. .  ..
Zo waren we klaar voor de processie.
Ieder jaar was er de sacramentsprocessie. Iedereen had er zijn plaatsje in: Engeltjes, Jezus, Sint Janneke en alle Gods lieve heiligen. Ze waren allen vertegenwoordigd. Op de zolder in de school van de zusters hingen op lange rijen al de prachtige kleren van engeltjes samen met kroontjes en vleugeltjes. Ze waren vervaardigd uit echte pluimen. Je had ze in alle maten van klein tot groot. Ook al de kleren van Heiligen en hun attributen, onder andere de toren van Sint-Barbara, patroon heilige van de mijnwerkers. De week voor de omgang werd er duchtig geoefend. Je moest leren in de pas te lopen. Het was wel een plezante tijd, want er was dan geen les in school. De jongens waren meestal herdertjes. Ze droegen een witte broek en vestje, meestal een overblijfsel van hun communie. De kleine meisjes die in hetzelfde jaar hun eerste communie gedaan hadden, mochten met hun witte kleedjes aan voor het Allerheiligste gaan en bloemetjes strooien. Ze noemde dat de strooierkes. Bij ons thuis waren ze allen vertegenwoordigd. We waren dan ook met velen. De dag van de processie was het s morgens thuis een drukte van jewelste. Iedereen moest tijdig klaar zijn. Voor die dag moest alles tip top in orde zijn zodat ma fier op haar kroost kon zijn. De dag voordien werden alle turnpantoffels of communieschoentjes opnieuw wit gemaakt. De meisjes en evenzeer de jongens hun haar werd met de krultang bewerkt. Fier dat we waren, maar o zo bang dat ma een oor raakte, want dat gebeurde nogal eens. En na een tijdje rook je verbrand haar en dan dacht je: Nu is het zover.
De krultangen van die tijd werden nog heet gemaakt op gas en waren soms gloeiend heet. Als we dan allen klaar waren, gingen we samen richting school want daar werd de stoet gevormd.
Het was een hele ommegang, het hele dorp deed mee. Overal waar de processie voorbij kwam waren de huizen mooi versierd, ook de kapelletjes waren op hun mooist want daar zorgde de buren voor. Na de processie, als de kleren terug in school ingeleverd waren gingen we gezwind terug naar huis want daar wachtte ons ma met een heerlijke middag want dan kwamen de eerste nieuwe aardappeltjes en worteltjes uit eigen tuin op tafel. Hierbij een
lekkere frikadel en de dag kon niet meer stuk. Wat waren we toen nog tevreden en gelukkig met de kleine dingen...
|
Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
