2/8 Het zegel van Maria werd geactiveerd - Living Faith Daily
Er is een merkteken, stil, onzichtbaar en krachtiger dan welke menselijke verdediging dan ook. Het is niet met inkt geschreven, noch met de hand aangebracht. Het is een zegel, door de Hemel zelf gedrukt in het hart van de Maagd Maria. Pr Stefano Gobbi, stichter van de Mariale Priesterbeweging, ontving van de gezegende moeder een reeks boodschappen die decennia besloegen. In die boodschappen viel één openbaring op als een vlam in de duisternis. Moeder Maria is begonnen haar kinderen te verzegelen.

Een merkteken op het voorhoofd en de hand. Geen symbool, maar een spirituele realiteit. Exorcisten zijn er getuige van geweest. Demonen hebben het bekend. Zij die aan haar Onbevlekte Hart zijn toegewijd, dragen iets wat de vijand niet kan aanraken. In deze laatste tijden van spirituele verwarring en stille afvalligheid is haar zegel niet slechts bescherming. Het is een oproep, een voorbereiding, een goddelijk merkteken om haar leger van licht te onderscheiden. In 1989 deelde Pr Stefano Gobbi een boodschap die hij in de stilte van het gebed ontving. Het ging niet over toekomstige gebeurtenissen. Het sprak over het heden. De heilige Maagd zei: "De tijd is gekomen.

Ik, je hemelse Moeder, verzegel nu met mijn Moederlijk zegel al degenen die zich aan mijn Onbevlekt Hart hebben toegewijd." Het zegel is niet figuurlijk. Het is spiritueel, maar echt, ingeprent op het voorhoofd en in de hand. Het voorhoofd, legde ze uit, symboliseert het intellect, hoe men denkt, het evangelie onderscheidt en begrijpt. De hand staat voor handelen, hoe men leeft, kiest en de goddelijke wil dient.

Verzegeld worden betekent dat het intellect en de wil door de Hemel worden opgeëist. Het wordt niet verleend door oppervlakkige toewijding of oppervlakkige sentimentaliteit. Het wordt gegeven aan hen die alles opgeven, zij die bereid zijn om samen met haar te staan in de laatste strijd om zielen. Pr Gobbi leerde dat dit zegel werkt als een spiritueel vuur dat verwarring, angst en compromis wegbrandt. Het neemt lijden niet weg, maar transformeert het. Degenen die het dragen, voelen zich misschien zwak in de ogen van de wereld, maar in de ogen van God zijn ze strijders. En de wereld zal hen niet herkennen, maar de vijand wel.

Ze wandelen door de duisternis, gehuld in licht. Hun gedachten worden niet geleid door angst of het lawaai van de wereld, maar door goddelijke helderheid. Hun handen, trillend of sterk, bewegen alleen op aandringen van genade. Moeder Maria verzegelt hen niet om aan de storm te ontsnappen, maar om er onwankelbaar in te staan. Lang voordat de wereld sprak over microchips of wereldwijde controle, sprak God zelf over een merkteken dat op de voorhoofden van zijn gelovigen werd geplaatst in tijden van oordeel.

In het boek Ezechiël hoofdstuk 9 beveelt de Heer een engel om door Jeruzalem te trekken en een merkteken te plaatsen op de voorhoofden van degenen die treuren en weeklagen over de gruwelen die daar begaan worden. Alleen degenen die gemerkt zijn, bleven gespaard toen de goddelijke gerechtigheid over de stad raasde. Het was geen fysieke tatoeage, maar een zichtbaar teken naar de Hemel, een teken van verdriet over zonde en trouw aan God. Eeuwen later herhaalt het boek Openbaring dit mysterie in hoofdstuk 7.

Voordat er enige vernietiging de aarde mag raken, roept een engel uit: "Breng geen schade toe aan de aarde, de zee en de bomen totdat wij het zegel op de voorhoofden van de dienaren van onze God hebben geplaatst." Dit zijn geen gewone gelovigen. Het zijn de toegewijden, de trouwe Rest(kerk). Ook in Openbaring 9 wordt een angstaanjagend leger losgelaten, maar het wordt verteld geen schade toe te brengen aan degenen die het zegel van God op hun voorhoofd dragen.

Dit zegel is geen doop. Het is geen cultureel christendom. Veel gedoopte zielen vervallen in lauwheid, verwarring of compromissen. Het zegel in de Schrift behoort toe aan hen die trouw blijven te midden van verdrukking, aan hen die standvastig zijn wanneer anderen afvallen. De openbaring van Pr Gobbi sluit perfect aan bij deze profetische draad. De Maagd Maria creëert geen nieuw merkteken. Ze neemt deel aan Gods eeuwige plan en brengt Zijn zegel door haar Moederlijke handen aan op hen die haar bijstaan in de laatste strijd. Niet om zich te verbergen voor het kwaad, maar om het met goddelijke kracht te weerstaan.

Elke ziel zal een merkteken dragen, of ze het nu weten of niet, of ze het nu kiezen of niet. Ze zullen toebehoren aan een van de twee meesters, het licht of de duisternis. In Openbaring 13 wordt ons verteld over een ander merkteken, een vals zegel, het merkteken van het beest. Ook dat wordt op het voorhoofd in de hand geplaatst. Niet toevallig imiteert het het patroon van Gods zegel. Maar het doel ervan is niet om te beschermen. Het is om te bezitten. Het bindt het intellect en de wil aan de geest van de wereld. Het merkteken van de Antichrist is niet slechts een fysiek teken, en vereist ook geen microchips of technologie. Het is vóór alles spiritueel. Het verschijnt in hen die de waarheid verwerpen, die leven voor plezier, macht en trots.

Het groeit waar God vergeten wordt, waar de ziel niet langer naar genade luistert. Pr Gobbi ontving deze waarschuwing van de H. Maagd zelf. Zij die dwaling accepteren om God te ontkennen en zich overgeven aan ego, geld of comfort, zijn reeds gemerkt, zelfs zonder het te weten. Hun voorhoofden weerspiegelen niet langer goddelijke wijsheid. Hun handen bewegen niet langer ten goede. Dit is de stille tragedie van onze tijd. Maria's zegel is het tegengif. Het eist de ziel op voor Hemelreiniging, zuiverende Gedachte, zuiverende actie. Terwijl het beest probeert te onderwerpen, probeert de onbevlekte te wijden.

Het ene merkteken onderwerpt in de duisternis. Het andere ontwaakt tot licht. En in deze groeiende spirituele oorlog is neutraliteit niet langer mogelijk. Het zegel is niet alleen voor bescherming. Het is een oproep tot de wapens. Degenen die door Maria getekend zijn, zijn geen passieve toeschouwers van de profetie. Zij zijn haar soldaten, gewone zielen die opgeroepen worden voor een buitengewone strijd. Jong of oud, sterk of zwak, hun kracht komt niet van het vlees, maar van het geloof. Hun moed komt niet van de wereld, maar van genade. In Openbaring 12 verschijnt het grote teken.

Een vrouw, bekleed met de zon, gekroond met twaalf sterren. Ze wordt achtervolgd door de draak. En wanneer de draak haar niet overwint, richt hij zijn woede op haar kinderen, degenen die de geboden van God onderhouden en vasthouden aan het getuigenis van Jezus. Zij zijn degenen die haar zegel dragen. Pr Stefano Gobbi noemde dit groeiende leger vaak verborgen maar stralend. Deze zielen zijn verspreid over de aarde, gewijd, beproefd en getraind in stilte. Ze bidden wanneer anderen spotten. Ze vasten wanneer anderen feesten en ze staan standvastig wanneer anderen afvallen.

Maria verzamelt geen krijgers om met wapens te vechten. Ze verzamelt degenen die vechten met zuiverheid, gehoorzaamheid, nederigheid en waarheid. Ze vormt harten die niet te koop zijn, geesten die niet te corrumperen zijn en wilsuitingen die niet te breken zijn. De wereld ziet ze niet, maar de Hemel wel, en de Hel vreest ze. Dit is het leger van het Onbevlekte Hart. En als je je leven aan haar hebt gewijd, als je dwaling weerstaat en het licht omarmt, ben je misschien reeds ingelijfd. Wat er daarna komt, zal je laten zien hoe het zegel niet alleen transformeert wat je gelooft, maar ook wie je bent.

Degenen die Maria's zegel dragen, zien er niet altijd sterk uit. Ze zijn misschien moe, gewond, over het hoofd gezien door de wereld. Maar in hen is er iets veranderd. In 1999 ontving een man genaamd Barnabas Nwoye een boodschap van Jezus. Daarin onthulde Christus dat degenen die verzegeld zijn, zelfs de zwakken, getransformeerd zullen worden. Ze zullen standvastig blijven in beproevingen, helder zien in verwarring en in vrede wandelen te midden van de chaos. Het zegel neemt de strijd niet weg. Het ontsteekt moed. Het is als een vuur dat in de ziel ontstoken is, een stille vlam die weigert uit te gaan.

De verzegelden zijn niet vrij van angst, maar ze worden er ook niet door beheerst. Ze worden geconfronteerd met de duisternis, wetende dat ze niet alleen lopen. Ze worden, zoals de Schrift zegt, omringd door de legers van de Hemel. Pr Gobbi herhaalde deze waarheid. Degenen die verzegeld zijn, zullen kracht, wijsheid, zuiverheid en bovennatuurlijke helderheid ontvangen. Ze zullen zich verzetten tegen bedrog, niet omdat ze slim zijn, maar omdat ze gegrondvest zijn in liefde en waarheid. Het is een transformatie die niet met menselijke ogen te zien is, maar die wel echt is. Het scherpt het onderscheidingsvermogen. Het verdiept de liefde. Het maakt de ziel gehoorzaam, niet uit plicht, maar uit verlangen.

De vijand vreest deze transformatie, omdat de ziel die niet langer bang is, niet langer gecontroleerd kan worden. En in een wereld waar zovelen bezwijken onder angst, wordt één hart, verzegeld door Maria, een baken voor familie, voor de Kerk, voor de eeuwigheid. Exorcisten spreken niet lichtzinnig. Ze zien wat de meesten van ons nooit zullen zien. En wat zij hebben gezien, bevestigt wat de kerk al lang gelooft dat de duivel niet kan aanraken: wat Maria toebehoort. Pr Vincent Lampert, een exorcist in de Verenigde Staten, heeft publiekelijk verklaard dat demonen tijdens bevrijdingssessies degenen die aan de Maagd zijn toegewijd duidelijk herkennen.

Ze deinzen terug, ze woeden, maar ze kunnen niet naderen zonder toestemming. Pr Gabriele Amorth, voormalig hoofdexorcist van het Vaticaan, vertelde ooit over een huiveringwekkend moment tijdens een exorcisme. De demon riep woedend uit: "We kunnen degenen die haar dragen niet aanraken." Amorth begreep dat dit het spirituele zegel was dat werd achtergelaten op degenen die werkelijk toegewijd waren aan het onbevlekte hart van Maria. Pr Michel Rodrigue heeft ook diepgaande ervaringen gedeeld.

Tijdens intens gebed zag hij lichtgevende kruisen schitteren op de voorhoofden van vrome zielen. Kruisen die onzichtbaar waren voor het menselijk oog, maar stralend in het spirituele rijk. Hij gelooft dat deze tekenen het zegel vertegenwoordigen dat Maria op haar strijders plaatst. Wat al deze getuigenissen verenigt, is één waarheid: de hel herkent het merkteken van Maria en beeft. Het is geen bijgeloof. Het is geen folklore. Het is de kracht van de Hemel, gegraveerd in een ziel die toebehoort aan de Koningin. Door haar verzegeld worden is niet alleen beschermd worden. Het is opgeëist worden.

En degene die door Maria wordt opgeëist, is niet langer een prooi. Ze worden onaantastbaar terrein, een levende bedreiging voor het koninkrijk van de duisternis. Haar naam is Maria Petravich, een 61-jarige vrouw uit de parochie van St. Jozef in Split, Kroatië. Want Jarenlang leidde ze een rustig leven, zonder visioenen, zonder dramatische tekenen. Maar haar ziel was diep gelovig. Elke dag, zonder uitzondering, bad ze de rozenkrans en hernieuwde ze haar toewijding aan het Onbevlekte Hart van Maria. Toen kwam de crash. Op een regenachtige avond in 2017 werd haar auto met hoge snelheid aangereden door een vrachtwagen op de kustweg. De schade was verschrikkelijk.

Getuigen zeiden dat niemand het had kunnen overleven. Maar toen de reddingswerkers arriveerden, zat Maria kalm op haar stoel, met gevouwen handen, volkomen ongedeerd. Later, tijdens het gebed voor het tabernakel, roerde er iets diep vanbinnen. Er klonk geen stem, maar in haar hart voelde ze deze woorden. Je was reeds verzegeld. Ik beschermde je. Op dat moment werd alles duidelijk. Haar toewijding was niet onzichtbaar. Haar dagelijkse overgave had een onzichtbare muur van genade gebouwd.

Het zegel was niet symbolisch. Het was echt. En die dag had het haar leven gered. In een boodschap aan Pr Stefano Gobbi in 1989 sprak de Maagd Maria niet over een verre toekomst, maar over het huidige uur. Ze zei: "De tijd is gekomen. Ik, je Hemelse Moeder, verzegel nu met mijn Moederlijk zegel al degenen die zich aan mijn Onbevlekt Hart hebben toegewijd." Het was geen waarschuwing. Het was een verklaring. Het zegel was niet langer iets om op te hopen. Het was begonnen.

Maria, in haar volmaakte gehoorzaamheid aan Gods wil, was aan het handelen. Ze verzamelde, markeerde, riep. Het zegel wordt niet gegeven op basis van emoties of uiterlijkheden. Het wordt gegeven aan de zielen die de beslissing hebben genomen om volledig aan haar toe te behoren, om niet alleen in devotie maar in overgave te leven. Niet alleen in ritueel maar in liefde. En dit gebeurt nu in parochies en stille huizen, in steden en dorpen, in de harten van het onbekende en het onopgemerkte.

Overal waar een ziel zich aan het Onbevlekte Hart geeft, reageert Maria niet met sentiment, maar met een zegel. Sommigen verwachten een teken aan de hemel, maar Maria handelt in stilte. Sommigen wachten tot de wereld instort, maar zij wacht tot harten zich openen. De tijd is nu. En degenen die haar toebehoren, worden reeds gemerkt vóór de storm. Voordat de strijd volledig losbarst. In het jaar 2000, toen de kerk het grote jubileum vierde, ontvouwde zich iets buitengewoons in de stad Zeitoun, Egypte.

Nacht na nacht zagen duizenden getuigen een lichtgevende verschijning van de Maagd Maria verschijnen boven het dak van een Koptisch-katholieke kerk. Er werden foto's gemaakt. Nieuwsberichten documenteerden het. Gelovigen en sceptici stonden er zwijgend bij en keken naar de hemel die schitterde van het licht. Maar er was één detail dat opviel. In het visioen werd de Maagd Maria gezien met een stralend vierkant voorwerp in haar rechterhand, dat gloeide met intens licht. Sommige waarnemers, vooral met een Joodse of christelijke achtergrond, herkenden de vorm ervan meteen.

Het leek op de Tefillien, het kleine heilige doosje dat vrome Joden traditioneel op hun voorhoofd en arm droegen en dat Bijbelverzen bevatte als teken van Gods verbondenheid. Zou dit de manier van de Hemel zijn om het zegel te tonen? Pr Gobbi gelooft van wel. Het zegel dat Maria op haar kinderen legt, weerspiegelt dit oude symbool van toewijding, een merkteken op de geest, een teken op de hand, maar nu vernieuwd door haar Moederlijke missie. Het was geen oproep tot nieuwsgierigheid, maar tot toewijding. Maria's verschijning in Zeitoun sprak niet hardop, maar het beeld was duidelijk. Het zegel is begonnen en de Hemel is niet stil. Het licht in Egypte werd niet alleen gezien, het werd gezonden.

En misschien was het voor jou bedoeld. Hoe weet je of je verzegeld bent? Het antwoord vind je niet in visioenen of gevoelens. Het vind je in de stille transformatie van je ziel. Het zegel herken je aan de vrucht ervan, aan wat er begint te veranderen in hoe je denkt, hoe je handelt, hoe je liefhebt. Als je je leven werkelijk hebt toegewijd aan het Onbevlekte Hart van Maria, als je haar hebt uitgenodigd om volledig bezit te nemen van je gedachten en daden, dan is het proces reeds begonnen. Je merkt misschien een diepere honger naar waarheid. Een groeiend ongemak met zonde, zelfs subtiele zonden.

Een verlangen naar stilte, gebed, zuiverheid en eenvoud. Een weerstand tegen spirituele verwarring of wereldse compromissen. Een stille moed, zelfs wanneer de mensen om je heen bang zijn of vallen. De verzegelde ziel is niet perfect, maar ze is wel uitgelijnd. Ze wandelt echter langzaam naar het licht toe en weerstaat de aantrekkingskracht van de schaduwen. Pr Gobbi zei: "Het zegel markeert degenen die trouw zijn in de kleine dingen, die wenen om de zonden van de wereld, die bij Maria onder het Kruis blijven."

Als dit jouw pad lijkt, dan ben je misschien reeds gemarkeerd. De strijd is reeds begonnen. Zielen worden opgeëist door waarheid of leugens, door licht of door schaduw. En de tijd van aarzeling is voorbij. Als je je nog niet hebt toegewijd aan het Onbevlekte Hart van Maria, wacht dan niet. Begin vandaag niet met angst, maar met vertrouwen. Vraag het haar. Nodig haar uit. Laat haar je geest, je wil, je leven verzegelen. Je hoeft niet perfect te zijn. Je hoeft alleen maar bereid te zijn. Zij zal de rest doen.

En als je je hart al aan haar hebt gegeven, vernieuw het dan. Verdiep het. Wandel moedig in dat zegel. Laat je gedachten de Hemel weerspiegelen. Laat je handen de goddelijke wil dienen. Maria vormt geen toeschouwers. Ze vormt heiligen.