|
Het woord van God is altijd betekenisvol, mooi, maar vooral betekenisvol als het wordt verkondigd als onderdeel van de Heilige Mis. Ik geloof dat er een hiërarchie is die de taak heeft om bruggen te bouwen en mensen dichter bij Christus te brengen, en dat we ons allen meer diepgaand tot de Heer moeten wenden, ons tot Jezus Christus moeten wenden, niet als een Heer die ergens in het verleden ver weg aanwezig was. Maar dat Hij hier bij ons is, Hij is aanwezig in elk tabernakel en in elke opgedragen Misviering en bij elk altaar van Eucharistische Aanbidding.
We moeten onze ziel afstemmen op die waarheid en Christus ons de antwoorden laten geven op de individuele katholiek, welke vorm van de Mis ze ook bezoeken. Hoe kan ik eerbiediger zijn, hoe kan ik me dieper bewust zijn dat brood en wijn Hem worden in die liturgie, in die Heilige Mis, hoe kan ik anderen helpen zich meer bewust te zijn. Ik geloof dat als we Jezus Christus centraal stellen, al deze onrust - niet van de ene op de andere dag - waarmee we worden geconfronteerd zal beginnen te vervagen. Ik denk dat we elkaar moeten aanmoedigen en aansporen om Jezus Christus dieper te leren kennen en ik geloof dat we een oordeel moeten vellen over wat er aan de hand is, niet een ander persoon veroordelen.
Het oordeel dat ik vel is dat degenen die de liturgie verdraaien, zelfs praten over wat voor standpunt ze ook hebben, als ze praten over het veranderen van de basiswoorden van de consecratie, het veranderen van het basisritueel, dan geloof ik dat ze zich tot Christus moeten wenden en Hem dieper moeten leren kennen. Ik bedoel, de enige reden waarom mensen luisteren naar deze man uit het Noordoosten van Texas die in 1958 is geboren, het is omdat ik weet dat Jezus Christus aanwezig is in de Eucharistie. Ik breng er zoveel tijd door als ik kan en gelukkig ben ik nu ontheven van mijn verantwoordelijkheden als bisschop van een bisdom.
Ik heb nu meer tijd en ik gebruik die tijd om soms in stilte tijd door te brengen met de Heer en eerlijk gezegd denk ik dat hoe meer ik leer en lees, ik de rozenkrans bid, ik het steeds meer nodig vind om gewoon daar te zitten en de Heer tot mij te laten spreken. En ik spreek tot de Heer om gewoon te luisteren naar het zijn in Zijn Aanwezigheid en het kennen van dezelfde Heer waar we over lezen in de evangeliën, dezelfde Heer die is verschenen aan de H. Petrus toen hij op het punt stond Rome te verlaten en verscheen aan de H. Paulus en hem bekeerde van een vervolger van het lichaam van Christus tot één van Zijn grote apostelen, het dezelfde Jezus is in onze tabernakels. Hij is bij ons en ik hou vooral van de Eucharistische Aanbidding.
Wat ik heb geleerd over de Eucharistische Aanbidding in sommige van de lezingen en gewoon daar zijn, is waar een priesterleven zou moeten beginnen en eindigen. In de Eucharistie, tijdens de mis en echte tijd doorbrengen met de Heer. Dat is echt niet hoe ik ben opgeleid. Zeker ik ben opgeleid en geloofde in de ware Aanwezigheid maar de mis zoals ik werd gepresenteerd in het priesterschap en als bisschop, is de mis één van de vele dingen dat een priester doet. We moeten dat verschuiven. Ik denk dat veel van de jongere priesters dat beter leren dan ik deed.
Leren dat wie een priester echt is, een man van de eucharistie is en van daaruit alle sacramenten uitstraalt. Het zijn allen uitdrukkingen zijn van Christus. De eucharistie is de meest glorierijke omdat het Christus Zelf is die fysiek aanwezig is maar de schoonheid van Christus is in de Biecht. Christus vergeeft de zondaar. We moeten mensen helpen dat te begrijpen en een priester moet degene zijn die de man van de eucharistie is en de sacramenten. Alle andere zaken van de Kerk moeten door iemand anders worden gedaan. We moeten terugkeren naar dat soort begrip. Dit is niet alleen 24 uur per dag in de kerk zijn, maar er lang genoeg zijn en sterk genoeg om naar de zieken te kunnen gaan om te onderwijzen, om naar de gemeenschappen te gaan en Christus te brengen, want die man kent Jezus Christus echt.
In mijn ervaring, denk ik dat we in de Kerk dat scenario een beetje hebben omgedraaid en het is alsof de priester druk bezig is met alles onder de zon. We zijn allen zo druk met dit programma en dat programma en het doen van goede dingen, maar zoveel Heiligen hebben tot ons getuigd als we maar dichter en dichter bij het Heilig Hart van Christus komen, Hij de dingen zal doen die gedaan moeten worden. Hij zal genezing brengen, hij zal harmonie en vrede brengen. Hij zal begrip brengen waar duisternis is. Hij zal dat wonderbaarlijke werk voor ons doen door ons, maar door Zijn kracht als we Hem echt kennen en ik denk dat we dat echt moeten benadrukken vooral voor priesters.
M: De beste vriend van mijn zoon is een seminarist en hij werd uit het seminarie gezet omdat hij vroeg waarom ze op het seminarie de woorden van de liturgie veranderden. Ze vertelden ze hem duidelijk dat hij zijn leraren niet vertrouwde en hij moest een jaar vrij nemen om te beslissen of het echt zijn roeping was. Hij kijkt nu naar een andere plaats waar ze hem zullen accepteren. Wat zou je zeggen tegen deze seminaristen die zo vurig zijn voor de Heer en die zichzelf in deze posities bevinden waar ze niet gewenst zijn en toch zijn priesters zo nodig?
J: Nou het is tragisch en ik heb zelf met zulke jonge mannen gesproken en priesters die in feite zijn verwijderd omdat ze niet bereid waren om mee te gaan met iets waarvan ze wisten dat het verkeerd was, een schending van de Kerk en haar leringen, en ze zijn helaas te talrijk om op in te gaan, maar we moeten de waarheid kennen. Ik denk dat dat de reden is dat ik de nadruk leg op het kennen van Jezus Christus, omdat Hij de waarheid belichaamt, Zijn Eucharistisch gezicht is het gezicht van de waarheid en ik prijs die seminarist voor het uitspreken en zeggen dat je dit niet kunt doen.
De Kerk gaat over een discipline, en nogmaals ik zou die priesters, die professoren willen aansporen om Jezus Christus dieper te leren kennen en de enige manier om Christus te volgen in onze menselijke omstandigheden is in de hiërarchie die Christus heeft gesticht. Christus heeft de kerk gesticht die hiërarchisch is en daarom heb ik reeds gezegd dat de synodaliteit niet katholiek is. Katholiek betekent universeel, het betekent een hiërarchie die altijd nederig knielt voor god, knielt aan de voeten van Zijn Zoon Jezus Christus, smeekt om de leiding van de Heilige Geest, maar in nederigheid moet de hele Kerkelijke hiërarchie eerst geleid worden door die waarheid.
En de waarheid is God, en dan worden we geroepen om te volgen wat ze zeggen in die Geest. Ik bestudeerde de H. Thomas van Aquino en ik had grote moeite om echt gehoorzaam te zijn. Dat is waar deze seminarist het over heeft. Hij moet gehoorzaam zijn aan Christus en Zijn Kerk en niet aan seminarieprofessoren die hun eigen ding doen. Teveel daarvan werd gepromoot in mijn vroege leven zelfs voordat ik naar het seminarie ging. In de jaren 60 en 70 was er veel experimenteren en eerlijk gezegd moedigde de hiërarchie dat op dat moment aan. Daarna probeerden ze dat in te dammen en in te perken en het creëerde veel verwarring en helaas hebben sommigen besloten dat constant experimenteren is waar de Kerk om zou moeten draaien.
Ik weet zeker dat veel mensen misschien denken: Oh, hij is simpel, maar ik ben blij dat ik simpel ben. Maar het is echt vrij simpel om te zeggen dat de waarheid Jezus Christus is en dat Hij Degene is aan wie we altijd trouw moeten zijn en daarom is het zo belangrijk dat de Kerk als een raket de priester begeleidt bij het op de juiste manier vieren van de Mis. Volgens de Kerk is het niet mijn Mis, het is niet iemands Mis, het is de Mis van Christus die de Kerk aanbiedt aan hen die Hem trouw willen zijn.
Ik denk dat we ons opnieuw moeten herinneren dat ze in de eerste eeuw niet dezelfde middelen hadden als wij. Hoe slaagden ze erin de waarheid van Jezus Christus te delen zonder theologische boeken en zonder geschriften van de Heiligen? Ze kenden Jezus Christus, ze kenden Hem, de Apostelen hadden met hem gewandeld, niet volmaakt, ze struikelden, het waren zondige mensen, maar ze stierven uiteindelijk voor Hem. De H. Johannes de Evangelist stierf niet, maar hij stierf wel. Ze probeerden hem levend te koken, alleen God hield hem in leven, omdat hij nog meer werk voor hem te doen had, maar dat is het soort geloof dat we nodig hebben en om die basisprincipes te onthouden.
Ze hadden geen boeken, ze hadden geen Bijbel, ze hadden de geschriften van het Oude Testament, ze hadden de Pentateuch en andere geschriften, maar ze hadden niet het Nieuwe Testament. Dat werd toen geschreven terwijl ze het katholieke geloof in die vroege tijden beleefden, toen werd het eerst de Weg genoemd, daarna Christenen en daarna Katholiek, wat eenvoudigweg de universele gemeenschap van degenen die Jezus Christus volgen betekent.
En ik denk dat wat bij me opkomt als je praat over de trieste situatie van deze jonge seminarist, is dat we een oordeel moeten vellen en nee zeggen. Deze professoren zitten ernaast en het is alsof ze een label promoten. Het katholieke label versus vele anderen, er zijn veel andere labels van God die je kunt volgen en zoeken. Maar, nee, er is maar één Weg, één Waarheid en één Leven, en dat is Jezus Christus, en ik denk dat we moeten onderzoeken en biddend moeten overwegen wat katholiek echt betekent. Het is niet alleen het label voor de gemeenschap waar we graag bij horen, die goede koffie en donuts heeft. Het is de gemeenschap die Jezus Christus volgt, dat is wat katholiek betekent, het is een universele gemeenschap die de ENE Heer volgt, het is niet één variëteit van degenen die God willen kennen, God zond Zijn Zoon, zoals Johannes 3:16 zo mooi zegt.
God zond Zijn Zoon omdat Hij zoveel van ons hield en wij moeten uit liefde reageren op de gave van Zijn Zoon, die de mensgeworden waarheid is. Daarommoeten we sterk zijn, we moeten vreugdevol en duidelijk zijn, maar we moeten weerstand bieden, net als ik deze seminarist prijs die zei: nee, ik ga niet gewoon zwijgen en je toestaan dingen veranderen die niet veranderd zouden moeten worden. Er is een hiërarchische manier waarop het door de eeuwen heen is gegaan. Ik bedoel in de afgelopen jaren zijn er veranderingen geweest in de liturgie of we dat nu leuk vinden of niet. Hoewel we moeten kijken naar de authenticiteit van die veranderingen geworteld in wat de hiërarchie van de Kerk heeft gezegd, denk ik over het Tweede Vaticaans Concilie.
Vooral het document Sacrosanctum Concilium. (Noot: Het is de constitutie over de heilige Liturgie van het Tweede Vaticaans Concilie van de Katholieke Kerk. De constitutie is het eerste conciliedocument, en het kon het eerste zijn omdat belangrijk voorwerk al was verricht door de Liturgische Beweging. De constitutie is gedateerd op 4/12/1963:
Het wezen van de liturgie
De constitutie schetst de liturgie als een centraal gebeuren in de Kerk, waarin en waardoor in zichtbare rituelen God en mens elkaar ontmoeten in en door de persoon van Christus. Christus staat centraal. De constitutie zegt daarover: ‘Het werk van het heil, door God voorbereid, wordt door Christus en zijn daden voltrokken, wordt in de Kerk in stand gehouden en in haar liturgie verwezenlijkt door de aanwezigheid van Christus zelf in de liturgie, hetgeen een voorproef is van de hemelse liturgie.’ Zijn heilzame leven wordt werkzame realiteit, maar de liturgie kan zich niet voltrekken buiten het geloof van de deelnemers om. Dit geloof moet gevoed worden, en daarom moet er meer aandacht komen voor Gods Woord, voor de H. Schrift.
Actieve deelname
De constitutie noemt de actieve deelname van de gelovigen een basisvoorwaarde voor de volle werkdadigheid van de liturgie. Deelname is een plicht en recht van iedere gelovige, die door zijn of haar doopsel tot het godsvolk behoort, dat een priesterlijk volk is. Liturgie is niet het werk van ambtsdragers alleen, maar van heel het godsvolk.
De constitutie tracht de actieve deelname te bereiken door betere liturgische vorming van de clerus, maar ook van de gelovigen. Verder moet de liturgie omzichtig vernieuwd worden: het gebruik van de Latijnse taal moet in de Latijnse ritussen bewaard blijven, terwijl een passende plaats dient gegeven te worden aan de landstaal, vooral bij de lezingen en de gemeenschappelijke voorbede en, naargelang van de plaatselijke omstandigheden, ook bij de gedeelten die het volk toekomen, bevordering van de gemeenschappelijke viering, rijker aanrichten van de tafel van het Woord, zo dat binnen een vastgesteld aantal jaren het belangrijkste deel van de Heilige Schrift aan het volk wordt voorgelezen, terugkeer naar de bronnen van christelijke liturgie en aanpassing van de liturgie aan de eigen aard van de volkeren, vooral in de missiegebieden, terwijl de substantiële eenheid van de Romeinse ritus moet behouden blijven en ervoor gewaakt moet worden dat er geen aanzienlijke verschillen van riten ontstaan tussen aangrenzende gebieden.)
We moeten echt lezen wat dat zegt. Elke katholiek, ook priesters en bisschoppen, zou dat moeten lezen en onszelf afvragen is de mis die ik nu ga bijwonen, is dat volledig in overeenstemming met wat dat hiërarchische document zegt of niet. En als dat niet zo is moeten we allen aandringen om dit te veranderen. Weet je, mensen kunnen zich heel alleen en heel verloren voelen in de kerkbanken. Maar jij bent een discipel van Jezus Christus en je kunt een effect hebben. Je moet nu niet proberen te doen alsof je heiliger bent dan iemand anders, maar als je op de manier waarop je de Heer ontvangt in de Communie, op de manier waarop je luistert naar H. Schrift, op de manier waarop je deelneemt, zodat je eerbied kunt tonen, en dat kan een groot effect hebben op jong en oud in die gemeenschap.
En ik zal eerlijk zeggen dat ik in de loop van mijn 39 jaar als priester leken heb gehad die mij hebben geholpen een betere priester te zijn, die mij hebben geholpen me bewuster te zijn van de sleutelmomenten in de liturgie. We zijn allen mensen, we kunnen allen afgeleid worden, en daarom zoeken we allen samen Christus en de beste plaats om Hem te zoeken is in de liturgie, waar Hij naar het altaar komt en ons verbindt met het eenmalige offer dat Hij ons bracht toen Hij stierf aan het kruis op Golgotha en toen Hij opstond uit de dood.
We moeten daarom sterk zijn, we moeten duidelijk zijn, we moeten blijven leren en we moeten alle pogingen weerstaan en helaas zijn ze er de pogingen om de liturgie te verdraaien en te veranderen, wat uiteindelijk Jezus Christus is en Zijn Mystieke Lichaam, de Kerk. Hij is echt aanwezig bij ons in de wereld van vandaag.
M: Er is tegenwoordig zoveel verontwaardiging onder de katholieken met wat er in Rome gebeurt en er zijn veel trouwe katholieken, goede trouwe katholieken die zich afvragen hoe ze weerstand kunnen bieden. Hoe ze weerstand kunnen bieden en gehoorzamen. Er zijn podcasters die over de paus praten en zeggen: oh hij is een antipaus en we kunnen niet naar hem luisteren en maar er is een agressiviteit die we nog niet eerder hebben gezien. Ik blijf mensen vertellen dat we De Dialoog van de H. Catharina van Siena moeten onthouden.
We moeten respectvol zijn en de Heer is erg overstuur als we prelaten tegenspreken, we moeten ze respecteren maar tegelijkertijd gehoorzamen aan de leringen van onze Heer en maar het wordt steeds moeilijker. Ik kan niet voorstellen hoe het dan is als prelaat. Het zijn je oversten. Maar hoe ondersteunen we jullie op de juiste manier zonder God te beledigen en hoe verdedigen we Christus opnieuw zonder de hiërarchie te verstoren, de hiërarchie te disrespecteren. Hoe gehoorzamen we, hoe moeten we verzet zien en tegelijk gehoorzaam zijn als leken, vooral zonder bedreigd te worden met excommunicatie?
J: Monique en Xavier, ik zou zeggen het komt erop neer dichter bij Christus te komen, ik zou iedereen aanmoedigen en en ik ken veel, veel mensen waar hun bisschop iets doet waar ze erg mee in de problemen zitten of dat hun plaatselijke pastoor iets zegt vanaf de kansel in zijn preek waarvan ze weten dat het in strijd is met het geloof. Ja, wees respectvol, maar we moeten over de waarheid spreken. Ik ben een zondig en zwak mens en ik moet mezelf er voortdurend aan herinneren om een diepere heiligheid te zoeken om deugdzamer te zijn. We moeten dat allen doen. Als we denken dat we het hebben gehaald, dan moeten we waarschijnlijk nog veel meer leren dan we ooit dachten, maar we moeten allen blijven groeien in deugd en dat doen we door Jezus Christus, de Heer van de deugd, dieper te leren kennen.
Maar ik zou ons allen willen aanmoedigen om te kijken naar de manieren waarop we de waarheid kunnen spreken, maar spreek met liefde en naastenliefde. En ik denk dat wat mij inspireert, is om te onthouden dat het op sommige manieren nog uitdagender is met sommige politici die we in dit land hebben en waarschijnlijk ook in Frankrijk. Ik bedoel, in de meeste van onze landen zijn er een aantal zeer corrupte, zeer goddeloze mensen die om wat voor dwaze reden dan ook zijn gekozen, ze zijn naar behoren gekozen voor een bepaalde positie, dus ja, we respecteren de positie, maar uit respect voor de positie moeten we mensen uitdagen die regeren of dingen verkondigen die gewoonweg niet de waarheid zijn.
En ik denk dat wat mij helpt, is te denken aan Gods diepe Liefde. Ik vraag jullie beiden, zonder namen te noemen, om te denken aan de politicus die jullie helemaal gek maakt, die jullie zo diep irriteert dat het niet lang duurt voordat ik aan hen denk in dit land en om te onthouden dat die man of vrouw meer door God wordt geliefd dan we ooit zouden kunnen begrijpen. Ik denk dat dit ons weer een perspectief geeft van wat echt respect is. God houdt van die individuen, dus we moeten ze vertellen wanneer ze op een vals pad van duisternis zijn, voor hun eigen bestwil en voor de mensen die ze leiden, met die enorm zware verantwoordelijkheid van leiderschap in de wereld van vandaag.
Dit is een zware wereld om een leider in te zijn, of het nu een moeder en vader is die een gezin leiden of een voorganger is die een congregatie leidt. Of een gouverneur die een staat leidt, of een president of eerste minister die een land leidt. Het is een enorme verantwoordelijkheid. Als we ons echt beter bewust waren van wat een last het is, denk ik dat maar weinig mensen zouden roepen om die functies, maar ze zien het als beroemdheid, rijkdom verwerven, macht verwerven, al die dingen die uiteindelijk leiden tot steeds grotere corruptie. Corruptie van degenen die in de zogenaamde publieke dienst van dit land terechtkwamen en het uiteindelijk zagen als een kans om grote rijkdom te verwerven, wat verwoestend is voor het vervullen van hun rol.
Laten we daarom respect tonen voor de positie in de Kerk of in welk aspect van de samenleving dan ook. Het betekent dat je die persoon oproept om de verantwoordelijkheid te erkennen die hij of zij heeft om welk werk dan ook te doen. Ik bedoel, sinds de pandemie hebben we enorme corruptie gezien in de medische wereld, bij mensen die dingen pushen waarvan ze wisten dat ze niet het ultieme gezondheidsvoordeel voor mensen waren. Het is een enorme verantwoordelijkheid en om te zeggen dat dat nou eenmaal zo is en zo vaak is dat onze houding, nou ja, de dokter weet het het beste.
We bidden dat ze dat doen, maar we moeten voldoende geïnformeerd zijn en voldoende bezorgd zijn over onze eigen gezondheid en de gezondheid van onze gezinnen en van degenen van wie we houden, dat wanneer een dokter iets zeggen of iets afdwingen dat niet over de waarheid gaat, we ons ertegen moeten verzetten.
We leven in een tijd, denk aan Jeanne d'Arc, een grote heilige van eeuwen en eeuwen geleden, maar we hebben meer van die houding van nee nodig. We zullen vechten voor de waarheid, niet gewelddadig worden, maar vechten met wat echt krachtiger is dan geweld, gewapend met de waarheid. We moeten nee zeggen tegen welke valse boodschap dan ook, van welke bron van beschaving het ook komt, en vooral als het van de Kerk komt. Ik zou zeggen dat we goede gehoorzaamheid moeten beoefenen, goed gefundeerde gehoorzaamheid, en hoe meer we het kunnen beoefenen in de wereld buiten de Kerk, hoe meer het ons binnen de Kerk kan helpen.
Want als katholieken zijn we allen opgevoed in ons katholieke geloof en zeggen dat je altijd gehoorzaam bent aan de paus en de bisschoppen en je pastoor, dat is het voorbeeld. Maar als we een gebrek aan gehoorzaamheid aan God zien, de ultieme bron van onze gehoorzaamheid, dan hebben we een echt dilemma dat we onder ogen moeten zien. Ik denk dat te veel katholieken dat dilemma niet onder ogen hebben gezien en gewoon hebben gezegd: Nou, de autoriteit zegt dit en daarom moet de waarheid weer veranderd zijn. Ik ga terug naar: als we Jezus Christus kennen, weten we dat de waarheid niet is veranderd.
Toen Hij voor Pontius Pilatus stond en Pilatus zei: wat is de waarheid? Hopelijk kwam Pontius Pilatus ergens in Gods voorzienigheid tot het punt dat hij begreep dat hij de kans had gehad om voor de geïncarneerde waarheid te staan en die in twijfel te trekken. Dat is de waarheid die we allen moeten kennen en we kunnen dat. Hij is hier bij ons door woord en sacrament. We kunnen Jezus Christus kennen. We zijn geroepen om Hem te kennen en Heiligen zijn een voorbeeld voor ons op prachtige manieren. Welke kracht stroomt er voort uit het kennen van Hem als onze persoonlijke Heer en Redder en uit de bereidheid om alles op te offeren zoals Christus ons vertelt?
Hij zegt: Zij die moeder en vader, broer en zus, rijkdom en positie niet opgeven, zijn buiten het Koninkrijk gelaten. Dat is een zeer uitdagende roeping, maar dat zijn de woorden van Christus Zelf en we kunnen ze niet negeren. Hij geeft ons de genade om te doen wat voor ons alleen onmogelijk lijkt en vaak ook onmogelijk is. Hij geeft ons de genade om het onmogelijke te doen om ons leven te transformeren in Zijn licht en genade. De vreugde en de hoop die ons geloof brengt geeft ons allen de kracht om niet alleen te volharden, niet alleen om vol te houden, maar om te gedijen, om vreugdevol en hoopvol te zijn, zoals de Heiligen, die klaar zijn om alles het hoofd te bieden, omdat we Jezus Christus kennen.
X: Bisschop, je bent gewoon briljant en heel moedig, heel moedig. Ik wilde nu zeggen dat je je aansluit bij de groep mannen zoals Zijne Eminentie Kardinaal Burke, Kardinaal Mueller, Kardinaal Zen, Bisschop Athanasius Schneider en anderen. Ik ben eerder geneigd te zeggen dat ze zich bij jou aansluiten omdat je echt een fakkel van geloof brengt. Vandaag de dag beleeft de Katholieke Kerk een burgeroorlog, en ik denk dat je het niet met me oneens zult zijn. En dat is voornamelijk geïnspireerd door de verwarring die zich de afgelopen 13 jaar heeft verspreid. Mijn vraag aan jou is dat je een Amerikaan bent en ook vooreerst een katholiek. Hoe zie jij de Amerikaanse verkiezingsresultaten met betrekking tot de burgeroorlog binnen de Rooms-Katholieke en Apostolische Kerk?
J: Nou, dat is een geweldige vraag Xavier, want ik hou van de VS. Ik denk dat er een grote belofte is voor deze natie. Veel corruptie, veel onvolmaaktheid en dat is niet nieuw, en we zijn zondaars. De wereld wil niet dat de stad op een heuvel ligt, de wereld wil het, net als de Kerk naar beneden halen. Ik denk dat er een echte parallel is met wat er nu gaande is. Ik bedoel, er zijn dreigingen van een burgeroorlog in dit land geweest, helaas hebben we dat meer dan honderd jaar geleden meegemaakt. Het heeft het land uit elkaar gescheurd en mensen spreken over een nieuwe burgeroorlog omdat er een diepe kloof is.
Het komt echt neer op een scheiding tussen wat wij geloven dat de waarheid is. En het is heel toepasselijk, we maken dezelfde burgeroorlog door in de Kerk. Er zijn mensen in de gemeenschap, die God kennen, die weten dat God de waarheid is, die Zijn Zoon kennen en vastbesloten zijn om volgens die waarheid te leven als zondaars die altijd bekering nodig hebben. Maar er zijn er veel anderen die God niet kennen, die God ontkennen, die Jezus Christus ontkennen, die Jezus Christus lasteren. Helaas zijn er mensen aan beide kanten van de burgeroorlog tegen de waarheid, zowel in de Kerk als in de burgerlijke sfeer.
Het is heel vaak in de kerk dat duidelijk zichtbaar is dat er niet de waarheid leeft die Jezus Christus is, we zien hetzelfde in de burgerlijke sfeer. Als je daarom de verkiezingen ter sprake brengt die we net hebben doorgemaakt, was het een klap in het gezicht voor degenen die op een pad van duisternis zijn en de waarheid opnieuw uitvinden en doen alsof we God zijn, het was een echte klap in het gezicht voor degenen die liberalen zijn. Ik haat de labels omdat het echt gaat om het ware of het valse, daar komt het op neer als het waar is, moeten we er aandacht aan besteden als het vals is, moeten we het opnieuw verwerpen in elke sfeer van het leven. Maar er zijn er velen die gewoon woedend zijn dat Donald Trump opnieuw werd verkozen, ze zeiden dat ze het land zouden verlaten.
Voor zover het mij betreft, stap in een vliegtuig. Ik zou zeggen, kom alsjeblieft niet hierheen, maar ik geloof dat Donald Trump zeker een man met gebreken is, dat zijn we allen. Hij heeft veel echt belangrijke gebreken, maar ik geloof dat er ook iets goeds in zit. De Republikeinse partij is niet het perfecte antwoord. Er is geen perfect antwoord aan de kant van de overheid, Christus is het enige perfecte antwoord. Hoe ver zijn onze burgerlijke leiders verwijderd van de waarheid, dat Christus is. Ik wil niet een soort nationale kerk promoten die de Kerk bestuurt. De Kerk moet het Lichaam van Christus besturen, het Mystieke Lichaam van Christus, en dan zullen degenen die op de juiste manier zijn gevormd, veel beter werk leveren bij het besturen van de naties en ons vreedzaam, goed geordend en productief houden op de manier waarop de menselijke samenleving productief moet en kan zijn in dit leven in deze wereld.
De Kerk gaat er niet alleen maar over om te zeggen: oh, we leven op automatische piloot totdat we in de Hemel zijn, nee, we beleven nu ons geloof. We beleven wat het betekent om degenen te zijn die in de eeuwigheid met God leven, leven en de deugden zoeken met veel tekortkomingen en veel zonden, maar ook berouw tonen en de waarheid steeds dieper leren kennen. Amerikanen zeggen niet: oh, nou, we zijn oké. We zijn nu verre van oké, en Donald Trump is niet onze Redder, Jezus Christus is onze Redder, gelukkig. Ik geloof dat hij geen katholiek is, maar ik denk dat hij een gelovig man is en na twee pogingen op zijn leven denk ik dat hij een dieper geloof heeft en dat hij een dieper geloof nodig heeft.
Onze Redder is Jezus Christus, maar deze verkiezingen gaven ons de kans om nee te zeggen tegen degenen die wilden regeren, die klaar waren om achter mensen van geloof aan te gaan en ons te vertellen dat we moesten stoppen met het beschermen van levens en dat we moesten stoppen met protesteren als de waarheid niet werd verkondigd. Gelukkig zijn onze vrijheden veel meer op de voorgrond gekomen na deze verkiezingen, maar de klus is nog lang niet geklaard, want er zijn te veel mensen van wie God houdt in dit land, en ook elders, maar die niet naar de waarheid luisteren. Wij hebben een evangelisatietaak om mensen naar het Heilig Hart van Christus te brengen zoals nooit tevoren.
En we moeten erkennen dat te veel van hen het label katholiek dragen terwijl ze helemaal niet dicht bij Christus staan. Ze promoten en vieren de ontkenning van de waarheid die destructief is voor gezinnen, die destructief is voor individuele zielen, die destructief is voor ons pad om te bloeien in deze wereld en het leven te delen met God in de eeuwigheid. Dat is onze missie eh ik ben dankbaar dat we deze kans hebben, maar ik heb de mensen met wie ik heb gesproken sinds de verkiezingen hier in dit land aangemoedigd. We moeten actiever zijn dan ooit om Christus dieper te leren kennen en Zijn waarheid te verkondigen en weerstand te bieden aan alles wat te maken heeft met de valse boodschappen die destructief zijn voor het individu en de menselijke gemeenschap.
Wat bij mij opkomt is de hele kwestie van immigratie. De katholieke Kerk staat absoluut achter het recht om te immigreren, maar het moet met een legaal systeem. Ik denk dat er zelfs mensen in de Kerk zijn, die dit uit het oog verloren en veel bisschoppen in dit land pushen immigratie. Het is alsof je legale immigratie vergeet, zeg gewoon dat je mensen binnen moet laten. Dat is niet wat de Kerk leert. Nogmaals ik ben een eenvoudig persoon maar ik denk dat eenvoud soms dingen verduidelijkt.
|
