|
Charles Dekeyser was een
voormalige Politieke Gevangene die de mensonterende gruwelijkheden van de
nazis kon overleven. Tijdens een raid
in het station van Roeselare werd hij, op 16 december 1942, door de Duitsers
opgepakt die hem zijn papieren afnamen.
Als onmiddellijk gevolg hiervan werd hij voor dwangarbeid naar het in
Duitsland gelegen Wetter getransporteerd.
Algauw diende hij weerloos de mishandelingen te ondergaan en werd hij er
beschuldigd van sabotage. In januari
1943 werd hij opgesloten in de gevangenis van Dortmund en vervolgens
overgebracht naar het concentratiekamp van Flossenbürg. Als Politiek Gevangene zag hij daar de pure willekeur in een op terreur gebaseerd beleid van de
kampbewaking.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De overlevingskansen in het
concentratiekamp van Flossenbürg werden op maximum zes maanden geschat. Om te overleven was men gedwongen zich
psychisch te isoleren, nooit mocht men uiting geven aan enige emotie ; het
tonen van verdriet of woede was uit den boze.
Toen een vriend van hem om onbekende reden opgehangen werd, heeft hij er
voor altijd zijn geloof verloren. Wat
later werd hij overgebracht naar het concentratiekamp van Sachsenhausen. Flossenbürg echter, was het dieptepunt van
het menselijke bestaan.
Na de oorlog heeft hij zijn
getuigenissen vaak gebracht voor talrijke scholen en tijdens speciaal daartoe
georganiseerde ontmoetingsavonden. De
confrontatie met het verleden hielp hem zijn pijnlijke ervaring gedeeltelijk
te overwinnen. Charles was een groot
bezieler van de nagedachtenis en hield er in die zin nauwe en intensieve
contacten op na, zodat ook wij als naoorlogse generatie ons een reëler beeld
konden vormen tot welke brutaliteiten totalitaire regimes in staat zijn. In 2010 werd een documentaire gemaakt over
zijn lijdensweg tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Sinds vele jaren lag hij
als drijvende kracht aan de basis, zodat talrijke Belgische delegaties het
herdenkingstreffen in de voormalige concentratiekampen konden bijwonen. Een werk die, als een waar eerbetoon, nu verder gezet zal worden door
zowel zijn echtgenote Nelly, als zijn dochter Solange.
Toen aan hem gevraagd werd
waarom hij nooit de confrontatie met zn bijzonder pijnlijk en tekenend
verleden uit de weg ging, antwoordde hij : Ik weet het niet
Ik doe waarschijnlijk wat mijn kameraden,
die hier gestorven zijn, zouden hebben gedaan.
Wij, de overlevenden, hebben in een zekere zin de verantwoordelijkheid
datgene te vertellen als getuige wat zij, die ginds zijn achtergebleven, zouden
hebben verteld.
Op onderstaande foto wordt
Charles Dekeyser omringd door zijn meest dierbaren, zijn echtgenote Nelly, zijn
dochter Solange en schoonzoon Claude.
Vriend Charles, nooit zullen wij jou vergeten in het werkelijk beleven van de onvergetelijke
innige band die wij door de jaren heen hebben opgebouwd.
|
