan te reageren en te reageren met liefde voor liefde". Zoals mijn voorganger Leo XIII opmerkte, door het beeld van Zijn Heilig Hart, beweegt de liefde van Christus "ons om liefde met liefde te beantwoorden". 

CHRISTUS' LIEFDE UITBREIDEN NAAR ONZE BROEDERS EN ZUSTERS 

167. We moeten nogmaals het woord van God ter hand nemen en ons realiseren dat ons beste antwoord op de liefde van Christus' hart is om onze broeders en zusters lief te hebben. Er is geen betere manier voor ons om liefde met liefde te beantwoorden. De Schrift maakt dit overduidelijk: 

"Zoals u gedaan hebt voor één van de minste van deze van Mijn broeders, hebt u voor Mij gedaan" (Mt 25:40). 

“Want de hele wet is samengevat in één gebod: ‘Heb uw naaste lief als uzelf’” (Gal. 5:14). 

“Wij weten dat wij zijn overgegaan van de dood naar het leven, omdat wij elkaar liefhebben. Wie niet liefheeft, blijft in de dood” (1 Joh. 3:14). 

“Wie zijn broeder of zuster die hij heeft gezien, niet liefheeft, kan God die hij niet heeft gezien, niet liefhebben” (1 Joh. 4:20). 

168. Liefde voor onze broeders en zusters is niet alleen de vrucht van onze eigen inspanningen; het vereist de transformatie van onze egoïstische harten. Dit besef leidde tot het vaak herhaalde gebed: “Jezus, maak ons ​​hart meer als het Uwe”. De H. Paulus spoorde zijn toehoorders van zijn kant aan om niet te bidden om de kracht om goede werken te doen, maar “om onder u dezelfde gezindheid te hebben als in Christus Jezus” (Fil. 2:5). 

169. We moeten niet vergeten dat in het Romeinse Rijk veel armen, buitenlanders en anderen die aan de rand van de maatschappij leefden, met respect, genegenheid en zorg werden ontvangen door Christenen. Dit verklaart waarom de afvallige keizer Julianus in één van zijn brieven erkende dat een reden waarom Christenen werden gerespecteerd en geïmiteerd, de hulp was die ze gaven aan de armen en vreemdelingen, die gewoonlijk werden genegeerd en met minachting werden behandeld. Voor Julianus was het ondraaglijk dat de Christenen die hij verachtte, “naast het voeden van hun eigen mensen, ook onze armen en behoeftigen voeden, die geen hulp van ons ontvangen”.

De keizer drong er dus op aan dat er liefdadigheidsinstellingen moesten worden opgericht om te concurreren met die van de Christenen en zo het respect van de maatschappij te winnen: “Er zouden in elke stad veel accommodaties moeten worden ingesteld, zodat de immigranten kunnen genieten van onze filantropie … en de Grieken gewend kunnen raken aan dergelijke werken van vrijgevigheid”. Julianus bereikte zijn doel niet, ongetwijfeld omdat er onder die werken niets te vergelijken was met de Christelijke naastenliefde die de unieke waardigheid van elke persoon respecteerde. 

170. Door zich te associëren met de laagste rangen van de samenleving (vgl. Mt 25:31-46), “bracht Jezus de grote nieuwigheid van het erkennen van de waardigheid van elke persoon, vooral van degenen die als ‘onwaardig’ werden beschouwd. Dit nieuwe principe in de menselijke geschiedenis – dat benadrukt dat individuen nog meer ‘waardig’ zijn voor ons respect en onze liefde wanneer ze zwak, veracht of lijdend zijn, zelfs tot het punt dat ze de menselijke ‘figuur’ verliezen – heeft het gezicht van de wereld veranderd. Het heeft leven gegeven aan instellingen die zorgen voor degenen die zich in achtergestelde omstandigheden bevinden, zoals verlaten baby’s, wezen, ouderen die zonder hulp zijn achtergelaten, geesteszieken, mensen met ongeneeslijke ziekten of ernstige misvormingen, en degenen die op straat leven”. 

171. Wanneer we het doorboorde Hart van de Heer overdenken, die “onze zwakheden op zich nam en onze ziekten droeg” (Mt 8:17), worden ook wij geïnspireerd om meer aandacht te hebben voor het lijden en de behoeften van anderen, en bevestigd in onze inspanningen om deel te nemen aan Zijn werk van bevrijding als instrumenten voor de verspreiding van Zijn liefde. Wanneer we mediteren over Christus’ zelfopoffering ten behoeve van allen, worden we er vanzelfsprekend toe geleid om ons af te vragen waarom ook wij niet bereid zouden moeten zijn om ons leven te geven voor anderen: “Wij kennen de liefde hieraan, dat Hij zijn leven voor ons heeft gegeven – en dat wij ons leven voor elkaar behoren te geven” (1 Joh 3:16). 

ECHO'S IN DE GESCHIEDENIS VAN DE SPIRITUALITEIT 

172. Deze band tussen toewijding aan het Hart van Jezus en toewijding aan onze broeders en zusters is een constante geweest in de geschiedenis van de Christelijke spiritualiteit. Laten we een paar voorbeelden overwegen. 

Een bron zijn waaruit anderen kunnen drinken 

173. Vanaf Origenes hebben verschillende Kerkvaders nagedacht over de woorden van Johannes 7:38 – “uit zijn hart zullen stromen van levend water vloeien” – die verwijzen naar hen die, nadat ze van Christus hebben gedronken, hun geloof in Hem hebben gesteld. Onze vereniging met Christus is niet alleen bedoeld om onze eigen dorst te lessen, maar ook om ons bronnen van levend water voor anderen te maken. Origenes schreef dat Christus Zijn belofte nakomt door bronnen van vers water in ons te laten opwellen: “De menselijke ziel, gemaakt naar het beeld van God, kan zelf putten, fonteinen en rivieren bevatten en uitstorten”. 

174. De H. Ambrosius raadde aan om diep van Christus te drinken, “opdat de bron van water dat opwelt tot het eeuwige leven in u mag overstromen”. Marius Victorinus was ervan overtuigd dat de Heilige Geest zichzelf in zo’n overvloed heeft gegeven dat “iedereen die Hem ontvangt, een hart wordt dat stromen van levend water uitstort”. De H. Augustinus zag deze stroom die uit de gelovige vloeide als welwillendheid. De H. Thomas van Aquino beweerde aldus dat wanneer iemand “zich haast om verschillende genadegaven die hij van God heeft ontvangen, te delen, levend water uit zijn hart stroomt”. 

175. Hoewel “het offer dat aan het Kruis in liefdevolle gehoorzaamheid wordt gebracht, de meest overvloedige en oneindige genoegdoening voor de zonden van de mensheid oplevert”, verlengt en schenkt de Kerk, geboren uit het Hart van Christus, op elke tijd en plaats de vruchten van dat ene verlossende Lijden, die mannen en vrouwen leidt tot directe vereniging met de Heer. 

176. In het hart van de Kerk kan de bemiddeling van Maria, als onze Voorspreekster en Moeder, alleen worden begrepen als “een delen in de ene bron, die de bemiddeling van Christus zelf is”, de enige Verlosser. Om deze reden “aarzelt de Kerk niet om de ondergeschikte rol (Noot Claudia: het is Franciscus blijkbaar niet gegeven om de belangrijke rol van Maria te onderstrepen. Ze is Middelares van alle genade, Mede-verlosseres en Voorspreekster. Door Maria kom je tot Jezus.) van Maria te belijden”.

De devotie tot het Hart van Maria doet op geen enkele manier afbreuk aan de enige eredienst die het Hart van Christus toekomt, maar vergroot deze juist: “Maria’s functie als Moeder van de mensheid verduistert of vermindert deze unieke bemiddeling van Christus op geen enkele manier, maar toont juist de kracht ervan”. Dankzij de overvloedige genaden die uit de open Zijde van Christus stromen, worden de Kerk, de Maagd Maria en alle gelovigen op verschillende manieren zelf stromen van levend water. Op deze manier toont Christus Zijn glorie in en door onze kleinheid. 

Broederschap en mystiek 

177. De H. Bernardus, die ons aanspoort tot vereniging met het Hart van Christus, put uit de rijkdom van deze devotie om op te roepen tot een bekering die gegrond is in de liefde. Bernardus geloofde dat onze genegenheden, die tot slaaf zijn gemaakt door genoegens, niettemin getransformeerd en bevrijd kunnen worden, niet door blinde gehoorzaamheid aan een gebod, maar eerder als reactie op de verrukkelijke liefde van Christus. (Noot Claudia: De 10 geboden moeten volkomen worden nageleefd, dit is geen blinde gehoorzaamheid, maar verplichte gehoorzaamheid.)

Het kwaad wordt overwonnen door het goede, overwonnen door de bloei van de liefde: “Heb de Heer, uw God, lief met de volledige en diepe genegenheid van heel uw hart; heb Hem lief met uw geest die geheel waakzaam en vastberaden is; heb Hem lief met al uw kracht, zozeer zelfs dat u niet bang zou zijn om te sterven uit liefde voor Hem… Uw genegenheid voor de Heer Jezus moet zowel zoet als intiem zijn, om de zoete verleidingen van het zinnelijke leven te weerstaan. Zoetheid overwint zoetheid, zoals de ene spijker de andere uitdrijft”. 

178. De H. Franciscus van Sales was bijzonder onder de indruk van Jezus’ woorden: “Leer van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart” (Mt 11:29). Zelfs in de meest eenvoudige en alledaagse dingen, zei hij, kunnen we het Hart van de Heer “stelen”. “Wie Hem op een aanvaardbare manier wil dienen, moet niet alleen aandacht schenken aan verheven en belangrijke zaken, maar ook aan dingen die klein en onbelangrijk zijn, want door beide kunnen we Zijn hart en liefde winnen… Ik bedoel de dagelijkse verdraagzaamheid, de hoofdpijn, de kiespijn, de zware kou; de vermoeiende eigenaardigheden van een echtgenoot of echtgenote, het gebroken glas, het verlies van een ring, een zakdoek, een handschoen; de spot van een buurman; de inspanning om vroeg naar bed te gaan om vroeg op te staan ​​voor gebed of communie, de kleine verlegenheid die sommige mensen voelen bij het openlijk vervullen van religieuze plichten…

Wees er zeker van dat al dit lijden, hoe klein het ook is, als het liefdevol wordt aanvaard, het meest aangenaam is voor Gods goedheid”. Uiteindelijk wordt ons antwoord op de liefde van het Hart van Christus echter gemanifesteerd in de liefde voor onze naaste: “een liefde die vast, constant, standvastig is, niet bekommerd om triviale zaken of de positie van mensen in het leven, niet onderhevig aan veranderingen of vijandigheid… Onze Heer heeft ons onophoudelijk lief, verdraagt ​​zoveel van onze gebreken en onze fouten. Juist daarom moeten we hetzelfde doen met onze broeders en zusters, nooit moe wordend hen te verdragen”.

179. De H. Charles de Foucauld probeerde Jezus na te volgen door te leven en te handelen zoals hij deed, in een voortdurende poging om te doen wat Jezus in zijn plaats zou hebben gedaan. Alleen door zich te conformeren aan de gevoelens van het Hart van Christus kon hij dit doel volledig bereiken. Ook hier vinden we het idee van “liefde om liefde”. In zijn woorden: “Ik verlang naar lijden om liefde met liefde te beantwoorden, om Hem na te volgen… om in Zijn werk te treden, om mijzelf met Hem aan te bieden, het niets dat ik ben, als een offer, als een slachtoffer, voor de heiliging van de mensen”.

Het verlangen om de liefde van Jezus aan anderen te brengen, zijn missionaire zendingswerk naar de armste en meest vergeten mensen van onze wereld, bracht hem ertoe om als zijn embleem de woorden “Iesus-Caritas” te nemen, met het symbool van het Hart van Christus bekroond door een Kruis. Dit was ook geen lichtzinnige beslissing: “Met al mijn kracht probeer ik aan deze arme, verloren broeders te laten zien en te bewijzen dat onze religie geheel en al liefdadigheid is, geheel en al broederschap, en dat haar embleem een ​​hart is”. Hij wilde zich met andere broeders vestigen “in Marokko, in de naam van het Hart van Jezus”. Op deze manier kon hun evangelisatiewerk naar buiten uitstralen: “De naastenliefde moet uitstralen vanuit onze broederschappen, zoals ze uitstraalt vanuit het Hart van Jezus”. Dit verlangen maakte hem geleidelijk tot een “universele broeder”. Hij liet zich vormen door het Hart van Christus en probeerde de hele lijdende mensheid te herbergen in zijn broederlijk hart: “Ons hart, zoals dat van Jezus, moet alle mannen en vrouwen omvatten”. “De liefde van het hart van Jezus voor mannen en vrouwen, de liefde die Hij toonde in Zijn Lijden, dat is wat we nodig hebben voor alle mensen”. 

180. Pater Henri Huvelin, de geestelijk leider van de H. Charles de Foucauld, merkte op dat “wanneer onze Heer in een hart woont, hij het zulke gevoelens geeft, en dit hart uitreikt naar de minste van onze broeders en zusters. Zo was het hart van de H. Vincentius a Paulo… Wanneer onze Heer in de ziel van een Priester leeft, laat hij hem uitreiken naar de armen”. Het is belangrijk om te beseffen dat de apostolische ijver van de H. Vincentius, zoals Pater Huvelin het beschrijft, ook werd gevoed door devotie tot het Hart van Christus. De H. Vincentius spoorde zijn medebroeders aan om “in het Hart van onze Heer een woord van troost te vinden voor de arme zieke”.

Als dat woord overtuigend moet zijn, moet ons eigen hart eerst zijn veranderd door de liefde en tederheid van het Hart van Christus. De H. Vincentius herhaalde deze overtuiging vaak in zijn homilieën en raadgevingen, en het werd een opvallend kenmerk van de Constituties van zijn Congregatie: “We moeten een grote inspanning doen om de volgende les te leren, die ook door Christus is geleerd: ‘Leer van Mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart’. We moeten onthouden dat Hij zelf heeft gezegd dat we door zachtmoedigheid de aarde beërven. Als we hiernaar handelen, zullen we mensen voor ons winnen, zodat ze zich tot de Heer zullen wenden. Dat zal niet gebeuren als we mensen hard of scherp behandelen”. 

EERHERSTEL: BOUWEN OP DE RUÏNES 

181. Alles wat tot nu toe is gezegd, stelt ons in staat om in het licht van Gods woord de juiste betekenis te begrijpen van het “eerherstel” aan het Hart van Christus die de Heer van ons verwacht, met de hulp van Zijn genade, om “aan te bieden”. De vraag is veel besproken, maar de H. Johannes Paulus II heeft ons een duidelijk antwoord gegeven dat Christenen vandaag de dag kan leiden naar een geest van eerherstel die nauwer is afgestemd op de Evangeliën. 

De sociale betekenis van eerherstel aan het Hart van Christus 

182. De H. Johannes Paulus legde uit dat door onszelf samen toe te vertrouwen aan het Hart van Christus, “over de ruïnes die door haat en geweld zijn verzameld, de zeer gewenste beschaving van de liefde, het Koninkrijk van het Hart van Christus, kan worden opgebouwd”. Dit vereist duidelijk dat we “kinderlijke liefde voor God en liefde voor de naaste verenigen”, en dit is inderdaad “de ware genoegdoening die door het Hart van de Verlosser wordt gevraagd”. In eenheid met Christus, te midden van de ruïnes die we in deze wereld hebben achtergelaten door onze zonden, worden we geroepen om een ​​nieuwe beschaving van liefde op te bouwen. Dat is wat het betekent om genoegdoening te doen zoals het Hart van Christus dat van ons wil. Te midden van de verwoesting die door het kwaad wordt aangericht, verlangt het Hart van Christus dat we met Hem samenwerken om goedheid en schoonheid in onze wereld te herstellen. 

183. Alle zonden schaden de Kerk en de samenleving; als gevolg daarvan “kan elke zonde ongetwijfeld worden beschouwd als een sociale zonde” en dit geldt met name voor die zonden die “door hun aard zelf een directe aanval op de naaste vormen”. (Noot Claudia: Franciscus negeert het feit dat zonden ook tegen God zelf worden bedreven en deze zijn erger dan de andere, omdat het de Schepper zelf betreft. Heiligschennissen, godslasteringen, zonden tegen de H. Geest, enz.) De H. Johannes Paulus II legde uit dat de herhaling van deze zonden tegen anderen vaak een “structuur van zonde” consolideert die een effect heeft op de ontwikkeling van volkeren. Vaak is dit onderdeel van een dominante mentaliteit die normaal of redelijk acht wat slechts egoïsme en onverschilligheid is. Dit leidt dan tot sociale vervreemding: “Een samenleving is vervreemd als haar vormen van sociale organisatie, productie en consumptie het moeilijker maken om de gave van zichzelf aan te bieden en solidariteit tussen mensen te vestigen”. Het is niet alleen een morele norm die ons ertoe brengt deze vervreemde sociale structuren bloot te leggen en te weerstaan ​​en om inspanningen binnen de samenleving te ondersteunen om het algemeen belang te herstellen en te consolideren.

Het is veeleer onze “bekering van hart” die “de verplichting oplegt” om deze structuren te herstellen. Het is ons antwoord op de liefde van het Hart van Jezus, die ons leert om op onze beurt lief te hebben. (Noot Claudia: Franciscus gaat terug zijn bekende pad op, dat van sociale problemen op te lossen, die allen ondergeschikt zijn aan de problemen waar de mens tegenwoordig mee te maken heeft: het blijven steken in het wereldse, in plaats van de blik te richten naar het Hemelse. De redding van de ziel staat bij Franciscus niet op zijn agenda. Maar dit is wat op de eerste plaats komt op de Hemelse agenda.) 

184. Juist omdat evangelisch eerherstel deze vitale sociale dimensie bezitten, moeten onze daden van liefde, dienstbaarheid en verzoening, om werkelijk eerherstel te kunnen zijn, geïnspireerd, gemotiveerd en bekrachtigd worden door Christus. De H. Johannes Paulus II merkte ook op dat “om de beschaving van de liefde op te bouwen”, onze wereld vandaag de dag het Hart van Christus nodig heeft. Christelijk eerherstel kan niet eenvoudigweg worden begrepen als een verzameling van externe werken, hoe onmisbaar en soms bewonderenswaardig ze ook mogen zijn.

Deze hebben een “mystiek” nodig, een ziel, een betekenis die hen kracht, drive en onvermoeibare creativiteit verleent. Ze hebben het leven, het vuur en het licht nodig die uitstralen vanuit het Hart van Christus. (Noot Claudia: Franciscus vergeet dat de echte daden van liefde de bekering van de zielen van de medemens zijn. De ziel is onsterfelijk en alle wereldse problemen van sociale aard verzinken in het niets, als de ziel voor eeuwig in de Hel kan belanden. Wat heeft een arme, verdrukte, verworpene van de maatschappij eraan, als hij verder nog voor de eeuwigheid lijdt in de Hel? Het is de bedoeling dat elke mens in de Hemel geraakt, waar er geen pijn, lijden en dood meer zijn. Deze bovennatuurlijke realiteit wordt door Franciscus elke keer ontkent.) 

Gewonde harten helen 

185. Ook is een louter uiterlijk eerherstel niet voldoende, noch voor onze wereld, noch voor het Hart van Christus. Als ieder van ons zijn of haar eigen zonden en hun effect op anderen overweegt, zullen we beseffen dat het herstellen van de schade die aan deze wereld is toegebracht ook vraagt ​​om een ​​verlangen om gewonde harten te helen waar de diepste schade is toegebracht en de pijn het pijnlijkst is. 

186. Een geest van eerherstel leidt ons dus tot de hoop dat elke wonde kan worden geheeld, hoe diep die ook mag zijn. Volledige herstel kan soms onmogelijk lijken, zoals wanneer goederen of geliefden definitief verloren zijn gegaan, of wanneer bepaalde situaties onherstelbaar zijn geworden. Toch is de intentie om het goed te maken, en dat op een concrete manier te doen, essentieel voor het proces van verzoening en een terugkeer naar vrede van hart”. 

De schoonheid van het vragen om vergeving 

187. Goede bedoelingen zijn niet genoeg. Er moet een innerlijk verlangen zijn dat tot uitdrukking komt in onze uiterlijke daden. “Herstel, als het Christelijk moet zijn, het hart van de beledigde persoon moet raken en niet een simpele daad van vergeldende gerechtigheid moet zijn, veronderstelt twee veeleisende dingen: onze schuld erkennen en om vergeving vragen… Het is vanuit de eerlijke erkenning van het onrecht dat onze broeder of zuster is aangedaan, en vanuit het diepe en oprechte besef dat de liefde is aangetast, dat het verlangen om het goed te maken ontstaat”. 

188. We moeten nooit denken dat het erkennen van onze zonden voor anderen op de een of andere manier vernederend of aanstootgevend is voor onze menselijke waardigheid. Integendeel, het vereist dat we stoppen onszelf te bedriegen en ons verleden erkennen voor wat het is, getekend door zonde, vooral in die gevallen waarin we onze broeders en zusters pijn hebben gedaan. “Zelfbeschuldiging is onderdeel van de Christelijke wijsheid… Het is aangenaam voor de Heer, omdat de Heer een berouwvol hart aanvaardt”. 

189. Een onderdeel van deze geest van eerherstel is de gewoonte om vergeving te vragen aan onze broeders en zusters, wat grote nobelheid toont te midden van onze menselijke zwakheid. Vergeving vragen is een middel om relaties te genezen, want het “opent de dialoog opnieuw en manifesteert de wil om de band van broederlijke naastenliefde te herstellen…

Het raakt het hart van onze broeder of zuster, brengt troost en inspireert tot aanvaarding van de gevraagde vergeving. Zelfs als het onherstelbare niet volledig kan worden hersteld, kan liefde altijd herboren worden, waardoor de pijn draaglijk wordt”. (Noot Claudia: eerherstel is voornamelijk nodig om Gods toorn te kalmeren. Dit door gebed, door aanbidding, door de Biecht, door de H. Eucharistie, door vasten, door offer, door Gods Woord te overwegen enz. Franciscus vergeet dat we vooral vergeving moeten vragen aan God omwille van onze zondige werken en daden. Het is niet alleen vergeving vragen aan onze naaste, maar OOK vergeving voor onze zonden.) 

190. Een hart dat in staat is tot berouw zal groeien in broederschap en solidariteit. Anders “gaan we achteruit en worden we oud van binnen”, terwijl wanneer “ons gebed eenvoudiger en dieper wordt, gegrond in aanbidding en verwondering in de aanwezigheid van God, we groeien en rijpen. We raken minder gehecht aan onszelf en meer gehecht aan Christus. Arm van geest geworden, komen we dichter bij de armen, degenen die het dierbaarst zijn voor God”. Dit leidt tot een ware geest van eerherstel, want “zij die berouw van hart voelen, voelen zich steeds meer broeders en zusters van alle zondaars van de wereld; ze doen afstand van hun superioriteitsgevoelens en harde oordelen, en worden vervuld van een brandend verlangen om liefde te tonen en herstel te brengen”.

Het gevoel van solidariteit dat voortkomt uit berouw maakt het ook mogelijk dat verzoening plaatsvindt. De persoon die in staat is tot berouw, “weent om hun zonden in plaats van woede en schandaal te voelen over de tekortkomingen van onze broeders en zusters. Er vindt een soort omkering plaats, waarbij de natuurlijke neiging om toegeeflijk te zijn voor onszelf en onbuigzaam voor anderen wordt omvergeworpen en we, door Gods genade, streng worden voor onszelf en barmhartig voor anderen”. 

EERHERSTEL: EEN UITBREIDING VAN HET HART VAN CHRISTUS 

191. Er is een andere, complementaire, benadering van eerherstel, die ons in staat stelt om het in een nog directere relatie te plaatsen met het Hart van Christus, zonder het aspect van concrete toewijding aan onze broeders en zusters uit te sluiten. 

192. Elders heb ik gesuggereerd dat "God op een of andere manier heeft geprobeerd zichzelf te beperken op zo'n manier dat veel van de dingen die wij als kwaad, gevaren of bronnen van lijden beschouwen, in werkelijkheid deel uitmaken van de pijnen van de bevalling die Hij gebruikt om ons tot de daad van samenwerking met de Schepper te trekken". Deze samenwerking van onze kant kan de kracht en de liefde van God in ons leven en in de wereld laten groeien, terwijl onze weigering of onverschilligheid dit kan verhinderen. Verschillende passages in de Bijbel drukken dit metaforisch uit, zoals wanneer de Heer uitroept: "Als je maar tot Mij terugkeert, O Israël!" (vgl. Jer. 4:1). Of wanneer Hij, geconfronteerd met afwijzing door Zijn volk, zegt: “Mijn hart krimpt in Mij ineen; Mijn mededogen wordt warm en teder” (Hos. 11:8). 

193. Ook al is het niet mogelijk om te spreken van nieuw lijden van de kant van de verheerlijkte Heer, “het Paasmysterie van Christus… en alles wat Christus is – alles wat Hij deed en leed voor alle mensen – neemt deel aan de Goddelijke eeuwigheid, en overstijgt zo alle tijden terwijl Hij in hen allen aanwezig wordt gemaakt”. We kunnen zeggen dat Hij de uitgebreide glorie van Zijn Verrijzenis heeft beperkt en de verspreiding van Zijn immense en brandende liefde heeft ingeperkt, om ruimte te laten voor onze vrije medewerking met Zijn Hart. (Noot Claudia: De Heer lijdt nog altijd de pijnen van het Lijden en dit door ons gebrek aan respect en liefde voor de H. Eucharistie.)

Onze afwijzing van Zijn liefde werpt een barrière op voor die genadige gave, terwijl onze vertrouwende aanvaarding ervan een ruimte opent, een kanaal waardoor het in onze harten kan stromen. Onze afwijzing of onverschilligheid beperkt de effecten van Zijn macht en de vruchtbaarheid van Zijn liefde in ons. Als Hij in mij geen openheid en vertrouwen vindt, wordt Zijn liefde – omdat Hij het zelf heeft gewild (Noot Claudia: omdat WIJ het zo willen, door onze vrije wil) – beroofd van zijn uitbreiding, uniek en onherhaalbaar, in mijn leven en in deze wereld, waar Hij mij oproept om Hem aanwezig te maken. Nogmaals, dit komt niet voort uit enige zwakte van Zijn kant, maar eerder uit Zijn oneindige vrijheid, Zijn mysterieuze kracht en Zijn volmaakte liefde voor ieder van ons. Wanneer Gods kracht zich openbaart in de zwakte van onze menselijke vrijheid, “kan alleen het geloof het onderscheiden”. 

194. De H. Margaretha Maria vertelde dat Hij in één van Zijn verschijningen sprak over de hartstochtelijke liefde van Zijn Hart voor ons, en haar vertelde dat Hij “de vlammen van Zijn brandende liefde niet kon bedwingen, maar ze overal moest verspreiden”. Aangezien de Heer, die alles kan, in Zijn Goddelijke vrijheid onze medewerking wilde eisen, kan eerherstel worden begrepen als het verwijderen van de obstakels die we voor de uitbreiding van Christus’ liefde in de wereld plaatsen door ons gebrek aan vertrouwen, dankbaarheid en zelfopoffering. 

Een offer aan de liefde 

195. Om ons te helpen dieper over dit mysterie na te denken, kunnen we ons nogmaals wenden tot de stralende spiritualiteit van de H. Theresia van het Kind Jezus. Theresia was zich ervan bewust dat er in bepaalde kringen een extreme vorm van genoegdoening was ontstaan, gebaseerd op een bereidheid om zichzelf op te offeren voor anderen, en om in zekere zin een "bliksemafleider" te worden voor de kastijdingen van de goddelijke gerechtigheid. In haar woorden: "Ik dacht aan de zielen die zichzelf aanbieden als slachtoffers van Gods gerechtigheid om de straffen die voor zondaars zijn gereserveerd, af te wenden en ze over zichzelf af te roepen". Hoe groot en genereus zo'n offer ook mag lijken, ze vond het niet overdreven aantrekkelijk: "Ik voelde me er verre van aangetrokken om het te doen".

Zo'n grote nadruk op Gods gerechtigheid zou uiteindelijk kunnen leiden tot het idee dat Christus' offer op de een of andere manier onvolledig of slechts gedeeltelijk effectief was, of dat Zijn genade niet krachtig genoeg was. (Noot Claudia: Franciscus kan het echt niet laten. Offerzielen zijn bedoeld als bliksemafleiders, omdat we anders zoveel zware straffen te verduren krijgen. En dit is niet alleen voor offerzielen alleen. God vraagt offers aan iedere gelovige. Hij vraagt om alles op te offeren aan Hem om te dienen om zoveel mogelijk zielen die ver van Hem zijn verwijderd te bekeren, zodat ze niet in de Hel terecht komen. Bovendien is het alleen door gebed en offers dat de zware straffen die de hele wereld te wachten staan kunnen worden verzacht, en zelfs vermeden. Mensen willen vrede, maar hebben er geen gebed en offers voor over om dit te bewerkstelligen. De rozenkrans bidden om vrede te verkrijgen is in deze tijd geen luxe, gezien de precaire toestand waarin we ons op dit moment bevinden.) 

196. Met haar grote spirituele inzicht ontdekte de H. Theresia dat we onszelf op een andere manier kunnen aanbieden, zonder de behoefte om de Goddelijke gerechtigheid te bevredigen, maar door de oneindige liefde van de Heer vrij te laten verspreiden: “O mijn God! Zal Uw versmade liefde opgesloten blijven in Uw Hart? Het lijkt mij dat als U zielen zou vinden die zichzelf als slachtoffers van de holocaust aan Uw liefde aanbieden, U ze snel zou verteren; het lijkt mij ook dat U blij zou zijn om de golven van oneindige tederheid in U niet tegen te houden”. 

197. Hoewel er niets hoeft te worden toegevoegd aan het ene verlossende offer van Christus, blijft het waar dat onze vrije weigering het Hart van Christus kan verhinderen om de “golven van zijn oneindige tederheid” in deze wereld te verspreiden. Nogmaals, dit is omdat de Heer onze vrijheid wil respecteren. Meer dan de Goddelijke gerechtigheid was het het feit dat de liefde van Christus kon worden geweigerd dat het hart van de H. Theresia verontrustte, omdat voor haar Gods gerechtigheid alleen in het licht van Zijn liefde wordt begrepen. Zoals we hebben gezien, overwoog ze alle volmaaktheden van God door Zijn genade, en zag ze ze zo getransfigureerd en stralend van liefde. In haar woorden: “zelfs Zijn gerechtigheid (en misschien zelfs deze meer dan de anderen) lijkt mij gekleed in liefde”. 

198. Dit was de oorsprong van haar offer, niet aan Gods gerechtigheid, maar aan Zijn barmhartige liefde. “Ik bied mezelf aan als een slachtoffer van de holocaust aan Uw barmhartige liefde, en vraag U om mij onophoudelijk te verteren, zodat de golven van oneindige tederheid die in U opgesloten zitten, overstromen in mijn ziel, en dat ik zo een martelaar van Uw liefde mag worden”. Het is belangrijk om te beseffen dat het voor Theresia niet alleen ging om het Hart van Christus haar hart te laten vullen, door haar volledige vertrouwen, met de schoonheid van Zijn liefde, maar ook om die liefde, door haar leven, te laten verspreiden naar anderen en zo de wereld te transformeren. Opnieuw, in haar woorden, “In het hart van de Kerk, mijn Moeder, zal ik liefde zijn… en zo zal mijn droom werkelijkheid worden”. De twee aspecten waren onlosmakelijk met elkaar verbonden. 

199. De Heer aanvaardde haar offer. We zien dat ze kort daarna verklaarde dat ze een intense liefde voor anderen voelde en volhield dat die uit het Hart van Christus kwam, verlengd door haar. Zo vertelde ze haar zuster Léonie: “Ik hou duizend keer meer van je dan gewone zusters van elkaar houden, want ik kan je liefhebben met het Hart van onze Hemelse Bruidegom”. Later schreef ze aan Maurice Bellière: “Hoe graag zou ik u de tederheid van het Hart van Jezus willen laten begrijpen, wat Hij van u verwacht!” 

Integriteit en harmonie

200. Zusters en broeders, ik stel voor dat we dit middel van eerherstel ontwikkelen, wat, in één woord, het Hart van Christus een nieuwe mogelijkheid biedt om in deze wereld de vlammen van Zijn vurige en genadige liefde te verspreiden. Hoewel het waar blijft dat eerherstel de wens inhoudt om “compensatie te bieden voor de verwondingen die aan de ongeschapen Liefde zijn toegebracht, hetzij door nalatigheid of door een ernstig vergrijp”, is de meest passende manier om dit te doen dat onze liefde de Heer een mogelijkheid biedt om zich te verspreiden, ter genoegdoening voor al die gelegenheden waarop Zijn liefde is afgewezen of geweigerd. Dit omvat meer dan alleen de “troost” van Christus waarover we in het vorige hoofdstuk spraken; het vindt uitdrukking in daden van broederlijke liefde waarmee we de wonden van de Kerk en van de wereld helen. Op deze manier bieden we de helende kracht van het hart van Christus nieuwe manieren om zichzelf uit te drukken. 

201. De offers en het lijden die deze daden van naastenliefde vereisen, verenigen ons met het lijden van Christus. Op deze manier “zullen wij door die mystieke kruisiging waarover de apostel spreekt, de overvloedige vruchten van haar verzoening en boete ontvangen, voor onszelf en voor anderen”. Alleen Christus redt ons door Zijn offer aan het Kruis; alleen Hij verlost ons, want “er is één God; er is ook één Middelaar tussen God en de mensen, de mens Christus Jezus, die Zichzelf gegeven heeft als losprijs voor allen” (1 Tim. 2:5-6). Het eerherstel dat wij aanbieden is een vrijwillig aanvaarde deelname aan Zijn verlossende liefde en zijn ene offer. Zo vullen wij in ons vlees aan “wat ontbreekt aan de verdrukkingen van Christus voor Zijn lichaam, dat is de Kerk” (Kol. 1:24); en Christus zelf verlengt door ons de effecten van Zijn volledige en liefdevolle zelfgave.

26-10-2024 om 05:46 geschreven door claudia

126. Sommige van de taal van de H. Margaretha Maria, als ze slecht begrepen wordt, kan wijzen op een onterecht vertrouwen in onze persoonlijke offers en gaven. De H. Claude benadrukt dat beschouwing van het Hart van Jezus, wanneer authentiek, geen zelfgenoegzaamheid of een ijdel vertrouwen in onze eigen ervaringen of menselijke inspanningen oproept, maar eerder een onuitsprekelijke overgave aan Christus die ons leven vult met vrede, veiligheid en besluitvaardigheid. Hij verwoordde dit absolute vertrouwen het meest welsprekend in een gevierd gebed: 

“Mijn God, ik ben er zo van overtuigd dat U waakt over hen die op U hopen, en dat het ons aan niets ontbreekt als we alles in U zoeken, dat ik vastbesloten ben om in de toekomst vrij van alle zorgen te leven en al mijn angsten aan U over te dragen... Ik zal mijn hoop nooit verliezen. Ik zal het tot het laatste moment van mijn leven behouden; en op dat moment zullen alle demonen in de hel ernaar streven het van mij af te pakken... Anderen zoeken misschien geluk in hun rijkdom of hun talenten; anderen kunnen rusten op de onschuld van hun leven, of de strengheid van hun boetedoening, of de hoogte van hun aalmoezen, of de vurigheid van hun gebeden. Wat mij betreft, Heer, al mijn vertrouwen is het vertrouwen zelf. Dit vertrouwen heeft nog nooit iemand bedrogen... Ik weet daarom zeker dat ik eeuwig gelukkig zal zijn, omdat ik dat vast hoop, en omdat het van U is, O God, dat ik het hoop”. 

127. In een brief van januari 1677, na het vermelden van de zekerheid die hij voelde met betrekking tot zijn missie, vervolgde Claude: “Ik ben erachter gekomen dat God wilde dat ik Hem zou dienen door de vervulling van Zijn verlangens te verkrijgen met betrekking tot de toewijding die Hij suggereerde aan een persoon met wie Hij in vertrouwen communiceert, en voor wiens bestwil Hij gebruik heeft willen maken van mijn zwakheid. Ik heb het al gebruikt om verschillende personen te helpen”. 

128. Erkend moet worden dat de spiritualiteit van de zalige Claude de La Colombière resulteerde in een mooie synthese van de diepe en ontroerende spirituele ervaring van de H. Margaretha Maria en de levendige en concrete vorm van contemplatie die te vinden is in de Geestelijke Oefeningen van de H. Ignatius van Loyola. Aan het begin van de derde week van de Oefeningen reflecteerde Claude: “Twee dingen hebben mij op een opvallende manier geraakt. Ten eerste de houding van Christus tegenover degenen die Hem probeerden te arresteren. Zijn Hart is vol bitter verdriet; “elke heftige passie wordt tegen Hem losgelaten en de hele natuur is in beroering, maar te midden van al deze verwarring, al deze verleidingen, blijft Zijn Hart vastberaden gericht op God.

Hij aarzelt niet om de rol te spelen die de deugd en de hoogste deugd hem suggereerden. Ten tweede, de houding van datzelfde Hart tegenover Judas die Hem verraadde, de apostelen die Hem lafhartig in de steek lieten, de priesters en de anderen die verantwoordelijk waren voor de vervolging die Hij leed; geen van deze dingen was in staat om in Hem het minste gevoel van haat of verontwaardiging op te wekken. Ik presenteer mezelf opnieuw aan dit Hart, vrij van woede, vrij van bitterheid, in plaats daarvan vervuld van oprecht mededogen jegens Zijn vijanden”. 

H. CHARLES DE FOUCAULD EN H. THERESIA VAN HET KIND JEZUS 

129. De H. Charles de Foucauld en de H. Theresia van het Kind Jezus hebben, zonder dat ze dat wilden, bepaalde aspecten van de devotie tot het Hart van Christus hervormd en ons zo geholpen deze in een nog evangelischer geest te begrijpen. Laten we nu eens kijken hoe deze devotie tot uiting kwam in hun leven. In het volgende hoofdstuk zullen we op hen terugkomen om de kenmerkende missionaire dimensie te illustreren die elk van hen in de devotie bracht. 

Iesus Caritas 

130. In Louye was Charles de Foucauld gewend om het Allerheiligste Sacrament te bezoeken met zijn nicht, Marie de Bondy. Op een dag liet ze hem een ​​afbeelding van het Heilig Hart zien. Zijn nicht speelde een fundamentele rol in de bekering van Charles, zoals hij zelf erkende: “Aangezien God jou tot het eerste instrument van Zijn barmhartigheid jegens mij heeft gemaakt, is alles anders van jou begonnen. Als u mij niet had bekeerd, mij niet tot Jezus had gebracht en mij niet beetje bij beetje, letter voor letter, alles had geleerd wat heilig en goed is, waar zou ik dan vandaag zijn?” Wat Marie in hem wakker maakte, was een intens besef van de liefde van Jezus. Dat was het essentiële, en gecentreerd rond devotie tot het Hart van Jezus, waarin hij een grenzeloze barmhartigheid tegenkwam: “Laten we vertrouwen op de oneindige barmhartigheid van degene wiens Hart u mij hebt laten kennen”. 

131. Later hielp zijn geestelijk leider, pater Henri Huvelin, Charles om zijn begrip van het onschatbare mysterie van “dit gezegende Hart waarover u zo vaak tot mij sprak” te verdiepen. Op 6 juni 1889 wijdde Charles zich toe aan het Heilig Hart, waarin hij een liefde zonder grenzen vond. Hij zei tegen Christus: “U hebt mij zoveel weldaden geschonken, dat het ondankbaarheid jegens Uw Hart zou lijken om niet te geloven dat het bereid is mij elk goed te schenken, hoe groot ook, en dat Uw liefde en Uw edelmoedigheid grenzeloos zijn”. Hij zou kluizenaar worden “onder de naam van het Hart van Jezus”. 

132. Op 17 mei 1906, dezelfde dag waarop broeder Charles, alleen, de mis niet meer kon vieren, schreef hij over zijn belofte “om het Hart van Jezus in mij te laten leven, zodat niet langer ik leef, maar het Hart van Jezus in mij leeft, zoals Hij in Nazareth leefde”. Zijn vriendschap met Jezus, van hart tot hart, was allesbehalve een geprivatiseerde vroomheid. Het inspireerde het sobere leven dat hij in Nazareth leidde, geboren uit een verlangen om Christus na te volgen en zich aan Hem te conformeren. Zijn liefdevolle toewijding aan het Hart van Jezus had een concreet effect op zijn levensstijl en zijn Nazareth werd gevoed door zijn persoonlijke relatie met het Hart van Christus. 

H. Theresia van het Kind Jezus 

133. Net als de H. Charles de Foucauld werd de H.Theresia van het Kind Jezus beïnvloed door de grote heropleving van de devotie die in de 19e eeuw door Frankrijk raasde. Vader Almire Pichon, de geestelijk leider van haar familie, werd gezien als een toegewijde apostel van het Heilig Hart. Een van haar zusters nam als haar religieuze naam "Zuster Marie van het Heilig Hart" aan, en het klooster waar Theresia binnenkwam was gewijd aan het Heilig Hart. Haar devotie nam niettemin bepaalde kenmerkende eigenschappen aan met betrekking tot de gebruikelijke vroomheid van die tijd. 

134. Toen Theresia 15 jaar was, kon ze over Jezus spreken als degene "wiens Hart in harmonie klopt met het mijne". Twee jaar later schreef ze in een brief over het beeld van het met doornen gekroonde Hart van Christus: “U weet dat ik het Heilig Hart zelf niet zie zoals iedereen. Ik denk dat het Hart van mijn Bruidegom alleen van mij is, net zoals het mijne alleen van Hem is, en ik spreek dan tot Hem in de eenzaamheid van dit verrukkelijke hart tot hart, terwijl ik wacht om Hem op een dag van aangezicht tot aangezicht te aanschouwen.” 

135. In een van haar gedichten verwoordde Theresia de betekenis van haar toewijding, die meer te maken had met vriendschap en zekerheid dan met vertrouwen in haar offers:

“Ik heb een hart nodig dat brandt van tederheid, die voor altijd mijn steun zal zijn, die alles in mij liefheeft, zelfs mijn zwakheid…En die mij dag en nacht nooit verlaat…

Ik moet een God hebben die mijn natuur aanneemt, en mijn broeder wordt en in staat is om te lijden! …

Ah! Ik weet goed, al onze gerechtigheid is waardeloos in Uw ogen…

Daarom kies ik, voor mijn vagevuur, Uw brandende liefde, O Hart van mijn God!” 

136. Misschien is de belangrijkste tekst om de toewijding van Theresia aan het Hart van Christus te begrijpen een brief die ze 3 maanden voor haar dood schreef aan haar vriend Maurice Bellière. “Wanneer ik Maria Magdalena zie opkomen voor de vele gasten, de voeten wassend met haar tranen van haar aanbeden Meester, die zij voor het eerst aanraakt, voel ik dat haar hart de afgronden van liefde en genade van het Hart van Jezus heeft begrepen, en, hoe zondaar ze ook is, dit Hart van liefde was niet alleen geneigd om haar te vergeven, maar om haar ook de zegeningen van Zijn Goddelijke intimiteit te schenken, om haar op te tillen tot de hoogste toppen van contemplatie. Ah! lieve kleine Broeder, sinds mij de genade is gegeven om ook de liefde van het Hart van Jezus te begrijpen, erken ik dat het alle angst uit mijn hart heeft verdreven. De herinnering aan mijn fouten vernedert mij, brengt mij ertoe nooit te vertrouwen op mijn kracht, die slechts zwakte is, maar deze herinnering spreekt tot mij nog meer van genade en liefde”. 

137. Die moralisten die Gods genade en barmhartigheid strak in de hand willen houden, zouden kunnen beweren dat Theresia dit kon zeggen omdat ze een Heilige was, maar een eenvoudig persoon zou hetzelfde niet kunnen zeggen. Op die manier snijden ze uit de spiritualiteit van de H. Theresia haar wonderbaarlijke originaliteit, die de kern van het Evangelie weerspiegelt. Helaas komen we in bepaalde Christelijke kringen vaak deze poging tegen om de Heilige Geest in een bepaald vooropgezet patroon te passen, op een manier die hen in staat stelt alles onder hun toezicht te houden. Toch brengt deze scherpzinnige Kerklerares hen tot zwijgen en spreekt hun reducerende visie rechtstreeks tegen in deze duidelijke woorden: "Als ik alle mogelijke misdaden had begaan, zou ik altijd hetzelfde vertrouwen hebben; ik voel dat deze hele veelheid aan overtredingen als een druppel water in een vurige oven zou zijn gegooid". 

138. Aan zuster Marie, die haar edelmoedige liefde voor God prees, zelfs bereid om het martelaarschap te omarmen, antwoordde Theresia uitgebreid in een brief die een van de grote mijlpalen in de geschiedenis van de spiritualiteit is. Deze pagina zou duizend keer gelezen moeten worden vanwege zijn diepgang, helderheid en schoonheid. Daar helpt Theresia haar zuster, “Maria van het Heilig Hart”, om te voorkomen dat deze devotie zich richt op lijden, aangezien sommigen eerherstel voornamelijk hadden voorgesteld in termen van het verzamelen van offers en goede werken. Theresia presenteert van haar kant vertrouwen als het grootste en beste offer, dat het Hart van Christus welgevallig is: “Mijn verlangens naar het martelaarschap zijn niets; ze geven mij niet het onbeperkte vertrouwen dat ik in mijn hart voel.

Ze zijn, om de waarheid te zeggen, de geestelijke rijkdommen die iemand onrechtvaardig maken, wanneer men er met welgevallen in rust en men gelooft dat ze iets groots zijn… wat [Jezus] behaagt, is dat Hij ziet dat ik mijn kleinheid en mijn armoede liefheb, de blinde hoop die ik heb op Zijn genade… Dat is mijn enige schat… Als je vreugde wilt voelen, je aangetrokken wilt voelen tot lijden, is het je troost die je zoekt… Begrijp dat om zijn slachtoffer van liefde te zijn, hoe zwakker je bent, zonder verlangens of deugden, hoe geschikter je bent voor de werkingen van deze verterende en transformerende Liefde… Oh! Wat zou ik graag willen dat u begrijpt wat ik voel!... Het is vertrouwen en niets dan vertrouwen dat ons naar de Liefde moet leiden”. 

139. In veel van haar geschriften spreekt Theresia over haar worsteling met vormen van spiritualiteit die te veel gericht zijn op menselijke inspanning, op individuele verdienste, op het brengen van offers en het uitvoeren van bepaalde daden om “de Hemel te winnen”. Voor haar “bestaat verdienste niet uit het doen of geven van veel, maar eerder uit het ontvangen”. Laten we nog eens enkele van deze diepzinnige teksten lezen waarin ze dit benadrukt en het presenteert als een eenvoudig en snel middel om de Heer “bij Zijn Hart” vast te grijpen. 

140. Aan haar zus Léonie schrijft ze: “Ik verzeker u dat God veel beter is dan u gelooft. Hij is tevreden met een blik, een zucht van liefde… Wat mij betreft, ik vind perfectie heel gemakkelijk te beoefenen, omdat ik heb begrepen dat het erom gaat Jezus bij Zijn Hart te grijpen… Kijk naar een klein kind dat zojuist zijn moeder heeft geërgerd… Als hij naar haar toe komt, zijn armpjes uitstrekt, glimlachend en zegt: ‘Kus me, ik zal het niet meer doen’, zal zijn moeder hem dan niet teder aan haar hart kunnen drukken en zijn kinderlijke ondeugendheid vergeten? Ze weet echter dat haar lieve kleintje het de volgende keer weer zal doen, maar dat doet er niet toe; als hij haar weer bij haar hart pakt, zal hij niet gestraft worden”. 

141. Zo schrijft ze ook in een brief aan pater Adolphe Roulland: “[M]ijn weg is vol vertrouwen en liefde. Ik begrijp zielen niet die zo’n tedere vriend vrezen. Soms, als ik bepaalde spirituele verhandelingen lees waarin perfectie wordt getoond door duizend obstakels, omringd door een menigte illusies, wordt mijn arme kleine geest snel moe; ik sluit het geleerde boek dat mijn hoofd breekt en mijn hart uitdroogt, en ik pak de Heilige Schrift. Dan lijkt alles mij helder; één enkel woord onthult voor mijn ziel oneindige horizonten, perfectie lijkt mij eenvoudig. Ik zie dat het voldoende is om je eigen nietigheid te erkennen en jezelf als een kind in Gods armen te leggen”. 

142. In nog een andere brief relateert ze dit aan de liefde die door een ouder wordt getoond: “Ik geloof niet dat het hart van [een] vader het kinderlijke vertrouwen van zijn kind zou kunnen weerstaan, wiens oprechtheid en liefde hij kent. Hij beseft echter dat zijn zoon meer dan eens in dezelfde fouten zal vervallen, maar hij is bereid hem altijd te vergeven, als zijn zoon hem altijd in zijn hart sluit”.

RESONANTIES BINNEN DE SOCIËTEIT VAN JEZUS 

143. We hebben gezien hoe de H. Claude de La Colombière de spirituele ervaring van de H. Margaretha Maria combineerde met het doel van de Geestelijke Oefeningen. Ik geloof dat de plaats van het Heilig Hart in de geschiedenis van de Sociëteit van Jezus een paar korte woorden verdient. 

144. De spiritualiteit van de Sociëteit van Jezus heeft altijd een “innerlijke kennis van de Heer voorgesteld om Hem vollediger lief te hebben en te volgen”. De H. Ignatius nodigt ons in zijn Geestelijke Oefeningen uit om onszelf voor het Evangelie te plaatsen dat ons vertelt dat “[Christus’] Zijde door de lans werd doorboord en bloed en water eruit stroomden”. Wanneer retraitanten de gewonde Zijde van de gekruisigde Heer overdenken, suggereert Ignatius dat zij het Hart van Christus binnengaan. Zo hebben we een manier om ons eigen hart te verruimen, aanbevolen door iemand die een “meester van affecties” was, om de woorden van de H. Petrus Faber te gebruiken in een van zijn brieven aan de H. Ignatius. Pater Juan Alfonso de Polanco herhaalde diezelfde uitdrukking in zijn biografie van H. Ignatius:

“Hij [Kardinaal Gasparo Contarini] besefte dat hij in Pater Ignatius een meester van affecties had ontmoet”. De colloquia die de H. Ignatius voorstelde, vormen een essentieel onderdeel van deze training van het hart, want daarin voelen en proeven we met het hart een evangelieboodschap en converseren we erover met de Heer. De H. Ignatius vertelt ons dat we onze zorgen met de Heer kunnen delen en zijn raad kunnen zoeken. Iedereen die de Oefeningen volgt, kan gemakkelijk zien dat ze een dialoog inhouden, van hart tot hart. 

145. De H. Ignatius brengt zijn beschouwingen tot een crescendo aan de voet van het Kruis en nodigt de deelnemer uit om de gekruisigde Heer met grote genegenheid te vragen, “als een vriend voor de ander, als een dienaar voor zijn meester”, wat hij of zij voor hem moet doen. De voortgang van de Oefeningen culmineert in de “Beschouwing om Liefde te Verkrijgen”, die aanleiding geeft tot dankzegging en het aanbieden van iemands “geheugen, begrip en wil” aan het Hart dat de bron en oorsprong is van elk goed ding. Deze innerlijke beschouwing is niet de vrucht van ons begrip en onze inspanning, maar moet worden afgesmeekt als een gave. 

146. Dezezelfde ervaring inspireerde de grote opeenvolging van jezuïetenpriesters die expliciet over het Hart van Jezus spraken: H. Franciscus Borgia, H. Petrus Faber, H. Alfonsus Rodriguez, Vader Álvarez de Paz, Vader Vincent Carafa, Vader Kasper Drużbicki en talloze anderen. In 1883 verklaarden de jezuïeten dat “de Sociëteit van Jezus met een overstromende geest van vreugde en dankbaarheid de meest aangename plicht aanvaardt en ontvangt die haar door onze Heer Jezus Christus is toevertrouwd om de devotie tot Zijn Goddelijk Hart te beoefenen, te bevorderen en te verspreiden”. In september 1871 wijdde Pater Pieter Jan Beckx de Sociëteit toe aan het Heilig Hart van Jezus en, als teken dat het een uitzonderlijk element in het leven van de Sociëteit blijft, hernieuwde Pater Pedro Arrupe die toewijding in 1972, met een overtuiging die hij in deze woorden uitlegde: “Ik wil daarom aan de Sociëteit iets zeggen waarover ik voel dat ik niet kan zwijgen.

Vanaf mijn noviciaat ben ik er altijd van overtuigd geweest dat wat wij devotie tot het Heilig Hart noemen een symbolische uitdrukking is van wat het diepst is in de Ignatiaanse spiritualiteit, en van een buitengewone doeltreffendheid – ultra quam speraverint – zowel voor haar eigen vervolmaking als voor haar apostolische vruchtbaarheid. Ik blijf deze overtuiging hebben… In deze devotie ontmoet ik een van de diepste bronnen van mijn innerlijk leven”. 

147. Toen de H. Johannes Paulus II “alle leden van de Sociëteit aanspoorde om nog ijveriger te zijn in het bevorderen van deze devotie, die meer dan ooit beantwoordt aan de verwachtingen van onze tijd”, deed hij dat omdat hij de diepe band erkende tussen devotie tot het Hart van Christus en de ignatiaanse spiritualiteit. Want “het verlangen om ‘de Heer intiem te kennen’ en ‘een gesprek met Hem te hebben’, van hart tot hart, is kenmerkend voor de Ignatiaanse spirituele en apostolische dynamiek, dankzij de Geestelijke Oefeningen, en deze dynamiek staat geheel ten dienste van de liefde van het hart van God”. 

EEN BREDE STROOM VAN INNERLIJK LEVEN 

148. Devotie tot het Hart van Christus komt terug in de spirituele reis van veel Heiligen, die allen heel verschillend zijn van elkaar; in ieder van hen neemt de devotie nieuwe tinten aan. De H. Vincentius a Paulo zei bijvoorbeeld dat wat God verlangt het hart is: “God vraagt ​​in de eerste plaats om ons hart – ons hart – en dat is wat telt. Hoe kan het dat een man die geen rijkdom heeft, grotere verdienste zal hebben dan iemand die grote bezittingen heeft die hij opgeeft? Omdat degene die niets heeft, het met grotere liefde doet; en dat is wat God vooral wil…” Dit betekent dat men zijn hart mag verenigen met dat van Christus. “Op welke zegen zou een zuster niet van God mogen hopen als zij haar uiterste best doet om haar hart in staat te brengen van eenheid met het Hart van onze Heer!” 

149. Soms kunnen we in de verleiding komen om dit mysterie van de liefde te beschouwen als een bewonderenswaardig overblijfsel uit het verleden, een mooie spiritualiteit die past bij andere tijden. Toch moeten we onszelf er voortdurend aan herinneren dat, zoals een Heilige missionaris ooit zei, “dit Goddelijke Hart, dat zich liet doorboren door de lans van een vijand om door die Heilige wonde de sacramenten uit te gieten waardoor de Kerk werd gevormd, nooit heeft opgehouden lief te hebben”. Recentere Heiligen, zoals de H. Pio van Pietrelcina, H. Teresa van Calcutta en vele anderen, hebben met diepe devotie gesproken over het Hart van Christus.

Ik zou hier ook de ervaringen van de H. Faustina Kowalska willen noemen, die de devotie tot het Hart van Christus opnieuw voorstellen door het glorierijke leven van de Verrezen Heer en Zijn Goddelijke Barmhartigheid sterk te benadrukken. Geïnspireerd door haar ervaringen en de spirituele erfenis van de H. Jozef Sebastian Pelczar (1842-1924), verbond de H. Johannes Paulus II zijn overwegingen over de Goddelijke Barmhartigheid op intieme wijze met de devotie tot het Hart van Christus: “De Kerk lijkt op een unieke manier de Barmhartigheid van God te belijden en te vereren wanneer zij zich richt tot het Hart van Christus.

Het is namelijk juist deze toenadering tot Christus in het mysterie van Zijn Hart die ons in staat stelt stil te staan ​​bij dit punt van de openbaring van de Barmhartige liefde van de Vader, een openbaring die de centrale inhoud vormde van de messiaanse missie van de Mensenzoon”. De H. Johannes Paulus II sprak ook over het Heilig Hart in zeer persoonlijke bewoordingen, erkennend dat “het tot mij heeft gesproken sinds mijn jeugd”. 

150. De blijvende relevantie van devotie tot het Hart van Christus is vooral duidelijk in het werk van evangelisatie en opvoeding dat wordt uitgevoerd door de talrijke mannelijke en vrouwelijke religieuze congregaties waarvan de oorsprong werd gekenmerkt door deze diep christologische devotie. Het zou een eindeloze onderneming zijn om ze allemaal bij naam te noemen. Laten we gewoon twee willekeurige voorbeelden bekijken: “De stichter [H. Daniel Comboni] ontdekte in het mysterie van het Hart van Jezus de bron van kracht voor zijn missionaire inzet”.

“Gevangen als we zijn in de verlangens van het Hart van Jezus, willen we dat mensen groeien in waardigheid, als mens en als kind van God. Ons uitgangspunt is het Evangelie, met alles wat het van ons vraagt ​​aan liefde, vergeving en gerechtigheid, en aan solidariteit met degenen die arm zijn en door de wereld verworpen”. Zo blijven ook de vele heiligdommen wereldwijd die gewijd zijn aan het Hart van Christus een indrukwekkende bron van vernieuwing in gebed en spirituele vurigheid. Aan allen die op enigerlei wijze verbonden zijn met deze ruimtes van geloof en naastenliefde stuur ik mijn vaderlijke zegen. 

DEVOTIE VAN TROOST 

151. De Wonde in Christus' Zijde, de bron van levend water, blijft open in het verrezen lichaam van de Verlosser. De diepe wonde toegebracht door de lans en de wonden van de doornenkroon die gewoonlijk verschijnen in voorstellingen van het Heilig Hart zijn een onafscheidelijk onderdeel van deze devotie, waarin we de liefde van Christus overdenken die Zichzelf tot het einde toe offerde. Het Hart van de verrezen Heer bewaart de tekenen van die volledige overgave van Zichzelf, die intens lijden voor ons met zich meebracht. Het is dan ook natuurlijk dat de gelovigen niet alleen willen reageren op deze immense uitstorting van liefde, maar ook op het lijden dat de Heer koos om te ondergaan ter wille van die liefde.

Met Jezus aan het Kruis 

152. Het is passend om een ​​bepaald aspect van de spiritualiteit te herontdekken die de devotie tot het Hart van Christus heeft vergezeld, namelijk het innerlijke verlangen om dat Hart troost te bieden. Ik zal hier niet de praktijk van “eerherstel” bespreken, die ik beter geschikt acht voor de sociale dimensie van deze devotie die in het volgende hoofdstuk zal worden besproken. Ik wil me in plaats daarvan concentreren op het verlangen dat vaak wordt gevoeld in de harten van de gelovigen die liefdevol het mysterie van Christus’ lijden overdenken en het ervaren als een mysterie dat niet alleen wordt herinnerd, maar ook door genade voor ons aanwezig wordt, of beter, ons in staat stelt om mystiek aanwezig te zijn op het moment van onze verlossing. Als we de Heer werkelijk liefhebben, hoe zouden we Hem dan niet willen troosten? 

153. Paus Pius XI wilde deze specifieke devotie baseren op het besef dat het mysterie van onze verlossing door Christus’ lijden, door Gods genade, alle grenzen van tijd en ruimte overstijgt. Aan het Kruis offerde Jezus Zichzelf op voor alle zonden, ook die welke nog begaan moesten worden, inclusief onze eigen zonden. Op dezelfde manier raken de daden die wij nu aanbieden voor Zijn troost, die ook de tijd overstijgen, zijn gewonde Hart. “Als de ziel van Jezus ook vanwege onze zonden, die nog in de toekomst lagen maar al voorzien waren, bedroefd werd tot de dood, dan kan er niet aan getwijfeld worden dat Hij tegelijkertijd enige troost putte uit onze eveneens voorziene genoegdoening, op het moment dat ‘aan hem een ​​engel uit de Hemel verscheen’ (Lc 22,43), opdat Zijn Hart, bedrukt door vermoeidheid en angst, troost zou vinden. En zo kunnen en moeten wij zelfs nu, op een wonderlijke maar ware manier, dat Allerheiligste Hart troosten, dat voortdurend gewond is door de zonden van ondankbare mensen”. 

Redenen van het hart 

154. Sommigen vinden dat dit aspect van devotie tot het Heilig Hart geen stevige theologische basis heeft, maar het hart heeft zijn redenen. Hier neemt de sensus fidelium iets mysterieus waar, voorbij onze menselijke logica, en realiseert zich dat het lijden van Christus niet slechts een gebeurtenis uit het verleden is, maar een gebeurtenis waaraan we door geloof kunnen deelnemen. Meditatie over Christus' zelfopoffering aan het Kruis omvat, voor Christelijke vroomheid, iets veel meer dan louter herinnering. Deze overtuiging heeft een solide theologische basis. We kunnen er ook de erkenning van onze eigen zonden aan toevoegen, die Jezus op Zijn gekneusde schouders nam, en onze ontoereikendheid in het licht van die tijdloze liefde, die altijd oneindig veel groter is. 

155. We kunnen ons ook afvragen hoe we kunnen bidden tot de Heer van het leven, die is opgestaan ​​uit de dood en heerst in glorie, terwijl we Hem tegelijkertijd troosten te midden van Zijn lijden. Hier moeten we beseffen dat Zijn verrezen Hart zijn wonde bewaart als een constante herinnering, en dat de werking van genade een ervaring mogelijk maakt die niet beperkt is tot een enkel moment uit het verleden. Als we hierover nadenken, worden we uitgenodigd om een ​​mystiek pad te bewandelen dat onze mentale beperkingen overstijgt, maar toch stevig gegrond blijft in het woord van God.

Paus Pius XI maakt dit duidelijk: "Hoe kunnen deze daden van eerherstel nu troost bieden, terwijl Christus al heerst in de zaligheid van de Hemel? Op deze vraag kunnen we antwoorden met de woorden van de H. Augustinus, die hier heel toepasselijk zijn: 'Geef mij degene die liefheeft, en hij zal begrijpen wat ik zeg'. Iedereen die een grote liefde voor God bezit en die terugkijkt naar het verleden, kan in meditatie over Christus vertoeven en Hem zien werken voor de mens, treuren, de grootste ontberingen lijden, ‘voor ons mensen en voor onze redding’, bijna uitgeput door verdriet, door angst, ja ‘gekneusd om onze zonden’ (Jes. 53:5), en ons genezing brengend door diezelfde kneuzingen. Hoe meer de gelovigen over al deze dingen nadenken, hoe duidelijker zij zien dat de zonden van de mensheid, wanneer ze ook werden begaan, de reden waren waarom Christus aan de dood werd overgeleverd”.

156. Die woorden van Pius XI verdienen ernstige overweging. Wanneer de Schrift stelt dat gelovigen die niet leven in overeenstemming met hun geloof “de Zoon van God opnieuw kruisigen” (Heb. 6:6), of wanneer Paulus, die zijn lijden opoffert voor anderen, zegt dat “ik in mijn vlees aanvul wat nog ontbreekt aan de verdrukkingen van Christus” (Kol. 1:24), of wanneer Christus in Zijn lijden niet alleen bidt voor Zijn discipelen op dat moment, maar ook voor “hen die door hun woord in Mij zullen geloven” (Joh. 17:20), dan dagen al deze uitspraken onze gebruikelijke manier van denken uit. Ze laten ons zien dat het niet mogelijk is om het verleden volledig van het heden te scheiden, hoe moeilijk ons ​​verstand dit ook vindt om te bevatten.

Het Evangelie, in al zijn rijkdom, is niet alleen geschreven voor onze gebedsmeditatie, maar ook om ons in staat te stellen de realiteit ervan te ervaren in onze werken van liefde en in ons innerlijk leven. Dit is zeker het geval met betrekking tot het mysterie van Christus’ dood en Verrijzenis. De tijdelijke onderscheidingen die onze geest gebruikt, lijken niet in staat de volheid van deze geloofservaring te omvatten, die de basis is van zowel onze vereniging met Christus in zijn lijden als van de kracht, troost en vriendschap die we met hem genieten in zijn verrezen leven. 

157. We zien dus de eenheid van het Paasmysterie in deze twee onafscheidelijke en wederzijds verrijkende aspecten. Het ene mysterie, aanwezig door genade in beide dimensies, zorgt ervoor dat wanneer we een deel van ons eigen lijden aan Christus aanbieden voor Zijn troost, dat lijden verlicht en getransfigureerd wordt in het Paaslicht van Zijn liefde. We delen in dit mysterie in ons eigen leven omdat Christus zelf er als eerste voor koos om in dat leven te delen. Hij wilde als Hoofd eerst ervaren wat Hij vervolgens in Zijn Lichaam, de Kerk, zou ervaren: zowel onze wonden als onze vertroostingen. Wanneer we in Gods genade leven, wordt dit wederzijds delen voor ons een spirituele ervaring.

Kortom, de verrezen Heer verenigt ons, door de werking van Zijn genade, op mysterieuze wijze met Zijn lijden. De harten van de gelovigen, die de vreugde van de Verrijzenis ervaren, maar tegelijkertijd verlangen om te delen in het lijden van de Heer, begrijpen dit. Ze verlangen om te delen in Zijn lijden door Hem het lijden, de strijd, de teleurstellingen en de angsten aan te bieden die deel uitmaken van hun eigen leven. Ze ervaren dit ook niet als geïsoleerde individuen, omdat hun lijden ook een deelname is aan het lijden van het Mystieke Lichaam van Christus, het heilige pelgrimerende Volk van God, dat deelt in het lijden van Christus in elke tijd en plaats. De toewijding aan troost is dus op geen enkele manier ahistorisch of abstract; het wordt vlees en bloed in de pelgrimstocht van de Kerk door de geschiedenis. 

Berouw 

158. Het natuurlijke verlangen om Christus te troosten, dat begint met ons verdriet bij het overdenken van wat Hij voor ons heeft doorstaan, groeit met de eerlijke erkenning van onze slechte gewoonten, dwangmatigheden, gehechtheden, zwak geloof, ijdele doelen en, samen met onze werkelijke zonden, het falen van ons hart om te reageren op de liefde van de Heer en Zijn plan voor ons leven. Deze ervaring blijkt zuiverend te zijn, want liefde heeft de zuivering van tranen nodig die ons uiteindelijk meer verlangen naar God en minder geobsedeerd door onszelf achterlaten. 

159. Op deze manier zien we dat hoe dieper ons verlangen om de Heer te troosten, hoe dieper ons oprechte gevoel van “berouw” zal zijn. Berouw is “geen schuldgevoel dat ons ontmoedigt of geobsedeerd maakt door onze onwaardigheid, maar een weldadige ‘doorboring’ die het hart zuivert en heelt. Zodra we onze zonde erkennen, kunnen onze harten worden geopend voor het werk van de Heilige Geest, de bron van levend water dat in ons opwelt en tranen in onze ogen brengt… Dit betekent niet dat we huilen uit zelfmedelijden, zoals we zo vaak in de verleiding komen om te doen… Tranen van berouw vergieten betekent ernstig berouw tonen voor het bedroeven van God door onze zonden; erkennen dat we altijd in Gods schuld blijven…

Net zoals druppels water een steen kunnen verplatten, zo kunnen tranen langzaam verharde harten verzachten. Hier zien we het wonder van verdriet, dat ‘heilzame verdriet’ dat grote vrede brengt… Berouw is dus niet ons werk, maar een genade en als zodanig moet het in gebed worden gezocht.” Het betekent: “vragen om verdriet in gezelschap van Christus in Zijn verdriet, om angst met Christus in Zijn angst, om tranen en een diep gevoel van pijn om de grote pijnen die Christus voor mij heeft doorstaan”. 

160. Ik vraag dan ook dat niemand de vurige toewijding van het Heilige gelovige volk van God, dat in zijn volksvroomheid Christus probeert te troosten, licht opvat. Ik moedig ook iedereen aan om te overwegen of er misschien meer redelijkheid, waarheid en wijsheid zou kunnen zijn in bepaalde uitingen van liefde die de Heer proberen te troosten dan in de koude, afstandelijke, berekende en nominale daden van liefde die soms worden beoefend door degenen die beweren een meer reflectief, verfijnd en volwassen geloof te bezitten.

26-10-2024 om 04:02 geschreven door claudia