The Medal of Honor  is de hoogste Amerikaanse militaire onderscheiding uitgereikt aan individuen die, terwijl die zich in het leger
van de U.S.A. hebben onderscheiden door opvallende dapperheid en moed met het risico van het eigen leven,
zowel binnen en als buiten  the Call of Duty.

Elke aanbeveling voor deze hoogste onderscheiding moet ontegensprekelijk aantonen dat het een daad betreft
van moed of zelfopoffering met voor de hand liggende risico’s voor het eigen leven.

Deze onderscheiding wordt uitgereikt in naam van het Congres en wordt gepresenteerd door
de President van de Verenigde Staten van Amerika.

Oorspronkelijk goedgekeurd door het Congres in 1861, is het soms ook wel  “the Congressional Medal of Honor”  genoemd.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Brigadier-General Frederick Walker Castle (14 oktober 1908 – 24 december 1944) was een Amerikaans hoger officier in de US Army Air Forces tijdens de Tweede Wereldoorlog, die werd onderscheiden met het hoogste militaire ereteken in de Verenigde Staten –the Medal of Honor- en dit nadat hij werd gedood tijdens een bombardementsmissie onder zijn leiding.

Medal of Honor citation   :   op 24 december 1944 vloog Castle als co-piloot van het formatie leidend vliegtuig van de 487^th Bomb Group, Lavenham, Engeland, tijdens zijn 30^ste gevechtsopdracht.

Als gevolg van de enorme ontplooiing van deze luchtvloot liep de missie vijftien minuten achter op het vooropgestelde schema, waardoor het 487^ste zijn rendez-vous miste met de begeleidende P-51 jachtvliegtuigen, die op hun beurt werden opgehouden door slechte weersomstandigheden.

De lead bommenwerper had bij tussenpozen problemen met één van de vier motoren en werd tevens aangevallen door de Duitse Messerschmitt ME-109 jachtvliegtuigen terwijl zij zich nog boven Belgisch door geallieerden bevrijd gebied bevonden.

Castle’s bommenwerper viel vrijwel onmiddellijk uit de formatie en hij gaf via de radio het bevel over aan de plaatsvervangende commandant om als lead bommenwerper de verdere duur van de missie te leiden.

Met moeite was zijn B-17 nog te controleren en belandde zodoende op enige afstand van de bommenwerpervloot waar het tot voor kort enige bescherming genoot, in die netelige positie werden zij terug aangevallen als een sitting duck.

Tevergeefs probeerden de piloten terug te keren naar de formatie, maar een derde aanval zette beide motoren van de rechter vleugel in brand.

Castle gaf het bevel aan zijn bemanning om de bommenwerper te verlaten net voor het ogenblik dat het aan een spinnende duikvlucht begon.

Met grote moeite konden de piloten de duikvlucht van het toestel even onder controle houden zodat zeven van de negen bemanningsleden parachuteerden.

Terwijl de piloot zijn parachute aan het vasthaken was in de neus van het vliegtuig, poogde Castle nog steeds controle te krijgen over de B-17 ; toen plots de brandstoftank in de rechter vleugel explodeerde, waardoor zij een dodelijk spinnende beweging maakten en crashten in de buurt van Hods, België.

Van de negen bemanningsleden overleefden er vijf de crash…

Sergeant Truman C. Kimbro (27 mei 1919 – 19 december 1944) was een Amerikaanse soldaat die werd onderscheiden met het hoogste militaire ereteken in de Verenigde Staten –the Medal of Honor- en dit voor zijn daden in de Tweede Wereldoorlog.

Medal of Honor citation   :   Op 19 december 1944, in een vooruitgeschoven positie, leidde hij zijn toegewezen sectie voor een missie die eruit bestond mijnen te leggen op een belangrijk kruispunt in de buurt van Rocherath, België.

Bij een eerste poging om de vooropgestelde doelstelling te bereiken, ontdekte hij dat het objectief was bezet door een vijandelijke tank en door ten minste 20 infanteristen.

Teruggedreven door vernietigend vijandelijk vuur, ondernam Technician 4^th Grade Kimbro nog twee pogingen om zijn sectie naar het kruispunt te leiden, maar elke benadering werd voorzien door intensief vijandige beschietingen.

Hoewel hij werd gewaarschuwd door zijn eigen manschappen omtrent de betrokken ontzettend gevaarlijke situatie, bracht hij zijn sectie op een veilige positie en kroop hij alleen doch voorzien van de nodige mijnen in de richting van het bewuste kruispunt.

Bij de benadering van zijn doel werd hij zwaar gewond, niettegenstaande sleepte hij zichzelf vooruit en plaatste de mijnen op de geplande locatie.

Toen hij probeerde terug te kruipen vanuit het objectief naar zijn in veiligheid ondergebrachte sectie, werd zijn lichaam doorzeefd met geweer- en machinegeweer vuur.

De mijnen gelegd door zijn daad van ontembare moed, vertraagde de oprukkende vijandelijke pantser met ondersteunende infanterie en voorkwam zodoende dat de achterhoede tijdens de terugtrekkende beweging kon worden aangevallen door de vijand.

Private First Class Francis X. McGraw (29 april 1918 – 19 november 1944) was een Amerikaanse soldaat die werd onderscheiden met het hoogste militaire ereteken in de Verenigde Staten –the Medal of Honor- en dit voor zijn daden in de Tweede Wereldoorlog.

Medal of Honor citation   :   op 19 november 1944 bemande hij een zwaar machinegeweer opgesteld in een schuttersput in de buurt van Schevenhutte, Duitsland, toen de vijand een felle tegenaanval lanceerde.  Tijdens de één uur durende intensieve voorbereidende barrage trotseerde hij de oprukkende troepen en behield zijn positie waarbij hij met accuraat vuur de vijand deed vertwijfelen en tot stilstand bracht.

In een poging hem te neutraliseren vuurden de vijandelijke troepen met machinegeweren hevig op zijn positie, hun verbazing was groot toen hij zich blootgaf en met zijn pistool opgeheven moedig opstond uit zijn schuttersput waarbij hij één Duits machinegeweer uitschakelde.

Een mortier sloeg in op zijn positie, doch hij behield stand en bleef vuren.  Hij slaagde erin om een tweede machinegeweer uit te schakelen.  Meermaals doorkruiste hij het open terrein om zich van bijkomende munitie te voorzien.

Tijdens deze hoogst gevaarlijke interventie raakte hij pijnlijk gewond doch negeerde zijn blessure en behield zijn post ; zijn wapen werd onder de modder bedolven toen een mortiergranaat rakelings bij hem insloeg.

In het midden van deze strijd profiteerde de vijand van zijn hachelijke situatie en rukte naar hem op, beheerst maar snel reinigde hij ondertussen zijn wapen om het onmiddellijk terug in te zetten en de aanvallers terug te drijven.

Hij bleef de vijand onder vuur nemen tot zijn munitie op geraakte.  Met een ongekende wilskracht de vijand te stuiten pakt hij ten leste zijn karabijn, doodde één vijandelijke soldaat, verwonde een ander en tijdens het wanhopig laatste vuurgevecht trof hij nog een derde waarna hijzelf dodelijk werd getroffen door een machinepistool.

De buitengewoon onverschrokken heldenmoed betoont door Private First Class McGraw was een belangrijke factor om zijn kameraden te inspireren de tegenaanval aan te vatten.